wow mutlaka yazmalısın.ilk bölüm gece olursa ilk yorum benden olur

Daha önce okumadım yazdığın fanfici, merak ettim okuyacam başlayınca

Yabancının peşinde olduğu tangel aha burda dövün....
bekleyeceğim bölümleri banada ilham verirler

Evet haklısın Koçum benim (Lord Kunzite)

Ayrıca arkadaşlar başını az da olsa yazdım ve biraz daha yazmayı düşünüyorum. Başlangıç olarak da yayınlayacağım artık. Ama bu bir ihtimal akşama doğru olabilir çünkü çeviri işine girdiğimden onu önce halletmem gerekiyor da...

Ayrıca hepinize çok teşekkürler.

TAN_GEL



Kar lapa lapa yağarken kanlar içinde olan TanGel karşısında yere yatmış ve yaşam kıvılcımı olmayan cansız bedene bakmaktaydı. Bir bebek sesi ortamı inletiyordu. TanGel onu görür görmez eline alıp tam onu öldürecek iken aniden güneş doğar.

Artık Toprak Ananın güneşi görme zamanı gelmişti. Kış bitmiş onun yerine ilkbaharın başlangıcı olan gün gelmişti. İşte bu zamanda içindeki saf güç ortaya çıkmış elindeki bebeğe bakarken yerde yatmış cansız bedene gözü ilişir. O an anlar ki yerde yatan asıl kişi onun en çok sevdiği varlık olan küçük kardeşidir. Onu görmesi ile tiz bir çığlık atar ama ne yazık ki bu çığlık boğazında düğümlenir. Ne sesi çıkıyordur ne de yerinden kıpırdayabiliyordur. Ve orada hayatı boyunca ağlamadığı kadar sessizce ağlamaya başlar. İçindeki bu acı dayanılamaz halde olmasına rağmen TanGel bunu da kabullenmesi gerektiğine inanır. Çünkü bu hayatında yaşadığı üçüncü en büyük acısı idi. Artık bu acının yanında elinde hala tuttuğu bebeğin gözlerine bakarak yemin eder.

TanGel: Hamdolsun ki seni bütün kötülüklerden, üzüntülerden ve acılardan koruyacağım. Yemin ediyorum.

Arkasına döndüğünde bir kız çocuğu görür. Sessiz bir şekilde ağlıyor ve kendi kendine “Neden?” diye sorup duruyordur.

TanGel: Bunların hepsinin intikamını almak istiyor musun? Bunu yapan kişiden...
Kız: HAYIR. İSTEMİYORUM. Çünkü bunu yapan kişiyi ikimizde biliyoruz.
TanGel: Öyleyse neden beni...?
Kız: HAYIRRRR, İSTEMİYORUM. Çünkü bizi daha önce uyardın, TanGel.
TanGel: Biliyorum ama ben...
Kız: HAYIRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR. Kes sesini tamam mı? Daha fazla duymak istemiyorum.
TanGel: Peki nasıl istersen Sır. Ama bak sana muhtaç olan biri var kollarımın arasında...
Sır: Ne güzel... Melek kadar güzel.
TanGel: ............
Sır: Bu bebeğin senin gibi olmasını engelleyeceğim. Buna yemin ederim.
TanGel: Biliyorum Sır. Bende elimden geldiğince...
Sır: Merak etme. Onları öldürdüğün gibi beni öldüremedin. Ama Giz...
TanGel: Buralardan gidelim Sır. İçimdeki acı dayanılamaz hale geliyor.
Sır: Benimde öyle Tan. Hadi Gidelim.

TanGel ve Sır oradan uzaklaşırken her ikisinin yüreğinde acı dolu bir ızdırap varken arkalarına bakmadan yürüyüp giderler. Sır, TanGel’i dinlemediği için Giz ile beraber onun peşinden giderek Giz’in ölümüne sebep olmuştu. TanGel’in neden onları korumak için kendisini uzak tuttuğunu sonunda anlamıştı. Ama merak ediyordu şimdi. TanGel gene kötü olacak mı idi?

