Okunması için değil de sırf seninle bir şeyler yazmak için istiyorum yeni bir ffyi sınavlarında başarılar bebekk seni beklemek her zaman mutluluk verici bomba bir bölüm geleceğine eminim ahhh kavrulacağııız

Bölüm 14: Kaçınılmaz Kader

Luna: majesteleri sizleri sabah sabah rahatsız ettiğim için özür dilerim
Kraliçe Gaia: lu-Luna! Terra’da ne işin var…

Endymion’nun kalbi korku ile doldu…yoksa…

Luna: Olympos Kurulu Terra’nın içinde bulunduğu durum hakkında endişeli, sizleri en kısa zamanda Ay’a bekliyorlar, yaklaşan tehlikeler ve olası çözümler hakkında bir toplantı yapılmasına karar verildi.
Kral Darius: biz aylardır onlardan haber almıyorduk…demek bu sebeptenmiş.
Luna: son zamanlarda Ay Krallığına karşı bir kaç saldırı girişimi oldu, eski Tanrı’lardan Chronos’un majesteleri Serenity’nin peşinde olduğu söylentileri var-
Endymion: Yoksa Prenses’e bir şey mi oldu!
Luna: hayır, ama- size detay veremiyorum fakat yaklaşan yeni bir tehlikenin varlığı söz konusu…
Kral Darius: en kısa zamanda Ay’da olacağız…

…

Endymion: Luna oldukça endişeliydi…kesin Serenity’e bir şeyler oldu…bizden saklıyorlar…
Nephrite: zannetmiyorum, Mars’a yaptığım bir ziyarette Prenses Rei ile karşılaştım…eğer seçilmiş Tanrıça’ya bir zarar gelmiş olsaydı onu asla Mars’a göndermezlerdi…
Endymion: bir şeyler olduğunu hissediyorum ama ne bilmiyorum…
Kunzite: sizi bir mektupla silen bir-
Zoisite: Prenses bir yanılgı içerisinde, eminim olanları öğrendiğinde mantıklı düşünecektir…

Kelimeler Endymion’u huzura kavuşturmuyordu…Hissediyordu…zaman ona yeni bir süpriz hazırlamaktaydı…

…
Ami: Serenity, yine ateşin var…
Serenity: ben yorgunum sadece…
Persephone: sadece yorgun olmadığınu biliyoruz Serenity…bu bebek seni tüketiyor…
Ami: Serenity…lütfen inat etme en azından Eilethiya’ya haber verelim…
Serenity: olmaz…

Rei, Makoto ve Minako gelirler…

Rei: Terra Kraliyeti Ay’a geliyor kızlar…
Serenity: Zeus’a bunu yapmamasını söylemiştim, bile bile kendilerini tehlikeye atıcaklar…
Rei: hani sen onu-
Serenity: BUNUN ONUNLA BİR İLGİSİ YOK! Ben galaksiyi korumakla görevliyim…
Minako: senin yüzün yine soluklaşmış…Serenity…senin için endişeleniyoruz…
Makoto: Pluto bile zaman ve kader çizgilerinde olan bir karışıklıktan bahsetti Serenity…lütfen daha fazla bunu saklama…
Serenity: size Hayır dedim!

…

Olympos Dağı

Zeus: Kral ve Kraliçelerin olanlardan haberdar olmasının zamanı geldi…artık iki seçilmiş’in girdiği yolu bilmeleri gerekiyor
Poseidon: emin misin, Chronos bu denli gözü dönmüşken olanları ifşa etmek doğru olucak mı?
Zeus: neler oldu bilmiyorum, ama hissediyorum…Zaman ve Kader’de bir karışıklık var…bunu düzeltmenin tek yolu da olanları açıklamak…
Poseidon: bir fani ve bir ölümsüz…
Zeus: kehanet bu denli açıkken biz bunu nasıl göremedik!
Poseidon: kader gözlerimizi kör etti kardeşim…tıpkı aşkın onları kör ettiği gibi…
Pluto: Haruka, Michuru…sizler’de Ay’a gidiyorsunuz değil mi!
Haruka: elbette Setsuna, o kendini beğenmiş Terra’lı Serenity’nin etrafındayken onu yalnız bırakacağımızı mı zannettin, ayrıca Persephone’nin anlattıklarını düşündükçe…
Michuru: evet Haruka haklı, Endymion’dan gizli tutulması gereken bu kadar çok şey olmuşken ve varis’in prenses’e ağır ağır yaptıkları ortaya çıkmışken…bizlerin burada durması yersiz…
Pluto: Kader ve zaman ayrıldılar…oysa ki içinde bulunduğumuz seçilmişlikte…tam tersinin beklendiğini biliyoruz…Artık bir şeyler yapmanın zamanıdır…

