Eeee...uzun zaman sonra fanfic dünyasına geri döndüm o_o Umm...Tamam,eski fanficlerim berbat ve yarım kalmış olduğundan bunu yazmakta şüpheliyim açıkası...
Bir de korkuyorum...Olsun,ilk 2 bölümü birden ekleyip heyecanımı yenmeye çalışacağım ^^ Yorumlarınızı bekliyorum^^''''

Edit:Okurken bunu dinlemenizi öneririm,ben yazarken bunu dinledim de ^^




BÖLÜM 1:BAŞLANGIÇ
Liseye geçtiğimde hayalim cidden böyle değildi… Liseye geçtiğimde gerçekten ‘’cool’’ dediğimiz insanlardan ya da hep korkulan tiplerden olmak istemiştim ama cidden hayallerimde bir ‘’zavallı,garip ,acayip bir insan’’ olmak yoktu…Tamam,istediğim liseyi kazanamamış olabilirdim ve bu zaten benim için ok kötüydü ama bu çok daha kötü.İlkokul ve Ortaokul da zaten asosyal bir insandım,pek arkadaşımın olduğu söylenemezdi, şimdi asosyal sıfatının önüne bir de acayip eklendi,harika! İnsanlar genelde benimle uğraşmayı seviyordu,genelde alay konuları oluyordum,insanların gerçeketen konuşacak başka şeyleri yoktu.Elbette onları dinlemiyordum,yani sadece kulak misafiri oluyordum bu dinlemekten sayılmazdı.
‘’Biliyor musun?Ji Eun aslında…’’
‘’YAH!Cidden!’’
Tamam,ama artık cidden bıktım..
‘’Ah,Ji Eun-ah,burada mıydın?Hehe’’
‘’YAH!SeoYoung-ah, artık senden de dedikodularından da bıktım!Beni dedikodularına alet etmenden de bıktım eğer bir daha adımı ağzına alırsan seni öldürürüm! ARASSO (anladın mı) ?!!’’
Tamam,bunu söylememem gerekti,şimdi sonum gelmiş olabilirdi.Derdim neydi benim,bıkmış olabilirdim ama okulun en çevresi geniş,popüler kızına bulaşmak da neyin nesiydi şimdi?Ahh…
‘’Ji Eun,bu seferlik seninle uğraşamam,senin gibilere ayıracak vaktim olduğunu sanmıyorum,ahh bu seferlik seni affediyorum ama bir daha olmasın’’
İnsanları küçümsemeyi onlarla alay etmeyi ne kadar da çok seviyordu!Ahh sakin olmalıyım arrrgghh!Neyse ki yavaş yavaş uzaklaştı,sakince(!) dönüp banka oturdum.
‘’Ji Eun-ah!Ji Eun-ah!’’
Bu Hye Mi nin sesiydi yani koskoca okulda benimle arkadaş olmaya çalışan tek varlığın…
‘’Ji Eun-ah!Okula yeni biri gelmiş,SeoYoung unnie onu incelemeye aldı!’’
SeoYoung un birini incelemeye alması demek gerçekten kötü bir şeydi,SeoYoung un birini incelemeye alması demek o kişinin de benim gibi ‘’acayip’’ insanların (aslına bakarsanız,SeoYoung sadece beni ve Hye Mi yi incelemeye almıştı) arasında olacağı demek,SeoYoung un birini incelemeye alması demek onu herkesin dışlayacağı demekti…
‘’Hye Mi,sakinleş…Şimdi,Seo Young nerde?’’
‘’Okul kapısının önünde’’
Tamam,görev 1;Koşa koşa gidip o yeni öğrenciyi SeoYoung un elinden kurtarmalı…Ah zavallı kız!Aslına bakarsanız erkek de olabilirdi ama ben kız olmasını umuyordum.Eğer kız ise bir arkadaşım olabilirdi belki ama erkekse…cidden…erkeklerle anlaşamayan tek kız ben miyim acaba? Hoş ben insanlarla da pek anlaşamıyorum…
Koşa koşa okul kapısının önüne gittik,SeoYoung görev başındaydı ve yeni gelen öğrenci kız değildi.Hayal kırıklığına uğramıştım…En azından onu SeoYoung un çenesinden kurtarmalıydım,zavallı ecel terleri döküyordu…Aja Aja!
