Yürekten, klavyeye dökülenler*-* Sayfaya git: 1, 2, 3, 4, Sonraki |
Yazar
Mesaj
Çocukluğum
Geçen gün balkonda oturuyordum. Hafif bir rüzgar vardı.tatlı tatlı yüzüme doğru esen. Kapının önünde oynayan çocukları seyrediyordum. Çok eğleniyor gibiydiler.Kendi çocukluğumu anımsadım,uzun yıllar geçmiş. Rüzgarla beraber içim bir garip oldu,derken gözlerimden gizlice kaçmayı başaran birkaç damla yaşın yanaklarımı ıslattığını hissettim. Ne olduğunu anlayamamıştım... Çocukların gülme sesleri yükseldikçe kendimi biraz daha garip hissediyordum. sanki bir şeyi yitirmişim gibi,avuçlarımdan akıp giden Ama tutamadığım bişey.. anlayamamıştım... Sanki içimde birşeyler kırılmış gibi bişeyler hesap soruyormuş gibi, sanki bi ses beni çağırıyormuş gibi.. anlayamamıştım... Bulutların içinde sadece ne yönde olduğunu seçebildiğim güneş, batmak üzereydi, elimdeki çay fincanından arada bir yudum alıp, bu manzarayı seyrediyordum.bir şey kaybetmişimde ne olduğunu bir türlü hatırlıyamıyor gibiydim.. anlıyamamıştım...
Bi süre sonra güneş ışığıyla bi kaç bulutu pembeye boyayıp gitti. Öyle güzel görünüyorduki bulutlar pamuk şeker gibi. O gün kar yağmasını istedim.bulutlar o kadar pembe o kadar tatlı olmuşlardıki, eğer kar yağarsa pembe Yağar diye düşündüm. O gün beni bu kadar tuhaf yapan şey neydi...? Rüzgarmı? güneşmi? bulutlarmı?.. Hayır bunlar değildi. Sanırım beni böyle garip hissettiren şey o çocuklar ve gülüşleriydi. Ve bir türlü anlayamadığım şeyde çocukluğuma duyduğum özlemdi. Bana hesap soransa içimdeki çocuktu.. Sonra aynaya baktım. Hayat kargaşasından günlük işlerden pek farkına varamamışım ama sanırım büyümüşüm. Yıllar geçtikçe içimdeki çocuğuda, derinlerde bi yerde terk edip gitmişim… Ona hiç vakit ayırmadan kendi işlerime dalmışım… Sanırım kaybettiğimi sandığım şey çocukluğumdu… Şimdiyse düşünüyorumda kendime çok kızıyorum çünkü aslında hep başkaları için yaşamışım, etraf çevre ne der nasıl düşünür diye onca yılı boşuna harcamışım. Onca sene bana ait olan hayatı başkaları için sürdürmüşüm… Oysa dünyaya kaç defa geliyoruzki? Çocukluğumuzu kaç defa yaşıyoruz? Neyse bu günlerde böyleyim ben………
Geçmişte kaybolan çocukluğumu arıyorum..onu bulup özür dileyeceğim.
Ve bana bir şans daha vermesini isteyeceğim..
Sesini duyabiliyorum yakınlarda bi yerde olmalı, bulunca söylerim…
Eğer sizde içinizdeki çocuğu kaybettiyseniz onu dahada fazla gücendirmeden
Aramaya çıkın iyice kulak verirseniz sizde sesini duyabilirsiniz...
Geçen gün balkonda oturuyordum. Hafif bir rüzgar vardı.tatlı tatlı yüzüme doğru esen. Kapının önünde oynayan çocukları seyrediyordum. Çok eğleniyor gibiydiler.Kendi çocukluğumu anımsadım,uzun yıllar geçmiş. Rüzgarla beraber içim bir garip oldu,derken gözlerimden gizlice kaçmayı başaran birkaç damla yaşın yanaklarımı ıslattığını hissettim. Ne olduğunu anlayamamıştım... Çocukların gülme sesleri yükseldikçe kendimi biraz daha garip hissediyordum. sanki bir şeyi yitirmişim gibi,avuçlarımdan akıp giden Ama tutamadığım bişey.. anlayamamıştım... Sanki içimde birşeyler kırılmış gibi bişeyler hesap soruyormuş gibi, sanki bi ses beni çağırıyormuş gibi.. anlayamamıştım... Bulutların içinde sadece ne yönde olduğunu seçebildiğim güneş, batmak üzereydi, elimdeki çay fincanından arada bir yudum alıp, bu manzarayı seyrediyordum.bir şey kaybetmişimde ne olduğunu bir türlü hatırlıyamıyor gibiydim.. anlıyamamıştım...
Bi süre sonra güneş ışığıyla bi kaç bulutu pembeye boyayıp gitti. Öyle güzel görünüyorduki bulutlar pamuk şeker gibi. O gün kar yağmasını istedim.bulutlar o kadar pembe o kadar tatlı olmuşlardıki, eğer kar yağarsa pembe Yağar diye düşündüm. O gün beni bu kadar tuhaf yapan şey neydi...? Rüzgarmı? güneşmi? bulutlarmı?.. Hayır bunlar değildi. Sanırım beni böyle garip hissettiren şey o çocuklar ve gülüşleriydi. Ve bir türlü anlayamadığım şeyde çocukluğuma duyduğum özlemdi. Bana hesap soransa içimdeki çocuktu.. Sonra aynaya baktım. Hayat kargaşasından günlük işlerden pek farkına varamamışım ama sanırım büyümüşüm. Yıllar geçtikçe içimdeki çocuğuda, derinlerde bi yerde terk edip gitmişim… Ona hiç vakit ayırmadan kendi işlerime dalmışım… Sanırım kaybettiğimi sandığım şey çocukluğumdu… Şimdiyse düşünüyorumda kendime çok kızıyorum çünkü aslında hep başkaları için yaşamışım, etraf çevre ne der nasıl düşünür diye onca yılı boşuna harcamışım. Onca sene bana ait olan hayatı başkaları için sürdürmüşüm… Oysa dünyaya kaç defa geliyoruzki? Çocukluğumuzu kaç defa yaşıyoruz? Neyse bu günlerde böyleyim ben………
Geçmişte kaybolan çocukluğumu arıyorum..onu bulup özür dileyeceğim.
Ve bana bir şans daha vermesini isteyeceğim..
Sesini duyabiliyorum yakınlarda bi yerde olmalı, bulunca söylerim…
Eğer sizde içinizdeki çocuğu kaybettiyseniz onu dahada fazla gücendirmeden
Aramaya çıkın iyice kulak verirseniz sizde sesini duyabilirsiniz...


