Sevgili okuyucular öncelikle sabrınız için herkese teşekkür ederiz. Bu bölümde eksiklikler görebilirsiniz. Chopinin ricası üzerine bu bölümü tek başıma yazdım. Birlikte kararlaştırdığımız kısımlar içerisinde onu heyecanlandıran kısımları kaleme almak içime sinmedi o yüzden bir parça eksik elbet ama ileriki bölümlerde bunun tamamlanacağına emin olabilirsiniz. 9. ve 10. bölümlerimiz geçiş bölümleri. Konu gittikçe ilginçleşecek bizi takip etmeye devam edin.
Ayrıca bana olan sonsuz güveni ve değerli dostluğu için bu bölümü Chopin'e ve değerli okuyucularımıza adıyorum.
Hayatın hiçbir anından vazgeçmemeniz dileğiyle.

9.Bölüm-Piyon

Cehennemin intikamı kalbimde yanıyor,
Ölüm ve keder etrafımda alev alev!
Sonsuza dek atılmış, sonsuza dek terk edilmiş.
Doğanın bütün bağları sonsuza dek koparılmış.

Rei yorgun bedeniyle tapınağın taş kaldırımlarında bilinçsiz bir halde yatıyordu. Ne olduğunu anlayamadan kalbini yerinden çıkaracak kadar güçlü bir enerji hissetmişti. Sonrasında derin bir halsizlik… Kanının bedeninden çekildiğini hissediyordu. Daha önce birkaç kez daha ölümü karşıladığı olmuştu. Biliyordu eğer kalbiniz yeterince temizse ölüm sessizce gelir ve ruhunuzu arındırır. Daha önce yaptığı gibi o beyaz parlaklığın üzerine gelmesini bekledi. Ruhuna derin acı veren tek olay Usagi’yi dostunu koruyamayacak olmasıydı. Tam o esnada bir kolun kendisine sarıldığını hissetti. Gözlerini açamıyordu. Vücudunu kıpırdatmak ise sonsuz acıların bir birleşiminden ibaretti. Yerçekimine karşı geldiğini hissetti ve derin bir huzur daha fazla dayanamadı ve kendisini bilincinin derinliklerine gönderdi.

-Tamam kızlar şimdi biraz açılalım da doktorumuz muayene etsin.
-Kızlar sakin olmalıyız. Bende Rei için üzülüyorum ama ah olamaz Rei-chan lütfen iyi ol.
-Pekala kızlar nabız alıyorum. Herhangi bir darp izi de yok. Sanki derin bir uykuda gibi.
-Buna inanamıyorum. O alçakların Rei’ye saldırdıklarına eminim. Bu kadar rahat içimize giriyorlar ve arkadaşımıza saldırıyorlar. Birbirimize sahip çıkamadan dünyayı prens ve prensesi nasıl koruyacağız?
-Haklısın Makoto-chan dikkatli olmalıydık. Düşman karşısında çok güçsüzüz. Keşke daha fazla gücümüz olsaydı.
-Gelecek konusunda derin çekinceleri olan sadece biz değilmişiz değil mi Haruka? Herkes bizim kadar endişeli. Bu sefer düşmanımız çok daha güçlü ve yeniden…
-Yeniden hayatımızı ölümün önüne sunmamız gerekiyor.

Kızlar kendi aralarında Rei’nin hastalığı konusunda üzüntülerini paylaşırken sadece Usagi onları uzaktan izliyordu. Gözyaşlarına daha fazla hakim olamayacağını hissetti. Sulugözlü Usagi bu sefer ortalığı velveleye vermeden gözyaşlarının sessizce akmasına izin veriyordu. Rei’nin elini ellerinin arasına aldı ve kızlara seslendi.