Sır: Şey, TanGel.
TanGel: Evet.
Sır: Sen tekrar o şekilde...
TanGel: Merak etme. Artık öyle bir sorun olmayacak. Anlayacağın o yaşam tarzım sonunda bitti.
Sır: Neden? Neden böyle olmalıydı?
TanGel: Bunu bende bilmiyorum Sır. Bilsem bile bunu söylemek için henüz çok erken.
Sır: Seni dinlemeliydim çünkü...
TanGel: Lütfen Sır. İkimizde Giz’in ölümünden kendimizi sorumlu tutuyoruz. Sen beni dinlemiş olsaydın eğer bunlar hiç olmayacaktı ya da ben daha farklı bir şekilde kendimi sizden...
Sır: Tamam, yeter fakat bana bir söz vermeni istiyorum. Bir gün eğer beni de...
TanGel: Bu asla olmayacak...
Sır: BENİ DİNLE. Birgün beni öldürmek zorunda kalırsan hiç düşünme ve aniden beni kalbimden vurup öldürmeni istiyorum ve bu kucağımda olan bebek de büyüdüğünde ona bunu söyleyeceğim.
TanGel: Ama Sır... ‘TanGel, Sır’ın gözlerindeki kararlılığı görünce tamam dercesine kafasını sallar’

TanGel, Sır ve Giz. Üçü birlikte çok mutlu idiler. Birbirlerini bulduklarında ve birlikte yaşamaya başladıklarında hiç kimse onların aslında kan bağı olmayan kardeş olarak görmüyorlardı ve TanGel, artık eskisi gibi Kara Melek olarak değil de TanGel olarak tanınıyordu. Artık şimdi hem dostları vardı hem de düşmanları hatta kendisinden nefret edenler de etmeyenler de. TanGel’in şaşırdığı tek olay ise Sır’ın ondan neden nefret etmeyişi idi? çünkü onun gerçek bir şeytan olduğunu görmüştü.

wayyy anasına sayın seyirciler züper bi katliam romanı çoğ sevdüm hasta oldum içimdeki kötülük kabardı bende kötü olarak romanında yer almak itiyorum pleaseee
kötüyüm bn kötüyüm kötüyüm herkesi öldrürür kanlarını içerim

Aha gzel bir hikaye gördüm sankiii
Divaaaaaaam

Kendime ilk defa oy verdim ve birazdan bir iki karakterin resimlerini size göstereceğim.

Ayrıca hikayem şimdilik çok yavaş ilerleyebilir o yüzden merak etmeyin yani devam edecek çünkü bu hikayeme kesinlikle güveniyorum.

Hatta bu hikaye bir bakıma Yabancı adlı hikayeye de bağlantılı o yüzden....

TAN_GEL


Yukarıdaki resim TanGel'in iki formu.

Aşağıdaki resim ise pek yakında bu iki karakterin konusuna değinileceği için seçtiğim bir resim... Yani Amazon (Kadın) ve Yakuza (Erkek)...




Şimdi ise diğer karakter resimleri de artık karar verdiğimde yayınlarım

Görüşmek Üzere

NOT: Hikaye için İlham Bey gelirse yazmaya başlayıp yayınlayacağım. Şuan hikaye hakkında araştırmalar bile yapıyorum ve aynı zamanda da özgün bir şekilde yazmak için uğraş vermekteyim. Bu hikayeme gerçekten güveniyorum.

Kalın Sağlıcakla

Başlangıcı karanlık olmuş bayağı, bebek kimden ve neden Giz'i öldürürken onuda öldürmemiş Ama zaten ileriki bölümlerde yavaşça anlatılacağı için bir şey demiyorum

Güzel bir hikaye olacağa benziyor TANGEL, takipçisi olacam

Pek yakında bir kısmı geliyor hikayenin merak etme canım

gelsin gelsin

Yıllar Sonra

TanGel’in himayesine aldığı o bebeğin ismini AcıGiz olarak koymuş ve artık 5 yaşında büyümüşte küçülmüş bir afacan olup çıkmıştır. AcıGiz, TanGel’i bir baba figürü olarak görüyordur ama TanGel bundan hoşnut olmasa da AcıGiz’in gözlerindeki sevgiye diyecek yoktu.

