yani cennet alevi konusunda doğru düşünmüşüm demiii allahım efsun öğretisinde ilk mantıklı yorumumu gerçekleştirmiş bulnuyorum

Ooooooooooooooowwwwwwwwwwwwww, son kısımlar harikaydı be Müthişsin SailorSun inanki; kayıp kıta Mu ve kayıp kıta Atlantis'in o çok merek edilen ve hala binlerce araştırma yapılmasına rağmen bir türlü çözülemeyen gizemlerini Efsun Öğretisinde kendi hayal dünyanla buluşturman ÇOK KAWAİ VE FANTASTİK
Bende bu tür gizemleri sevdiğimden, Atlantis ve Mu hakkında kitaplar okudum ve belgeseller izledim Sun, anlatmak istediklerini çok iyi anladığıma eminim


*** Atea'nın kendisini onlara göstermesi ve o denizde yaşıyor olması acayip bir hava katmış öğretiye Atea, neden geçmiş hakkındaki bilgileri şimdi söyledi Daha önce söylememesinin nedeni ne acaba

*** Nuh'un Gemisi'nin neden bu gezegende olduğunuda öğrenmiş olduk son kısımlarda, benim merak ettiğimse şu: Gemi kendisini onarma gücünü efsunlamı yapıyor ve o efsunu ona kim vermiş

*** O deniz canavarını yaratmak yerine neden bir kalkan oluşturupta oğlundan kurtarmıyor kendisini Atea Sadece oğlu için değil, bu deniz canavarı tüm yaşayanlar içinde tehdit maalesef

*** Liam'ın ölmesine üzüldüm bende, ama canavarı iyiyleştirirken Atea belki Liam'ıda yeniden hayata döndürebilir Eğer o ölürse teknolojinini hali ne olacak, yani onun halkına kim önderlik edecek

Oooo güzel yorumun için teşekkür ederim Saffiru o halde yorumunun cavaplarına geçelim:

***Yani aslında neden daha önce yapmadı? gibi soruları birçok karakter için sorabiliriz.Neden daha önce Palomita Liam'a güvenmedi, neden Raini tuzağı haber vermemişti, neden Kutsal Hanım ...gibi gibi gibi...bunların açıklamaları hikaye içinde gelebilir de gelmeyebilirde (hepsi için değil tabi) mesela neden atea daha önce müdahale etmedi? aslında bunun cevabı birazda sondan bir önceki sorun ile de bağlantılı.Oğlunun harekete geçme dönemleri bu noktada önemli...bir de şu var: o okyanus başka "hiçlik" olarak geçen bir boyutta.Hani oğlu ile savaşırken eşi, atea ve oğlu farklı boyutlarda mahkum olmuş ya...dolayısıyla güçleri farklı noktalarda etkili.Bizim kahramanlarımız da o boyuta o zaman gelmişti dolayısıyla anlara gücünü ulaştırma ancak o zaman ortaya çıktı.Hikayeden anlaşılan şu o zamana kadar ancak takip edebilmiş.Eşi ve oğlu ise nerdedir? bilinmez...

***Geminin kendisini onarma gücünün kaynağını biz bilmiyoruz (yeni aslında nuh un gemisi olayını bilirsiniz öylesi bir güç bizim konumuz dışında) diyeiblirz ki bu güç o geminin tamamen kendine has bir güç.Ateanın gemiyi bilmesi , o gemiye zamanında binmesi o gemi ile alakası sadece bunlarla sınırlı...gemi tamamen tufandan insanları kurtarmak amaçlı.

***Hah baştaki soru ile ilgili sorumuz...Atea'yı halkı hiçlikte yok oldu biliyordu.Ama aslında orada mahkum halde Atea (hala öyle) o okyanusla sınırlı hapishanesi özetle...Bu nednele belki de orada o canavı tutmayı tercih etti...yani kendisi ordan çıkamıyor ama oğlu onun yerini biliyor ve hep farklı ırklar içine yerleştirerek kendini ona saldırıyor dolayısıyla orda onu tek yok etme yolu o canavar atea'nın.O boyutta şu an için o canavarın zararverebileceği tek kişi bizim karakterlerimiz-di...

