ben bütün desteğimi verdim gitt i.sabırsızlıkla bekliorum yeni hikayeni.eminim yine harika bi iş çıkarıcaksın

tamm cnım biz gene burdayız başının belaları olaraktan XD bakalım bu nasıl bi fic olacak

vayy. yeni hikaye, hem de aquamarin'den sabırsızlıkla bekliyorum

kızz seninde bi hikaye bitio dieri başlıo bıktım artıkk
şaka şaka okumayı çok istersim ama imkansız galiba (bu arada Işığın kalbi bitmek üzere hepsi bitince yorum yapcam )

sen den bir hikaye daha mı vay be emenim oda çok güzel olacaktır sabırsızlıkla hikayeni bekliyorum

Arkadaşlar yazıcam dedim ama vazgeçtim Önce hikayeyi kağır üzerinde bitireceğim ondan sonra buraya gödnereceğim yoksa çok açıklıklar bırakacağım üzgünüm ama en yakın zamanda biter umarım

Vaz geçtim ve yeni hikayemin ilk bölümünü huzurlarınızda koyuyorum arkiler Yorumlarınızı benden eksik etmeyin ^^
****************************
Yepyenibirr hikayemmlee karşı karşıyasınızzz Sakın hikayemin başlarına kanmayın arkadaşlar Oldukça aksiyon dolu bir hikaye yazacağım sizlere yine Bu sefer karakterim Türkiye 'deee evett Evet isim ilginç gelecek ama yorum yapmayın bu konuda Aklıma başka isim gelmedi
**********************
Merhaba!Ben Cemre..Sıradan bir aileden geliyorum..Bir annem ve bir babam var.Bu sene liseye başladım.İlkokuldaki saltanatımdan sonra ortaokulda sıradan bir öğrenci olarak dolaşmak oldukça farklı bir deneyim doğrusu benim için.Ve bundan pek hoşlandığımda söylenemez.8. sınıfa kadar bütün okulun en gözde öğrencisiydim.Bütün hocaların gözdesi,okulun sekreteriydim evet ama maalesef azıcık tembeldim.Yanlış anlamayın sakın.Okul birincisiydim evet ama OKS denilen o sınava hiç çalışmadım.Nihayetinde bir anadolu lisesi kazandım ancak okulumun sağolsun bulunduğu yer bakımından bir köy okulundan farksız.Müdürümüz bazı değişiklikler yapmaya çalışıyor evet ama pek başarılı olduğu söylenilemez bu konuda.Ama bu aralar oldukça büyük değişiklikler var küçükbakkalköy de.Nihayet kadıköy belediyesi yakarışlarımızı duydu ve bizim köy okulumuza yardım eli uzatmaya karar verdi.Artık en azından beton yığını olan bahçemiz düzenleniyor.Kurumuş toprak parçaları görmekten kurtulacağıma seviniyorum doğrusu..
Şunu anladımki Lise 1 oldukça sıkıcı..Hele sınıfımda benim kafadan hiç kimse yok.Fen seçip yeni arkadaşlarım olsun istiyorum poff...En iyi arkadaşım 10.sınıflardan bir kız.Aynı ben..Deli dolu,çılgın ve konuşması oldukça zevkli biri.Ve tabiki diğerleri...9.sınıftan arkadaşlarım Nihan,Gökçe,Gizem...
Hocalarım beni seviyor.Bende onları seviyorum ama öyle ahım şahım bir namım yok.Buda oldukça sıkıcı.Üstelik sınıfta ikinciyim bu benim için çok aşağılayıcı!!!!
Ah kendimden bahsetmeyi unuttum.Konichiva!Ben Japonya,Anime ,çizim,hikaye ve bunun gibi şeylere çılgınca bağlı,günlük yaşamında İngilizce,Japonca ve Türkçe karışımı kırma bir dille konuşan belkide tuhaf bir insanım.Kahverengi fazla uzun olmayan saçlara sahibim.Belkide bu bende artık takıntı olmaya başladı.Saçlarımı uzatmak için ölüyorum!!!Bunun bir nedenide var tabiki..
Ben 7 yaşıma gelinceye kadar saçlarım hiç kesilmemişti.Bir makas darbesi dahi yoktu ancak gelin görünki herkes kıskanırdı saçlarımı ve bende en sonunda dayanamayıp kestirdim güzelim saçlarımı...Belimden aşağı kadar uzanan dümdüz uçları bukleli sarı/kahve karışımı saçlarım gitmiş,yerine omuzlarıma zor gelen düz ve sipsiyah saçlar gelmişti..Arkasından ne kadar ağladığımı tahmin edemessiniz.
