İclal Aydın, (d. 14 Eylül 1971 Nevşehir) Türk oyuncu, spiker, şair.

Memur olan ailesinin o dönemde Nevşehir'de görevde olmaları nedeniyle Nevşehir'de doğdu. O bir yaşındayken yine tayin nedeniyle Ankara'ya taşındılar. İlkokuldan sonra bir süre Elazığ Anadolu Lisesi'nde yatılı okudu. Annesiyle babasının ayrılması üzerine yeniden Ankara'ya döndü. Ortaokul ve lise yıllarını yazarak ve tiyatro çalışmaları yaparak geçirdi. Orta üçüncü sınıftan itibaren bir yandan okuyup bir yandan çalışmaya başladı. 1989 yılında Ankara Üniversitesi Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Tiyatro Bölümü'nü kazandı. 2. sınıfta okulu bırakıp Berlin'e yerleşti. Almanya'da altı yıl profesyonel tiyatro yaptı. Çeşitli sosyal çalışmalara, workshop'lara katıldı.

1996 yılında kesin bir kararla tiyatroyu bıraktı ve Türkiye'ye döndü. 1997 yılında televizyona geçti. Rol aldığı Sıcak Saatler dizisi çok sevildi. HBB'de gündüz kuşağında, "2'den 4'e" adında kadınlara yönelik bir program sundu. Bir süre Kanal D'de, 1998-2000 yılları arasında da Radyo D, Radyo Cumhuriyet, Radyo Kent, BRT FM'de program yaptı. Çeşitli dizilerde oynadı. 1999'da "Hayat Güzeldir" programıyla BRT'ye geçti. "Zirvedekiler"; 2000 En İyi Sabah Programı ödülünü aldı. Hayat Güzeldir programı için yazdığı günlükleri ve metinleri bir araya getirerek ilk kitabını oluşturdu. Star TV'de yayınlanan "İki Aile" dizisinde Eda rolünü Emre Kınay ile oynamıştır.

Üç evlilik yapmıştır ayrıca Zeynep Lal isminde bir kızı vardır.

KAR


Karlı bir akşamdı Ankara’da,
Son kez el ele yürümüştük.
Bitmesin istediğim yola,
Kısacık beraberliğimizin bütün
anıları sığdırmıştık.
“Yazarsın bana,”demiştin.
“Ben de yazarım sana sık sık.”
Ağlıyordum...
Sen görmeyesin diye kaldırmıyordum başımı.
Elimi daha sıkı tuttun.
Anlıyordum,bu ayrılığa dayanmıyordu kalbim.
“Öğrettiğim çiçek adlarını unutma,”dedin.
“Kelebekleri kitap arasında kurutma.

Sık sık fotoğraf çektir,yolla bana.
Kitaplarım sana emanet.
İncitme kimseyi,
Kin büyütme kalbinde.
Beni bekle...”
Yol bitti.Gidiyordun artık.Gittin.

Sokakta gördükleri,filmlerdeki aktörleri
Sen sandım bir süre.
Kin büyütmedim kalbimde,
Söz vermiştim sana diye,
Kitaplarını okudum,kelebeklere dokunmadım.
Öğrendiğim çiçek adlarına yenileri ekledim.
En çok fesleğeni,çoban heybesini,
Akşamsefasını sevdim.
Seni beklerken çok şey öğrendim.
Yolunu gözlediğim,sevdiğim ilk adam...
Nasılsa bulacaktır seni diye,
Her görüşümde aynı sesle seslendim.
“Uçak babama selam söyle!”
Beni kötü rüyalardan uyandıran,
Sevdiğim ilk adam...
Bir bilsen,seni nasıl özledim...
Kar yağıyor şimdi.
Otuz yaşım bitti.
Kitapların bende,kelebek gibi kar taneleri.
Kendi yolumda yürürken hiç unutmadım
O cümleyi...
Selamını, aldım babacığım.
Kin büyütmedim kalbimde.
Küçük kızının gözleri hala senin çiçeklerinde...
Uçak,babama selam söyle...

İKİ KÜÇÜK SU LEKESİ

“Sana güzel bir yaz günü gelmiştim.
Karlı bir sabahta gidiyorum.
Beş mevsim yaşamışız beraber.
Beş mevsim bir iç denizi kurutmaya yetti.
İşte böyle sevgili...
Biz artık seninle
Haritada iki küçük su lekesi.
Hiçbir nehir kavuşturamaz bizi.”