AcıGiz büyüdükçe ve aklı erdikçe pek çok soru sorarak TanGel’e zor anlar yaşatır. Hiç olmadık sorular sorması kendisini rahatsız eder. Cevaplar olsa dahi TanGel’in düşündüğü şey sadece zaman...

Bir gece tekrar TanGel, herşeyi bırakıp her zaman ki gibi günlerce, haftalarca hatta aylarca gelmez ancak Sır’ın AcıGiz’e söylediği şekilde “o ne olursa olsun geri gelecek ve sadece ona inan, benim ona inandığım gibi...”

AcıGiz, her şekilde ona inanıyor ve zaten eninde sonunda da geri geleceğini bilirdi. O yüzden onu mezarın kapısının önünde, onu görünceye kadar ya da uyuyuncaya kadar orada öylece bekler. Ve o gece AcıGiz, TanGel’i beklerken uyuya kalır.

Sır: Onu bu kadar çok mu seviyorsun?
AcıGiz: Evet. Onu yıllay gesse de betlemeye devam edeceyim. İsteyse hisc gelmesin. Gene de ölene kaday hey gece onu buyada betleyeceyim. İdimden bir ses sadece buyada betle diyoy. Bilemiyoyum, Sıy.
Sır: Ben biliyorum AcıGiz. Neden burada sadece beklemekle kaldığını ve neden onunla birlikte gitmediğini...
AcıGiz: Neden?
Sır: Bunu bir gün anlayacaksın ama şimdi bunun zamanı değil.
AcıGiz: Sıy, lütfen gitme.

AcıGiz uyanınca uçsuz bucaksız ufuğa doğru bakar. Orada bir şeyin hareketlendiğini görür. Giz’in kalbi hızlıca atmaya başlar. Gördüğü şeyin aslında hissettiği gibi TanGel olduğunu anlar ve hemen koşmaya başlar. Mezarın hemen yanında ise Sır duruyordur ve AcıGiz, TanGel’e kavuşana kadar olduğu yerde gülümseyerek onların kucaklaşmalarını izlemeye koyulur. Sonunda TanGel ve AcıGiz beraber kucaklaşarak birbirleri ile hasret giderirler. Ve Sır bulunduğu yerden ait olduğu yere gitmek için kaybolur. TanGel’in kucağında iken AcıGiz doğruca Sır’ı gömdükleri yere mezarın başında oturur vaziyette kalarak dua ederler. Dua faslı bitince...

AcıGiz: Dan, bir sey söyleyebiliy miyim?
TanGel: Bana hala Tan diyemiyor musun? O_o
AcıGiz: Eee, ama yaaa. -_-
TanGel: Tamam tamam Hadi söyle.
AcıGiz: Söylemeyecem içte.
TanGel: Sen benim Kalbimin Anahtarısın, değil mi?
AcıGiz: Tabii... Tamam. Söyleyecem ama sataşmak yog.
TanGel: Emrin olur, Hanımefendi Hazretleri ‘sağ elini kalbinin üstüne koyup başını eğerek’
AcıGiz: Bana uygun biy günde Sıy’ın neden öldüünü söyleyecettin.

TanGel, bu soruyu AcıGiz’in ağzından ilk defa duyuyordu. Şaşırmış bir vaziyette...

TanGel: Bunu nereden biliyorsun. Ben sana bunun hakkında pek birşey...
AcıGiz: Biy gün uykunda sayıklıyodun. Bana Sıy’ın ölüm nedenini anlatacayını...
TanGel: Anlıyorum. Demek öyle. Peki yavrum sana bunu anlatacağım.