Her neyse.En yakın arkadaşımın adı Merve..Yani eski okulumdan en yakın arkadaşım.Pnunla 9 senedir arkadaşız ancak görünüşe göre bu aralar aramız pek iyi değil..
Bütün bu normal şeylerin arasında..Garip bir yönüm var..Gördüğüm rüyalar çıkıyor..Benimde çıkıyor ne olacak diyeceksiniz belki ama benimkiler tamı tamına ve bazen rüyamda tam olarak ne olduklarını anlamadığım,daha doğrusu anlamak istemediğim bazı şeylerle konuşuyorum.Bazen bana zarar vermeye çalışıyrolar ve beni çok korkutuyorlar..Birkeresinde o "şey"lerden birinin "Kıyamet günü bir fısıltı kadar yakınında..."diyerek elimi ısırdığını,kafasının arkasının yazıya benzer şekillerle kanamaya başladığını ve çığlık atarak uyandığımda elimde diş izlerine benzer şekillerin olduğunu hatırlıyorum.Belkide sadece hayaldi...Tek bildiğim şey anneminde bazen bu rüyalardan gördüğü...Bunların nedeni hala meçhul.Ama biliyorumki bana bir güç verildi..Ben özelim...Bu dünyaya özel şeyler yapmak için gönderildim ve bunları yapacağım.Ama şimdilik...Sadece masallar...
Evet..Cemre böyle bir kızdı işte..Kadıköy'ün tam göbeğinde oturan ,yaşadığı yeri çok seven ve anime karakterlerini kendisi gibi gören biriydi.Birçok insan için tuhaf gözüksede Cemre seviyordu yaşamını...Özel olduğunu hissediyordu haklıydıda...O,özledi..Tıpkı kaderde yazılı diğerleri gibi özel...
--Günaydınn!!!!
--Günaydın Cemre..
İşte gene herzamanki gibi sıkıcı bir okul ortamı..Sessizce oturdu yerine ve taktı kulaklıklarını kulağına.Müziği seviyordu.Nzikliğide..Ve çeşit çeşit taktığı atkılarınıda.Tam bir "prensesti" o.İnternetteki arkadaşları dahi böyle hitap ederlerdi ona.
--Poffff bu zilde çalamadı bir türlü.Ne bitmez dersmiş bu..
Cemre'nin derste,derse katılamktan çok yaptığı bir tek şey varsa oda saate bakmaktı..Ve eve gidip hayallerine gömülmeyi düşlemek.
Geçen gün,bir rüya görmüştü yine.Siyah,takım elbiseli bir adam yanına geliyordu ve ona birşeyler söyleyip birşeyler anlatıyordu.Ardından nefes nefese kalkışlar...İşin garibi Cemre,o adamı daha önce hiç görmediğine emindi..
Camdan dışarıya usulca bakıyordu..Gene canı sıkılmıştı.Biyoloji dersini çok sevsede ders geçmek bilmiyordu sanki...
"Dersin bitmesine tam olarak 25 dakika kaldı"
diye geçirdi içinden.Birkaç saniye geçmeden kapı tıklatıldı.Gelen kişi okul nöbetçisiydi.
--3120 Cemre,Müdür Bey'in odasına çağrılıyor...
Biyoloji öğremeni kıs kıs gülmüştü
--Önce doğru düzgün izin istemeyi öğren ondan sonra gel tekrardan..
Cemre,yerinden sakince kalktı
--Müsadenizle hocam..
Öğretmen tamam manasında kafasını salladıktan sonra Cemre sınıftan çıktı.Uuslca koridorlardan süzüldü ve müdür beyin odasının önüne geldi.Kapıyı tıklattı ve içeriye girdi..Takım elbiseli bir beyfendi odada,müdür beyin karşısında oturuyordu.
--Ah kızım hoşgeldin..Bizde seni konuşuyorduk.
--Bir sorunmu var efendim?
--Hayır..Bu beyfendi eski bir tanıdığınmış ve seni görmek istemiş.
--Öylemi?
dedi Cemre ve adamın yüzünü görebilmek için odanın öbür tarafına geçti.Adam siyah saçlı,siyah gömlekli,siyah ayakkabılı,siyah pantolonluydu
"Cenaze evindenmi geliyor acaba?"
diye içinden geçirdi..Bu adamı daha önce hiç görmediğine neredeyse emindi.
