çok güzel peki devamı yok mu?

Efet 2. bölüm de bendenmiş 8D

---

2. Bölüm

Bilirsiniz... herkesin aklında kendi başlarına gelebilecek bir "en kötü" olay vardır.

Ya da... insan başına daha kötüsü gelmeden önce onun en kötü olduğunu sanır...

Ben de öyle sanırdım... Başıma gelebilecek olan en kötü şeyin bir düşmanıma karşı "kaybetmek" olduğunu sanırdım...

Ama öyle değilmiş... bir sevdiğimi "kaybetmek"miş

Önceden bilmeyi isterdim bunu... geç kaldım...

...geç kaldım...

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

*güneş henüz doğmaya başlamıştır. ilk ışıkları pencereden içeri vurur ve bizimkilerin yüzüne çarpar, burada bizimkiler unazuki, aki ve minamy*

unazuki: *uyku sersemi kalkıp kendine su alır, yatağa oturup içer. kalanını da yataktakilere dökerek bir muziplik yapmayı düşünürken vazgeçer ve pencereden dışarıyı seyretmeye başlar*

minamy: *uyanır* bakıyorum bugün erkencisin ^^

unazuki: bilmiyorum... uyku tutmadı...

minamy: seni üzen nedir...?

unazuki: bir bilsem... *pencereden dışarı bakmaya devam eder*

*bu arada açık olan pencereden içeri esen ılık rüzgar unazukinin saçlarını dalgalandırır...içeride sessizlik hakimdir*

aki: *uyanır* s-sabah mı oldu...

minamy:sabah oldu yaa...

aki: ama benim*esner* hala uykum var...

unazuki: *iç çeker*

minamy: *elini unazukinin omzuna koyr* hüzünlenmek sana yakışmıyor...hadi ama daha kahvaltı yapıcaz...

unazuki: tamam siz gidin ben geliyorum...

minamy: *gider*

aki: *kıyafetinin sağ kolunu geçirmeye çalışırken* tamam ama çok gecikme ve giyin dışarı pijamalarla çıkmayı düşünmüyorsun herhalde

unazuki: elbette düşünmüyorum!

aki: hahaha >w< *koşarak o da minamy'nin peşinden gider*

unazuki: *pencereden son bir kez daha, hala doğmakta olan güneşin parıltısına bakar ve kardeşlerinin yanına gider*

Mutluluk nedir?

Sadece bilinmeyenin takıtğı bir maske mi?

Yoksa bir kuşun cıvıldarken çıkardığı sesin ezgisi...

Mutluluk olabilir mi?

Buna kader karar versin

Sır kırmızı perdesini indirip bana göründüğünde

İş işten geçmiş olabilir
-------------------------------
Melo,Die'yi uyandırmaya gitti.Yatağında kimseyi bulamayınca çok heyecanlandı.Bütün evi taradı.Saklambaç oynadığı yerlere baktı.Die uçmuş gibi birşeydi.Dışarıyı gözden geçirdi.Hala bulamamıştı...

Die o sırada annesine o lazeri çarptıran kişilerin,Powerpuff Girls'ün evindeydi (PPG nerden karıştı ya ).İntikam almak istiyordu.Elinde sembolü olan kurukafayı ve Nanitta'yı* öldürdüğü bıçağı tutuyordu.
(*Nanitta:Aslında yardımcı oyuncu xD.Sadece öylesine yazılmış bi isim)

Melodie, Die'nin yok olduğunu duyunca çok meraklandı.Her an bir delilik yapabilecek,hatta piyanosundan kalkmayacak,ağlayacak kadar hüzünlüydü kardeşi Die.

Bubbles salonda resim yapıyordu.O sırada Profesör Utonium mutfaktaydı.Die kapıyı çaldı.Profesör bakmaya gitti.Kısa bir süre sonra kapının çarpma sesi ve bir uçma sesi duyuldu.Sonra herşey sakin haline döndü.

Melo,hala Die'yi arıyordu.Selena olaylardan habersiz,yorganıyla boğuşuyordu.Die ise...

Die ise Profesör'ü tehdit ediyordu.Annesine bu zamanlar daha ihtiyacı varken onu öldüren etkeni yaratan kişiye karşı içten içe bir kin besliyordu.Onu sessiz bir yere götürmüştü.Kıpkırmızı gözlerle onu yere itti ve kıpkırmızı bıçağını onun üstüne tuttu.Profesör çok korkmuştu.Die şaşılacak bir hareketle gökyüzüne doğru uçtu ve asıl amacı anlaşıldı.Profesör hala korkuyordu ve doğrulamamıştı.Die bıçağı havadan ona doğru fırlattı...Derken sırayla pembe,mavi ve yeşil paıltılar göründü.Bunlar Powerpuff Girls olmalıydı.Utonium'u korumak için bıçağı parçaladılar.Die uzaklaşmış gibi görünüyordu.Ama son hamle sırası ondaydı.Bu o 4 sinir bozucu insanı son görüşü olacaktı...

süper sözler yazıyosunuz bayıldım

Keşke bütün herşeyi bana unutturabilecek sihirli bir tılsımım olsaydı...