***Liam konusu ileride yine gündeme gleir mi bilinmez ama şu an için Liam ölmüş görünüyor.Kimseye umut vermiş olmayayım.Benim hikayelerimde karakter (en azından çoğu) ölümsüz değildir ve ölen karakterler olur.Bkz R.I.S.A. daki küçük kız karakterimiz.Lider kim mi olacak? Bunun cevabı hikayemizde mevcut bir dahaki bölümde de geçecek ama burda da söylemiş olayım hadi...Lider şu an Palomita.

Cevapların için teşekkürler SUN, ileiki bölümlerde neler olacak bakalım

GAZİ ATATÜRK'te Mu kıtası hakkında kitaplar okumuş ve insanların kökeninin, yani Hz. Adem ve HZ. Havva'nın GEZEGENİMİZDE ilk oraya gönderilmiş olabileceklerini düşünmüş

Evet o kitap bende de var ama tabi evde kaldı o.O belki kendime bi tane daha alırım...yeni bölüm cumartesi gelecek...

sonunda gerçekler ortaya çıktı (en azından bir kısmı...)yorumum çarpıcı olmayacak ama bu son bölümlerin bayağı çarpıcı olduğu kesin aslında bi ara düşünmüştüm şu karanlık efsun kutsal hanımın mıdır diye ama kutsal hanımın neden karanlık bir efsun kullandığını çözemememiştim şimdi oldu xD

şu an liam'a yas tuttuğum için daha fazla yorum yazamayacağım.Ellerine sağlık yeni bölümü (yani sanırım yarını) bekliyorum...

BÖLÜM 2



Karanlık Öğreti 1: Karanlık kaderi yenebileceğini sananlar hep aldandılar…

“Liam…Liam…Liam…”

Walker ve Flyer’ın başka bir icatları olan şişme botun minik motorunun gücü ile yavaş yavaş ilerliyorlardı dingin okyanusta.Okyanus şimdi dingin olsa da artık gruptaki herkesin ruhlarında fırtınalar kopmaktaydı.Özellikle de Palomita’nın.Palomita’nın zihninden Liam’ın son dokunuşu gitmiyordu.Sanki hala onu hissediyordu gibi, ona sarılıyor gibi kollarını sımsıkı kavuşturuyordu.Ama sonra bedenine altın kanın karışmasını ve Liam’ın birçok sorunu tek seferde çözmek için kendini feda edişini hatırlıyor ve haykırmaya başlıyordu:

-HAYIIIIR HAAYIR O ÖLMEDİ ÖLMEDİ!!! ÖLMÜŞ OLAMAZ…SÖZ VERMİŞTİ!

Zainin Palomita’nın acısını sanki anlamsız buluyor gibiydi.Herkes üzgün bir şekilde Palomita’yı sakinleştirmeye çalışırken o buz gibi bir ses tonuyla mırıldandı:

-Gerçekten söz vermiş miydi?

Palomita’nın gözleri kocaman açıldı irisleri küçüldü “Söz vermiş miydi?”. Bu sorun cevabı içini bir kez daha o tufana karıştırmıştı “Hayır…hiç söz vermedi.” Diye zihninde yankılandı. “Sana hiç söz vermedi…yalnız bırakmayacağım demedi…asla ayrılmayacağız demedi…bu acıyı çekeceğini bile bile rahatlatmak için bile olsa hiç söz vermedi.” Genç kız hızla ayağa kalktı ve oturdukları o koca gemi parçasının üstünde hızla ona doğru yürüdü:

-SEN! ONU DURDURMADIN! YARDIM ETMEDİN! KILINI BİLE KIPIRDATMADIN! SENİ ŞEYTAN KUTSAL HANIMIN KÖPEĞİ…O İSTEDİ DEĞİL Mİ? YA DA ONU BULMANIN ÖNÜNDEKİ BİR ENGELDEN KURTULMAK İSTEDİN…BİR SÜRÜ NEDEN SAYABİLİRİM…SEN…SEN…SENİ ÖLDÜRECEĞİM!

-Öyle mi? Bunu yapışını görmeyi çok isterdim Lithyasis öğrencisi…, gözlerini kısarak, o kadar güçlendiğini görmeyi çok isterdim.Böylece yolumuza adam akıllı devam edebilirdik.

-Sen kafayı mı yedin be!?, diye üstüne yürüdü Flyer.

