Hava kararmış lanet edilesi bir soğukla etrafta üşüyen genç yaşlı bütün insanlar sıcak kalmak için ellerinden geleni yapıyordu.
Bu dondurucu havada ailesiz çocukların kaldığı yer dışarıya göre oldukça sıcaktı.Ama asla çok sıcak olamamıştı içerisi.Her kışı üşüyerek geçirirlerdi.Oracıkta soğuktan ölenler bile olmuştu.Bu yolsuzluk gelen müfettişleri alakadar etmiyordu.Onlar sadece ceplerini dolduran sıcak paralara bakıyorlardı.Ne aptalca?!Bir çok çocuğun hayatı; geleceğin kurucularının hayatı ile oynanan bir yerde kalınabilir miydi?Hayır!Ama onların yapacak bir şeyi yoktu.Her gün sadece bir tabak pirinçle idare ediyorlardı.Orada koskocaman bir devlet yok muydu!?Vardı.Ama yoktan vardı.
Bir gün o buz gibi ev, kaynar su dökülmüş gibi, büyük fırınlar gibi çok sıcak oldu.Alevler dört bir yandan atlılar gibi, askerler gibi saldırıyordu.Ölüm fır dönüyordu içeride.Çocuklar bir o yana bir bu yana kaçışıyorlar, çıkış yolunu arıyorlardı.
Aralarından biri önüne bakmaksızın duraksamadan koşarken duvara çarptı.Bu çarpışla birlikte tüm düşünceleri etrafa saçıldı teker teker.Yerden kalkarken görüntüler bulanıktı hep.Önüne baktı bulanık görüyordu.Bomboştu önü…Sadece alevlerin kızıllığının yansıdığı bir boşluk vardı.Gözünü kapatıp açtığında, gene bulanık…Ama önünde o kızıl boşluk yoktu.Boşluğun üstünde siyah bir cisim vardı.El yordamıyla dokundu cisme.Bir defter mi yoksa kitap mı tam anlayamıyordu.Biraz daha bekledikten sonra şekiller netleşmeye başladı.Elinin altındaki cismin ne olduğunu algılayabiliyordu şimdi.Bir defter…Siyah kaplı üzerinde ise beyaz renkte bir yazı vardı.Yerden alarak okudu. “Death Note” Ateşe doğru yavaş adımlarla yürürken defteri açtı ve içindeki kuralları da okumaya başladı.Bu başlangıç mıydı?Yoksa son muydu bir anlam veremiyordu.Düşünceleri iyice salçım saçak olmuştu.Korkusu dinmişti.Lakin içinde alevlenen güçle birlikte şüphe doğuyordu.Biraz sonra eski haline döndü ve tekrar koşmaya başladı.Yaşama umudu vardı içinde.Koştu, koştu ve koştu…Bir pencere kendisini gösterinceye değin koştu.Pencerede parmaklık yoktu.Fakat bir türlü de açamadı.Eline geçen bir tahta parçasıyla camı kırarak dışarı çıktı.
O günden sonra bu facia ülkede hep hatırlandı.Oradan sağ kurtulan kimse yoktu.Haberlerde, gazetelerde hep böyle yayınlandı.Ama oradan tek bir kişi sağ çıkmıştı o da hiç hatırlanamayan bir çocuktu.