Spoiler:
Bu mesaja teşekkür edenler (2 kişi): Alice, Eliza


oww dostum harika nutkum tutuldu konuşamıom ıııııı.....ıııııııı
çok beğendim güsel olmuş
ve üstelik bence bu en iyisi olmuş
kendini sürekli geliştiriosun tatlım ve ben de hayraan hayran izliyorum seni
kısa sürede çok hızlı ilerleme kaydediişini
inanıyorum ki sen daha da gelişeceksin ve bir gün dillere destan bi şair olacaksın dostum ben buna gerçekten inanıyorumm


ve üstelik bence bu en iyisi olmuş



inanıyorum ki sen daha da gelişeceksin ve bir gün dillere destan bi şair olacaksın dostum ben buna gerçekten inanıyorumm

blog'um ^_^
http://ayseelifersoy.blogspot.com/
her şey bunun için
http://www.venusforum.net/viewtopic.php?p=455663#455663

http://ayseelifersoy.blogspot.com/
her şey bunun için

http://www.venusforum.net/viewtopic.php?p=455663#455663








harika olmuş tebrikler

Arkadaş senin ağladığını görmez. Dostunun omuzu ise senin göz yaşlarınla ıslanı.r Arkadaş davetine katılınca bir paket hediyeyle gelir. Dost sana yardım etmek için erken gelir ve toparlanman için geç gider. Arkadaş bir kavgadan sonra herşeyin bittiğini düşünür. Dost ise tekrar arar. Arkadaş yanlışlıklarını görünce başına kakar. Dost yanlışlıklarını örtmeye çalışır!!!...http://i0906.hizliresim.com/2009/6/12/1096.jpg