‘’Hye Mi,SeoYoung a kızlar tuvaletinde kavga çıktığını söyler misin lütfen?’’
‘’Tamamdır Ji Eun-ah!’’
Hye Mi cidden böyle şeylerde çok başarılı,çok iyi rol yapıyordu…Gören çok önemli bir olay olduğunu sanabilirdi..Evreka!SeoYoung inanmıştı!Tamam da giderken yeni gelen çocuğa çelme takmak da neyin nesi?Çok çocukça…O uzaklaştıktan sonra yeni gelen çocuğun yanına yaklaştım,kalkmasına yardım ettim..
‘’Ah Teşekkürler..şey..adın?’’
‘’Ji Eun,Han Ji Eun…sen?’’
‘’Ki Woong,Park Ki Woong’’
‘’Tanıştığımıza memnun oldum Ki Woong’’
‘’Ben de’’
Ki Woong gözlüklü,sarışın uzun boyluydu.Saçları hafif dağılmıştı,yüz şekli biraz farklıydı,değişik bir yüz şekli vardı...Koridorda yürümeye başladık.
‘’Ki Woong-ah,hangi okuldan geldin?’
‘’Kirin Sanat Lisesi’’
‘’Waaah! O kadar iyi bir liseden neden böyle bir liseye geldin ki?’’
‘’Bazı nedenler yüzünden…’’
‘’Hmm…anlıyorum ^^’Peki nereden geldin?’’
‘’Busan’’
‘’Aksanlı konuşmuyorsun?’’
‘’Evet,Seoul e alışmam bir kolay oldu,aksanımı çabuk bıraktım…’’
‘’İyi,o zaman lisemize hoş geldin!Hangi sınıftasın…?’’
‘’Ah!’’
Elini anlına vurdu ve hızlı bir biçimde koşmaya başladı…
‘’Sormayı unutmuşum!hatırlattığın için teşekkürler Ji Eun-ah!’’
Ah! Cidden garip biri ve ben de derse geç kalıyorum.Koşa koşa sınıfa girdim,en azından öğretmen daha gelmemişti.ders tarih.HyoRi,çok sert biri tarih öğretmenimiz…Kadın birine taktığında onun okuldan atılmasını bile sağlayabilirdi fakat bu gün sınıfa gülümseyerek girdi.Dünyanın sonu mu geldi acaba?
‘’Eveeet yavrularım(!) bu gün aranıza yeni bir arkadaşınız geldiiii.Park Ki Woong,hadi kendini tanıtsana’’
Ki Woong-ah tökezleyerek sınıfa girdi,gözlüğü biraz yamulmuştu.Ki Woong-ah sınıfa girdiğinde tüm sınıf gülmeye başladı,bu Ki Woong-ah için iyiye işaret değil,aramıza hoş geldin Ki Woong-ah…
‘’B-ben Park Ki Woong,B-busan dan geldim!Lütfen beni kabul edin!’’
Sınıf hala gülüyordu…
‘’Teşekkürler,şimdi seni oturtmamız lazım değil mi? Imm şu kız,adın neydi? Şu en arkadaki’’
‘’Han Ji Eun,efendim’’
‘’Han Ji Eun un önü boş gibi,onun önüne oturabilirsin’’
‘’Teşekkürler efendim’’
Yavaşça benim önümdeki sıraya oturdu,kafasını hafifçe bana çevirdi;
‘’Ji Eun-ah,yine karşılaştık…’’
‘’Evet’’
‘’Ne kadar şanslıyım…’’
‘’Ha?’’
‘’Şanslıyım diyorum,iyi bir sınıfa benziyor’’
Hafifçe sırıttı.İyi bir sınıf mı?Bu sınıfın neresi iyi?! Lütfen,sınıf berbattı!Sıralar kırık ve tozlu,üstelik sınıf pis kokuyordu -,-
‘’Önüne dönsen iyi edersin,Bayan HyoRi korkunç biridir’’
‘’Hiç öyle birine benzemiyor ama?’’
‘’Ah,sen öyle san…’’
Ardından önüne döndü…Tüm ders böyle geçti…
Birkaç gün sonra Ki Woong okula alışmış gibiydi.Tahmin ettiğim gibi,insanlar Ki Woong u dışlıyordu,o yüzden o da Hye Mi ve benimle takılmak zorunda kalıyordu.Aslında ona biraz acıyordum,bizimle takılmak cidden çok sıkıcı olmalıydı…Düşünsenize okulda en dışlanan en garip gözüken iki kişiyle takılıyorsunuz,çok sıkıcı,değil mi?
