Aşk Beni Geçer

Çünkü bacakları uzun, mesafe tanımıyor
Çünkü rüzgârın atında, büyük deneyiminde
Elbette aşk beni geçer haritayı kendi çizmiş
Dağları iyi biliyor, nehirleri de

Bir ateşin koynunda uyuyorken bile geçer
Serin su başlarında dinleniyorken bile
Ve ben onun peşinden kurşun olsam yetişemem
Okyanusa vardığında göle gelmiş olur muyum
O çınar olduğunda yaprak olur muyum ben?

Bir dille yetinirim, bütün dilleri öğrenmiş
Dumana tanım ararım, yangınlardan geçmiş o
Ben merdiven arıyorken çoktan çıkmıştır göğe
Bir kadının saçlarına takılıp kalmış iken
Ruhunu ele geçirmiş binlerce sevgilinin
Bende bir esimlik yel, onda her zaman deprem
Elbet aşk beni geçer
Tren rayların üstünden

Aşk şiiri yazdığımı sanırım, ne hafiflik
Destanı bitirmiş olur ben çıkarken ilk dizeden
Uçup gitmiştir evet dünyayı kanat eyleyip
Ben iki teleği yanyana getirmişken

Aşk beni bir daha geçer
Tren rayların üstünden

http://simgesiir.files.wordpress.com/2009/10/a-k-budak.jpg
ŞAİRİN BİYOGRAFİSİ


TRAVMA

Karlı sularda açan köksüz bir nilüferdim
Suları temiz gösterdim, köklerim var sanıldı
Bunca şaraptan sonra kusma vakti gelmiştir
Kırılmalı bin yerinden yaldızlı sandık
Sıradanlaştı birden gülün çığlığı bile
"Efsane-i Leylâ vü Mecnun'dan usandık"

Göl bile olmamışken okyanustan konuşmak
Yanılsama ustasının harcı olsa gerektir
Oğlundan öç alırmış babasına yenilen
Şaraba dönüşmek ise üzümün ilkesidir

Psikologdan önce fark etmiştim, sakladım
Karanlığı yedim de sanki ışık geğirdim
Parçalanmış kişilik babadan miras kaldı
Meşale elimi yaktı, oğluma verdim

Baba! En az senin kadar şiddetli seviyorum
Ve en az senin kadar kırıyorum sevdiğimi
Ortasını bulmak için durgun rüzgara bindim
O bile savuruverdi acemi biniciyi

Sahte cümleler içerir kurda yazılan mektup
Kuzu diliyle kaleme alınmışsa değil mi?
Kaç kişi bilebilir bir serçenin içinde
Diyelim ki üç-beş tane kartal bulunduğunu
Değirmenin varlığı öğütmeye bağlıdır
Buğdayın yönelişi akla getirir unu

Suyun yüzüne baba, gözlerinle bakmıştım
Ve görmüştüm dipteki çakıl yalnızlığını
Yenilecek kadar güçlüyüm artık
Bir tekneyim, gösterin bana kayalıkları!

SOĞUMA
Dudakta bir öpüşün soğurken sıcaklığı
Yalnızlık odadan çıkar ve sığmaz alanlara
Orman çok uzakta ama dal burada kırılır
Nehir çok uzak ama burada yıkılır köprü-
Her tabut yanlışlıkla bu eve getirilir
Omuzlayacak olanlar ölüden daha ölü

Anılara ne oldu? Madenden çabuk soğuyor
Yaş elli mi olüyor, ki bakon çiçekleri
Bahçe düşlerine nokta koyuyor.
Bir arkadaş sesi gibi sıcaktım düne kadar
Her kilidin üzerinde anahtar vardı
Nehir demiştim dördüncü dizede
Düşen köprümü sulara, zaman mı?

Dudakta bir öpüşün soğurken sıcaklığı
Yaş elli mi oluyor, öyle mi geliyor bana?
Ölüm dediğin nedir, kendinden uzaklaşmak
Caddelerin kapanması içindeki sokağa

Ev dediğin bana göre odalardan ibaret
Yani ötekilere kapalı odalardan
Elli yaş nedir peki? Yalnızlık yürüyüşü
Bir otele ulaşmak ıslak kaldırımlardan

İzmarit kadar hükmüm yok tiryaki dudağında
İçim sanki otelin yolcudan yoksunluğu
Jokeyini bir daha mahçup eden at.
Farkım yok sararmış pencere perdesinden
Yanmış kömür soba için ne anlama gelirse
Elli yaşın sınırında o anlamı buldum ben