…

‘ayrı düştü zaman…kader
ayrı bırakıldı iki kalp…
kapladı onları bir keder
zaman geldi…yeniden’
(Kehanetler Kitabı-Ayrılık)

Zeus,Poseidon,Afrodit,Adonis ve Serenity Olympos’un baş tanrı ve tanrıçaları…
Fanilerin geleceğini belirlemek üzere sakince beklemektelerdi…
Ay Prensesi ile bahnelerin arkasına saklanmış, hatıralarının acısını yaşamaktaydı…Kalbindeki yük gün geçtikçe artıyordu…
Ama…varis’in çok başka planları vardı…Annesi’nin nefesini yavaş yavaş tüketmekteydi…ve Annesi yakında bu tükenişe katlanamayacak hale gelecekti…

Zaman akıyordu…

Persephone: Serenity, en azından karşılama bitene kadar lütfen kudretini koru…
Serenity: ben nefes alamıyorum…
Persephone: az kaldı Sere, seni yeniden huzura kavuşturacağız…


Kraliçe Selenity: Gaia, Darius…Generaller, Prens…Ay Krallığı’na hoş geldiniz…
Kraliçe Gaia: Selenity…
Kral Elios: Hepiniziburada sağ salim görmek çok güzel…
Endymion: Majesteleri Serenity’i göremiyorum…
Zeus: Serenity bu toplantılarda bulunmayacak…Kurul bu yönde karar aldı, lütfen saraya geçelim…
….

Endymion: yüzüme bile bakmadılar…ayrıca Olympos’un Baş Tanrıçalarından birisnin böyle kritik bir dönemde başka ne işi olabilir ki!
Zoisite: Endymion…prenses kendi iç kurulu ile dış kurulu’nun toplantılarına katılacak olabilir, Mars, Jüpiter,Venüs,Merkür,Pluto,Uranüs,Neptün ve Satürn temsilcileri ile-
Endymion: tamam…anladım…ama yine de bir gariplik vardı…ne bileyim…Persephone ona dokunmama bile izin vermedi…
Kunzite: gene abartıyorsun Endymion, Serenity’nin seni unuttuğu apaçık!
Nephrite: söylesene kunz, prensesle ne alıp veremediğin var…unutma şu an yaşıyorsak ona borçluyuz!
Kunzite: ona hiç bir şey borçlu değilim ben! Prens’in mantığını çaldı o!
Jadeite: abartma kunz!
Endymion: yeter…bana Serenity ile ilgili her şeyi öğreniceksiniz!
Zoisite: Endymion…imkansızı istiyorsun…aşmamız gereken yedi savaşçı, 1 tanrı çocuğu var…serenity ulaşılmak istemiyor…

…
Zaman akıyordu ve kimsenin onu durdurmaya gücü yetmiyordu…

Kraliçe Selenity: Serenity, bir varis olarak o toplantılarda bulunmak zorundasın...ufak bir yorgunluk bahanesiyle Terra Kraliyeti’ni yüzüstü bırakamazsın...bunu son kez söylüyorum...seni yarın sabah salonda göreceğim prenses...
Serenity: elbette...anne
Persephone:Serenity bu anın geleceğini biliyorduk, onunla yüzleşmek zorundasın
Serenity: hiç bir şey bilmeyecek Persephone, bu bebek altın kristal’in varlığının yokluğunda beni öldürse bile bilemeyecek...ona bana ait hiç bir şeyi hak etmiyor
Persephone: Serenity bu inadın seni tüketiyor...
Serenity: Ben-

Kader ağlarını herkese inat örüyordu…

Persephone korku ile serenity’i izledi…Prenses’in alnındaki hilal usulca yok oldu…Prenses’in gözleri sonsuzluğa doğru kapandı…ve gümüş Kristal prenses’in yaşam enerjisini ağır ağır dünya’ya geri göndermeye başladı…

Persephone: Serenity…aç gözlerini…prenses…sere…aç gözlerini.

