ESERLERİ

İnsanoğlu (1947), Dolmuş (1955), Aşkımızın Son Çarşambası (1955), Bir Daha Ölmek (1956), Kör Ayna (1957), İki Kişiye Bir Dünya (1957), Beni Unutma (ilk yedi kitabından seçmeler, 1959), Karanlığın Gözleri (1960), Akıllı Maymunlar (1960), Seninle Ölmek İstiyorum (1960), Üstüme Varma İstanbul (1961), Sahibini Arayan Mektuplar (1961), Yeni Dünya Rekoru (1961), Sevenler Ölmez (1962), Çigan Gözler (1962), Ötesi Yok (1963), Hüzün Şarkıları (1963), Bir Gün Anlarsın (1965), Sadrazamın Sol Kulağı (1965), Mihribana Şiirler (1965), Taşlar ve Başlar (1966), Seni Sevmek (1966), İnşallahla Maşallah (1966), Toprak Olana Kadar (1968), Göbek Davası (1968), Ben Seni Sevdim mi (1968), Halktan Yana (1969), Aşk mıydı O (1969), Önce Sen Sonra Ben (1971), Rubailer (1972), Yalan Bitti (1975), En Eski Yalnızlığımdın Sen Benim (1978), Dikiz Aynası (yergi şiirleri, 1982),
Acılar Denizi (1977) isimli kitabı, son kitabı dışında bütün şiirlerinden seçmeler kitabıdır. Diğer seçme şiirler kitabı Şiirle 40 Yıl (1982) adını taşıyor. Bütün Şiirleri Özgür Yayınları’nda basılıyor (4 cilt, 1982-1984).

aynı zamanda bu şairin bizim edebiyat öğretmenimizin en sevdiği şair olduğunuda söylemek isterim..o ümit yaşar oğuzcan ın şirilerini okurken bize kendini başka alemlerde bulduğunu söylerdi..bende denemeye başladım ve oldukça hoşuma gitti...hatta bu şiirlerden sonra bende şiir yazmaya başladım ^^

GÜLLER AĞLARDI İÇİMDE

Ne zaman ayrılık saati gelse

En vazgeçilmez yerinde yaşamın

Duysak ayak seslerini akşamın

Ve sokaklardan el ayak çekilse

Bir ürpertiyle duyarım o zaman

Seni çağıran sesi uzaklardan

Ne zaman ayrılık saati gelse

Bir gariplik çöker içime birden

Kalan tek anı gibi bir devirden

Durmadan çalınır o gamlı beste

Sanki bilir de hazin öykümüzü

Bulutlar ağlar, kararır gökyüzü

Ne zaman ayrılık saati gelse

Bir çaresizliği anlatır gibi

Birden değişir gözlerinin rengi

Mavi solar, koyulaşır yeşilse

Sarınca ruhunu eski bir hüzün

Uçar gider pembeliği yüzünün

Ne zaman ayrılık saati gelse

Uzatsan özlemle dudaklarını

Tüm ağaçlar döker yapraklarını

Ne çiçek kalır ortada, ne bahçe

Sadece uğultusu o rüzgarın

Ve bir umut kırıntısı: belki yarın

Ne zaman ayrılık saati gelse

Bir fırtına çıkmışçasına, büyük

İçimizdeki güllerin boynu bükük

Bir zaman kalakalırım öylece

Neden sonra gittiğini anlarım

İçimde güller ağlar, ben ağlarım

YANAN GÜL

Ne kadar saklasan özlediğin belli

Söndüremezsin içindeki yangını

Başlamışsa zamanların en güzeli

Artık susturamazsın dudaklarını

Anlatır özlemini bana derinden

Yanan alnınla, terleyen avuçların

Alevler taşarken gözbebeklerinden

Yakar değdiği yeri parmak uçların

Çok geç bu sevdadan dönebilmek için

Bak! Şimdi seninle dopdolu aynalar

Bu özlemli halinle daha güzelsin

Benim de saçımdan tırnağıma kadar

Tutuşan, yanan bir şey var her yerimde

Sen şimdi alevden bir gülsün ellerimde.

