Rose-chan çok güzel Devamını bekliyorum

tesekkurler harukausagi zaman ayırıp okudugun ıcın sagol

Cok guzel ve ilk satirlar cok etkileyici..Cok begendim merakla devamini bekliyorum...

Zaman ayırmak ne demek canım böyle güzel şeyleri okumaya ihtiyacı var insanların

@melis: beğenmene cok sevindim yeni bölumu yakın zamanda yayınlamaya calışacagım.
@harukausagi: cok tesekkurler ama o kadar ıyı yazdıgimı dusunmuyorum.forumda ne yazarlar var.

Bende beğendiğimi söyleyebilirim.Yorum yapmak için erken.Devamını kısa sürede bekliyorum.

okudugun ıcın tesekkurler prensesbenim.yeni bolumu yarın yayınlamayı dusunuyorum

WAWW .hayirli olsun . guzel bir fanfic Black Rose. .ellerine saglik.....

sağol MoonMirror okuduğun icin tesekkurler

Çok güzel olmuş. Rose-chan.
Ne güzel. Keşke ben de en yakın arkadaşlarımla hemen hemen her hafta sonu pikniğe gidebilseydim.
Fanficin çok güzel. Betimlemeler falan çok iyi. Anlatımın da ayrı bir güzel.
Yeni bölümü bekliyorum.

her haftasonu en yakın arkadasımla pıknıge gtmeyı cok ısterdım ama su durumda bu imkansız yorumun icın tesekkurler alice dediğim gibi yeni bölumu yarın yayınlamayı dusunuyorum ama bakalım..

Umarım beğenirsiniz

Bölüm 2

Gerçekten de burada gizemli bir hava vardı.Beni benden alıyor,derinliklerine çekiyor, etkiliyordu.Bu orman daha önce defalarca geldiğimiz orman olamazdı.Buna imkan yoktu.
-Beni.Evet…Bu orman aynı orman mı Cansu?
-Evet.Aynı orman olmalı.Bu civarda başka orman yok ki…
-Herneyse…Bunu sonra konuşuruz.Şimdi piknik sepetini falan bırakalım , gezintiye çıkınca konuşuruz..
-Tamam. dedi ve sustu.

Piknik alanlarını geçip ormanın içine girdiğimizden etrafta pek masa yoktu.Gerçi olsa da ben yerde oturmayı tercih ederdim.Bunu ikimizde bildiğimizden yanımıza kilim almıştık.kilimi koyduğu yerden çıkardıktan sonra düz, otsuz, taşsız bir yere yerdim.
Kilim baklava dilimi desenliydi ve kırmızının tonlarından dokunmuştu.Bu kilimi ilk defa görüyordum.Yeni mi diye de sormadım çünkü son derece eski görünüyordu.Büyük ihtimal eski olduğundan daha önce hiç kullanılmamıştı ve bende bu yüzden görememiştim.Ben kilimi serdikten sonra Cansu da piknik sepetini üzerine koymuş ardından da kendini kilimin üzerine atmış ve gökyüzüne bakmaya başlamıştı.Bende yanına bağdaş kurup oturmuştum.

Dikkatini boynumdaki kolye çekmiş olmalıydı ki kalktı kolyeme doğru uzandı ve inceledi. Sonra elini kendi boynuna götürdü ve boynundaki kolyesini açığa çıkardı. Benimkinin birebir aynısıydı.Benim kolyemi bana annem on sekizime girdiğim gün hediye etmişti ona ise benimkine benzer bir tane görünce hemen almış ve hediye etmiştim. Hediye ederken de arkadaşlığımızın mührü olsun demiştim. Demek hala saklıyordu ve hatta takıyordu.Söze o başladı:
-Aynı kolyeyi takmışız.Arkadaşlığımızın mührü.
-Ben bu kolyeyi hiç çıkarmıyorum ki.Çünkü hep seni hatırlatıyor ve bu hoşuma gidiyor.
-Demek sende benim gibi düşünüyorsun.Ne güzel.
-Öyle.

Belki de bunun için birbirimizin en yakın arkadaşıydık.Çoğunlukla aynı düşündüğümüz ve birbirimizi anladığımız için.Bu benim için o kadar önemliydiki.Çünkü kim olursa olsun anlaşılmak ister.Acısını sevincini paylaşmak,güvenmek ister karşısındakine.