Zaman akıyordu…

Tıpkı prenses’in gözyaşları gibi…

ayrıca buradan merak edenler için, bu hikayenin devamı olarak LadyinDeath Persephone'nin Rüyası senaryosunu yazmaktadır....duyurulur...okutulur

Reklam da yaparmışşş sen oku yeter chopinim senin heyecanın yetiyo bana konunun adını da güncelle:) bölüm için diyeceğim harika ahh endy ahhh bebeğimmm lanet beryl ölsün!

severim seni hemide çok.

ya burda devam etse olmaz mı tamam onuda okuruzda sen burda yaz hem mangayı söylememdekisebep şöyle bir diyalok geçecek mi
(Beryl:Prensim ne yapıyorsunuz bütün bunlar dünyanın rehahı için )gibisinden

Bu arada gene ellerine ve hayal gücüne saglık sınavlarda başarılar dilerim

Sevgili Chopin sınav stresleri sebebiyle karşılaşamıyoruz.
Kamuoyunu kandırabilirsin ama beni asla yazdığın 2 bölümün bilgisayarında durduğunu biliyorum lakin onları paylaşmazsan hacklerim kızım seni:P çook özledim şunları bitirip ortak bir hikaye yazalım

moonbeste kusura bakma...bilgisayarımı açmayı bırak, uyumaya vaktim yok şu günlerde...cevap yazamadım...
yorumların için çok teşekkürler sonra daha detaylı detaylı yazacağım sana

Kusur ne demek ben beklerim sorun değil sen güzelce çalış iyi notlar al inşallah ne demişler sabreden derviş muradına eremiş

Bölüm 15: Savaşçıların Ağıtı, Gerçeklerin Yüzü

Terra halkı Ay'da tehlikeli bekleyiş içerisindeydi. Birliğin kararının ne olacağını kimse kestiremiyordu. Terra Kral ve Kraliçesi büyük bir korkunun eşiğindeydiler. Birliğin vereceği en ufak karar en ufak dışlama Terra'nın sonu demekti. Terra onların dahi kurtaramayacağı bir sona sürüklenecekti. Ne zamanki tanrılar ve tanrıçalar güçlerini bir gezegenden çekerler o zaman gezegenin sonsuzluğunun son bulacağı kesinleşirdi.

Bir tek prens olan bitenden korkmuyordu. Aklı hala o son mektubun acısındaydı. İlk günkü kadar derin ve yıkıcı bir acı. Nelerin olduğunu bilemiyordu. Serenity'nin kendisine duyduğu derin acıyı çözemiyordu. Terra'nın doğup büyüdüğü o gezegenin bile kaderi umurunda değildi. Tüm varlığını bürüyen o karanlığı bir ay ışığı az da olsa aydınlatacaksa buna her daim hazırdı. Serenity'i geldiğinden bu yana ortalarda görememişti.

Onunla karşılaşma umuduyla Ay'ın özel bahçesine her gün geziler düzenliyordu. Gülleri kokluyordu onlara sahip oldukları en güzel hazinenin kıymetini bilmeleri gerektiğini hatırlatıyordu. Varlığını gözünü kırpmadan bir ölümsüze adayabilirdi ama o bunu istemiyordu.
Generaller endişeliydi. Terra prensini kaybediyordu. Sadece prensini kaybetmekle kalmiyor kötülükle tehdit ediliyordu. Görevlerini her gece birbirlerine hatırlayorlardı. Prens onları duymuyordu. Prens generallerini farketmiyordu. Prens sadece ay prensesini kutsal tanrıçayı bekliyordu.
Generaller ise en azından savaşçılar ile karşılaşabilmenin isteğindeydiler lakin bu dilekleri de gerçekleşemiyordu. Ay insanları onlardan sanki köşe bucak kaçmaktaydı. Generaller olup biteni anlamadılar. Kimse Serenity'nin çevresinde dönen belayı canından rol çalan minik kalp atışlarını bilmiyordu.
...

