Valla puan alır mıyım bilmiyorumve çok ta önemli değil ama bana bira komik biraz da kendimi o zaman için kendi çapımda cesur biri gibi hissettiren bir orta okul anımı anlatacağım...
Ben orta okuldayken hiç bu halimdeki gib değildim.tüm oğlanalara kafa tutar hatta bana kötü söz söyleyen birini benim elimdem kimse alamazdı

İŞte o günlerde bizim okulda müdürden çok Recep isimli müdür yardımcımızdan korkulurdu.Önünde titrerdik resmen.
Birgün Asım isimli bir arkadaş inatla eşyalarımı alıp kendi sırasın götüryordu.Gidp defterimi alıyorum bir bakmışım kalemim gitmiş,onu alıyorum bir bakmışım çanta ortada yok.Küplere binmenin tanımını bir kez daha yaptım o zaman.sınıf başkanına "Ya otursana şunu!" şeklinde bi takım ikazlarda bulunuyorum...
İşte onca gürültü içinde bizim kapı koşumuz canımız müdür yardımcımız Rezep Bey gelmez mi?"NELER OLUYOR BURDA !SUSUUUUUUUN!!!!"Tabi herkes suspus olup oturdu.Ayakta bir ben kaldım.
-NE AYTAKTA DURYORSUN KIZIM!!!!
Bu bağırma benim için bardağı taşıran son damla oldu...hocanın karşısına geçip bağırarak kendimi savunmaya başladım ama nasıl bir savunma kendimden geçmişim resmen hızlı hızlı sinirle konuşuyordum...
-HOCAM BANA KIZACAĞINIZA ŞUNA KIZIN...EŞYALRIMI ALIP DURUYOR...ÇOK FENA YAPACAĞIM...SİNİR ETTİ BENİ....
ben nefes almak için durakladığım sırada hoca ellerini kaldırdı ve sesi gayet mülayim bir şekilde
-Tamam kızım..tamam...sakin ol...oğlum...evladım...ver kızın çantasını,eşyalarını...hadi kızım otur yerine şimdi hadi...çocuklar sessiz olun tamam mı?
dedi ve sessizce sınıftan çıkıp odasına girdi.ASynı anda bizim sınıfta bir alkış tufanı koptu."helal Sana!!!" "Süpersiiiiiiin!!!" "Oleeeeey!!!"
Ben sırama geçip sıra arkadaşıma baktım.Şaşkın şakın ona döndüm ve "Ben...ben az önce Recep Hocaya mı bağırdım?"
Kız gözlüklerini düzeltti ve "Tebrikler...."dedi
böylece ben alkışlar arasında ne yaptığımın sonradan farkına varmış bir şekilde sırama oturdum...