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Günlerden Cumartesi ydi ve Cumartesi leri çalışmıyordum,Normalde yarı zamanlı işte çalışırım,aslında küçük bir kitapçıda,kitapları düzenlerim bazen kasaya bakarım…İşte işim bu…Saat akşam 18:00 gibi,odamda oturuyordum,aniden bir ses duydum;
‘’Ji Eun-ah!Jİ EUN-AH!’’
Hızla balkona koşup aşağıya baktım.Ki Woong aşağıda bekliyordu.
‘’Ki Woong,orada ne yapıyorsun!Dur aşağı geliyorum!’’
Hızla aşağı inip kapıyı açtım.Ki Woong nefes nefese kalmıştı
‘’Ji Eun-ah…Bunu…okulda…düşürmüşsün…’’
‘’İçeri gelsene,azıcık soluklanırsın…’’
İçeri girip oturdu ben de mutfağa girip biraz gazoz ve kek ikram ettim.
‘’Ji Eun-ah,belki özeldir diye içini açmadım bile’’
‘’Teşekkürler,aslında okulda da verebilirdin üstelik evimin adresini nereden öğrendin?’’
‘’Hye Mi verdi…’’
‘’Ah…’’
Defteri alıp sevinç çığlığı atmam bir oldu,defter benim çok değer verdiğim bir çizim defteriydi…
‘’Ji Eun-ah,belki özel bir defter ama bu kadar tepki vermenden geliba,içerisinde ne olduğunu merak ettim…’’
‘’Ah…’’
Aslında defteri ona gösterip göstermemek konusunda tereddüt ettim,çizim yaptığımı kimse bilmiyordu,kimse benim çizimlerimi görmemişti,kimse o çizimlerin içinde saklı anılarımı,hayallerimi bilmiyordu…Düşününce,Ki Woong benim arkadaşım değil mi?Ona gösterebilirdim,değil mi? Defteri ona gösterdim,ilk defa çizimlerimi birine gösteriyordum..Dikkatle inceledi ve gülümsedi…Gamzeleri vardı,ilk kez fark ediyordum…
‘’Hepsi çok güzel’’
‘’Ciddi misin?’’
‘’evet,elbette’’
‘’Çizim yapmak galiba tek yeteneğim…Korkuyorum,eğer bunu da batırırsam,çizimimi geliştiremezsem hep amatör olarak kalırsam…Başka hiçbir yeteneğim yok,başka ne yapabilirim ki?’’
‘’İnsanları mutlu etmeyi yetenekten saymıyorsun değil mi?’’
‘’Ha,efendim?’’
‘’Diyordum ki,eğer korkarsan yapamayacağının farkındasın değil mi?En başta kendine güven,çünkü kendine güvenmezsen başka kimseye güvenemezsin demektir…Gülümse ve Aja aja fighting de,her şeyi başarabilirsin’’
‘’Aja Aja!’’
Güldük,sadece öyle oturup güldük ve evet,salak gibi görünüyordum.
‘’Biliyor musun Ki Woong-ah,sen cidden iyi bir arkadaşsın’’
‘’Öyle mi?’’
Birkaç çizimime daha baktı ve bir tanesinde durdu.
‘’Bunlar kim?’’
‘’Bunalar annem ve babam’’
‘’Ah,ben de onu soracaktım,ailen?..’’
‘’Ailem ben küçükken vefat etti,bir trafik kazasında…’’
‘’Ah,özür dilerim,senin için zor olmalı’’
Tüm gücümle gülümsedim,elbette zor olmuştu ama alışmıştım,alışmıştım çünkü başka seçeneğim yoktu,çünkü bunları düşünürsem yine mutsuz olacaktım…
‘’Ji Eun-ah,iyi misin?’’