-Endişelenmeyin. O iyi olacak. Rei hiçbir zaman beni bırakıp gidemez. Gitmemesi gerekiyor biliyorsunuz. Onun bizi bırakacağını düşünmüyorsunuz öyle değil mi? Biz çok güçlüyüz ne olursa olsun birbirimize sahibiz. Her ne pahasına olursa olsun korumamız gereken dünya ve evren söz konusu. Endişe etmeyin düzelecek.
Usagi arkadaşını yanağından öptü ve diğer arkadaşlarına tüm içtenliğiyle sarıldı. Herkes Usagi’nin sözlerinin bilincindeydi. Zorluk ne olursa olsun onlar hep birlikte olacaktı.
-Şimdi kızlar isterseniz bırakalım da mızmız Rei biraz uyusun. Biraz sessizlik hepimize iyi gelecek. O uyanacak inanıyorum!

Usagi’nin kararlılığı tüm kızları etkilemişti. Ami ve Minako kapıda sıra ile nöbet tutuyorlardı. Makoto herkes için yemek hazırlığına girişti. Haruka ve Michiru ise tapınağın geniş bahçesinde yürüyüş yapıyorlardı.

-Rei uyanacak öyle değil mi?
-Prensesimiz uyanacağını söylüyor. Ona inanmalıyız öyle değil mi?
-Haklısın. Biliyorsun o sandığımızdan da güçlü. Hepimizin gücümüzden vazgeçtiğimiz anında yeniden gücümüz oluyor.
-Parıltısı bu yüzden yüzyıllardır herkesin ele geçirmeye uğraştığı şey ne de olsa.
-O beyaz şah öyle değil mi?
-Yanılıyorsun Michiru o aslında siyah şah. Beyaz şah daima ilk hamleleri yapar. Bizim prensesimiz ise ilk hamleye rağmen her zaman kazanacak.
-Kendimi bir oyunun içerisine sürükleniyor gibi hissediyorum.
-Belki de Michiru bu bir oyundur. Sürekli devam eden bir satranç oyunu… Bizlerse zavallı piyonlarız.
-Ah piyonlarında en az şahlar kadar önemli olduğunu öne süren bir teori söz konusu öyle değil mi?
-Buna inanmak istiyorum Michiru. Sonunda bu oyuna son vermek ve kazanmak…

Rei’nin vücudu alevler içerisinde yanıyordu. Önce kendisini derin bir kuyuda gördü. Karanlık ve soğuk… Ayağının altında sular vardı. Kurtulmak için yol arıyordu ancak başaramadı. Kuyu çok derin ve tuğlalar çok sıktı. Tırmanmanın imkanı yoktu. Sonrasında dikkat etmediği bir şey fark etti. Suyun seviyesi gittikçe artıyordu. Tırmanmayı denedi. Alevleri denedi elinden gelen her şeyi yaptı. Venüs Savaşçısının gücüne sahip olmayı diledi. Sevgi zinciri ile buradan kurtulmanın bir yolunu bulabilirdi ama alev okları bu küçücük yerde hiçbir işe yaramıyordu. En sonunda pes etti. Suyun kendi boyunu geçişini izledi ve ölümün sessizliğine kendisini bıraktı. Göğsünde derin bir ağrı ve acı.

Sonrasında kendisini o derin kuyudan kurtulmuş yere düşerken buldu. Nasıl olduğunu anlamamıştı önce yerin dibinde şimdiyse göğün merkezinden yere doğru hareket ediyordu. Nefessizliğin yerini fazla oksiyen almıştı. Rüzgarı saçlarında hissetti. Teninde özgürlüğü yaşamanın ne kadar da güzel olduğunu düşündü. Ölüm zor şey diye düşündü. Sonra kendini bu özgürlüğün büyüsünden kurtarmak için çabaladı. Onun görevi vardı. Uyanmanın bir yolunu bulmalıydı. Denedi ancak yine başarılı olamadı. Rüzgara hükmedecek şimşeklerin olmasını diledi. Bu sayede belki çevresindeki bulanıklığı giderebilirdi. Jüpiter diye geçirdi içinden. Ateş hiçbir işe yaramıyor. Her çabası düşüşünü daha da hızlandırıyordu. Vazgeçti kendisini akan zamana bıraktı. Kalbinin çarpıntısı ile bir kez daha sarsıldı.