-Bence sen hiç karışma metal zımbırtı ustası, dedi Zainin gümüş alevler içinde kılıcını çekerek.

-O zımbırtılar seni ilerletiyor okyanusun üstünde pili bitmiş efsuncu!, diye sinirlendi Walker.

-Güldürmeyin beni…şu an aranızda tek aklı başında ve gücü yerinde olan kişi benim.Sadece Lithyasisin duruma uyum sağlamasını bekliyoruz.

-Duruma uyum sağlamak mı?, bu sefer Zainin’e kızan Wilson’dı.

-Evet insanoğlu, dedi gümüş efsuncu alayla, senin asla yapamayacağın bir şey.

-O da bir insan ve…ve… , Wilson durakladı, ve kardeşim.

-Ah bunu senin ağzından duymak ne güzel çünkü hiç de öyle görünmüyorsunuz.

Grubun kalanı bu söze karşı gelemezdi çünkü gerçekten bambaşka görünüyorlardı iki kardeş.Bu esnada Palomita ellerini yumruk yapmış konuşmalar sürdükçe kendini sıkmaya devam ediyordu acı ile.Diğerleri ise kendi tartışmaya o kadar kaptırmıştı ki onu unutmuşlardı sanki.

-Üstelik o Palomita bir insanoğlu sayılmaz…, dedi Zainin Palomita’nın ardına geçerek, o çoktan bizden biri oldu., Palomita’nın omzuna elini atmak üzereydi.

Tüm konuşmalar kızın kafasında yankılanıyordu anlamsızca.Liam’ı düşünüyor ağlıyordu.Sonra bir an grup içinde acısı unutulmuş başka birine kaydı gözleri.Floa…

Floa en geride babasının kılıcını babasıymış gibi okşuyordu.İçine düştüğü üzüntü her halinden belliydi.Belki Palomita’nın hüznünden bile daha derindi.Doğduğundan beri benzemeye çalıştığı babasını kaybetmişti.Yine de ağlamıyordu sadece kılıcı okşuyordu.

Palomita acısına sanki küçük kızın acısı da eklenmiş gibi hissetti.Sanki ailesi olsa da o kızın şimdiki ailesizliğini yıllarca yaşadığını hissetti.O aile sevgisini hiç yaşamamıştı belki de bu yüzden bu acıyı sadece sıcak aile ortamını görünce anlıyordu.Oysa Floa sadece babası olsa da bir aileye sahipti.Şimdi ise Palomita’nın o eskiden olduğu yalnızlık haline düşmek üzereydi.Küçük kız sanki yok oluyor gibi hissetti genç kız ve herkesi ürküten ani bir hareketle kıza koştu ve onu sımsıkı kucakladı.

-Yalnız değilsin, dedi onun kaskını çıkarınca ortaya çıkan sarı turuncu saçlarını okşayarak, ben yanındayım, Liam’ın nasıl aslında onun ailesi gibi olduğunu düşündü.Sevgisi de kızması da hiçbir zaman art niyet barındırmıyordu, ben hep yanında olacağım.

Küçük kız birden kılıcı okşamayı kesti.Parmağına baktı ince bir kesik oluşmuştu ve bir damla kan akıyordu.Öylece o kana baktı sanki acıyı hissetmiyordu.Uyuşmuş gibiydi.Palomita’nın onu sarsarak daha bir sarmalamasıyla kendine geldi.

- Söz veriyorum!Floa söz veriyorum!

İşte o anda Floa hıçkırarak ağlamaya ve sıkıca Palomita’ya sarılmaya başlamıştı.Sevdiğini kaybeden iki kişi birbirinde aile sevgisini bulmuşçasına sarılıyor ve ağlıyorlardı.Kimse onların acısını onlardan daha iyi anlayamazdı.

Zainin’in sanki iğrenerek az önce Palomita’ya dokunamadan hava kalan ellerine baktı.Gözlerini kaldırdığında onun pişmanlığını maskelemeye çalışan ifadesini gören tek kişi Vincent olmuştu.Zainin bir süre genç adama baktı ve gözlerini kaçırarak ileriyi işaret etti grubun hüzünlü havasını dağıtarak:

-Okyanus kendini sonlandırıyor.

