Sırada benim en sevdiğim ve en korktuğum anı var...Bir gün 5 arkadaş bir aradaydık ve ne yapsak zevk almıoduk acayip sıkılıyorduk..Burada 5 kişiyiz ve sizce sıkılınca 5 kişi ne yapar.Korkunç şeylerden bahsetmeye başlar dimi ...gerçekten çok korkunç şeylerden bahsettik ve korkar olduk..Daha sonra aramızdan biri dediki hadi ruh çağralımmı dedi..Bende hayır dedim kesinlikle olmaz dedim..Benim nasıl ruh çağırdığımı biliyorlardı ve lütfen diye ısrar etmeye başladılar..Nasıl olduysa zorla ikna oldum..(ikna olmaz olaydım ) sonra arkadaşın teki dediki hadi barış mançonun ruhu çağralım dedi..Ben yine ne dicemi şaşırdım o konudada beni zorla ikna ettiler...Harfleri fincanın etrafına dizdik herşey hazırdı..Binada dokuzuncu kattayız ve bir odadayız..Işıklar kapandığında ben çağırmaya başladım...Ey ruhlar aleminden insanlar alemine diyerek söze başladım...ama hepimiz nasıl korkuyoruz size anlatamam..Fincanın üzerinde parmağımız titriyodu..ve aradan 2-3 dakika geçtikten sonra camın önünden siyah uzun saçlı bir gölge geçti..önde olan arkadaşımız aynadan gördü ben gördüm bide başka bi arkadaşımız gördü ve çığlık atmaya başladık ben ayağa kalkıp ışığı yaktım ve odadan hızla kaçtık..Eminim buna inanmayacaksınız ama gerçekten gördük onu gördük ve acayip derece korktuk size samimi söylüyorum...Bende inanamadım ama arkadaşlar artık töbe ruh çağralım demezler o ayrı mesele...bu arada bende şu an korktum bunları hatırlayınca evde yalnızım aboooo Bi kere daha çağırmıştık onuda anlatmak isterdim ama bukadar olsun bakalaım gerçi bu 2. çağırdığımız daha korkunç..özetliyim size...bu sefer binanın içinde çağırdık ve dört tane kapıdan üzerlerine çarşafla serilmiş bişeler bize doğru gelmeye başladıı..bunu hepimizde gördük tam dibimize geldilerki ben yine ışığı yaktımm...arkadaşlar inanmaya bilirsiniz ama bunlar gerçek...şimdi korkmaya başladım



neyse bukadar bu olaylar samimi söylüyorum gerçek inanmazsanız diye diyorum