Yeni bir gün... Hatıralarımla münakaşa ettiğim başka bir seher... Aynaya her baktığımda farklılaştığını, tiksindirici olmaya başladığını düşündüğüm yüzümü hiç tanıyamaz oldum artık. Hatıralarıma mağlup olacağımı anladığımdan ve münakaşa etmekten de yorulduğumdan artık bana ait olmayan bu yüzü bir çocuk saflığıyla uzamış olan saçlarımı olabildiğince öne atıp saklamaya çalıştım ve sonra da kapıyı çarpıp dışarı çıktım. Her kaçışım bir diğerinin aynı. İnsan unutulmaz bir aşk yaşamak, çoluğa çocuğa karışmak sonra da huzurlu ve mutlu şekilde ölmek gibi hayaller kurduktan ve bunları elde ettikten sonra neden her şeyin yaşanmamış olduğunu görebilmek için ruhunu bile satmaya hazır hâle gelir? Anlatacağım... Bunun için biraz eskiye dönmek zorunda olsam da ve bu benim canımı yakacak bile olsa, bir şekilde her şeyi anlatmanın beni huzura erdireceğini düşünüyorum...

12 YIL ÖNCE

Klişe ama bu hissin kelimeler nezlinde başka karşılığı yok benim için; rüya gibiydi! Aşıktım, aşkımla evliydim ve müstakbel bir babaydım. Sezin'e sarılıp ellerimi küçük bebeğimizin tekmelerini hissederim belki diye onun karnına koyduğum zamanlar basitçe hayatımın en mutlu anlarıydı. Ah es geçtim kusuruma bakmayın. Bizim tanışma hikayemizi henüz anlatmadım. Eski 45'liklerin fonda çaldığı alaturka bir lokantada yurttaki oda arkadaşlarımla dersten çıkmış, yemek için toplanmıştık. Tarık ve Hüseyin daha yeni tıp kazanmışlardı. Nedenini bilmiyorum ama okul başladığından bu yana iştahları kaçmıştı, sadece iştirak için ben ve Samet'le lokantaya gelmişlerdi. Gel gelelim biz yemeğimizi yiyip muhabbetimizi ederken Sezin ve o zamanki sözlüsü de arkamızdaki masadalardı. Birden Sezinlerin olduğu masada ses yükseldi.

Sezin: “ Senden nefret ediyorum! Bana bunu nasıl yaparsın?! “

Bu cümleden sonra ne oldu dersiniz? Sezin bir bardak suyu sözlüsüne savurmuş olmalı ki su kafamdan aşağı boşaldı. Söylemek uygun olmaz şimdi, küfrederek bir hışımla arkama döndüm. Sezin'in sözlü olduğu çocuk üstüne alınmış olmalı ki ( bundan haksız değil ne yazık ki ) yakalarıma yapıştı. Kocaman ellerinden ne kadar çabalasam da kurtulamıyordum. Arkadaşlarımsa çocuğun düşmanlığını kazanmaktansa bana yardım etmemeyi yeğelediler. Yüzüme tükürükler saçarak bağıran çocuğun birazdan yumruğunu da yüzümde hissedeceğimi biliyordum...