Sigaradan üç ayrı duman çıkıyor.İkisi mavi biri gri.İşte o gri dumanın öyküsünü dinliyorsun şu an.Daha önce hiç duymuş muydun?gri olan mavi dumanlardan birine aşıkmış ya.Her sabah onunla uyanıyor her akşam onunla uykuya dalıyormuş ya.İşte o gri duman çok üzülüyormuş ya.Mavi dumanlar aşıkmış birbirlerine.Gri olan üçüncü şahışmış.Üçüncü aşık.Sevilmeyen.Seven ama sevilmeyen.İçi yanıyormuş her sigaraya başlandığında.Mavisinden uzaklara gitmek istiyormuş.Unutmak istiyormuş mavisini; ama her an her dakika baş başalarmış.Havaya karıştıklarında tek oluyorlarmış üçü birden.Maviler aşklarını yaşıyormuş gri ise acısını baştan alıyormuş.kimsenin dokunamadığı yerlere iniyorlarmış birlikte.Kimsenin tadamadığı tutkulardalarmış.Her alevde yeniden can buluyormuş üçünün aşkı birden.Aynı eller hayat veriyormuş onlara.Yıllar geçmiş bu hiç değişmeden böyle devam etmiş.Artık alışmış gri duman sevilmemeye.Bir gün yıllardan o acılarıyla baş başa kaldığı yıllardan sonra gri kendi mavisinin aşkının senaryolardaki kadar yalan olduğunu anlamaş.Yıllar yılı aşık olduğu mavisi kendi aşkım diye yanından ayırmadığı diğer dumanını kendi yaratıyormuş aslında.İkinci mavi hayalmiş.O yokmuş aslında.Griyle mavisi bunu fark ettiklerinde artık çok geçmiş.Onlara can veren eller kanserliymiş artık.Artık bir daha yakılmayacak bir daha yolculuğa çıkamayacaklarmış.Mavi çok pişmanmış .Yıllar yılı yanı başında duran gerçek aşkını yok saydığı için çok utanıyor çok üzülüyormuş; ama artık her şey için çok geçmiş.