Arkadaşlar yeni bir fanfic yazmaya karar verdim bu diğer fanficlerimden farklı gerçek hayatta yapamadıklarımın yaşayamadıklarımın hepsini bu fanficle birleştireceğim. Sadece benim duygularımdan oluşan bir fanfic olacak. Benim isteklerim doğrultusunda yön değiştirecek. Kısaca ben olacak umarım beğenirsiniz...

Hiçbirşey tanıtmama gerek önsöz olaylardan anlayacağınızı umuyorum.



Merhaba Dünya…

Şu anda bir şeyin içinde kıvrılıyorum ama doktorlar biraz sonra doğum olacak diyorlar.
Bunun ne anlama geldiğini henüz bilmiyorum ama burası sıcacık bir yer buradan
ayrılmak istemiyorum. Öte yandan beni içinde taşıyan kişiyi merak ediyordum ama benim
buraya sapasağlam durmamı sağlayan eli bilmek istiyordum. O an geldi içimde bir şey acıyordu. Nedenini bilemiyordum birkaç dakika sonra bana bir elin dokunduğunu hissettim.
Bu el gerçekten büyük bir eldi. Bana “ Dünya’ya hoş geldin minik” dedi. Ve birden ciğerlerimde bir yanma hissettim bu o kadar güçlüydü ki ağlamaya başladım ben ağladıkça çevremdekiler buna seviniyordu anlamıyordum birden ılık bir sıvı hissettim bu sıvı ile beni yıkadılar ve sıcacık bir şeyin içine koydular. Hala anlamaya çalışıyordum acaba ben neredeydim. Birden kendimi bir şeyin içinde buldum sanki gerçek gibi ama gerçek olmayan görüntülerden oluşmaktaydı sanırım buna rüya deniliyordu. Geleceğimi görüyordum ama bir şey anlamıyordum bir elin benden uzaklaştığını hissettim kendimi oldukça güçsüz hissediyordum. Gitmesini beni bırakmamasını istemiyordum. Oda giderken ağlıyordu. O zaman neden beni terk ediyordu. Birden kendimi 7 yaşında buldum okula başlamıştım bana Lily diye sesleniyordu. Okumayı ve yazmayı öğrenmiştim. Düzenli bir hayatım vardı. Okuldan eve gidiyordum. Gece yarısı yine bir rüya gördüm. Bir el beni sıkı sıkı kavramıştı birden ürktüm ve gözlerimi açtım ve 15 yaşındaydım. Uzun siyah saçlarım gözlerimi örten kakülüm vardı. Ellerime baktım beyaza benzeyen bir renkteydiler. Aynanın karşısına geçtim. Gözlerim ela renginde idi. Kendimi yorgun hissediyordum. Yatıp uyudum. Ve yine bir rüya gördüm. Bir el artık yanımda yoktu. Sadece bir ses “Uyan ve gerçek hayatına başla.” dedi. Uyandım ve inanamadım 19 yaşındaydım. Zaman o kadar çabuk geçti ki çocukluğumu hatırlamıyordum. Bir hastane odasındaydım. Ne yaptığımı bilmiyordum bir an önce çıktım o garip kokulu yerden. Ama şimdi ne yapacaktım. Ne bir tanıdığım nede bildiğim bir yer vardı. Ne yapacaktım…