Zainin’in tabirini anlayamayanlar ileriye bakınca fark ettiler.Okyanusun bir saniye önce dalgalandığı ufuk taşlaşarak bir kara halini almıştı birkaç saniye içinde ve koca gemi parçası aniden karanın üstüne oturmuş haledeydi.Bir süre sonra da Nuh’un gemisinin kalan parçası görevini tamamladığını anlarcasına bir çatırtı ile ortadan kayboldu.

-Ne?Şimdi ne oldu? Nerdeyiz?, dedi Rat biraz da karanın üstünde durmanın huzuru ile.

-Sevinmesen iyi olur , dedi Korag etrafına bakarak, burada olanlar sadece biz değiliz.

Aniden üstünde durdukları karanın üstündeki çeşitli boylarda olan kayaların gölgeleri birleşmiş ve yükselmeye başlamışlardı kimisi bir hayvan kimisi bir insan silueti olarak ve ürkütücü sesler çıkararak onlara yaklaşıyorlardı.

Palomita ayağa kalktı ve gözlerini kocaman açmış kıza bakıp gülümsedi: -Ben hep seninle olacağım.Ya sen?

Kızda göz yaşlarını silip başıyla onaylasa da yine de korkuyordu.Palomita , korkusunu gizlemek için şovalye başlığını takan ve kılıcını kavrayan kızın önüne geçti.Elini öne uzattı.Asası sarmal biçiminde ortaya çıktığında bir şeyin farkına vardı:

-Usaturlap…aktif halde…

-Ne?, dedi Zainin şaşırarak, kontrolün dışında bizi başka bir boyuta mı getirdi yani?

-Aslında, dedi Palomita artık sevmese de efsun konusunda en usta kişi ile konuştuğunun bilincinde, ben içten içe oradan gitmek istemiştim.Pusula güçlerim onu harekete geçirmiş olmalı.

-Peki nereye?, gümüş alevleri gölge canavarların üstüne yollarken.

-Bu olayla ilgisi olan ve aramızda olmayan bir kişiden intikam almaya tıpkı senden de almak istediğim gibi…, kinli bakışları Zaininden canavarların ardındaki kişiye kaydı.Karşılarında duran Slithliam’dı.
Slithliam Palomita’ya baktı: -Bana kin duyman boşuna…Lithyasis öğrencisi…ve yakın zamanın Lithyasis’i…

Palomita ne demek istediğini anlamıştı hemen yüzüğüne baktı ve gümüş biraz daha inceldi: -Yani bir kez daha mı sınavdı? A-ama sınav neydi? Sonucu ne oldu?

-Sınavın, dedi Zainin, yok olmak üzere olan saf bir ruhu çekip çıkarmaktı…kendi acına rağmen başkası için yola devam etmekti…ve bunu onu gerçekten anlayarak ve bağlanarak yapmaktı.Bunun hep Liam olacağını düşünmüştüm.Onu kurtaracağını…gerçi bir yandan da olmamasını dilemiştim Lithyasislği kaybedeceğin anlamına gelmesine rağmen.Ama sen sınavı geçtin.Liam’ı değil ama başka bir saf ruhu yaşarken yok olmaktan kurtardın.

Palomita ardında duran kıza baktı.Floa pek bir şey anlamamıştı ve şaşkınlıkla bir yandan etraflarında dönen savaşı bir yandan konuşmayı takip etmeye çalışıyordu.

-Bense kardeşimi kurtaracağını ummuştum…yazık…belki de onu o kadar sevmedin, Slithliam’ın etrafında Kutsal Hanım’ın karanlık gücü ortaya çıkmıştı, yine de sonuç ne olursa olsun beni bulmaya geleceğini biliyordum.Zihnindeki ikinci noktada sizi bu minik sürprizimle bekliyordum.
Rat yüksek sıçrayış ve hızıyla, Korag dev bedeni ve yeni bedeninin ona verdiği güç ile iki kuzen teknolojik silahlarıyla ve onların verdiği silaharla yine Wilson ve Vincent savaşıyorlardı gölgelerle ama hiçbir işe yaramıyordu.Bir nebze olsun onları yavaşlatan Dlathia’nın efsunuydu sadece.

-O kadar kolay yenilmezler, dedi gülerek slithliam, elflerin ormanında gördüğünüz uysal türlerinden çok daha farklılardır.Özel olarak Kutsal Hanım’ın minik dokunuşuyla yeniden doğdular.

