Süper olmuş merak uyandırıcı bişi olmuşş
ama neden açıklama yok en başta be o.O

Ne açıklaması uğraşamam ben -___________-" xP
Sağol *-*

hmmm değişik bişey olmuşş devamını bekliyoruz canım ellerine sağlık

" Doğru. " diyerek oturduğu yerden ayağa kalktı Kin. " Artık zekânızdan şüphe etmiyorum, Prenses. " Neytiri, sinirlenerek ona dişlerini gösterdi. " Önceden zekâmdan şüphe mi ediyordun, Omaticaya?! " Hırladı. " Bunu böyle açık bir şekilde söylemen bile ne kadar küstah olduğunun kanıtı. " Kin, ani bir hareketle zindanın içindeki bir meşaleyi kapıp, Neytiri'ye tuttu. " Sen ne yaptığını sanıyorsun?! " Neytiri, çığlık atmak istemiyordu. Aksi takdirde Thao gelir ve Kral Thaik anında buraya ulaşırdı. " Çıkar beni. Beni buradan çıkar, Prenses. " Yapabileceği bir şey yoktu. Zindanın kapısını açtı. " Sessizce, arka kapıdan çıkabilirsin. Tılsımla korunuyor fakat - "

" Evet, farkındayım, ben bir Omaticaya'yım. "
" Evet, her neysen... Tılsımı kır. Karşına VampireLLa çıkarsa şaşırma, zarar vermez. "
" Kulağa korkunç geliyor, VampireLLa kim? "
" Kedim. "

Kin gözlerini devirdi. " Bunu önceden tahmin etmeliydim. " Meşaleyi yere atıp koşmaya başladı. Yere düşen meşale, yerdeki samanları tutuşturdu ve Neytiri bir çığlık attı. " YANGIN! YARDIM EDİN! " Yangından korkardı, çünkü ateş, vampirlerin ölüm fermanıydı.

*

Yangın söndürüldüğünde Prenses nefes nefeseydi. Thao onun eline sımsıkı sarılmıştı, sakinleştirmeye çalışıyordu. " Efendim! Prenses Neytiri! " Bir Ve'un Vampir Asker, Neytiri'ye doğru koştu ve onun önünde eğildi. Onun arkasında, ejder biçimli gümüş bastonuyla İkran geliyordu. " Asker! Ayağa kalk! Sorun nedir, Ulu Bilge'm? " Asker ayağa kalkarken, İkran prensesin önüne geldi. " Prenses'im... babanız... "

" Ne? Yoksa ona bir şey mi olmuş? "
" Hayır efendim... o yolda. Şu an buraya geliyor. Birisi ona haber vermiş. "

Neytiri bir an öylece durdu. Anın şoku bir saniye havada asılı kaldı, sonra aniden bağırdı. " Lanet olsun! Şimdi mi?! Ona... ona kim - ah, o. " Yumruğunu sıktı. " Salak Na'vi. Bunu sen istedin. " Hırladı ve İkran'a baktı. " Gidiyorum. "

" Nereye efendim? "
" Başka bir deyişle - kaçıyorum. Babam bu yangını benim başlattığımı sanacak. Ona bir Na'vi'nin başlattığını, üstelik onu elden kaçırdığımı itiraf edemem. Ona bir sabah kalktığınızda benim sarayda olmadığımı söyleyin. İki gün geçti ama hâlâ gelmedi felan deyin. Ne bileyim Bilge'm, bilge olan sizsiniz. Ben gidiyorum. "
" Sizi bekleyeceğiz, Prenses. "

*

Az sonra elinde bavuluyla gelmişti. " Kan? " Neytiri, İkran'a baktı. " Kalsın. Kendi başımın çaresine bakmalıyım. " dedi asilce. Atına atladı. " İyi günler. VampireLLa'ya iyi bakın. "

" Ah tanrım! Bu harika! " Atın yeleleriyle birlikte kendi siyah saçları da uçuyordu. Birden gözüne bir şey takıldı. " Bu büyüleyici! " Asil, zengin, zarif, kötü bir prenses... Özgürlüğü bu kadar tatmak isteyeceği kimin aklına gelirdi? Gördüğü şeye gelince... Önünde 9 - 10 kilometre gibi büyük bir alana yayılmış gül tarlaları vardı. Güllerin renkleri sarı, mavi, beyaz gibi değişiyordu. Ama onun istediği kırmızı bir güldü. Fakat hiç kırmızı gül yoktu. Atını orada bulunan bir yere bağladıktan sonra tarlaya daldı, kırmızı, kıpkırmızı bir gül arıyordu. En azından 2 kilometre yürümüş olmalıydı. " Kan... " diye mırıldandı. Sonra uzakta minicik bir nokta gibi görünen atına baktı. " Hayır, olmaz... " İlerlemeye devam etti, bir baykuş avladı. Kan ihtiyacını giderdikten sonra yürüdü, yürüdü, yürüdü... " Ah, işte orada! " Koşarak tüm alanın ortasındaki tek kırmızı güle gitti. Onu koparacaktı, ama birden elini geri çekti, diken batmıştı.

" Hiçbir gül dikensiz değildir. " Neytiri irkildi ve arkasına döndü. Dişlerini gösterdi. " Sen... " Kin, gözlerini devirdi. " Yaa, evet ben. "

" Seni gerizekalı, 'Hiçbir gül dikensiz değildir' de ne demek? "
" Yani, aynı senin gibi. "
" Ne?! "
" Sen güzelsin, zarifsin ve asilsin. Bu senin gül tarafın, fakat içindeki kötülüğe, ruhundaki Ve'un duygularına ne demeli? İşte, dikenler. " Neytiri sinirlenmişti. Yakut kabzasından hançerini çıkardı ve ona doğru tuttu. " Sen ne cüretle atalarıma saygısızlık edersin? " Kin hiç endişelenmiş görünmüyordu ve bu tavrı Neytiri'yi sinir ediyordu! " Eğer sen de Omaticaya olsaydın belki anlardın. " Neytiri hançeri daha bir sıkı kavradı.

" Sen ne diyorsun? Ben Omaticaya değilim tabii ki. Ama zindan kapısını sence kim mühürledi? " Kin dondu kaldı. Yıllardır bu kızı aramıştı. Şimdiye kadar gelmiş geçmiş bütün Na'viler'in arasındaki tek Omaticaya oydu. Bu kız, karşısındaki bu zerafet tanrıçası kız da şimdiye kadar yaşamış ölmüş tüm Ve'unlar'ın arasında tek... " Yani sen de... sen de bir Omitacaye misin? "

Neden hiç yorum yok

hikayen aslında çok güzel gidiyo canım ama biraz karışık terimler kullanmışsın gibi geldi bana yani benim gibi balık hafızalı bi insan bu terimleri aklında tutamayabilir (ben hatırlayamadım şahsen )
ama devamını bekliyoruz canımm

O zaman senin için imzama bu terimleri eklicem hikayeyi okurken hatırlayamadığın terimleri öğrenmek için hemen imzama bakarsın olur mu xP

oluuur neden olmasın hatta çok güzel olur

Ben de öyle yaptım xP Umarım yardımcı olur

çok teşekkür ederim canım gerçekten iyi oldu

Devamını bekliyoruz canım.

meraktan kudurcam artık devamını yazsannnn

" Şimdi benim de sizin zekanıza hayran olmam gerekirdi, beyefendi. " Onu kırmızı gözleriyle baştan aşağı süzerken, Kin de ona hiç endişesiz bir ifadeyle bakıyordu.

" Bu kadar kibirlenme. Bir gün sen de bizim esirimiz olabilirsin. "
" Sen ne söylemeye çalışıy - "

Daha cümlesini bitiremeden, Neytiri'nin etrafı onlarca Na'vi askeri tarafından sarıldı. " Bu da ne demek oluyor?! " Kin, sorusuna cevap vermedi. Yalnızca tek bir cümleyle bütün bağı kopardı. " Götürün onu. " Neytiri'yi sürüklerlerken, Neytiri'nin elinden bu tarladaki tek kırmızı gül kayıp düştü. Onlar gittikten sonra Kin arkasına döndü. Ani rüzgarda yere doğru inen pelerinini etekleri dalgalandı. Sonra ani bir tavırla kırmızı güle doğru yürüyüp dibinde diz çöktü ve onu eline aldı. Gülü elinde sıkıyordu. Yere bir kaç damla kan düştü. Ama bu onu etkilememişti. " Ben n'apıyorum? " diye mırıldandı. Karakteri ikiye bölünmüştü sanki. Bir yarısı ona, onu öldürmesini, kralın emirlerine itaat etmesini söylüyordu. Bir Omaticaya'nın görevi buydu. Oysa diğer yanı ter ter tepiniyordu. 'Ona aşıksın! ' diye bağırıyordu adeta. 'Her ne kadar inkâr etsen de ona aşıksın! " Gülü yere bıraktı ve ayağa kalktı. " Aşk. " diye mırıldandı. " Kanlı aşk. "

*

Neytiri, zindanın içerisinde oturuyordu. Sadece oturuyordu. Dışardan ayak sesleri duyuldu ve kafasını çevirdi. " Vay vay vay... Prenses hazretleri uslu uslu oturuyor, öyle mi? Büyük gelişme. " Neytiri ayağa kalktı ve gidip demir parmaklıklara tutundu. " Dalga geçmeyi kes. "

" Niyeymiş? "
" Bana borçlusun. "

Kin, bir kahkaha attı. " Yanılıyorsun. Ben hayatımı orada, duvarda asılı duran meşaleye borçluyum. "

" Seni oradan çıkartmayabilirdim! " Kin de sinirden demir parmaklıklara yapıştı. Dudakları birbirine çok yakındı şimdi. İkisi de birbirlerinin şah damarının atış ritmini, birbirlerinin damarlarında akan kanın hızını duyabiliyorlardı. " Uzaklaş. " dedi Neytiri. " Dayanamayabilirim. "

" Hayır. Sen bana bunu yapamazsın. Ben dışardayım, sense içerde. " Oysa şu anda Neytiri'ye gerçekten kan gerekiyordu. Şu an doğru dürüst düşünemiyordu. Kriz geliyordu... " Git buradan! Çabuk! Sana zarar vermek istemiyorum! " Onun gözünü korkutmaya falan çalıştığı yoktu. Gerçekten bu krizlerde demir parmaklıkları kırabilir duruma gelebiliyordu. Ama Kin, uzaklaşmamakta inatçıydı. Ve birden, Kin'in gülün kestiği yerdeki bant gevşeyip yere düşünce, Neytiri'nin aklı uçtu. Demir parmaklıkların bir kaç tanesini aynı anda kırıp kendine geçecek yer açtı. " Kan... kan... " diye mırıldanıyordu. " Kan istiyorum... açım... " Kin, ona doğru baktı ve omuzlarından tuttu. Onun sıcak dokunuşuyla Neytiri kendine geldi ve yere çöküp ağlamaya başladı. " Ben... sana zarar verdim mi? " derken hıçkırarak ağlıyordu. " Hayır, ben iyiyim. Benimle gel. Sana hayatımı borçluyum. Şimdi bu borcu seni yaşatarak ödeyeceğim. "

Az sonra Neytiri, yeniden kendinden emin bir şekilde yürüyordu. Kalbi ikiye ayrılmış gibi hissediyordu. Yüreğinin bir bölümü 'Kaç!' diye emrediyordu. Fakat diğer bir bölümüyse, 'Ona aşıksın. Her ne kadar inkâr etsen de ona aşıksın. İtiraf et!' diyordu. Onu kolundan tutmuş peşinden götüren Kin'le aynı anda durdular.

" Neyitiri ben - " \ " Kin ben - "

Neytiri, nefesini verdi. " Önce sen. " dedi Kin'e bakarak. Kin, başını iki yana salladı. " Hayır, olmaz, önce sen. " diye mırıldandı. Neytiri homurdandı. " Öyleyse, aynı anda söyleyelim. "

" Kabul. 1, 2, 3! "

" SENİ SEVİYORUM! " \ " SENİ SEVİYORUM! "

ilk okuyan be olarak HAYIRRRRRRR ya çok heyecanlı bir yerde bıaktın şimdi ne olacak birde öpüşürlerse neytiri dayanamayıp kinin dudaklarını parçalayıp kanını emiyormuş felan ammada kurdum ama dimi hemen
çok heyecanlı gidiyor yaaa