Ji-ho umut veren bir piyanisttir, ve yıllarca yurt dışında tahsil görüp piyano çalmaktadır. Ama bir gece ansızın bir sahne korkusu duygusuna yakalanır ve bir daha bundan kurtulamaz. Çaresizlik içinde, yurduna döner ve eski sınıf arkadaşı Sung-ryong ile karşılaşır. Bir zamanlar çok zeki bir çocuk olan Sung-ryong bir kaza geçirmiştir ve şimdi yirmili yaşlarının sonundayken hala altı yaşındaki bir çocuğun zekasına sahiptir. Çok unutkandır, ama ilk aşkı Ji-ho'yu asla unutmamıştır. Sung-ryong’un deforme olmuş aklının diğer yarısında sadece ailesi, – kız kardeşi Jee-in vardır. Ona bakmak için, Sung-ryong Jee-in’in okulu önünde tost satmaya başlar. Ama Jee-in zeka özürlü ağabeyinden utanır ve onu tanımazlıktan gelir. Sung-ryong’un iyi niyetli düşüncesini anlayansa sadece eski arkadaşı Sang-soo'dur. Ama Sung-ryong kaçınılmaz bir şekilde gangsterlerin dünyasına düşer. Ji-ho hala kendi derdindedir, Jee-in hastalanmıştır ve Sang-soo tehikeli bir çatışmaya karışmıştır. Ama onların tüm acıları hiç kimsenin öngörmediği bir şekilde sanki bir mucize olmuşcasına Sung-ryong tarafından dindirilir...

Alıntı~~


Ay ya beni bile ağlatabilen bir film üü. Benki odun şahsiyet bu filmde ağladım evet gözlerim doldu sıkça üü.
Çok güzel bir drama olmuş izlediğim en iyi ikinci drama diyebilirim birincisi bkz. ‘Nae meorisokui jiwoogae’ Ne diyebilirim ki adamlar bu işte gerçekten iyiler ^^ Pek yorum yapmıyorum duygu yoğunluğunuzun bol olduğu bir anda ağlamak için bir neden istiyorsanız doğru adrestesiniz (: [çok mu edebi oldu son sözüm be o.o cıks yakışmıyor bana bu tarz konuşmalar izleyin yeeeeeeyyy demem gerekirdi sanırım nese sustum ok by.]