OKUL
Bazen hayattan bıktığınızı düşünürsünüz…
Yalnız olduğunuzu hissedersiniz.Bende bu düşüncelerle doluydum.Ama bir gün dersimi almıştım.Size anlatmak isterdim.Ama anlatamam.Anlatırsam; bu dersi sonsuza değin hatırlamak söz konusu olmazdı.
Bu gün okulun ilk günüydü.Yepyeni bir sınıfım ve arkadaşlarım olacaktı.Ama ne var ki yine ben sabaha kadar uyuyamadım.Heyecandan olsa gerek diye düşündüm.Öyleydi de!Sabah apar topar kalktım.Geç kalacağım diye korkmuştum.Ama çalar saatimin ayarı bozuk olduğu için 5:30’da ayaktaydım.Sıradan bir gün geçireceğimi umuyordum.
Kahvaltı masasına oturduğumda yemek içimden gelmedi.Galiba hasta olacaktım.Ama daha son bahara yeni girmiş sayılırdık.Masada öyle kalakaldım.Sonra içim geçmiş.Bir kalktım ki saat 7.00.Neyse ki okul 8.00’da açılıyordu.Atıştırırken çalar saatim çaldı.Hemen çantamı kaptığım gibi koştum, bir çırpıda sokağa inmiştim.Hızlı hızlı yürüyordum.Yağmur kokusunu taşıyan rüzgarın esmesi hoşuma giderdi.Trafik, caddelere daha yeni yeni akıyordu.
Okula gelmeme az kalmıştı.Bu kez koştum.Okula geldiğimde herkes bir telaş içindeydi.Sınıflarının ne olduğunu öğrenmek isteyen öğrenciler vardı.Kapıda bir liste asılıydı.Listede ne var diye merak ettim.Sınıf dağılımları vardı.Ben C şubesine düşmüştüm.Listeyi incelerken, kalabalığı dirseğiyle yaran bir kız gördüm.Kızılımsı saçları ve büyüleyici mavi gözleri vardı.Tabii ona hayran kalmak elde değildi.Listeyi inceledi.Parmağını hiç durmadan listelerin üzerinde gezdiriyordu.Sonunda bir ismin üzerinde parmağı durdu.Tahminime göre parmağıyla işaret ettiği isim, onun ismiydi.Sonra inanmazsınız bana doğru baktı.Beni o mavi gözleriyle süzdü.Sonra konuşmaya başladı:
-Zeki birine benziyorsun.Ama benim kadar zeki olamazsın.Dedi.
Sonra arkasına dönüp bakmadan kalabalığın ortasında kayboldu.İçimden “Ne kadar da kendini beğenmiş!” diye geçirdim.
Sonra oradan ayrıldım.Yağmur yağmaya başlamıştı.Şırıl şırıl bardaktan boşalırcasına yağan yağmurun kızgınca çaktırdığı şimşeklerin sesi insanı ürkütebilirdi.Öğretmenler kapıları açmıştı.Öğrenciler ise sanki bir yarıştaymış gibi süratle kapıya doğru koşuyorlardı.Bir an öylece donakalmıştım.Karşımda atın üstünde oturan bir şövalyenin heykeli vardı.Gerçek bir sanat eseriydi.Orada kalmayı isterdim, ama yapamazdım.Hemen koşarak sınıfıma girdim.Sınıf en üst kattaydı.Sınıfın içi loştu.Hemen koşarak arka sırayı kaptım.O kadar zaman arka sıralarda oturmuştum, ayrıca oturmayı seviyordum.Arka sıralar bence rahat oluyordu.Herkes oturdu.İçeriye kahverengi saçlı bir öğretmen girdi.Bizlere bazı açıklamalarda bulundu.Ama öğretmen bu açıklamaları boşuna yapıyordu.Çünkü;kimse onu dinlemiyordu.Öğretmen kapıdan çıktığı gibi başka bir öğretmen girdi.Bu öğretmen bir baydı.Kır düşmüş saçları vardı onunda.Kendisi şöyle bir açıklama yaptı:
-Merhaba çocuklar ben sizin matematik öğretmeninizim ismim Charlie.Bu dönem sizin için çok yorucu geçecek.Ama tabi bende sizi yorabilirim.Dedi.
Sonra öğreneceklerimizden kısaca özetledi. Ortaokulda öğrendiğimiz bazı konularda sisteme dahildi. O zaman bir “off” dedim.İkinci derste ilk konuya başladık.Sonra coğrafyacı geldi.Gerçekten insan ruh sağlığının yerinde olmadığını düşünürdü coğrafyacının.Oda matematikçiyle aynı şeyi yaptı.Sonra müdür geldi.Okulu tanıttı.Böylece okulun ilk günü sona erdi.Eve giderken yine sabah ki kızı düşünüyordum…

koyunca da yorum yazmıyonuz