Ai'nin ağzından
Yine mi deprem! Ev sallanırken içimde garip bir his oluştu. Dengemi kaybederek kafamı dolabıma çarptım. O ne acıydı öyle! Oldukça şiddetli bir şekilde deprem bitti. Depremlere alışıktık zaten. Son zamanlarda günde 4-5 tane deprem olurdu. Ama çok şiddetli olmazlardı. Okulda depreme yakalanınca çok eğlenceli olurdu. Saçlarımı iki yana ayırarak saf sarı olan saçlarımı örmeye başladım. Uzamış kahküllerimi beyaz kelebekli üstünde mavi taşlar olan bir toka ile tutturdum. Herkes saç rengimi çok beğenirdi, Japonya'da sarışın olmak için soyunun farklı eyaletlere dayanması gerekirdi ama ben saf bir Japondum. Kimse inanmıyordu. Kapımı açıp merdivenleri inmeye başladım. Teyzemin evi pişmiş bir süt gibi kokuyordu. Doğduğumdan beri teyzemleydim. Anne ve babam ben küçükken beni terketmişler. Onlardan nefret ediyorum. Hangi ebeveyn çocuğunu bırakıp gidebilir ki?! Kendimi bildim bileli onlardan nefret ediyorum, ayrıca çokta merak ediyorum. Merdivenleri indiğimde teyzem karşıma geçti ve yanağıma bir öpücük kondurdu. Hayatıma giren en iyi insanlardan biriydi teyzem. Her sabah beni bir öpücükle ödüllendirirdi. Merdivenin tam karşısında olan saati gördüğümde artık çok geçti. Okul başkanı seçimlerine geç kalacaktım! Mutfağa koşa koşa girdim. Hemen bir ekmek parçasına tereyağ sürdüm. Tereyağını çok severdim. Teyzem arkamdan gelmişti. Alnımdaki şişliğe baktı. "Depremde mi oldu?" diye sordu. Ben evet anlamında başımı salladım. Şişliğe yavaşça dokundu. "Buz koymalısın tatlım." dedi. Ben onu dinlemeden kırmızı Nike markalı çantamı kaptığım gibi evden çıktım. Okula vardığımda spor salonundan sesler geliyordu. Seçimler'e geç kalmıştım. Çantamı sınıfa bırakarak spor salonuna büyük bir hırsla koştum.
"...ve kazanan..." diyerek sözüne başladı Müdür Bey. Elinde ki sarı zarfı yavaşça açtı. "Tomo Yukira!" dedi Müdür Bey. Şaşırmıştım. Her yıl "Bay Havalı" kazanırdı seçimleri. Ama bu yıl katılmamıştı niyeyse. "Yardımcısı isee.... Ai Otoke!" bacaklarımı hissetmiyordum. İlk defa seçilmiştim. Müdür ve Yukira-san'ın yanına yavaşça geldim. Herkese kızararak teşekkür ettim. O kadar öğrencinin içinde seçilmek... Tam yerime geçicekken dengemi kaybettim, gözümü kapattım. Hayır, düşmemiştim. Biri beni koltuk altlarımdan yakalamıştı. B-bu..! Bu Yukira-san'dı. Kızarmıştım. Hemen doğruldum.