--Cemreciğim nasılsın.Görüşmeyeli uzun zaman oldu.
diyerek gayet laubali bir şekilde kucakladı kızı siyah adam.Cemre bundan hoşlanmamıştı.Adam birden ciddileşti
--Ah tabi beni hatırlamaman çok normal.En son 2 yıl önce görüşmüştük.
--Öylemi?
--Evet..Kişisel yetenek belirleme sınavında rehberliğini yapmıştım.
Cemre'de şimşekler o anda çarpmıştı.Bu adam gerçektende katıldığı sınavda rehber hocasıydı..
--Türkiye genelinde 44. olan birinin benim tarafımdan sınav yapılması..Doğrusu çok etkilenmiştim.
Müdür bey şaşırmıştı
--Öylemi?Bundan bize neden hiç bahsetmedin Cemre?
--Gerek olmadığını düşündüm.Bu benim beynimle,zekamla ilgili bişey.Derslerimle bir alakası yok.
Siyah takımlı adam ayağa kalktı ve konuşmaya başladı..
--Aslında evet..Birçok şeyle alakası var..Benimle bahçeye gelirmisin?
************************
--Ne yani?Bana bursmu öneriyorsunuz?
Siyah takımlı adamın adı Jonathan dı.Yarı Türk,Yarı İngiliz bir aileden geliyordu.20 li yaşlarının sonunda pekde yakışıklı bir adam değildi.Kendisini Cemre gibi özel yetenekli olduğunu düşündüğü kişileri bulmaya ve onlarla çalışmaya adamış biriydi.
--Bay Jonathan..Söylermisiniz bu bir çeşit süper dahilerin toplandığı klüp falanmı?
--Evet öylede sayılabilir...Ama lütfen..Bana sadece Jo de..
--Pekala Jo.Benden tam olarak ne istiyorsun?
--Bunun cevabını..Kısa bir süre sonra öğreneceğiz..
Jo,okulun bahçesinde tur atmaya başlamıştı.Cemre'de sıkıntılı bir şekilde onu takip ediyordu.
--Rica ediyorum biraz daha açık konuşun!
Adam birden kıza döndü.Gözleri yeşil yeşil parlıyordu.Oldukça ürkütü görünüyordu ve Cemre'nin üzerine doğru yürümeye başlamıştı.Cemre çığlık atarak geri geri kaçmaya başladı..Ama sesi çıkmıyordu bir türlü.Zaten dikkatli bakınca Cemre etrafındaki herkesin donmuş olduğunu farketti!Ama Jo denilen adam hala kızın üzerine yürüyordu ve iyi niyetli olmadığı anlaşılıyordu.Cemre birdenbire kendine geldi.Bu adam geçen gece rüyasında gördüğü siyahlı adamın ta kendisiydi..Bütün bu olanlara inanamıyordu ve çığlık atamaya başladı
--Sen gerçek değilsin!!!!Sadece bir kabus görüyorum o kadar!!!!!
Tam o sırada Jo,ellerini kızın boğazına geçirmek üzereydi.El değil,pençeydi sanki onlar.Ama kızın bağırışıyla birlikte birdenbire bir rüzgar esmişti ve etrafında mor bir kalkan oluşmuştu.Jo,bu kalkandan içeriye geçemiyordu.Kız oldukça korkmuştu.Şimdide şoka girmişti..Bu mor siste neydi?Birdenbire Jo,içeriye giremeyeceiği kesinleşince gülümsedi ve gözleri eski siyahlığına döndü
--Artık sen olduğuna eminim...
dedi ve gözden kayboldu.Onun yok olmasıyla birlikte Cemre'nin başı dönmeye başladı ve gözlerini kapattı...Açtığında,tekrar Biyoloji Sınfıındaydı!!!!
Cemre gözlerini korkunç bir şekilde açarak hızla ayağa kalkıp etrafına bakınmaya başladı.Gözlerinden dehşey okunuyordu.Sınıf arkadaşları ona garip garip bakıyorlardı.Onlarda bu ani çıkışa şaşırmışlardı.Cemre herşeyi normal olduğunu görünce derin bir nefes aldı..Bu sırada öğretmen yanına geldi
--Sen iyimisin canım?
Cemre alnındaki teri sildi ve tatlı bir ses tonuyla
--Lavabo'ya gidebilirmiyim?
diye izin alarak sınıftan çıktı..Yüzüne buz gibi suyu çarparken kafasında bir sürü soru işareti vardı.Biraz önce ne olmuştu? Ve omzu neden aşırı bir şekilde yanmaya başlamıştı?