Palomita Zainin’e bakıp güldü: -Bak hele Kutsal Hanım kimin yanında?
Zainin sinirle kollarını iki yana açtığında yerden siyah kozalar çıktı ve içinden Grantreshler kozaları parçalayarak fırladılar.Palomita Floa’yı iyice ardına alarak geriledi:

-A…ama bunlar…Bunlar saraydaki canavarlar! Onlar yüzünden saraydan kaçmıştık!

-Tebrik ederim öğrencim şimdi anladın mı en başından beri Kutsal Hanım kimin yanında?

-Şaka yapıyor olmalısın niye onları saraya aldın?

Artık dönüşüm geçirmiş gölge bekçileri ve Grantreshler birbirlerine karşı savaşıyorlardı.Grup şaşkındı ama yine de iki canavar grubundan da onlara saldıranlar vardı ve hala kendilerini savunmak durumundaydılar.

-Çok basit…dedi Slithliam, seni benden bir an önce uzaklaştırmak ve Kutsal Hanım’ın iyi yönüne ulaşmaya çalışan konsül üyelerinin onun kimin tarafında olduğunu anlamaları.

-Yani, dedi anlamaya çalışarak Palomita, aslında ben başından beri karanlığın ortasındaydım.Bu karanlığı birlikte yenecek kişiyi aradığımızı sanmıştım.Meğer karanlığın adamıymışsın.Slithliam ya da senin yanında olmak hiçbir şey değiştirmiyormuş meğer.Tüm verilen seçenekler sahteymiş meğer.

Palomita kesik kesik nefes almaya başlamıştı.Kendini çok kötü hissediyordu.Cennet alevinin lanetinden çok daha büyük bir acıydı bu onun için.Yaşadığı her şeyin yalan üstüne kurulu olduğunu gösteriyordu.

-“Lithyasis ognre flaye to moe trasgprex!” , diye haykıran Slithliam üzerlerine altın renk yıldırımlar yollamaya başlamıştı.

-“Nogra antre miria!”, Zainin de etrafında önce karanlık efsun belirdi ve sonra efsun kendini gümüş alev topları şeklinde kendini gösterdi.
Slithliam ve Zainin kıyasıya bir mücadeleye başlamışlardı.Zainin’in gümüş kılıcı ve Slitliam’ın devasa altın işlemeli kılıcı havada her çarpıştığında büyük bir ışık çakıyordu.

Palomita daha az nefes almaya başlamıştı.Aklında yaşadığı onca şey geçiyordu , her kalp atışı ona daha da acı veriyordu.Floa Palomita’nın yüzüğüne baktığında birkaç adım geriledi:

-Kararıyor!

Palomita yüzüğüne baktı ve sonunda kesik kesik aldığı nefesi tamamen kesildi:

“Beni çabuk unuttun dostum…halbuki sana gerçeği gösteren hep ben olmuştum.”

“Kutsal Hanımın Karanlık Ruhu…”

“Bana böyle seslenmen beni incitiyor…yakında beni hatırlayacağını umuyorum.”

“Seni tanımıyorum.Neden bahsediyordun?”

“Anlayacaksın…Ama önce sana Atea’nın gösterdiğinden daha fazla gerçeği göstereceğim.Hatta buna başladım bile.Onlara bak Palomita…Onlara bak.İkisi de benim için dövüşüyor.İkisi de beni haklı buluyor ve benim için daha değerli olmak için dövüşüyor.Ben onlara eşit şans tanıyorum.O iyi gibi görünen diğer tarafım gibi sinsice içten içten onları yok etmiyorum, gizli dolaplar çevirmiyorum.Yalan mı söylüyorum?”
Palomita hala nefessizdi ve onların mücadelesine kenetliydi gözleri “Doğru…”

“O aptalın bencilliklerini bu gezegen yeterince çekmedi mi? Üstelik bana karanlık damgasını vursalar da benim istediği tek şey sadece özgür olmaktı…sevdiklerimin olmasıydı, yeni bir başlangıçtı, yeni bir hayattı…Bunu ondan daha çok hak ediyorum!”