FlashBack

- Günlerden bir gün ben ve Sır, ilk defa tartışıyorduk. O an kan beynime sıçramıştı çünkü istediği şey benim yapamayacağım bir şeydi.

Sır: Sana söylüyorum. Geceleri hiç burada, bizim yanımızda kalmıyorsun ve çekip gidiyorsun. Taa öğlene doğru geliyorsun. Ne zamandır yanındayız. Hiç mi güvenmiyorsun bize!?
TanGel: Bunun güven ile ilgisi yok. Sadece sizi korumaya çalışıyorum kendimden.
Sır: Ama neden?
TanGel: Tamam, söylüyorum işte. Ben Yakuza’nın kızıyım. Anladın mı?
Giz&Sır: NE?
Sır: Yani Şeytan Yakuza’nın kızı mı?
TanGel: Evet.

- Şeytan Yakuza’nın kızı olduğumu duyunca Sır, bunun bir şaka olduğuna inanmak istedi. Giz ise orada öylece durup bizi dinliyordu ki tahmin ettiğim gibi birşeylerin doğruluğunu biliyordu sanki ama bunu belli etmek istemediğini sezebiliyordum. Gerçi onun düşüncelerine girip bunu tam anlamı ile öğrenebilirdim ama kendim bunu istemiyordum. Çünkü Şeytan yeteneğimi kullandıkça daha da Şeytan olmaya yakınlaşıyordum. O zamanlar ergenlik çağında olduğumdan dolayı bu daha da kolaydı ve Şeytan Yakuza bunu biliyordu.
- Peki noydu ondan sonya?
- Sır tabii ki inanmadı ama...

Sır: Bizi sadece kendinden başka bir sebeple soğutmaya çalışıyorsun.
TanGel: Tek sebebi Şeytan’ın kızı olmamdan kaynaklanıyor. Ve sakın peşimden gelip de Giz’i de beraberinde sürükleyim deme, SAKIN, BUNU YAPMA, TAMAM mı?
Sır: TanGel ama bunun olasılığı...
TanGel: BANA BAK SIR. Sakın ola ki Giz ile beraber benim peşimden gelme, sakın. Bu konuda çok ciddiyim... SIR dedim.
Sır: Ama sen yok iken bizim başımıza...
TanGel: Dışarıda oldukça kaos ortamı mevcut ve bunun nedeni...
Sır: Ama TanGel...
Giz: Yeter artık Sır. TanGel’in kesinlikle peşinden gitmiyoruz, tamam mı? Hem bizi kendimizi korumak için iyi bir eğitiminden geçtik ve bu yüzden bizi bir başımıza bırakma cesaretinde bulunuyor, anlaşıldı mı?

- Sır, Giz’in gözlerindeki kararlılığını görünce susmak zorunda kalmıştı ama ben içimden bir sesin bu suskunluğunun bedeli ödeneceğini önceden sezmiştim. Şeytan Yakuza’nın amacı belliydi ve kendisinin yapamadığını Sır’ın yapmasını sağlamaktı. Bunu da ancak rüyalarla yapabilirdi. Bunu da başardı zaten.
- Neyi?
- Kendi ellerimle Giz’i öldürmemi sağladı. Hatta katliam bile yaptım o gün. Ve bunu Giz’i öldürmeden önce her ikisi de gördü.
- Peki sen bugünün geleceyini bilmiyoy mu idin?
- Biliyordum ve bu yüzden ne olursa olsun ondan önce annemden yani Melek Amazondan yardım istedim. O da biliyordu ki bugün elbet bir gün gelecekti. İşte o gün plan yürürlüğe girmişti. Annem...
- Meraktan soyuyoyum ama affet. Annen ile nasıl bir temasın vardı?
- Annem benim rüyalarıma giriyordu. Bu vesile ile görüşebiliyorduk ama Şeytan Yakuza herkesin rüyasına girebiliyordu fakat benim rüyalarıma giremiyordu tabii ben istemediğim sürece ya da başka bir nedeni olmadığı sürece.
- Evet, devam et. Dinliyoyum.
- İşte Annem benim için bir ipucu niteliğinde eski bir dostumun “Kaşındakinin Kalbini Hisset” sözünü söyler ve o gün geldiğinde...