Daldığım derin düşünceler deryasından çıkarak sordum:
-Yanına mp3 çalar aldın mı ?
-Maalesef ki almadım..
-Neyse.Ne yapalım.Bizde konuşuruz.
-Aklıma ne geldi.Geçen gün aldığımız kitap vardı ya hani,hatırlıyor musun onu?
-Iıııı.... Hangisi ?
-Vampir efsanelerini içeren.
-Hımm.Evet ,hatrladım.Güzel,gizemli,çekici,okuma isteği uyandıran ,sürükleyici...Ben bitirdim hemencecik..
-İnanmıyorum sana.Bitirdin demek.Ben daha yarısını anca okudum.
-Bir şey olmaz,bir ara bitirirsin sen.Bu aralar haberleri izledin mi hiç?
Bunu sorduğumda yüzünde soru işaretinin oluşacağını biliyordum ,öylede oldu.Kastetdiğim şey aylardır ortadan kaybolan ve bir daha bulunamayan çocuklar ve gençlerdi.Yaş aralıkları on-yirmi iki olarak değişiyordu.Polis bunlar için özel bir ekip bile kurmuştu ama hiçbirine ulaşamamıştı,tek bir ipucu dahi yoktu geride.
-Evet,izliyorum ancak neyden bahsediyorsun? Kayıp vakalarından m?
-Tam üstüne bastın.Şu sıralar kayıp vakaları özellikle çocuklarda fırlamış.Üstelik kaybolan çocuk ve gençleri hiç kimse bulamıyor.Polis aramaları geniş kapsamlı olarak yapıyor ama sonuç alamıyor.Kayıp olanların çoğu ise bizim gibi on sekizinde.Tam özgürlüğünü kazanınca kaybolmak…Ve büyük olasılıkla ölmek,ne acı bir son.Düşünsene…dedim.
-Değil mi?
Söyleyecek başka bir şey bulamamıştı belli ki.

Cansu dikkatlice beni incelemeye başlamıştı yine.Ama bu kez farklıydı.Endişeli gibi.Bende ona bakmaya başladım.Sol gözümün altına kulağıma yakın bir yerde beliren kırmızı lekeye bakıyordu.Aklından geçenleri tahmin ediyordum ve bu benim için hiç mi hiç iyi değidi.Gözlerinin derinlerindeki o koyu karanlıkta: ’’Bu leke önceden burda yoktu,nasıl olduda birden belirdi acaba? Sivilce değil bu belli.Doğum lekesi gibi ama o da değil.Üstelik çok belirgin.Belki bir yerlere çarmıştır, hayır ya olamaz çarpsa bu kadar küçük olamaz ve morarırdı.Gerçi yüzünde de çok hoş durmuş ya.Dur, dur ya, kitap.Ama bu olabilir mi? Bu mümkün mü? Kitapta vampirlerin çeşitleri yazılmıştı.Ama bu sadece bir efsane olmalı. Efsaneler gerçek olabilir mi? Vampirler gerçekten var olabilirler mi?Bunu anlamanın tek bir yolu var.Efsaneye göre bunun üç kanıtı var.Birisi buysa…eğer...diğer ikisi de varsa...Eğer gerçekse ne yapabilirim ki...Ne diyebilirim ki?..Sen vampir misin diye mi soracağım...Neyse...Ne olursa olsun bunu öğreneceğim.Allah’ım ne olur bu sadece bir şüphe olsun.Çisem,bir vampir olamaz.Olmamalı.Neden?..’’.
İşte tüm bunları o koyu mavi gözlerinin içinde iyice küçülmüş olan gözbebeklerinin derinliklerine bakarak kolayca anlamıştım.Beynimin içinde alarm zilleri çalmaya başlamıştı.Hızlı hızlı düşünüyordum ama çözüm bulamıyordum.Beynim durmuştu.Çalışmıyordu.Kalbimse zaten apayrı bir havada,küt küt atarken iyice heyecanlanıyordum.

’Ne yapmalıyım,ne yapmalıyım?’ diye soruyordum kendi kendime ama cevap alamıyordum.Ne beynim ne de kalbim cevap vermiyordu.Artık işitiyor ama duymuyor, bakıyor ama görmüyordum.
Cansu’nun sesi beynimde yankılanıyordu adeta:
-Çisem, saçın rüzgardan dağılmış hep, yeniden bağlamamı ister misin?
Ne söylediğini anlamıyordum.Ne demek istiyordu?Bu kelimelerin anlamı neydi?Ama ağzım kontrolümden çıkmıştı adeta.Kendi kendine konuşuyordu.Söz geçirememiştim, sus diyememiş, susturamamıştım.Sanki ben bedenimden çıkmış uzaktan olanları izliyordum.



Yorumlarınızı bekliyorum

rose-chan akıcı yazıosun ve betimlemen güzel konunuda çok sevdim ama daha uzun yazmalısın diğerleride sana bunu diyecek zaten uzatmaya çalış lütfen

yorumun ıcın tesekkurle silver aslında bu bölum daha uzun olacaktı ama ortam pek musait degildı..zaten bu ıkı bolumu onceden yazmıstım sımdı sadece duzenleyıp yayınladım...bundan sonra mumkun oldugu kadar uzun yazmaya calısırım