Bu mesaja teşekkür edenler (1 kişi): laru

Yoruldum artık...
Atma dur! Kalbim...
Sesimde inceden, bir haykırış.
Son hamle'ye yok gücüm..
Yok artık tahammülüm hir birşeye.
İçimde, geçmişten kalan izler,
Yakıyor... Her bakışımda.. Dayanamıyorum..
Yoruldum artık, yaşamaktan.
Bir iyilik yap bana, dur atma kalbim..
Sevdası, yalan insanların gölgesi düşmüş üstüme.
Kaçmak, istiyorum. Uzaklara mevsimi hep sonbahar olan bir diyara.
Acıyor, kalbimin her yanı. İsyan ediyor yüreğim..!
Neden Hep ben..
Neden, beni bulur... Neden..?
Yoruldum artık. Kalmadı takatim, kalmadi gayretim, bitti hayallerim.
Son umutlarımı da tükettim anlamsızca, düşünmeden.
Son haykırışlarım sana..
Son yalvarışım.. Ne olur Atma dur Kalbim..
Ne olur Atma Dur..!
Depresif bir ruh haliylen yazmış olduğum bişey T-T
Spoiler:
Bu mesaja teşekkür edenler (2 kişi): Alice, Eliza
Çok güzel bir yazı
İlkinin bitişini şeye benzettim 'Eğer iyi bir çocuksanız belki şirinleri görebilirsiniz', gerçekten çarpıcı bir yazı olmuş, çok etkilendim..
İkinciye gelecek olursak, tam anlamıyla fevkaladenin fevkinde
İsyanlar..
bayılırım isyana, depresif bir hal takınmaya..
Kalemin çok güçlü, devamını beklerim ^^

İlkinin bitişini şeye benzettim 'Eğer iyi bir çocuksanız belki şirinleri görebilirsiniz', gerçekten çarpıcı bir yazı olmuş, çok etkilendim..

İkinciye gelecek olursak, tam anlamıyla fevkaladenin fevkinde

İsyanlar..

Kalemin çok güçlü, devamını beklerim ^^
I'm the bone of my sword.

Bu mesaja teşekkür edenler (1 kişi): laru

Bugün Sil baştan hayata başlama günüdür.
Pes etmeme, sawaşma günü.
Kaderin tüm acılarına göğüs germe günüdür.
Zamana inat, dimdik ayakta durma,
Mücadele etme günüdür,
Henüz bitmedik.
Henüz pes etmedik.
Daha yapılacak, işlerimiz,
Gerçekleştirmemiz gereken hayallerimiz var.
Daha, büyümeyi öğrenemedik.
Daha söylüyemediğimiz şarkılarımız var.
Tadına bakmadığımız duygular..!
Kendimizi bulamadık henüz,
Arayışımız bitmedi.!
Bugün, herşeye yeniden başlama günüdür.
Her karanlık gecenin aydınlık şafağı gibi,
Yüreğimizin karanlıklarına bir mum yakma günüdür.
Bugün bizim, yaşama yine yeniden başlama günümüzdür.
Bugün umuda bir kez daha sıkıca sarılma günüdür.
İçinde bulunduğumuz bataklıktan. gökyüzüne bakarak,
Orada ki yıldızlardan, Güç alma günüdür..
Bugün kaybedilmiş, yolu tekrar bulma günüdür.
Bugün Bugün'dür.... Sadece BUGÜN.....
Spoiler:
Bu mesaja teşekkür edenler (2 kişi): Alice, Eliza
1. sayfa (Toplam 4 sayfa) [ 51 mesaj ] |
Bu forumda yeni başlıklar açamazsınız Bu forumdaki başlıklara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız |