ilk yorum bendenn
çok güzel olmuş devam et

devamını merak ettim

ama sevgili günlük diye bir başlık açmışsın bunun la günlük arasında bir bağlantı kuramadım.

4.bölümde anlayacaksınız

tamam
4. bölüm çabuk gelir inşallah

eee yeni bölüm.

Okul Günlükleri
Bölüm 2 :
03/01/2011 Çarşamba
Artık Sinem okula daha istekli geliyordu.Sonuçta Kaya’yı rahatça görebiliyordu.Aslında onu her gördüğünde daha çok aşık oluyordu.Nasıl olsa o onun ilk aşkıydı.Okula girerken bunları düşünüyordu.Biraz erken gelmişti.Okulda kimse yoktu kantin bile daha açılmamıştı.Bankların orada Kaya’yı gördü oturuyordu elinde bir poşet vardı.Bu sefere kendi atkısını takmıştı.Ama Sinem’in evinde bir çok siyah atkı vardı.Nasıl olsa ailesi zengindi.Babasının birkaç tane animasyon şirketi vardı ve hepsi çok kalabalıktı bu yüzden iyi kazanıyordu.Annesinin ise birkaç tane giyim mağazası vardı.Hep modayı takip eder ona göre mal alırdı.Bu yüzden bayanlar buraya çok ilgi duyardı.Kapı açık mı diye bakmaya gitti ama kapı daha açık değildi.Kaya’ya döndü ve oraya doğru yürüdü.Ve Kaya’nın iki bank yanındaki banka oturdu.Kaya ona bakıyordu.Kaya ayağa kalktı ve ona elindeki poşeti uzattı.İçinde atkısı vardı.
Kaya:
-“Teşekkür ederim ama hiç gerek yoktu.”
Sinem:
-“Bunu geçen sefer düşerken beni yakaladığın için bir minnettarlık olarak kabul et.”(Gülümser.)
Kaya:
-“İyi o zaman.Ödeşmiş olduk.”
Sinem:
-“Adın ne?”
Bilmiyormuş gibi yapıyordu.Onunla normal tanışmak istiyordu.
Kaya:
-“Ben Kaya.”
Sinem:
-“Ben de Sinem.Tanıştığımıza memnun oldum.”
Kaya:
-“Ben de.”
Sinem:
-“Acaba saatin var mı?”
Kaya:
-“Evet.”
Sinem:
-“Saat kaç?”
Kaya:
-“Saat 6:55.”
Sinem:
-“Off baya erken gelmişiz.”
Kaya:
-“Hmm evet ne yazık ki erken gelmişiz.”
Sinem:
-“ Voleybol oynamak ister misin?”
Kaya:
-“ Yanında top var mı?”
Sinem:
-“Sence?”
Sinem çantasını açar bir poşetin içinde bir voleybol topu vardır.İnsan sadece bakarak bile onun orijinal bir voleybol topu olduğunu anlayabilir.
Voleybol sahasına geçerler.Sinem tam topa vurduğu anda yağmur yağmaya başlar.
Sinem:
-“Off ya yanımda şemsiyem de yok nereye gidicez?”
Kaya:
-“Arkadaki giriş kapısının üzerinde çatı var.Oraya gidelim.Okul açılıncaya kadar.Yağmur birden daha da hızlanmıştı.Sanki sürahiden dökülüyordu hatta damacanadan.
Kaya:
-“Kahretsin pantolonum çamur oldu.”
Sinem:
-“Merak etme yanımda ıslak mendil var.
Sinem çantasından bir ıslak mendili ambalajı çıkardı.Bir tane alıp Kaya!ya verdi.Parfüm gibi kokuyordu.Sinem’in üzerinde de hoş bir parfüm kokusu vardı.
Kaya pantolonunu sildi.
Kaya:
-“Bu sefer de ben sana borçlandım.”
Kaya bunu söyledikten sonra gülümser.Ama bu içten bir gülüştür.Sinem bunu görünce ağzı bir karış açılmıştı.İlk defa Kaya’yı böyle içten gülerken görmüştü.
Bu belkide kimsenin görmediği bir gülüştü.
Kaya:
-“Hangi kulüptesin?”
Sinem:
-“Resim kulübü ya sen?”
Kaya:
-“Ben de resim kulübündeyim.”
Sinem:
-“Desene kulüpte tanıdığım biri var.”
Sinem de içten gülmüştü.Kaya’da Sinem’den etkilenmişti.
Kaya:
-“Kaçıncı sınıfsın?”
Sinem:
-“ 6-C.Ya sen?”
Kaya:
-“8-A.”
Sinem:
-“Sanırım sana Kaya ağabey demem gerekecek.”
Yine güler.
Kaya:
-“Ben o kadar yalı mıyım?”
İkiside güler.En sonunda hizmetli kapıları açar.İkisi de hızlıca içeri girer.
İkisinin de sınıfları aynı kattadır.Sinem sınıfının kapısını açar.
Sinem:
-“İyi dersler.Bugün kulüp mü var dı yoksa rehberlik mi?”
Kaya:
-“Kulüp.Kulüpte görüşürüz.”
Sinem:
-“Tamam.İyi dersler.
Sinem gülümseyerek bunu dedikten sonra içeri girip kapıyı kapatır.

yaaaaaaaaaaaa!!!!! niye kestin 2'de??? çabuk yaz bakayım!!!!!!

bölümler biraz daha hızlı gelebiliri mi acep
çok ara koyuyorsun

devammmmmmmmmm

Okul Günlükleri
Bölüm Üç
04/01/2011 Perşembe
Her gün kulüp var diye şikayet eden Sinem artık kulübe gitmek için can atan bir öğrenci olmuştu.Çünkü her kulüp dersinde Kaya ile birlikte resim çiziyorlardı.Ama bu diğer kızların düşmanlığını kazanmasına sebep olmuştu.Bugün bahardan kalma bir gün var gibiydi.Hava sıcaktı.Öğleden sonra Sinemlerin Beden Eğitimi vardı.
Sinem Beden Eğitimi derslerini çok severdi.Çünkü hoca onlara hep voleybol oynatırdı.İlk iki ders Sosyal Bilgiler dersi vardı.Sosyal Bilgiler öğretmenini çok seviyordu 6-C sınıfı.Çünkü öğretmen çok eğlenceli ders işliyordu.Her soruyu bilene bir şeker veriyordu.Ama konuları meridyenler ve paraleller olduğu için derse bile girmek istemiyordu.Derse girme zili çoktan çalmıştı.İçeri girdi ve üzerinde deseni olmayan,ince yeşil ceketini çıkardı.Bu çeketi Gül ona doğum gününde almıştı onu özenle saklıyor.Hoca çoktan içeri girmişti.Sonra dışarı baktığında Kaya’yı gördü.bugün ilk ders onların Beden Eğitimi dersleri varmış meğer.Kaya’yı görmeye çalışıyordu.Ama sırasından göremiyordu.Sonra hoca çöpe baktı ve ağzına kadar taştığını gördü.
Öğretmen:
-“Çocuklar bugün nöbetçi kim?”
Sinem ve Gül nöbetçiydi.Çöp kutusunun iki ucundan tutarak dışarı çıkardılar.Çöpün yanına doğru gidiyorlardı.Ama Sinem’in gözü Kaya’ya kaymıştı.Kaya suyunu basketbol potasının direğinin önünü koymuştu.Suyunu alıp başını kaldırdığında Sinem’i gördü.Hafiften gülümsedi.Suyunu içip futbola geri döndü.
Gül:
-“İnanamıyorum Kaya bize gülümsedi.”
Sinem:
-“Gül hani sormuştun ya aşık mı oldun diye ben de evet demiştim..”
Gül:
-“Eeee”
Sinem:
-“Evet işte ben Kaya’ya aşığım”
Gül:
-“SİNEM BEN DE ONA AŞIĞIM!!”
Sinem:
-“Kızım bağırmasana!! Bütün okul duydu sayende.”
Gül:
-“Napayım duyarsa duysun.”
Sinem çöp kutusunun iki ucunu tutarak hızlı hızlı sınıfa doğru yürüdü.Gül de arkasından koşuyordu.Sinem sınıfın kapısını tıklatıp içeri girdi.Çöp kutusunu yerine bırakıp yerine oturdu.Aslında öğleden sonra ilk Beden Eğitimi ondan sonraki ders ise kulüptü. Dördüncü dersin sonlarına yaklaşmışlardı.Sinem hemen zil çalsın diye artık dua etmeye başlamıştı ki zil çalmıştı.Sinem hemen çantasını kaptığı gibi dışarı çıktı.Kaya hemen karşısındaydı.Birisini bekliyordu.
Sinem:
-“Birisini mi bekliyorsun?”
Kaya:
-“Evet seni bekliyordum nerede oturduğunu merak ettim.Seninle gelsem sorun olmaz değil mi?”
Sinem:
-“Şaka mı yapıyorsun.Haaha ne sorunu tabi ki sorun olmaz.”
Kaya şaşırmıştı aslında böyle karşılayacağını beklemiyordu.Beraber yola çıktılar.Bütün kızlar ağızları açık onları izliyordu.Herkes bir taraftan kaya’yı gördüğü için mutlu , bir taraftan Kaya’nın yanında olduğu için Sinem’e kızgın.
Sinem garip garip etrafına bakıyordu.Çünkü bir tehdit olarak görülüyordu.
Bu Sinem’i rahatsız etmişti.Sonunda Sinem’in evine varmışlardı…..Bakalım onları orada ne bekliyor..


Okul Günlükleri
04/01/2011 Çarşamba
Sinem’in evi okula uzak olmadığı için birkaç dakikada eve varmışlardı.Sinem kapıyı açmıştı ama içerideki küçük kulübeden bir güvenlik görevlisi çıkmıştı.Sinem selam vererek gülümsemişti.Görevli asıl giriş kapısını açmıştı.Evi baya büyüktü ve dağ tepesindeydi.Ama okulda aynı tepede olduğu için sorun olmuyordu.Eve girdiler ilk önce bir bekleme odası çıktı karşılarına.İki tane çift kişilik koltuk vardı.Bir tane sehpa ve üzerinde siyah vazo vardı.Fakat içinde renkli taşlar vardı.Onun yan tarafında geniş ve kare biçiminde bir pencere vardı.Tepenin üç tarafında deniz manzaralıydı.Giriş tarafı deniz görmüyordu.Ama bekleme odasının penceresinden rahatça deniz görülüyordu.Tepede orman gibi ağaçlar vardı.Pek sık olmasa da yine ormana benziyordu.Gürültüden uzak yaşamak isteyenler için iyi bir yerdi.
Kaya:
-“Evin güzelmiş.”
Sinem:
-“Sağol.”
Birden telefon çalar.Sinem telefona bakar.Sinem bir süre telefonda konuştuktan sonra yüzü garip bir ifade almıştı.Sanki dayak yemiş gibiydi.
Kaya:
-“Ne oldu yüzün bir garip oldu?”
Sinem:
-“Akşam eve zengin bir firmanın sahibi gelecek aile dostumuz.3 yıldır görmemiştik.Bir de onların küçük bir çocukları vardı.Benden iki yaş büyük.Beni onla evlendirmek istiyorlar.Onu fazla hatırlamıyorum ve zaten evlenmek istemiyorum.”
Kaya:
-“Hmm… İlginç doğrusu.”
Çünkü o gece Kaya’nın ailesi de zengin bir firmanın sahibininin evine akşam yemeğine gidecekti.Aynı biçimde iki yıldır onlarda o aileyi hiç görmemişti.
Kaya ile Sinem öğle yemeğini yedikten sonra okula doğru yürümeye başladılar.Birden yağmur yağmaya başlamıştı.Evden de baya uzaklaşmışlardı.Koşarak okula girdiler.Son iki ders kalmıştı.İlk ders Türkçe idi.Türkçe dersinde ses olaylarını işlemişlerdi.Zil çalmıştı.Sinem ilk defa bir dersin bittiğine üzülüyordu.Çünkü akşam yemeğine katılmak istemiyordu.
Son ders kulüptü.R esim dosyası aldı ve kulübün olduğu sınıfa gitti.Ama kaya garip bir biçimde mutlu gözüküyordu.Çünkü akşam yemeğe gidecekleri ailenin Sinem’in ailesi olduğunu anlamıştı.
Sinem:
-“Bakıyorum çok mutlusun.”
Kaya:
-“Evet.Akşama öğreneceksin.”
Sinem:
-“İlginç.”
Sinem meraktan çatlıyordu.Bir an önce akşam gelsin diye beklemeye başlamıştı.
Kulüpte bitmişti.Kaya servise binmiş eve gitmek için hazırlanıyordu.
Sinem ise çoktan eve varmıştı.Sanki Kaya gelecekmiş gibi düşünmüştü ve ona hazırlanıyormuş gibi hazırlandı.Üzerine kırmızı askılı bir elbise giymişti.Belinde duran bir kurdelesi vardı.Saçını da topuz şeklinde yapmıştı.Elbisesine uygun makyajda yapmıştı.Ayağında ise sade kırmızı renkli bir topuklu ayakkabı vardı.Hizmetçilerden biri Sinem’in kapısını çaldı.
Sinem:
-“Gir.”
Hizmetçi:
-“Efendim misafirleriniz geldi şu an da oturma odasındalar.Ailenizde aşağıda sizi bekliyorlar.”
Sinem:
-“Tamam, hemen iniyorum. Teşekkürler.”