Chronos: Prenses...hoşgeldin...
Serenity: sen...ama...nasıl ben seni-
Chronos: sonsuz uykusuzluk haketmeyenleri içinde barındırmaz tanrıça hazretleri...
Serenity: ben buraya nasıl geldim...
Chronos: taşıdığın ufaklık ile birazcık oyun oynadım...ki zaten seni yeterince tüketmekteydi...seni buraya çekmek hiç de zor olmadı...
Serenity: benden de bebeğimden de uzak dur...yoksa...
Chronos: yoksa ne yaparsın prenses...şu an için kullanamadığın gümüş kristal ile beni hapis mi edersin...yoksa zeus’a gidip şikayet mi edersin...eminim Zeus sen ve prens’in yaşadıklarını duymaktan keyif alıcaktır...

...

Rei: ne demek uyanmıyor...
Persephone: basbaya işte...uyanmıyor...
Rei:bir bu eksikti...
Persephone: Ami’ye ihtiyacımız var...hem de hemen...
Rei: kızlar...generaller ile beraber...yani...
Persephone: Ben de onlara karşı çok kızgınım...Rei ama artık bu iş çığrından çıktı...Ya serenity’e bir şey olursa...artık endymion’nun öğrenmesi gerekiyor...
Rei:hayır...deli misin...kutsal yemin asla bozulmaz...bozulamaz

...

Chronos: Serenity...çok yakında yeniden görüşeceğiz...ve bu sefer beni kimse engelleyemeyecek...

...

Serenity terler içinde gözlerini açtı...neler olmuştu...
Yer Altına gitmişti...olan buydu...yokolanların mekanına konuk olmuştu...
Chronos...nasıl...
Bebek...
Persephone nereye kaybolmuştu...

...

‘Bilinmeyenin çekiciliği
Tanrıçanın gizemi
Saklandı gerçekler
Bir prensten sır gibi...’
(Kehanetler Kitabı-varis)

...
Geleceğin kaderi ellerinizde olsa ne yapardınız? Herkes kutsal yeminin boyunduruğu altında evrenin en güçlü ışıltısının yavaş yavaş erimesini izlerken sizin bunu tersine çevirecek şansınız olsa bunu yapar mıydınız? Kader bazen içinden çıkılamayacak kararları seçilmişlerin ellerine bırakır. Kader tanrı tanımaz; tanrının tanrısı yaşayacağı kaderidir. Persephone inandı geleceği kurtaracağı o güne, hayatını aydınlatacak o umut ışığına inandı.
Tüm yasakları yok sayarak prensesine karşı gelme cürretine kalkıştı. Kararlıydı ne olursa olsun gerçekler ortaya çıkacaktı. Serenity'i kaybetmek onun güvenini kaybetmekten daha önemliydi. Hayatınız karanlıkta geçtiyse ufacık bir ışığın dahi ne denli önemli olduğunu anlarsınız. Yaşayacaklarına göz yummak yerine onlara karşı gelmenin kadere karşı gelmek olduğunu biliyordu. Persephone yüzyıllardır süre gelen bir geleneği, öğrendiği en önemli dersi unuttu. Prensese verdiği sözü bozdu.

Endymion ise daha ne kadar bu gölge gezegende kalacağını düşünüyordu. Dünyada iken her şey kolaydı. Gün yerini geceye bıraktığında tüm evreni tatlı bir parıltı kaplardı. Ay ışığı önce odasını sonra kalbini aydınlatırdı; o zaman bilirdi Endymion bir gün tüm bunlar geride kaldığında o ışık gözlerinden kalbine doğacaktı. Tıpkı o gün gibi... Tıpkı o gece gibi... Bir fani yeniden ölümsüzlüğü tadacaktı.

Lakin bu gri gezegende bulunmak ve onu hissetmeden günleri geçirmek işkenceydi genç prens için. Ne yapacağını bilemez halde çevresine bakınıyordu tek bir amacı vardı. Işığı yeniden bulmak ona yeniden kavuşmak.. Generaller prensin yanından bir an olsun ayrılmadı. Onlar da prenslerinin bu çaresiz bekleyişinin farkındaydılar ancak bir çare göremiyorlardı. Savaşçılar prenseslerinin çevresinde çemberdi.