TanGel: Tamam anne.

- Bu sözün ne anlama geldiyini biliyoy musun ki?
- Evet, biliyordum. Çünkü sonuçta söylemek istediği kendi yeteneklerimi Şeytan Yakuza’nın üzerinde denememi istemesi...
- Evet, devam...
- O gün geldiğini hissedebiliyordum çünkü Giz kendisini tuhaf hissetmeye başlamıştı ve bende bunun nedenini tahmin edebiliyordum. O yüzden...

TanGel: Giz, iyi misin?
Giz: Evet. Ama...
TanGel: Aması ne?
Giz: Yok bir şey.
TanGel: Ne olduğunu söyle, lütfen.
Giz: Sadece sana bir şey söylemek istiyorum. Eğer beni öldürürsen lütfen babanın yolunu seçme. Çünkü bu senin bir sınavın olacak, biliyorsun, değil mi?
TanGel: ‘Derin nefes alıp verir’ maalesef doğru söylüyorsun.
Giz: Bu yüzden bana bir söz ver. Ne olursa olsun acılarından kurtulman için kendin için en kısa yolu seçmeyeceksin, tamam mı? Biliyorsun bu seni sınamak için...
TanGel: Biliyorum, Giz. Biliyorum.
Giz: Söz mü?
TanGel: Söz.

- Ve Giz’in yanında kaybolup giderim. Çok uzaklarda acı verircesine gecenin karanlığında bir şeytana dönüşürken çığlığım ortalığı inletir. Artık zamanı gelmişti.
- Sıy’a ne oldu o gün?
- Sır, rüyalarında hep Yakuza’nın kılık değiştirmiş halini görerek onun söylediklerine inandı. Sır, beni öldürürse artık kötü olamayacağıma inanarak Giz ile beraber benim peşimden geldi. Ve olanlar oldu. Sır beni öldürmek isterken onu öldürme şerefine erişecek iken Giz aramıza girerek onu öldürmüş oldum. İşte böyle.
- Neden Giz ortaya atladı peki.
- Sır’ın içinde ölümsüz ve bitmek bilmeyen bir kutsal kan vardı. Bu kan ben şeytan iken içersem ya da bedenime akarsa ben ömrüm boyunca şeytanın hizmetine girecektim. Ancak tam tersi olursa yani Giz’in kanı ile bulanırsam bunu kabullenme cesaretinde bulunabilirdim. Çünkü Giz’in kanı sabrın ve cesaretin gücünü temsil ederdi. Yani Giz kendisini benim için feda etti.
- Anlıyoyum. Annenin planı...
- Giz’i öldürüp Sır’a dönerek onu öldürmemem için -başka birinin daha beni takip etmesini isteyerek- bir bebekle dikkatimin dağılması sağlandı ve bebeği öldürecek iken tam zamanında güneş aniden doğarken kendime geldim.
- Kimdi o seni takip eden?
- En iyi dostlarımdan biri.

AcıGiz: Sıy, bu hata sonucunda kendisini...
TanGel: ...suçlayarak daha fazla dayanamaz ve içindeki akan kanın gücü onu daha da fazla zayıflatarak hasta eder ve ölür. Ama ölürken kendi yeteneklerini...
AcıGiz: ...Gis’in de yetenekleyini bana verir. Yani Gis’in yetenekleyinden biyi de ölümün suyuna sahip olmasından kaynaklanan biy ölüm sonucu Sıy, hayatını kaybetmiş oldu.
TanGel: Evet.




NOT: Sonunda yazabildim diyebilirim gerçekten. İşte TanGel'in yaşamışlıkları...

Bir yazı daha eklenip düzenleme yapılmıştır. Duyurulur.

biraz karışık geldi bana ama bir kaç kez okursam anlarım eline salık