Sinem isteksizde olsa merdivenlerden aşağıya iniyordu.En sonunda salona inen tek bir basamak topluluğu kalmıştı.Salondaki koltuklar da merdivene bakıyordu.Birden smokinin içinde Kaya’yı gördü.Gözleri fal taşı gibi açılmıştı.Sonra görmemiş gibi yaparak kafasını öne eğdi. Son basamaktan inerken kafasını kaldırdı ve gülümsemeye başladı.Sanki Kaya’yı tanımıyormuş gibi bir edayla Kaya’nın ailesine yaklaştı.
Sinem:
-“Hoş geldiniz.”
Kaya’nın annesinin adı Gül’dü.Babasının ki ise Burak’tı.
Kaya’da Sinem’in elini öptü.O an bir prensle prenses gibi gözüküyorlardı.
Kaya:
-“Onur duyduk.”
Sinem gülümsemişti.Ardından yemek masasına geçtiler.Sinem’in babası bir uçta Kaya’nın babası ise diğer uçta oturuyordu.Sinem’in annesinin adı Rosalyn idi.Annesi İtalyan babası ise Türk’tü. Sinem’de biraz İtalyanları anımsatıyordu.Babasının adı ise Adnan idi.
Burak:
-“Evet gençler konuşun kaynaşın ne bu sessizlik.”
Burak Bey çok eğlenceli bir insandı.Bu yüzden Adnan Bey ile çok iyi anlaşıyorlardı.
Sinem:
-“Ne konuşalım?”
Adnan:
-“Sinem en iyisi sen Kaya’ya evimizi gezidr.”
Sinem:
-“Pekala.”
Kaya’yla Sinem aynı anda masadan kalkmışlardı.Sinem bütün evi gezdirmişti.
Kaya:
-“Dışarıda dolunay var.”
Sinem:
-“Evet haklısın hadi dışarı çıkalım.”
Arka kapıdan dışarı çıktılar.Bir ağacın altına oturdular.Dolunay etrafı güçlü bir şekilde aydınlatıyordu.Manzara çok hoştu.Özellikle ay ışığı denize yansıdığında daha güzel bir manzara çıkıyordu ortaya.Sinem en çok dolunay olduğunda dışarıya çıkmayı severdi.
Sinem:
-“Sence de manzara güzel değil mi?”
Kaya’nın yüz ifadesi bir garip olmuştu.
Kaya:
-“Evet çok güzel.”
Sinem:
-“Ne oldu?Yüzün çok garip bir ifade aldı.
Kaya:
-“Benimle evlenmemek istemen beni üzdü doğrusu.”
Kaya bunu söyledikten sonra belli belirsiz güldü.Sinem öğle yemeğinde Kaya’ya neler söylediğini hatırladı.İrkildi.
Sinem:
-“Ama o senin olduğunu bilmeden önceydi.Şimdi sorsalar farklı bir yanıt verirdim.”
Kaya:
-“O zaman…
Sinem Kaya’ya döndü.
Kaya:
-“Benimle evlenir misin?”
Sinem:
-“Evet fakat bir şartla yirminci doğum günümde evleneceğiz.
Kaya:
-“Tamamdır.”
8 yıl sonra
Herkes düğün hazırlıkları ile uğraşıyordu.Sinem büyümüştü ve o gün onun yirminci yaş günüydü.Düğün pastasından , davetli listesine kadar her şey en ince ayrıntısına kadar ayarlanmıştı.
-“Siz Sinem Koçağı karınız olarak kabul ediyor musun?”
Kaya:
-“Evet.”
-“Siz Kaya Aslan’ı kocanız olarak kabul ediyor musunuz?”
Sinem:
-“Evet.
O gün onların en mutlu günüydü.
20 Yıl Sonra
Rosalyn elindeki Sinem’in günlüğünü kapatmıştı.Karşısındaki dört torununa anne ile babasının nasıl tanışıp evlendiklerini okumuştu.O gün Sinem’in en büyük kızının yirminci yaş günüydü.Fakat Sinem ve Kaya orada değildi.Rosalyn Sinem ve Kaya’nın fotoğrafına baktı.Gözleri dolmuştu.Çünkü onlar artık yoktu.Bir gün önce kızlarına en çok istediği şey olan gümüş bir ayakkabı almak için yola koyulmuşlardı.Fakat bir kamyon ile çarpıştıkları için kan kaybından ölmüşlerdi.Rosalyn ise bahçeye bir heykel yaptırmıştı.Altında aynen şunlar yazıyordu:
“Bu heykel birbirini çok seven Sinem Aslan ve Kaya Aslan için yaptırılmıştır.”