GÜLLERİN AĞLADIĞI SAAT

Güllerin ağladığı bir saat vardır hani

Büyür o saatte yalnızlığı bahçelerin

Düşer korkusu kalbe yaklaşan gecelerin

Bir dev uzatır gökten o çirkin ellerini

Güllerin ağladığı bir saat vardır hani


Her şey o saatlerde merhametsiz ve soğuk

Gitgide uzaklaşır batan güneşle sesin

Bir bakarım ki benden en uzak çizgidesin

Başlar geceye doğru upuzun bir yolculuk

Her şey o saatlerde merhametsiz ve soğuk


Yüzünü hatırlatır gökyüzünde ne varsa

Gözlerin bu saatte kopkoyu elemlidir

Dudakların kimbilir şimdi nasıl nemlidir

Ellerin öyle yanar ufuk nasıl yanarsa

Yüzünü hatırlatır gökyüzünde ne varsa


Bir çıngırak sesidir uzaklarda kaybolan

Umulmadık bir anda bitiverir şarkılar

Kapanır yüzümüze o mermer kapılar

Özlemler ateş şimdi anılar duman duman

Bir çıngırak sesidir uzaklarda kaybolan


Ak köpükler kararır deniz görünmez olur

Çağırır yaşamaya bizi tek-tük ışıklar

Böylece üstümüze çöker de karanlıklar

Camlar, bir bir kapanır, odalar, evler uyur

Ak köpükler kararır deniz görünmez olur


Güllerin ağladığı bir saat vardır hani

Cıvıl cıvıl bahçelerden el-ayak çekilir

Yapraklar düşünceli, dallar hüzün kesilir

Her akşam uzaklara alır götürür seni

Güllerin ağladığı bir saat vardır hani.

Ümit Yaşar Oğuzcan,Türk şair.

Şiire 1940’da Yedigün şairleri arasında başlayan şairin toplam 50 eseri yayınlandı. Şiir plakları, şarkı sözleri ve yergileriyle tanınan Oğuzcan, günümüzün en popüler şairlerindendir. Genellikle Faruk Nafiz Çamlıbel duyarlılığında ve aşk, ayrılık, özlem temaları ekseninde çoğalttığı şiirini, 1973’te büyük oğlu Vedat’ın intahar etmesi üzerine, hayatın boşluğu, ölüm ve acı gibi derinliklere, öz ve biçim yoğunlaştırmalarına yöneltti. Şairlik başarısını, daha etkili, aruzla yazdığı rubailerinde gösterdi. İşte, bestelenmiş olan örnek rübailerinden biri:

Biraz kül, biraz duman.. O, benim işte,
Kerem misâli yanan.. O, benim işte.
İnanma gözlerime; ben, ben değilim,
Beni sevdiğin zaman.. O, benim işte!

birazda ümit yaşar oğuzcanın beni için öneminden bahsetmek istiyorum...
bu şairimiz daha çok aşk ve sevgi üzerine durmuştur..şiirlerinin okurken rahatlıkla gözünüzün önünde bir sahne canlanabilir...türkçeyi çok iyi kullanmıştır..genellikle bir şiir yazarken aynı anda onunla zıt isimli bir şiirde yazar...yani çelişkili konulara yer verir şiirlerinde...bu nednele benim favori şarilerimdendir..bir konudan bahsederken onun zıttı konu hakkındada bilgi sahibidir..çoklu bir beyine sahibidri...

güzelşiirler paylaşımiçin saol

kendileri en sevdiğim şair olunca sevdiğim şiirleri koyuyorum yanlız dikkatinizi çekerim koyduğum tüm şiirlerin başlığında Gül var... ahh ahh endymion allahım aklıma gelen şeye bakın

Elli Yaş Şiiri
Ne zaman baksam çevreme elli yıl sonra

Hep aynı gürdüklerim; bir keşmekeş, bir bozuk düzen

Bir lokma ekmek uğruna tükenmesi insanların

Yaşamak ve ölmek için hep aynı neden



Sefil doymazlık:ete, kana, paraya

Öylesi bir açlık ki eksilmeyen, bitmeyen

İnsan, ezebildiğince mutlu insan, oğul

Nereye gidersen git hep o tuzak, o dümen



Küçük hesaplarla kabaran büyük hesaplar

Ve değişmez çığlığı insanoğlunun: Ben, ben, ben!"

Sen yok musun? Onlar yok mu? Biz yok muyuz?