Ayy çok heyecanlı çok ta güzel anlatmışsın olayı okurken gözlerimde canlandı

çok heyecanlı yaa.devamını şimdiden beklemeye başladım

Beğenmenize sevindim ^^ Devamını en yakın zamanda yazacağım ^^

bu cemre tanıdık geldi sankim bağa dur çıkarcam bi yerden ama nese sanada tanıdık gelmedimi kıs aqua-chan [aura diesim gelio varya XD] nesecime cnm devamını beklioz senden

yok be yavs sadece isim benzerliği valla bak okulda başladım yazmaya aklıma isim gelmedi bunu koyayım dedim

süpper bee *-* devamını bekliyoruzzz

Yeni bölüm yazıyom
*******************
Bu olan şey Cemre'nin aklını çok karıştırmıştı..Gün ortasında rüya görmüştü evet.Artık bundan kesinlikle emindi.Çünkü beyni,başka birşey düşünmesine izin vermiyordu.Kilitlenmişti bu fikre.Eğer Cemre birşey böyle olacak dediyse,aksini söylemek imkansız sayılabilirdi.Bunu kendisi bile değiştiremezdi.
--Hey Cemre...Solgun görünüyorsun.
Kafasını kaldırdı hızla.Karışısında eski servis arkadaşı Levent duruyordu.
--İyimisin?
Güümsedi ve cevap verdi Cemre;
--Evet Levent iyiyim..Teşekkürler.
Levent ve Cemre ilginç birer ikiliydi.Levent oldukça hareketli,konuşkan ve patavatsız biriydi.Cemre ise daha çok silik biri sayılabilirdi.Onu tanımadan,onun hakkında konuşmanız çok yanlış olabilirdi.
--Ben geldim!!!
--Hoşgeldin.
Annesi,ilginç bir kadındı Cemre'in.Babası ise oldukça sinirli ve asabi biriydi.Ama ne olursa olsun kızına çok değer verirdi.Eşi,onun için fazla önemli değildi belki ama kızı onun herşeyiydi.Cemre'nin annesi bunu fazla önemsemezdi.Ara sıra söverdi arkasından ama asla bağırışlarına karşılık vermezdi.
Babanın kötü bir alışkanlığı yoktu.Kumar,içki at yarışı gibi şeylerden nefret ederdi ama şeker hastalığı vardı.Buda onu herşeye sinirlenen biri haline getiriyordu.Annesi,kızı için katlanıyordu bütün bunlara ama onunda bir takıntısı vardı işte..Cemre,gittiği her yerde en mükemmel olan olmalıydı.
Ama Cemre alışmıştı artık bunlara.Her zamanki şeyler diyip geçiyordu artık.Ama yaşadığı esir hayatı üzüyordu onu arasıra.Çünkü ailesi fazla korumacıydı ve arkadaşlarıyla gezmeye gitmesine dahi izin vermiyorlardı.
"Ne aile ama" dedi Cemre ve yatağına uzandı.Her gece uyumadan önce bugün nasıl geçti diye durum değerlendirmesi yapmak,alışkanlık haline gelmişti artık onda.Genelde uykuya daldığı zaman,ufak bir melodi gelirdi kulağına.İşte gene aynı şey oluyordu.O tuhaf melodi..Birden melodinin ritmi hızlandı ve Cemre sıkı sıkı kapadığı gözlerini açıp yatağında doğruldu.Yine rüyamı görüyordu?
Bir çeşit bembeyaz bahçede duruyordu...Yatağından kalktı ve içgüdüsel olarak yürümeye başladı Cemre.Bir an için geriye dönüp baktı ama yatağını bulamadı bu seferde...
"İşler tuhaflaşıyor"
diye geçirdi içinden ve yürümeye devam etti.Biraz sonra karşısına oturan bir adam çıktı.Bu Jo idi..Kız korkarak geri geri çekildi ama Jo ona sakince oturmasını işaret etti.Bütün bunlarda ne demek oluyordu şimdi?Aynı adamı rüyasında 3 kez görmekmi?
--Benden korkmana gerek yok.Beni anlamalısın.Sen olduğundan emin olmalıydım.Şimdi lütfen otur ve beni dinle..