ama ama ama ama yaaaaaaa
bu kadarcıkmıydı sonu mutlu mu bitti hüzünlümü anlayamadım
neden bu kadar kısa ki

güzel bir hikaye ama medem böyle yaptın anlamadım....

bu hikayenin sonuydu dimi?

yaaaaaaa
yaaaaaaa niye böyle acıklı yaptıııııınnnnn
yaaaaaaa niye bu kadar kısaaaaa
yaaaaaaa bu hikaye burda mı bırakılırrrrrrr

hayır değil...Olay daha başlamadı bile... Daha heyecanlı şeyler yapmayı planlıyorum

hııııı

aaa bitmemiş valla çok sevindim ama şimdi daha çok merak ettim bir an önce devamını getir

Kızlarının adı Canan'dı.Okulunda çok popüler bir kızdı.Aynı zamanda okul birincisiydi.Üniversite hayatı diğer kademelere göre daha zor ve engellerle doluydu.Daha çok çalışma ve azim gerektiriyordu.Zaten onu başarılı yapan da azmiydi.Ama konu aşka gelince dünyadaki en geri kafalı insan oydu.Aşkın olnadığını sadece yalanlar ve ihanet üzerine kurulu bir oyundan ibaret görüyordu.Her şey aşk flimlerinde olduğu gibi toz pembedeğildi ona göre.Hayata gerçekçi bakmak gerekiyordu.Ama Canan biraz abartmıştı kendisini sadece çalışmaya adamıştı.Bir robot gibi.Ama istediğini yapamayacaksan çalışmanın ne alemi var?Ona göre bu çok doğaldı.Bir evladın ailesine vereceği en iyi hediye sorumluluklarını yerine getirmekti.Annesinin ve babasının göklerde bir yerde kendisini ve kardeşlerini izlediğini düşünüyordu.Bir gün her zaman ki sıradan günlerden biriydi ya da görünüşe göre öyleydi.Ta ki gece yarısına kadar...Pijamasını giymiş yatmaya hazırlanıyordu ki birden bir yere yığılma sesi geldi.Canan kendi evine yeni taşınmıştı ve kimin gelmiş olabileceğini düşündü kim gelebilirdi kibu saatte ?Camdan aşağıya baktı.Siyah düz saçları olan uzun boylu gayet yakışıklı bir çocuk kapısının önünde yere yığılmış bit vaziyette yatıyordu.Aşkın saçmlık olduğunu düşünen insan şimdi aşık olmuştu.Ama kendisine bunu yediremiyordu ihanete uğramaktan korkuyordu ve iradesi baskın geldi her zaman ki soğuk edasına büründü.Dikkatli bir şekilde merdivenlerden indi.Kapıyı araladı ve yavaşça yerde yatan adama baktı.Yaralıydı ve bitkin düşmüştü.Onu içeri almaya karar verdi.Kolundan tuttu ama çok ağırdı.Sürükleyerek kendi yatağına yatırdı.Adamın yaralarını temizledi ve yara bandları ile yaraların üzerini kapadı.Sanki adam savaştan kaçmıştı.Ağzına biraz su verdi.Bir süre sonra adam gözlerini yavaşça araladı.Gözleri zümrüt yeşiliydi bu onu dahada yakışıklı yapıyordu.Canan elindeki su bardağını adama uzattı adam gayet sakin hareketlerle bardağı Canan'ın elinden aldı.
Ve içti sonra uyudu.Bir saat sonra uyandı.Canan onun başında meraklı gözlerle bekliyordu.Evine ilk defa gördüü ne idüğü belirsiz bir adam almıştı.Ama sanki bu adamı daha önce görmüştü.Hemen günlüğünü çıkardı ve aramaya başladı.Evet tam da aradığı şeyi buldu.Bu adamı daha önce rüyasında görmüştü. Elinde bir kılıç ile kendisini koruyordu.Aslında baya şaşırmıştı.Ama soğuk tavırlarını korumaya devam etti.Ama adamın cazibesine gerçekten karşı koyamıyordu.Adam ise gayet sakingözlerle onu izliyordu.
Canan:
-Sen kimsin?
Adam:
-Ben Estelle krallığının varis prensi ve ordu komutanı Takashi Matsumato.Tanıştığımıza memnun oldum leydim.
