Usagi uyandığında Mamoru yanında ölü gibi yatıyordu. İşte o an Usagi çığlığı bastı! Bunun üzerine Mamoru kabustan uyanmış gibi hemen kalktı.
Mamoru:
-Ne oldu Usagi? Ne güzel uyuyordum.
Usagi:
-Evde ekmek bitmiş. Koş bakkaldan alıver! Allah Allah! Neredeyiz görmüyor musun?!
Mamoru:
-Nerdeyiz ki?(o an kafasını kaldırır ve etrafına şaşkınlıkla bakar)
Usagi:
-Ben de bilmiyorum. Bildiğim tek şey senin iki saatlik bir hafıza kaybına uğradığın! Kayıkla buraya sürüklenmişiz.
Mamoru:
-Haaa şimdi hatırladım...
Usagi:
-Hadi dönüşelim de bu iğrenç yerden kurtulalım.
Mamoru:
-Dönüşemeyiz.Çünkü bu güzel havada böyle bir fırtına çıkmaz. Eminimki birisi bilerek yapmıştır.
Usagi dönüşmeye çalıştı ama olmadı. Mamoru burayı keşfetme teklifinde bulundu ve Usagi kabul etti.Ayrılacaklardı ve bir saat sonra uyandıkları yerde buluşacaklardı.İyiki de ikisinin de su geçirmeyen saatleri vardı.Yoksa bir saatin nasıl geçtiğini anlayamayacaklardı.
Usagi yürüyordu.Ve çıldırıyordu! Çünkü paşmiyelerden başka birşey yoktu. ''Bizi buraya kim getirdiyse boğazını sıkacağım'' diye mırıldandı. Karnı acıkmaya başlamıştı. Ama bunu giderecek hiçbirşey yoktu. Hindistan cevizinden nefret ederdi. Yarım saat geçmişti. Ağaca baktı.'' Acaba bu ağacın önünden kaç defa geçtim?'' diye düşündü.Tüm palmiyelerden farklı gözüküyordu.Tıpkı kendisi gibi...
Mamoru nun da karnı acıkmıştı.Ama bunu hissetmiyordu. ''Acaba burada kaç gün kalacağız?'' diye düşündü.''Acaba kaç gün hindistan cevizi yiyeceğiz?''dedi.Usagi nin hindistan cevizinden nefret ettiğini biliyordu.Ve o an yapraklar hışırdadı...
Usagi tam bir saat sonra buluşlması gereken yere geldi. Ama Mamoru yoktu. Bir kayaya oturdu. Kafasını çevirdi ve o an çığlığı bastı! Yerde kanlı bir bıçak vardı!