Nereye bu gidiş? Delicesine pupa yelken



Söyle neyi değiştirebilirsin ki tek başına

Yıldırırlar, sustururlar vururlar seni de hemen

Düşler bitmişse, gerçekler bir tokat gibi inmişse

Tek başına mutlu ol bakalım, olabilirsen



En güzeli sevmek diyeceksin insanları tümüyle

Usanmadan, bir şey ummadan, beklemeden

Ver, durmadan ver, eller uzanmış, baksana

Ver ki; kurulsun sofra, başlasın şölen



Bir yanda umutların, düşlerin, düşüncelerin

Bir yanda aldığını geri vermez koca bir evren

Bak! Bütün ağızlar yutmaya hazır seni

Bir noktadan, bir lokmadan başka nesin sen



Dönüp gerilere bakıyorum, bir de kendime

Elli yıl geçmiş, ha gün, ha yarın derken

Değişen birşey yok, bir şaşkın benden başka

İşte aynı yol, aynı kapı, aynı merdiven



Hani nerdeler? Kimi yitmiş kimi gitmiş dostların

Bir ak saçlı anan kalmış yolumu bekleyen

Sabah-öğle-akşam . . . Hep o tekdüze yaşam

Ve kırılmış bir kalple yorulmuş bir beden



İşte böyle geçti yıllar. bozbulanık

Ben sevdim, ben ağladım, başkalarıydı gülen

Ne zaman uzattıysam ellerimi, parçalandı

Mutluluk serseri bir mayındı denizlerimde yüzen

aklıma cahit sıtkı tarancının 35 yaş şiiri geldi..bunuda paylaşmak istedim sizlerle...bence çok güzel bir şiir..

BEYAZ GÜVERCİN

Süzülüp mavi göklerden yere doğru

Omuzuma bir beyaz güvercin kondu

Aldım elime, usul usul okşadım

Sevdim, gençliğimi yeniden yaşadım

Bembeyazdı tüyleri, öyle parlaktı

Açsam ellerimi birden uçacaktı

Eğildim kulağına; dur, gitme dedim

Hareli gözlerinden öpmek istedim

Duydum; avuçlarımda sıcaklığını

Duydum; benden yıllarca uzaklığını

Çırpınan kalbini dinledim bir süre

Ve uçmak istedim onunla göklere

Ak güvercinin iri gözleri vardı

Güzelliğinden fışkıran bir pınardı

Soğuk sularından içtim, serinledim

Çağlayan bir nehrin sesini dinledim

Belki buydu sevmek hayat belki buydu

Işıl ışıldım, gözlerim dopdoluydu

Bir name yükseldi sevinçten ve hazdan

Bir name yükseldi, güzelden beyazdan

Uzattı sevgiyle pembe gagasını

Birden öğrendim hayatın manasını

Kaderde sevgiyi sende bulmak varmış

Seninle bir çift güvercin olmak varmış
**********************
insan bir güvercinle bu kadar güzel bir şair yazabilirmi ya bu büyük adamı çok seviyorum
**********************
Dost Bildiklerim

DOST BİLDİKLERİM

Sanırdım gündüzdü onlarla gecem

İçimde ümitti dost bildiklerim

Ne zaman yıkılıp yere düştüysem

Bırakıp da gitti dost bildiklerim

Hepsi varken baharımda, yazımda;

Kışın bir burukluk kaldı ağzımda

Seneler senesi oysa gözümde

Cihana eşitti dost bildiklerim

Nerede o sözlere kandığım günler?

Her gülen yüzü dost sandığım günler

Acıdan kahrolup yandığım günler

Ta canıma yetti dost bildiklerim

Meydana çıkalı asıl çehreler

Aydınlanmaz oldu artık geceler

Yalanlar tükendi, indi maskeler

Birer birer bitti dost bildiklerim

Korkar oldum bana " dostum " diyenden

Yoksa yok olandan, varsa yiyenden

Ne onlardan eser kaldı ne benden

Beni benden etti dost bildiklerim
********************
bu şiir bence birçoğumuzun yaşadığı bir şeyi anlatıyor arkadaşlar...umarım hepimiz birgün gerçek dost denilen o kişileri bulmayı başarırız...bulmuş olanlarımızda onlara sıkı sıkı tutunsun lütfen...

önce şunu diyim adını hiç duymamıştım
hay allah nasıl duymamışım ya
neyse sayende tanıdım onu teşekkürler
bence şiirleri çok güzel
BEYAZ GÜL

adlı şiiri çok sevdim

kesinlikle mükemmel bir şiridir..neden bilmem ama o şiir bana hiç yaşamadığım bir aşk hikayesini anlatıyor

onu okuyunca benim de aqua_vita aklıma geldi
ahh aahhh benim en değerli şairim de o çok güzel şiirler yazıyo

ben de güllere takan şairimiz mi diyordum sen çıktın.. ^_^
ekledğin "gül"lü şiirleri sevdim.. ^_^

teşekkür ederim güllerede takan evet benim çoksa şairimiz çok çeşitli konulara ele almıştır m