Canan kendini kaybetmeden soğuk bir ses tonu ile karşılık verdi:
-Ben Canan Karayel.Dünyalıyım.Ailemin en büyük kızıyım.20 yaşındayım.
Takashi:
-Ben de 21 yaşındayım ailemin ortanca çocuklarıyım.
Canan:
-Tanıştığımıza memnun oldum.
Takashi:
-Ben de leydim.
Canan:
-Ben japon kültürüyle az da olsa ilgilenirim.O yüzden size nasıl hitap edeceğimibiliyorum matsumoto-kun.
Takashi:
-Bana Takashi de diyebilirsin.
Onlar bu klasik konuşmayı gerçekleştirirken dışarıda garip şeyler oluyordu.Ormanlık alanda belli belirsiz siluetler görülüyordu.Takashi bunların ne olduğunu hemen anlamıştı.Bunlar en alt sınıf ruh yiyenlerdi.Ruh yiyenler insanların ruhları ile beslenirdi.Ama soylu olanlarıın böyle ihtiyaçları yoktu onlar ruh yemeden de yaşayabilirlerdi fakat alt sınıftan olanlar için aynı şey geçerli değmildi.Onların bazıları krala karşı itaatkardı ama bazıları ise kendi ihtiyaçlarının hırsına kapılmış sürükleniyorlardı.Artık kontrolleri arzularının elindeydi.Böyle ruh yiyenleri öldürmek için kraliyet ailesinden biri görevlendirildi şimdi ki görevli Takashi'ydi.Alt sınıf ruh yiyenleri sadece kraliyet ailesinden gelen soylular yok edebilirdi.Onlar da atalarından kalma eski bir mühür büyüsü kullanıyorlardı.Aslında onları kimsenin bulamayacağı pararel bir evrene gönderiyordu.Kısmen yok etmiş sayılıyordu.Bazeno pararele idam edilecek suçlu gönderilirdi.Orada onun ruhunu yiyip öldürürlerdi.Takashi heme üzerini düzeltip kılıcını aldı.Pencerenin kenarına çıktı ve aşağı atladı.Canan oha kelimesini kullanmamak için kendini tutmuştu çünkü takashi bir villanın üçüncükatından atlamıştı.Normal bir insan olsa büyük ihtimslle yere çakılırdı.Canan'da Takashi'nin ardından merdivenlerden indi ve bahçeye çıktı.Koskocaman bir ordu vardı karşılarında.Fakat Takashi neden geldiklerini anlyamamıştı.Bütün ordu etraflarını kapladı.Takashi kısıkbir sesle Canan'ın anlayamayacağı dilde bir şeyler söyleydi.Etraflarında mor bir baloncuk oluştu.Bu kalkan türü bir şeydi onları saldırılardan koruyan bir bariyerdi.Canan bunların bir rütadan ibaret olduğunu düşünüyordu.Ama değildi.Hepsi gerçekti.Koskocaman bir ordu etraflarını çepeçevre sarmıştı.Ne yapacağını şaşırmıştı.Takashi kalkandan çıktı ve kılıcıyla tek tek kendisine gelen askerleri öldürdü.Bir süre böyle devam etti.Bunlar pararel evrenden kaçan alt sınıf ruh yiyicilerdi.Şimdi hepsi Canan'ın ruhunu istiyorlardı.Takashi ne kadar saldırırsa saldırsın ruh yiyenler hiçazalmamış gibi üzerine eliyordu.Canan iyice korkmuştu.Birden bir ışık parladı çokgüçlü bir ışıktı.Birden Canan göz bebekleri kayboldu onun yerine gözlerinden turuncu ışıklar saçılıyordu.Fısıldayarak bazı kelimeler söyledi ve bütün ruhyiyenler toz oldu.Bu büyü sadece güneş kahinlerine ait bir büyüydü.Birden Canan'ın göz bebekleri yerine geldi.Olduğundan daha farklı hissediyordu kendini.Duyguları,düşünceleri ve fikirleri tamamen değişmişti artık kendini özgür ilan etmişti.Takashi ise ne olduğunu anlayamamıştı.

ayyyssss bak bu forumda fabficle gidrerek artıo güzelleio tabisi bnm de aklımda bir kaç fikir var ama cesaret edemiorum nese çoook güzel ve farklı bir bakış açısı kazandırmışsın fanfic'e aferimmmm