‘’Ha? Ah,evet,ben iyiyim,ah,gitsen iyi olacak,saat geç oluyor’’
Ciddiyim,saat akşamın 8 i olmuş sen hala ne arıyorsun burada!En azından bir arkadaşımın olduğunu hissetmek iyiydi ama orası ayrı
‘’Ah,evet’’
Kalktı ve kapıya doğru ilerledi
‘’Pazartesi görüşürüz’’
‘’Görüşürüz’’
Kapıdan çıkıp biraz ilerledi…Bunu nedense söyleyesim geldi ve bağıra bağıra söyledim;
‘’Ki Woong-ah,SEN EN İYİ ARKADAŞIMSIN!’’
Hafifçe gülümsedi
‘’Ji Eun-ah,çok safsın…’’

BÖLÜM 2:YAPILAMAYAN AÇIKLAMA

Sabahın erken saatlerinde kalktım-Durun! Şaka yapıyorum elbette! Ben ve sabah erken kalkmak o_o Alaka yok -,- Kalktığımda öğlen olmak üzereydi.Yavaşça yatağımdan kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve balkona çıktım ardından dün olanları düşündüm;gerçekten harikaydı,Ki Woong gibi arkadaşlarının olması güzel bir duygu…Tabii ki de balkona çıkmamın nedeni bu güzel hava veya düşünmek istemem olamaz,öyle düşünmediniz umarım? Hah,ben de öyle düşünmüştüm zaten,aferin sizeee ^^ Bu saatte balkona çıkmamın nedeni Kim HeeChul idi.Heechul uzun boylu,gözleri bir Koreli’den daha çok bir Japon u andıran,uzun kahverengi saçlı,her zaman bana karşı iyi olan ayrıca çok komik olan biriydi,ayrıca Heechul benim kaç yıldır hoşlandığım kişiydi,ki geçen aylarda ona bunu söylemiştim fakat beni kardeşi gibi gördüğünü belirtmişti,zaten benden hoşlansa bile benimle olamayacağını…Ondan uzak durmam gerektiğini…Nedenini sorduğumda sadece boş vermemi söylemişti,ben ısrar edince ise bir gün anlayacağımı…Onu hala anlayamıyorum…
Balkonda oturmaya devam ettim,sonunda onu gördüm;bu gün siyah kapşonlu giymişti.Huzursuz bir hali vardı,bir şey canını fena halde sıkmış gibiydi biraz bakındı,ardından beni gördü;
‘’Ji Eun-ah! Biraz zamanın var mı?’’
‘’Ah!Elbette oppa!Biraz bekleyebilir misin?’’
Garipti,Heechul oppa asla selam vermeden konuşmaya başlamazdı…Hızla odama gittim; kırmızı-siyah kareli gömleğimi ve kot pantolonumu üzerime geçirip saçımı hızla at kuyruğu yaptım,ardından koşa koşa dışarı çıkıp HeeChul oppanın yanına gittim;beni kapının yanında bekliyordu,dışarı çıktığımda hızla bileğimden kavrayıp beni tenha bir sokağa doğru sürükledi,buraları bilmiyordum üstelik azıcık korkmaya başlamıştım,hiç bu kadar tenha yerlere gitmezdim
‘’Oppa!Neredeyiz?Oppa,bu gün neden böylesin?!’’
‘’Ji Eun,bak,sakin ol lütfen…Sadece sana canımı sıkan birkaç nedeni açıklamak istiyordum…Hala bana güveniyor musun?’’
‘’Hala derken oppa? Ben sana neden güvenmeyeyim ki?’’
Tamam,bir şeyler dönüyordu ve güvenmek meselesi nerden çıktı?Neden bu kadar ciddi?Onu hiç bu kadar ciddi görmemiştim…
‘’Peki benden hala hoşlanıyor musun?’’
‘’…’’
Gerçekten çıldıracağım!Bu konu da nereden çıktı!Birkaç ay önce beni reddeden insan, niye şimdi bunu bana soruyordu?! Cevabı zaten biliyor olmalıydı…Bir insan gerçekten hoşlanıyorsa,sevdiği kişiden 1-2 ayda vazgeçemezdi…
‘’Ji Eun-ah!Cevap ver!’’
‘’E-evet’’
‘’Peki göreceğin şeyler seni çok korkutacak olsa da,bu yüzden seni öldürebilecek olsa da benden hoşlanmaya,beni sevmeye devam edecek misin?’’
‘’OPPA!!!Ne demek istiyorsun?!Gerçekten ne demek istediğini anlayamıyorum!’’