Kimseyi geri getirmezdi biliyorum ama...

En azından belki acım dinerdi...

Belki acım dinerdi...

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

*yemeklerini yerlerken*

Aki: Hey... hadi dışarı çıkalım... hava çok güzel!

Minamy: İyi fikir... Sence Unazuki?

Unazuki: *dalmıştır, onu duyunca bir an şaşırır* ha? aa... evet olabilir...

Minamy: Hem böylece biraz kafan dağılmış olur hehe ^^

Unazuki: Evet... olabilir...

Aki: *Unazukiyi kolundan tutup kaldırır* hadi ama sandalyede uyuyacaksın nerdeyse

*dışarı çıkarlar*

Aki: Tuhaf değil mi? *Gökyüzüne bakar* Hava son günlerde çok güzel...

Minamy: Evet... Ne çok sıcak ne de çok soğuk...

Aki: Tam pikniklik ^^ Sence de öyle değil mi Unazuki?

Unazuki: Uff... Havaya dikkat edicek bir halde miyim sanıyorsunuz...

Aki: Heyy hemen sinirlenme unutma senin moralin düzelsin diye dışarı çıktık

Unazuki: Elimde değil... *yere çöküp oturur,*

Minamy: *yanına oturur*

Aki: Dinleniyor muyuz? *o da oturur, rüzgarın yerdeki otları sakin sakin savurmasını izlemeye başlarlar*

Herşeyin bittiğini sandığım anda

Bulutların arasından bir ışık çıksa

Ama onlarsız yok bir değeri

Kimse beni anlamasa da

------------------
Die'nin gözü hiçbirşeyi görmüyordu...

Blossom ona kızgınca baktı...

Die onu umursamıyordu...

O ışını Utonium yaratmıştı ve onu öldürmek zorundaydı...

Kendini buna şartlandırmış...

Ve yapması gerektiğine inanmıştı...

Bubbles "Dur!" diye bağırdı...

Die bıçağı sıkıca kavradı ve...

Gözleri kıpkırmızı oldu,parlaklığı bile gitti...

Bubbles'a doğru öyle bir fırlattı ki kaçmaya fırsat bulamadı Bubbles...

Die yere düştü ve çevresinde kırmızı bir halka oluştu...

Kırmızı halkayı bileğine doladı...

Oluşan bileziği aldı ve Blossom'a fırlattı...

Profesör Utonium doğruldu,kızlarından biri ölmek üzereyken...

Kendini önüne siper etti,"O değil ben ölmeliyim" diyerek...



Devam edecek...

Artık onları ne kemanımda çaldığım notalar geri getirebilir...

Ne de çalarken kemanın telleri arasına düşürdüğüm o göz yaşları...

Artık ne doğan güneş üzüntülerimi uzaklara götürebilir...

Ne de sıcak bir gülümseme...

Herşey yararsız artık...

---

Unazuki: Başım ağrıyor -.-

Minamy: İstersen eve gidebiliriz

Aki: Zaten yağmur yağıyor... Birden hava bozuldu

*Gerçekten de etraf bulutlarla kaplanmıştır*

Unazuki: *Ayağa kalkar yürümeye başlar*

Minamy&Aki: *onlar da kalkar ve peşinden giderler*

*Eve giderler. Eve vardıklarında yağmur şiddetini iyice arttırmış hatta şimşekler çakmaya başlamıştır*

Aki: *pencereden bakar* Nasıl bir anda bu kadar değişebilir hava

Unazuki: Ne bekliyorsun ki... Hayat ta böyle değil mi... bir anda değişiveriyor...

Minamy: Hey kapa çeneni bize felsefe yapmayı bırak xD Ciddiyim neyin var senin...

Aki: *mutfaktan elinde bir tepsi ve üstünde üç tane dondurmayla gelir >:3* Beeen neyi olduğunu biliyorum dondurma istiyooor ^^ Dondurmanın... *yanlarına oturur* iyi gelmeyeceği birşey yoktur...

Unazuki: Aki bak bu gerçekten-*Neredeyse suratına yapıştırılacakken durdurulan dondurma tabağıyla kendine gelir*

Aki: Ye şunu -w-

Minamy: *Ağzına koca bir kaşık atar* aaaaa suu! *mutfağa koşar*

Aki: 0m0 hasta olucaksın...