Palomita sessizdi zihninde bile…

“Sen ikimizinde ölmesi gerektiğini düşünüyorsun değil mi? Palomita…İki ruh da keşke yok olsa diyorsun hatta bunu kendin yapmak istiyorsun.Sessizliğini onay olarak kabul ediyorum ama şunu bilben onun olamayacağı kadar sana yakınım.O kaçmak için senin bedenini kullanmaya çalıştı ve seni pusula olarak belirlemiş oldu ama ben sen doğduğundan beri hep senin dostundum.”

“Doğduğumdan beri mi?” Palomita nefes almadığı içni iyice bembeyaz olmuştu gözleri kararmaya başlamıştı.

“Doğduğundan beri… Diğer ruhum seni benden uzaklaştırmak için yapmacık bir dostu başına dikse de seni hayallerinden uzaklaştırmaya çalışsa da başarılı olamazdı.Ben senin yalnız çocukluğunun gizli dert ortağıydım.Hatırla…”

“Hayallerimden uzaklaştırmaya çalışan sahte dost mu?” Palomita nefessizlikten dizleri üstüne çöktüğünde anlamaya başladı “Hina…”

“Evet Hina…o diğer tarafımın boş kuklasından başak bir şey değil bense senin gerçek dostunum…daha önceleri düşün Palomita beni düşün…”

Palomita’nın kendine gelmesiyle Floa’nın onun koluna sarılması bir olmuştu “Kim olursan ol yanındayım!” diye haykırmıştı küçük kız.Zainin ve Slithliam ise Palomita’yı gördüklerinde savaşmayı unutacak kadar büyük bir şok yaşıyorlardı.

yaaaa palomitaya nolduuuuuu
neler dönüyor burada !!!
kutsal mahlukun cidden kötü tarafı iyi tarafından dahamı iyi
aslında kötü dendiğine göre kötü olmalı ama bilmiyorum çok karıştı (kaırştı derken cidden karışmadı )
paloo sana noldu şu atea nın söyledikleri dışında daha fazla yalanmı war !!
anam bu bölüm süperdi gene herzamanki gbi sun-chan süpersin tek kelimeyle açıklayıcı bir şey yapamam ama tek bilidğim senin süper biri olduğun
böüm için teşekkürler...


bu arada imzadaki palomitamı kutsal mahlukun iyi ve kötü tyanımı yoksa iki yandaki kutsal mahluk 1 ve 2 ortadaki palomita ?? öylemi

yaaa ulaaa kopyalarken yani senin hikayelerini arşivime katarken bu hikayeyi hep sondan okumaya başlıyorum ve kendime gelince "okumaaa" diyorum kendi kendime...

Ayrıca gerçekten seni kıskanıyor ve sana imreniyorum Güneş Tılsımım benim, şunu bil ki beni en çok mutlu eden şey senin hikayelerini okurken gözlerimin içi gülmesi ve orada yani çok uzaklardan içim içime sığmayacak şekilde beni benden götürebiliyorsun.

Diğer hikayelerinde bile bunu hissettim ve daima bunu hissetmeye devam etmek istiyorum. Hatta söyle diyebilirim.

"Güneşin sıcaklığı ve Yıldızın parlaklığı gözlerimi kamaştırarak kalbime ulaşan o muazzam gerçek SENi daima koruyacağıma ve kendime rehber olarak kullanacağıma ANT İÇERİM."

İmzadaki ortadaki Palomita diğer ikisi Kutsal Hanımın Karanlık rıhı ve aydınlık ruhu...

Kötü, baskıcı yönetenlere karanlık ; iyi yönetenler aydınlık ruh denmiş ama tabi hangi ruh tamamen karanlık ya da aydınlıktır ki?Belki da hangi ruhun karan ya da aydınlık olduğuna siz baştan karar vemek istersiniz

sun ablla çok teklihkeli konusosun
tırsıyorum
ayrıca bilmişim bak imzadaki resimlerin kime ait olduğun
yeni bölüm ne zaman ??

Hmmm yeni bölüüüüm...çarşamba

okadar beklicezmi

orda nelr oluyorrr ( fabficde) çok güzel bi bölmüdüü... işler karıştı palomitayı zor ünler bekliyo galiba ( kesn ) gibi aslında.. süper bi bölmüdü azım açık okudum ... sun abla hayal gücüne ianamıyorum nası buluyosun bu kadar güzel şeyleriii çarşambayı bekliyorum heyecanla