--Son görüşmemizde beni boğazlamaya çalıştın.Sende bunu anla...Ve açıkla..Rüyalardan kaçamayacağımı seneler önce öğrendim ben..Yüzleşmeliyim ama kim ile? Kimsin sen?
Jo gülümsedi ve eliyle alkış tuttu
--Bravo prenses..Düşündüğümden daha bilgilisin bu konuda..İlk dersimizi çoktan öğrenmişsin .Rüyalardan asla kaçılmaz ama bir sorun var..Rüya aslında ne demektir?
Cemre hiçbirşey anlamamıştı.Rüya içinde rüyamı görüyordu şimdi?Görmek istediği şeyler bunlar mıydı?Hiçbirşey anlamamıştı.Bu nedenle Jo'yu dinlemenin bir faydası olabileceğini düşündü.Kollarını kavuşturdu ve sakin bir ses tonuyla şöyle dedi
--Seni dinliyorum...
Jo dişlerini göstererek güldü ve bacak bacak üstüne attı
--Rüya,bir kapıdır sadece...Önce şunu anla.İnsanların bir uyanıkken yaşadıkları dünya vardır,birde geceleyin ruhlarının yaşadığı dünya.Beden uyur ancak ruh gezinir.Gezindiği yer ise,sadece kendine ait olan bir dünyadır.İnsanlar her gece rüya görmezler..Yani her gece ruhlarının peşine takılıp eğlenemezler.Ruhların gittikleri yerin adı nedir prenses?
Cemre elini çenesine götürerek biraz düşündü.Daha sonra içgüdüsel bir şekilde kendinden geçerek şöyle dedi
--Hayaller Alemi..
--Kesinlikle..Seninde daha önce farkında olmadan keşfettiğin bir yer.Ama orayı yanlış algıladın..Orası senin kendine kurduğun bir uygarlık değildi..İsim doğruydu ama fikir yanlıştı..Sen oranın kraliçesi değil,koruyucusuydun..
Her zaman özel olduğunu düşündün öyle değilmi?İşte senin özelliğin buydu.Hem ruuh,hemde bedeni hayaller alemine gidebilen sınırlı sayıda kişilerden birisn sen..Hayaller Aleminin efendisi değilsin belki ama burada oldukça değer verilen birisin.Rüyalarını hatırla..Gördüğün,tanımadığın insanlar sana çok değer veriyorlardı öyle değilmi?
--Evet..Öyleydi ama söylsene..Bütün bu anlattıkların ne demek oluyor?Neden hayaller alemindeki özel kişilerden biriyim ben?
--Nedenmi? Bak..Evrende milyonlarca dünya ve buna paralel olarak milyonlarca hayaller alemi var...İki alemdede ne sihirli güçler ve nede büyücüler...Ancak hayaller alemlerinin koruyucuları vardır.Bu koruyucular,22 yılda bir hayaller alemini bekleyen tehlikeyle savaşırlar ve ikinci evreye geçmeye hak kazanırlar...unu bir yarışma olarak düşün...Bütün galaksinin yarıştığı bir yarışma..Yarışmanın sonucundada en iyi dünya seçilir ve 22 yıl boyunca evrenin kaderini belirlemesinde yardımcı olurlar..Büyük ödülü kazanırlar...
Cemre'nin ağzı açık kalmıştı.
--İyi ama neden bunlardan dünyadakilerin haberi yok?
--Çünkü güç sahibi olan ruhtur..Beden değil...
Cemre'nin kafası daha fazla karışamazdı herhalde...Kendini tuhaf hissediyordu.Bütün bunlara inanmak istiyordu ama mantığı buna engel oluyordu
--Biliyormusun Jo..Galiba olanları anladım..Yine rüya görüyorum.Birazdan uyanacağım ve bütün bunlar hiç olmamış gibi davranacağım.
Jo eliyle yüzünü kapatıp umutsuz manasında kafasını iki yana salladı.Sonra birden ayağa kalktı ve Cemre'nin kolunu kavradı.Kız ne olduğunu anlayamadan Jo,kolunu sıkmaya başlamıştı.Birden bağırmaya başladı kız çünkü canı yanıyordu...Hemde çok..Gözlerinden yaşlar gelmeye başlayınca bütün kuvvetiyle bağırdı
--BIRAK BENİ JO!!!!!