Unazuki: *Dondurmadan kaşığın ucuyla küçük bir parça alıp yer ve yüzü gülmeye başlar*

Aki: Baaaak ben ne dedim sana hehe ^^

---

gerçekten güzel olmuş

Gözyaşlarım acımasızlığımı belirtir
Piyanom da üzüntümü bilir
Geriye hiçbirşey kalmadı benden
İçimde kalan acı dışında...
-------------------------------------------------------------
İstediği de oldu zaten.Geriye sadece Blossom ve Buttercup'ı bırakarak gözlerini sonsuza dek kapattı.Die memnun bir üzüntüyle onlara baktı ve yavaşça havalandı...

Diğerleri ise o tepeye daha yeni geçmişlerdi.Die olmazsa olmazdı.Gıcık olabilirdi,kaba ve sert de olabilirdi ama takım arkadaşıydılar.Herşeyden önce kardeştiler.Tepede Die'nin öldürdüğü Utonium ve Bubbles'ı buldular.Yüzlerinde garip bir ifade ve derin bir anlam vardı.Sanki öldürülmekten haz duyuyormuşçasına.Yerde Die'in bileziğini buldular.Ve bıçağını da...Eve dönmüş olabiliceğini düşünüp eve döndüler.

Tahmin ettikleri gibi uyuyordu.Bu olaylar onu çok yormuş olmalıydı ama nedenini bilmiyorlardı.Die ne yapmış olabilirdi ki?Bubbles ve Utonium'u neden öldürmüştü?

Onlar da uyumaya gittiler.Uyumaktan başka yarını bekleme şansları yoktu.

Ertesi gün Die uyurgezer gibi kalkıp kahvaltı hazırladı.Diğerlerine o gün hiç yapmadığı şeyler yaptı.Bunlar diğerleri gibi basit şakalar değildi.Melo'yu hayattan bıktırıyordu bu hareketler.

Devam edecek...[/b]

Yürüyorum çiçeklerin ağaçların arasında

Bir elimde çiçekler öbür elimde hatıralarım

Savururken saçlarım bir o yana bir bu yana

Hiç yerinde durmuyor mavi göz yaşlarım

---

Aira: Olamaz dondurmaya koyucak çikolata sosumuz kalmamış

Umi: b-bak Aira bence o kadar da önemli- ^^;

Aira: *çoktan üstünü giymiştir* ben hemen alıp gelirim dondurmamı buzluğa koyun sakın yemeyin haa *hemen çıkar*

Umi: *Şaşkın bir ifade ile Miraneye bakar*

Mirane: Aklına koymuş işte

*Akşam olur*

Umi: *saate bakar* bu kız nerede

Mirane: Bir yerlere gitmiştir işte... döner birazdan...

Umi: Ya bişi olmuşsa

Mirane: Hep kötü düşünme ama! bişi olmaz

Umi: sanırım... sanırım haklısın... bekleyelim bakalım...

*not: anladım ki Die, Die My Darling dinlerken bu tip hikayeler yazmak zormuş xDD ama birileri beni çok sinirlendiriyor şu an napıyım 8D*

*saatler geçer ama Aira gelmez*

Umi: Ama hala gelmedi bence onu aramaya çıkmalıyız!

*umi ve mirane dışarı çıkarlar. yağmur bütün şiddetiyle yağıyor şimşekler çakıyordur*

Umi: Airaa!

Mirane: Aira nerdesiin!

*uzun arayışlar sonucu hiçbişi bulamazlar ama en sonunda*

Mirane: Umi buraya gel!

Umi: *o tarafa doğru gider* ne oldu?

Mirane: *yere duran ve Airaya ait olan çantayı gösterir*

Umi: *çantayı eline alır* bu onun çantası... *bakışlarını endişeli bir şekilde uzağa doğru diker*

-devam edecek

bu hikaye unutulmuş gibi xD.9 hazirandan beri hiçbişi yazılmamış

Ne yapmalıyım ki?
Bilmiyorum
Hiçbirşey bilmiyorum bildiklerimi de unuttum
Kalbimde sadece hüzün var
-------------------------------
"Sevgili Die,Melodie ve Selena,

Farkındayım ki bir olay Die'ın psikolojisini bozmuş.Artık dayanamıyorum.Beni,daha doğrusu cesedimi ararsanız,elimde bir resimle denizde can vereceğim.Resim iki cam arasında,ıslanıp yok olmayacak.Tıpkı benim gözyaşlarım gibi.

Melo Miyu"

Sabah Selena uyandığında masanın üstünde bu yazıyı buldu.İlk başta anlayamadığından mı,kabul edemediğinden mi,birkaç kez okudu.Sonra masanın üstüne koydu.Sandalyeye oturdu ve ağlamaya başladı.Gözyaşları gittikçe çoğaldı."Melo..." diye sayıklamaya başladı.Melodie ve Die'ı uyandırmaya gitti.Ayakları kendini taşıyamayacak kadar güçsüzleşmişti.

En sonunda olduğu yere yığıldı ve bacağının acısıyla sessiz sessiz inledi.

Devam edecek...
----------------
Biliyorum kısa ama son anda yazmak aklıma geldi xD