Biraz endişeli olduğum doğruydu,evet.Ama uçmanın zevkini çıkarmadan durmam imkansızdı.Mükemmel bir şeydi bu.Bulutların içinden geçiyordum(oldukça garip bir histi),güneş ışığı bana vuruyor ve yüzümü aydınlatıyordu.Aynı anda suratıma vurup saçlarımı savuran rüzgar beni rahatlatıyordu.Aslında bu söylediklerim,hissettiklerimin çeyreği bile değildi.Kelimelerle tarif edilemeyecek bir şeydi bu.

Uzun bir süredir uçuyordum.Gökyüzü kanın kızıllığına bürünmüştü.Elena ve Katherine’in(kendi adımla başkasına hitap etmek çok tuhaftı)yüzlerini fazla göremiyordum.Ama atların sürekli tökezlemesinden onların yorulduğu belli oluyordu.Birkaç saat daha yola devam ettik.Sonunda durdular.Bende hızla aşağı inmeye başladım ve sert bir düşüş yaptım.Canım acımıştı.Daha sonra yavaşça doğruldum ve etrafıma göz gezdirdim. Yıkılmış,büyük bir saraya benziyordu.Ama dediğim gibi.Yıkılmıştı.Etrafta karanlık bir hava vardı.Her yer beton,mermer,taş parçalarıyla doluydu.İlk dakikada buradan kaçıp gitmek istemiştim.
‘’Burada ne yapacağız’’ dedi Elena yüzünü asmış bir şekilde
‘’Biraz bekle’’
Bunu söyledikten sonra kendinden emin bir şekilde ileri doğru yürüdü ve tahminim doğruysa sarayın tam ortasında durdu.Altında yuvarlak,büyük bir şekil vardı.Benim göğsümde oluşana benziyordu ama daha farklıydı.Ellerini öne doğru uzattı ve birleştirdi.Gözlerini kapattı.Ne yapmak istediğini anlamamıştım.Birkaç saniye sonra elinde bir işaret-yerdeki gibi değildi- oluşmaya ve hafif bir ışık yayılmaya başladı.Altın renginde bir ışık.Gittikçe şiddetleniyordu ve kısa sürede her yeri sarmıştı.
‘’Ne-neler oluyor?’’diye bağırdı Elena.Kendini çocuğa siper etmişti.Sanırım ona bir şey olacağından korkuyordu.
‘’Önemli bir şey değil’’dedi ona dönerek.Yüzünde donuk bir gülümseme vardı.Ve birden mavi gökyüzü kahverengiye boyanmaya başladı.Gittikçe daha da karardı ve 10 saniye içinde bambaşka bir yerdeydik.

Etrafa göz gezdirdim.Tavan kahverengiye boyanmıştı.Etrafta koşuşturan bir sürü insan vardı.Az ötede ise hayal bile edemeyeceğim kadar yiyecek duruyordu ve hepsi nefis görünüyordu.Bunları düşünürken karnımdan bir guruldama yükseldi.Acıkmıştım.Onlardan biraz yemek istiyordum ama çok fazla insan vardı.Cansız nesneleri yerinden oynatabiliyordum ve birisi havada süzülen bir ekmek parçası görürse büyük ihtimalle kargaşa çıkardı.Bunu çekecek durumda da değildim.En iyisi biraz daha beklemekti.
Elena büyüleriyle yaraları iyileştirdiğini tahmin ettiğim bazı kişilerin yanına doğru yol aldı.Kucağında çocuk vardı.Uyumuştu bile.Adamlarla birkaç şey konuştu ve çocuğun bacağını gösterdi. Birkaç şey mırıldandılar ve ellerinden çıkan deniz mavisi bir ışık yaralı bacağı sardı.Bir süre sonra kayboldu ve yaradan eser kalmamıştı.Gerçek hayatta da bu tür bir şey olsaydı diye düşündüm.Doğru ya.Bu gerçekti.Rüya olmadığından emindim.
Etraftaki mırıldanmalar artmıştı.İnsanların yüzünde açıkça görülebilen bir endişe vardı.Burada neler oluyordu acaba?Tüm bu kargaşanın sebebi ne olabilirdi?Ve asıl merak ettiğim şey, ben neden buradaydım?Bu sorulara cevap alabilecek miydim acaba…..

