Bu kısım beni benden aldı. *-*
Şiirlerini toplayıp kitap yazsana abla. Valla bak. *O*
Devamını bekliyorum. Aha bu gözlerle;

owww asyaammm her zaman ki gibi başlığımda tur atmışsın uzun aradan sonra hemde ehehe <3 çok teşekkür ederim kuzum.şiir yazmayalı çok oldu sen yayınevi aç kitabımı bastır annem :p seviliyosuunn

okumanız dileklerimle ifim

İnsan ne için yaşar?

Mutlu olmak için mi? mutlu etmek için mi? sürekli mutlu bir hayatı olan insanlar var mıdır ki? hep mutlu olmak ne verir ki insana? bana göre bitmek bilmeyen bir doyumsuzluk ve sıkılganlık hali..peki ya mutlu görünenler??

mutlu görünmek,ve buna çabalamak kadar acısı yoktur sanırım.içinde biriktirdiklerine sürekli gülümesemek,hatta bunun zorunda olmak..her ortamda,her durumda sürekli dimdik ayaktayım mesajı vermek kadar zor olan bir meslek yoktur.karşıdan bakıldığında ne mutlu,hep gülüyor,işi gücü gırgır şamata,derdi yok kederi yok denilen insanlar,aslında büyük kederlerin sahiplerdir.hayatlarını herkes mutlu olsun mottosu ile sürdüren bir insandan daha kötü durumda bir insan yoktur.benliğini yitirir.bir başkası olmaya başlar.anlatmak ister belki zamanla ama çok geç olur.kalıptır artık o mutludur herkese göre..biriktirir insanoğlu,gerçekten mutlu olduğunda ve sevildiğinde ağlamak için biriktirir kederlerini..

sevmek ve sevilmek?

bu sımsıcak görünen iki kavram bazıları için mutsuzluk sebebidir aslında..sevgisine karşılık bulamayan biri kimi zaman bunu dışa vurur..kimileri ise içine atar ve yukarıdaki yazıda söylediklerim gibi olur..''mutlu görünür'' insan yüreği bir makina olsa ve açılıp bakılsa kim bilir kimlerin zembereği kırılmıştır,kimler ne acılar barındırır içinde..başları dik ve mutlu görünenler içten içe çürümeye başlamışlardır bile..karşı cins sevgisini kenara bırakacak olursam diyebilirim ki mutlu görünen insanlar kimi zaman gerçekten sevilmezler.mutludur adı bir kere..gerek yoktur onu sevmeye..kimse bilmez,umursamaz.gece karanlığı çöktüğünde neler haykırır ama kimse duymaz..sevgi kavramına at gözlüğü ile bakan çamur yığınlarıdır hepsi aslında..iyi niyeti ile sevdiklerini mutlu etmeye çalışan bir insana yapılan bu adice davranış,annesinin kutsal sütünü kirleten,geldiği toprağı çamura dönüştüren insan et ve kemik yığınıdır artık..

insan olmayı uzun süre önce reddetmiş biriyim artık..nankör,umursamaz,aşkı başka! şekil anlayan,iki yüzlü ama doğruculuktan ödün vermeyenlerin kendisine insan dediği bir dünyada insanlığı reddettim..

Haklısın Aslı abla.
Mutlu insanlar gerçekten de mutlu olarak tanımlanırlar. Ama onlara bir sorulmalı gerçekten mutlular mı?
Evet, mutlu görünüyorum. Mutluyum da. Ama en kederli anlarımda içimdekileri satırlara dökerim ben.
Dediğin gibi haykırmak istediğimiz bazı şeyleri sadece küçük bir gülümsemeye sığdırırız. Ve şiirlere.
"Yazmak mutsuzluktur, mutlu insan yazamaz." sözü çok doğru. Bunun için Şevval-chana teşekkür ederim.
Eğer insanlar mutluyken bir şeyler yazsalardı o anki duyguyu gerçekten insanlara yansıtabilirler miydi?

(bir yalnızlık patlaması)

kötü sonlu masalların baş kahramanıyım ben..yalnızlığın kanlı ellerine hizmet eder oldum..şekerden evler eridi yağmurlarla..prensler,prensesler darmadağın..

Olduğum yerde adımlarımı sayıyorum sadece..gidemiyorum bir adım öteye..nereye baksam sessizlik..bekliyorum yalnızca ölümün tatlı nefesini..

vayy aslı abla şair olmalısın bence hoşuma gitti şiirin

Öyle güzel yazmışsın ki.

Aslı abla ellerine sağlık. Çok güzel, anlamlı ve dolu dolu yazıyorsun.

Çok güzel yazıyorsun Aslı abla. Senden yeni yeni şiirler bekliyorum.

aslı abla senin hakkını yemişler ya sen filozof olmalısın bence

minik bir duygu patlaması..şiirimsi bir yazı

Bugün yolda giderken geçtiğim yollara baktım. Çocuktum ilkokula gidiyorum işte. Bir bayram günü. Hava karlı. Kardeşimle babamın ilacını almak için eczaneye gidiyoruz. Yolların karı arabalar... Sonra eve geliyorum anneannem benim yatağımda yatıyor. Annem kardeşimin yatağında uzanmış. Tv'de Polis Akademisi var. Mahony aşığı biri olarak deli gibi izliyorum. Arkasından Ay Savaşçısı. Bugün geçtiğim o yollara baktım da. Kar aynı yerinde arabalar da. Eczane yine yerinde. Sokaklar aynı...Tvde Polis Akademisi yoktu bugün ama. Ay Savaşçısı da oynamıyor zaten. Anneannem vefat etti mesela. Bende çocuk değilim artık. Sırtımda çantam kafamda koccaman hayallerimle yürüdüğüm o yollardan şimdi kalbimde kocaman korkular beynimde saçma sapan kabuslarla geziyorum.
Bazı anlara geri dönüş olabilmeli.
Sırf bir anda olsa huzurlu olabilmek için.
Sen en iyisine layıksın ablam. Şirinde bugünü kendimi gördüm.
Eline sağlık

Bende çocukluğumu çoooooooookkkkkkkkkkkkkkk....... özledim Gönlüne sağlık, ellerine kuvvet

yorumlarınız için çookk teşekkür ederim bana yazmam için ilham ve güç veriyorsunuz