Prenses ise bu çemberin ortasındaki değerli yakut görünmez kaleydi. Şimdi içinde bulundukları bu durum Terra'nın kaderinin dahi önüne geçmişti. Prens odasının camından çevreye boş bakışlar savuruyordu. Generaller ise bir yandan prenslerini göz hapsinde tutuyor diğer yandan da onu neşelendirmek için çaba sarfediyorlardı. En nihayetinde olan oldu yıldızlar fısıldadı. Karar alınmıştı. Prens gerçeğe hazırdı. Bilmediği bir şeyi bekliyordu. Gözü uzaklardaydı. İçindeki kıpırtı ise en derininde. Bir haber prense doğru yol alıyordu.

Prensi uzaklardaki arayışından kurtaran bir çift ayak sesi oldu. Önce odasının kapısı aralandı. Generaller olan bitene anlam veremedikleri için savunmalarını aldılar. Prens ise hissediyordu kendisini etkileyen o kıpırtı çok yakınında nefes alıyordu. Persephone tüm heyecan ve korkusunu içine atarak odaya girdi. Tek gördüğü prensin kendisine yönelttiği umut dolu gözlerdi.

Persephone: Endymion…nasılsın
Endymion: nasıl olabilirim, Serenity’e her şeyi anlatmak istiyorum, onu göremiyorum…onu benden gizliyorsunuz…delireceğim…Genarellerim beni bu odaya kapattılar…ay’da olmak bana huzur dahi vermiyor…topraklarımın kaderi söz konusu ama benim aklımda sadece-
Persephone: Ednymion…ben…sana inanıyorum ama lütfen biraz dur, inan burada olmak için onlarca kuralı çiğnedim…hele ki Serenity bu yaptığımı öğrendiğinde ne olacak düşünmek bile istemiyorum…cesaretimi ve aklımı bu denli geç topladığım için beni affet…
Endymion: sen neden bahsediyorsun…yoksa…serenity’e bir şey mi oldu!
Kunzite: ah demek sevgili prenses sonunda bizleri hatırladı…
Endymion: kapa çeneni kunzite, sabrımın sınırları ile oynama…Perse! Konuş hemen
Persephone: ben…nereden, nasıl başlasam bilmiyorum…her şey o gece oldu…seni Terra’ya görmeye geldiğimiz gece….o gece Serenity’i sana çok önemli bir haber vericekti, sana senin kalbinden bir parça vericekti ama…Beryl ve madalyon…
Endymion: Hiç bir şey anlamıyorum daha açık konuş….Serenity bana ne söyleyecekti…
Persephone: ben…Endymion, sen ve prenses…beklenilen kehanetin kahramanlarısınız…siz yeni gücün sahipleri olucaksınız
Endymion:Persephone, hiç bir şey anlamıyorum…
Zoisite: Persephone, sen…kehanetler kitabında bahsedilen seçilmiş yıldızların birleşmesinden bahsediyor olamazsın! Değil mi…hem onlar daha…olamaz!

Persephone sadece başını sallar, kalbi diline hükmedememektedir…

Endymion: Tanrı aşkına! Ne olduğunu söyleyin artık!
Persephone: ‘Yasak bir toprak parçası’, ‘iki seçilmiş yürek’…’doğan varis’
Endymion: varis mi ne varisi…
Persephone: senin ve serenity’nin bu galaksiye armağan edeceğiniz varis….çocuğunuz…Prenses sizin çocuğunuzu ruhunda ve içinde taşımakta…kehaneti gerçekleştirmekte

‘çarptı kalbi prensin
durdu zaman
durdu mekan
söyledi tanrının kızı
‘kalbindeki gizemi’
(Kehanetler Kitabı-Sır)

ilk iş günümde beni en mutlu eden an

günün beni en mutlu eden anı da senden gelen merhaba oldu....

Varlığın öyle bir sevinç ki burnumda çilekli sakızımın kokusu chopinimm:)

je n'ai pas peur de la route
faudrait voir, faut qu'on y goûte
des méandres au creux des reins
et tout ira bien là
le vent nous portera

devamını bekliyorum o halde

Yeni bölüm yine harika olmuş ben pek bakaya bilirim pazar akşamınakadar belki ama (baş belası kardeşler işte )yeni bir bölüm daha yazrsan sevinirim