‘’Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!!!!!!’’
Yine kan ter içinde uyandım.Her gece aynı rüyayı görüyordum.İlk başlarda ilginç olsada artık sıkmaya başlamıştı.Belki bir anlamı vardır diye aklımdan geçiyordu..Ama daha sonra bu düşünceyi hemen kafamdan siliyordum.Nede olsa, dünyada ki hiçbir şeyin benim için bir anlamı yoktu,neden rüyaların olsun?
Tik-tak-tik-tak.Rahmetli babamın bana aldığı pembe saatime baktım.Aslında sesi beni rahatsız ediyordu ama benim için anlamı vardı sonuçta.Belki de bu dünyada anlamını benim için kaybetmemiş birkaç şeyden biriydi bu.Hmm.5.30 ha.Daha geçtir sanmıştım.Uyumak istemiyordum,her zaman aynı şeyi görünce,rüyalarda artık anlamını kaybetmişti benim için.Her gece,kendimi bir boşlukta buluyordum.5 duyumla algılayabileceğim hiçbir şey yoktu orada.Bir süre sonra panik yapmaya başlıyordum ve karşıma çok güzel,üzerinde altın işlemeleri olan bir ayna çıkıyordu.Görüntüme baktığımda bedenimde hiçbir kıyafetin olmadığını görüyordum.İlk önce utanıyordum ama sonra hiç kimsenin olmadığını fark ediyordum.Ve kendimi incelemeye başlıyordum.Evet o bendim,ama rahatsız edici bir şeyler vardı orada.Bir süre sonra ne olduğunu anlıyordum.Gözlerim!Kırmızıydılar ve parlıyorlardı.Dehşete düşüyordum.Sonra aynadaki görüntüm hareket etmeye başlayıp,parmağıyla beni göstererek kahkahalar atıyordu.Haince bakıyordu.Bana ait olan bir bakış değildi bu.Çığlık atmaya çalışıyordum ama sesim çıkmıyordu.Bedenim kaskatı kesilmişti.Öylece orada duruyordum.Hiçbirşey yapamadan.Biraz kendime geldiğim zaman da bilinmezliğe doğru düşmeye başlıyordum.Daha önce üstünde durduğum zemin var mıydı hatırlamıyordum.Tam o an çığlık atmaya başlıyordum.Sesim yankılanıyordu ve oldukça rahatsız ediciydi, ama umursamıyordum.Olağanca gücümle çığlık atıyordum.Biraz olsun rahatlatıyordu bu beni.Ve yere düşeceğim sırada….Uyanıyordum.Dediğim gibi,önceleri ilginç ve eğlenceli gelmişti bu rüya.Ama aynı şeyleri tekrar ve tekrar yaşamak, artık sinir bozucuydu.

06.07.Zaman geçmek bilmiyordu.Okula bile 8’de gidiyordum.Bari Meredith uyansaydıda kahvaltımı hazırlasaydı.Böyle beklemek sıkıcıydı nede olsa.Televizyonu açıyordum ama ilgimi çeken bir şey yayınlamıyorlardı.Bilgisayar bağımlılığımıda kaybetmiştim.Canım internete bile girmek istemiyordu.Bende artık zevk alarak yaptığım yegane şeylerden biri olan resim çizmek için bir kağıt ve kalem aldım .Farkında olmadan elim çizmeye başlamıştı bile.Saniyeler içinde bir göz oluşmuştu.İçine birazda parlaklık ekliyordum.Ve mükemmel.Bu işte gerçekten iyiydim ve bunu düşünen sadece ben değildim.Resimlerimi hocam her zaman sergi için alırdı ve bu yüzdendir ki resim defterim bomboş duruyordu.
………….

‘’Katherineee!!Uyan artık.Koltukta ne işin var senin?!’’Demek uyumuştum.Gözlerimi istemeyerekte olsa yavaşça açtım.
‘’Tamam Meredith,kalkıyorum’’Yavaşça doğruldum.
‘’Çabuk giyin.Kahvaltı hazır’’dedi gamzeli gülümsemesiyle.

‘’Tamam artık,daha fazla yeme.Okula geç kalacaksın’’
‘’Sadece bir kızarmış ekmek daha,gideceğim’’dedim sırıtarak.
‘’Bu kadar yiyorsun ama zayıfsın.Ne şanslısın’’
‘’Biliyorum’’dedim.Evet aslında doğruydu.Her zaman çok fazla yerdim ama nedense hiç kilo almazdım.Kahvaltı bittikten sonra dişlerimi fırçaladım ve aynaya son bir kere daha baktım.Açık kahverengi kıvırcık saçlarımı artık serbest bırakıyordum.Öğretmenler kızmıyordu^^.Saçlarımı çok severdim.Boyamamış olmama rağmen uçları sarıydı ve çok hoş duruyordu(ahah ne alçakgönüllüyüm )
Evden çıktığımda dışarıda harika bir hava vardı.Umarım bugün ilginç bir şeyler olur diye düşünüyordum.Yavaşça okula doğru yürürken bir çocuğun beni takip ettiğini fark ettim.Benimle aynı yaşta gibiydi.Sapsarı saçları vardı ve gözleri safir mavisiydi.Ve gerçekten yakışıklıydı.Okula neredeyse varmıştım.Ama hala beni takip ediyordu.Halbuki üstünde üniforma falanda yoktu.Bir süre sonra etrafta kimsenin olmadığını fark ettim.Bu korkutucuydu.Ya bana bir şey yaparsa?.Sonunda neden beni izlediğini sormaya karar verdim.Arkamı döndüm.Bana iyice yaklaşmıştı.
‘’Neden beni takip ettiğinizi sorabilir miyim?’’
Yüzüne bir gülümseme yayıldı.
‘’Buldum seni’’
Ve her yer karardı…………
Yorumlarınızı esirgemeyin