Gözlerim dolmaya başlamıştı,neden bahsediyordu?Ne gösterecekti?Korkmaya başlamıştım,biraz sonra ağlayabilirdim…ne demek istiyordu?
‘’Özür dilerim Ji Eun-ah’’
‘’Ha?’’
‘’Seni buraya getirmemeliydim…’’
‘’?’’
‘’Sana bir şey olursa yaşayamam biliyorsun değil mi?’’
Soru 1;Heechul oppa çok fazla mı film izlemişti? Soru 2;Rüyada mıyım? Soru 3;Acaba bir şey mi kaçırdım,tüm bu sözler felan? Soru 4;Acaba yazar olayları fazla hızlı mı ilerletiyor?Okuyucular bir şey anlamayacak ki ben de anlamadım (Ji Eun burada yazarın kötü bakışlarına mahrus kalır) sanırım asla sorularıma yanıt bulamayacağım…
‘’Oppa,sakin olur musun? Neler olduğunu anlayamıyorum…’’
‘’Ji Eun,sen gerçekten harika birisin,senin canını acıtmak hiç hoşuma gitmiyor…O gün seni reddettiğimde o yüzündeki hüzün ifadesi aklımdan çıkmadı…Sana açıklamak istedim ama o gün bunu kaldırabileceğini sanmıyordum ama şimdi sana açıklayabilirim bazı şeyleri bilmeye hakkın var…’’
Hoooop yazar,yavaş git,anlamadım şimdi,ne?Neyi bilmeye hakkım var?Neyi kaldıramazmışım?Neyse sen yazına devam et…
‘’Oppa,ama hala anlayamıyorum…’’
‘’Şimdi anlayacaksın…’’
Beni bileğimden tuttuğu gibi bir aynanın önüne götürdü…Sokağın ortasında bir ayna,gerçekten garip ve saçma…
’’Aynada ne görüyorsun?’’
‘’Kendimi…’’
‘’Başka?’’
‘’Çok harika bir yer...Her yer yemyeşil ve azıcık ürkünç ve…’’
İstemsiz olarak aynaya yürüyordum,ne yaptığımın farkında değildim,her şey beynimin içinde,bir anda olup bitti sanki…Aynanın içinden geçtiğimi fark etmemiştim ama öyleydi…O aynada gördüğüm yer burasıydı fakat burası neresiydi?Oppa niye beni buraya getirmişti?
‘’Ji Eun,işte sana her şeyi açıklayacağım…Burası benim doğduğum ve büyüdüğüm yer…’’
‘’Oppa ama burası Ilsan değil?’’
Başını eğip hafifçe gülümsedi…
‘’Elbette değil,ben aslında Ilsan da büyümedim…Ben sadece…Açıklamak ve inanması biraz zor olacak…Aslında ben buradan kaçıyordum ama sana her şeyi açıklamak için en iyi yer burası…Üstelik seni kırmadan…’’
O sırada koşa koşa Heechul un yanına kim geldi dersiniz?Size hikayenin daha garip olması için bu olaya başka kimin daha dahil olması gerekiyordu?Hadi ufacık bir tahmin?Tabii ki de Ki Woong…
Heechul a sinirli gözlerle bakıyordu,o an Ki Woong’un Heechul u öldürebileceğine inanabilirdiniz…
‘’Onu buraya nasıl getirebilirsin?Onu nasıl bir tehlikeye soktuğunun farkında mısın?Onu öldürebileceklerinin farkındasın değil mi?!’’
‘’Dur,sen Ji Eun u tanıyor musun?!’’
‘’Asıl siz ikiniz tanışıyor musunuz?!’’
Ki Woong eğilip nazikçe elimi tuttu,kırılabilirmişim gibi davranıyordu…
‘’Ji Eun,burası hiç güvenli değil…Seni daha güvenli bir yere götürüp sorularına cevap vereceğim ama önce seni güvenli bir yere götürmem gerek’’
‘’HEY!Ji Eun la hiçbir yere gitmiyorsunuz!’’
Heechul oppa yı hiç bu kadar sinirli görmemiştim…Ki Woong bileğimden tutarak koştu,tabii ben de onun arkasında ona yetişmeye çalışıyordum,bir kapının arkasından geçtik,Heechul oppanın beni getirdiği sokağa çıktık ardından Ki Woong beni evime götürdü…
İçeri girdik,koltuklardan birine oturduk.Kafam karmakarışıktı,hiçbir şey anlamamıştım,sormak istediğim bir sürü soru vardı ama ağzımı açamıyordum… Ağlamaya başlamıştım,göz yaşlarım yanağımdan kayıp gidiyordu…Ki Woong da hiçbir şey demedi,sadece uzanıp gözlerimi sildi ve bana sarıldı,sessiz bir biçimde ‘’ağlama’’ dediğini duydum,’’her şeyi öğreneceksin’’
Bir süre konuşmadan öylece durduk… Ardından Ki Woong doğruldu ve konuşmaya başladı…
‘’Heechul ile aranızda ne geçti bilmiyorum ama artık onunla görüşmeni istemiyorum…’’
‘’Ama…’’
‘’Kendi iyiliğin için’’
‘’Babam değilsin’’
‘’Ne olduğunu anlatınca beni anlayacaksın’’
‘’Anlat o zaman…’’
‘’Heechul ile aranızda ne olduğunu bilmiyorum ama…’’
Bak yine aynı cümle
‘’…Heechul u bir kaçak gibi düşün,çok aranan bir hapishane kaçkını…’’
‘’Oldukça havalı’’
‘’Gerçekten ilginç birisin…’’
‘’Teşekkürler,şimdi açıklamana devam edebilir misin?’’
Bana bakıp gülümsedi oysa ben oldukça bozulmuştum ve gerçekten açıklamasının devamını bekliyordum…
‘’Tamam,devam ediyorum,şöyle düşün;onun yanında gördükleri herkesi öldürdüklerini düşün…Aslında…Nasıl anlatabilirm ki…Şöyle düşün;Heechul,ben ve birkaç kişi daha bir şeyden kaçıyoruz,o şey bizi öldürtebilir…Eğer ki seni bulursa seni işkenceler yaparak öldürür ve ben seni korumakla görevliyim öyle düşün…’’
‘’Seni kim görevlendirdi?’’
‘’Seni korumayı ben istedim’’
‘’Haha…eee…neyse,peki o aynadan o garip yere gitmemizi nasıl açıklayacaksın?’’
‘’Gerçekten açıklamam gerekiyor mu?’’
‘’Kesinlikle’’
‘’Tamam…Bir de bizim garip şeyler yapabildiğimizi düşün,gerçekten garip şeyler,istediğimiz yere geçiş yapabilecek bir kapı gibi…’’
‘’Ve garip bir liseli kızın hayatını mahvetmek gibi’’
‘’Tamam,Heechul un yaptıkları için ben üzgünüm,şimdi daha iyi misin?’’
‘’Sanırım,aklımda hala çok fazla soru var…’’
‘’O sorularla sen ilgilenmek zorunda değilsin,bırak da onlarla ben ilgileneyim,onlar seni ilgilendirmez’’
‘’Tamam’’
Hayal kırıklığına uğramıştım,bana hiçbir şeyi tam olarak açıklamış sayılmazdı…Eğilip elimden tuttu
‘’Yarın bunların hiçbirini görmemiş gibi olacaksın,her zamanki Ji Eun,kendi problemleriyle uğraşan Ji Eun olacaksın,bunları düşünme…’’
‘’Tamam’’
Kapıya doğru ilerledi,kapıyı açtı ve bana baktı
‘’iyi olacağına söz ver’’
‘’ben iyi olacağım’’
Zoraki bir gülümseme ile dışarı çıktı…
Odama doğru yöneldim,üstüme pijamalarımı geçirip yatağıma oturdum ve pencereden dışarı baktım,hayır iyi olmayacaktım,Heechul ve Ki Woong hala bana bir açıklama borçluyken iyi olmayacaktım,açıkçası Ki Woong u öldürene kadar dövmek istiyordum,madem onun da hala-ne-olduğunu-tam-olarak-anlayamadığım şeyle alakası vardı neden bana söylemedi? Arkadaşlar birbirine her şeyini anlatmaz mıydı?Ben ona çoğu şeyi anlatmıştım üstelik,belki o biliyordu ama kimseye göstermediğim çizimlerimi göstermiştim ben ona…Ki Woong,sen bittin! Bunları düşünürken kafamı yavaşça yastığıma koydum,gözlerimin yavaşça kapandığını hissediyordum...