Karnım iyice acıkmıştı.Keşke bir şeyler yiyebilseydim.Böyle giderse açlıktan öleceğim diye korkuyordum.Ne kadar garip.Etrafım yiyecek doluydu ve ben tek bir lokma bile alamıyordum.Bir an içinde olsa sıkıldığım yaşamımı özledim.Orada tamamen güvendeydim.Kafamda soru işaretleri yoktu.Başıma ne geleceğini tam olarak bilemesem de tahmin edebiliyordum.Ama burası.Bambaşka bir dünya gibiydi.Tanımadığım yüzler,tanımadığım insanlar,tanımadığım,daha önce varlığından bile haberdar olmadığım bir dünya.Ama dediğim gibi.1 an için özlemiştim.Daha düne kadar güvende olduğumu biliyordum.Etrafımda güvenebileceğim insanlar vardı ama anlamsızdı geliyordu.Duygularım yok olmanın eşiğine gelmişti.Ve bekli de burada yaşayacaklarım bunu değiştirebilirdi.Uzun süredir yaşamadığım bir duyguyu yaşıyordum.’’Merak’’.Önceden olsa hiçbir şey umurumda olmazdı.Geleceğimi bile merak etmezdim. Her şey hareket halinde etrafımda dönerdi. Bense olduğum yerde kalırdım. Bundan memnun muydum.Bilmiyorum.Ama değiştirmeye çalışmıyordum.Sadece bekliyordum.Yaşıyordum.Sadece yaşıyordum.Başka bir şey yoktu.

Birden her yer titremeye başladı.Duvarlar sallanıyordu.
‘’Na-nasıl olabilir?Bizi bulmuş olamazlar.Olamazlar,olamazlar değil mi?!’’
‘’Ne yapacağız?Ya onlarsa’’
‘’Hemen kaçmalıyız’’
‘’Kralım, bir şeyler söyleyin!’’
‘’Kralım,talimat verin lütfen!!’’
‘’Lütfen.Çocuğuma bir şey olacak diye korkuyorum.Biri ne yapacağımızı söylesin…!!
‘’…………………..’’
Seslerle birlikte titreme daha da artıyordu.Duvarlar yavaş yavaş çatlamaya başladı.Neler oluyordu?Burası yıkılsa bana bir şey olmazdı.Ama bu insanlar?
‘’Lütfen.Herkes sussun!’’
Herkes sessizleşti ve bu kalın ama bir şekilde yumuşak gelen sesin çıktığı kişiye baktı. İriydi.Burnu daha önce kırılmış gibi görünüyordu.Üstünde yırtılmış bir pelerin,eski püskü bir kazak ve pantolon gibi bir şey vardı.Kahverengi gözleri parlıyordu.
‘’Şimdi,kaya büyüsüne sahip olan herkes benimle gelsin.Diğerleri burada kalsın ve halkı korusun.’’dedi.Sesi kendinden emin çıkıyordu.Duvara doğru yürüdü.15-20 kişide peşinden geldi.Ve duvarın içinden geçti!!Diğerleri de öyle.Kendilerinden hiç şüphe duymuyor gibiydiler.Sırayla duvarın içinde geçtiler ve kayboldular.Birkaç dakika sonra titremeler azalmıştı.
‘’Oh kurtulduk galiba’’
‘’Daha azını bekleyemezdik’’
Diye fısıltılar başlamıştı bile. Onlara göre şimdiden kurtulmuşlardı.Ama benim içimde kötü bir his vardı.Ama giderek azaldığı doğruydu.1 saat gibi bir süre sonra titremeler neredeyse durmuştu.Eheh.Sanırım yanılmıştım diye düşünürken titremeler tüm şiddetiyle geri döndü. İlkinin 2 katıydı sanki.
‘’Olamaz.’’
‘’Yenildiler mi?’’
‘’A-ama bu, imkansız.’’
Duvarlar çöküyordu.Herkes çığlık çığlığa koşuşturuyordu. Ve bana benzeyen kız birden oturduğu yerden kalktı.Etkilenmemiş görünüyordu.Yada öyle görünmeye çalışıyordu.
‘’Herkes sakin olsun.Buradan çıkmak için tek bir yol var……’’
O konuşurken benim aklıma Elena gelmişti.Gözüm onu aradı bir süre. Ama yoktu.
‘’(….)Anlaşıldı mı?’’
‘’Asla!!Buradan çıkarsan anında öldürülürüz!!’’
‘’Evet,o haklı!Bizimle kafa mı buluyorsun?!!’’
‘’Duvarların altında ezilmekten iyidir ama!!!’’diye bağırdı.Sinirlenmiş gibiydi.Derin bir nefes aldı
‘’Çıktıktan sonra uzaklaşabildiğiniz kadar uzaklaşın.Ormana girmeye kalkmayın sakın’’dedi.Elini havaya kaldırdı ve etrafı altın rengi bir ışık kapladı………….

Eveet.Yeni bölüm çok geç olsada geldi.Ne demişler.Geç olsun güç olmasın