Şimdiyse yerinde duruyordu.Fırtına içinde kaybolmuştu. Yağmuru iliklerine kadar hissediyordu. Biçimlendiremediği canavarlar etrafını sarmıştı. Korktu kendisine saldırmaları an meselesiydi. Alev oklarını ve büyüsünü yolladı. İşe yaramadı kaçması gerektiğini düşündü ancak her şey o kadar net ve berraktı ki kaçamadı. Saklanacak tek bir yer yoktu. Merkürün su illüzyonunun şu anda en çok ihtiyaç duyduğu şey olduğunu düşündü. Kendisinde olan tek şey ise tüm bu yıkıcılığı daha çok alevleyecek olan ateşti. Kendisini yeniden çaresizliğin kıyısına bıraktı.
Sonra kendisini ateşlerin içinde buldu. Kalbi küt küt atıyor. Beyni ise buna nasıl tepki vereceğini bilmiyordu. Alevler her yanını sarmıştı. Kendisine biyat etmesi gereken alevler kendisini öldürmeye çalışıyordu. Görevini düşündü. Sonra vücudunda derin bir yorgunluk hissetti. Arkadaşlarının gücüne ve inanmayı seçti. Onlar yapabilirlerdi. Kendilerine ihtiyaç yoktu. Biliyordu nihayetinde yeniden dünya huzura kavuşacaktı. Bu uğurda heba edilen basit bir insan olacaktı. Tıpkı bir piyon gibi…

Sonra onun sesini duydu. İçinden geliyordu. Kulak kabarttı dinledi:

Ölüm zor Mars Savaşçısı…
Bilhassa rüyada…
Sen arka arkaya ölüyorsun ama bedenin hiçbir şey hissedemiyor.
Burada kendini bırakırsan her şey biter.
Kalbin ve bedenin ruhun ve geleceğin her şey biter.
Beyin ölümün ile birlikte herkes biter.
Zorlu bir yolculuk bu biliyorum.
İstediğin katta durup istediğin delikten kurtulamıyorsun.
Gün gelip penceresinden dışarıyı izlediğin camlardan
kendini aşağıya bırakmış bir halde buluyorsun.
Hayat zaten bu değil mi?
İnişler ve çıkışlar
kalp kırıklıkları ve pişmanlıklar.
Ateşi hisset Mars Savaşçısı unuttuklarına uyan.
Beni dinle
bilincinin derinliklerine in ve sırrı bul.

Mars Savaşçısı duyduklarına inanamıyordu. Araması gerekeni bilmeden içinde boğulduğu ateşe odaklandı. Görüntüler bulanıktı. Yeniden ateşi görüyordu; ama bu sefer çevresinde iki büyük güç vardı. Kendi aralarında konuşuyorlardı. Mars Savaşçısı tüm dikkati ile dinledi. Sözcükler manasızdı. Sözcükler anlamsızdı. Ses çok uzaktan geliyordu. Ama cümleler içerisinden seçtiği kelimeler ve bir araya geldiklerinde oluşturdukları anlamlar. Gerçek olamazdı.

Gerçeğine uyanmalısın Mars Savaşçısı.
Her piyon sekiz kareyi geçtiğinde istediği taş olabilir.
Her taş şahı korumak için büyük güce sahiptir.
Sen korumak için hangisi olmak istiyorsun?
İçine uyan Mars Savaşçısı.
Gerçeğe ve kendine uyan.
Zaman geliyor.

Usagi’nin sesi kulaklarında çınlanıyordu.
-Beni bırakma.

Rei gözlerini gerçekliğe açtı. Çevresinde toplanmış arkadaşlarına baktı. Usagi elini sıkıca tutuyordu. Yuichiro yanıbaşında gözyaşları içerisinde bekliyordu. Rei içindeki gücü yeniden keşfetti. Arkadaşlarını süzdü ve tek bir cümle söyledi.

-Kutsal 3’lüyü bulmalıyız.

Satranç tahtasında bir piyon ileri sürüldü.
Rengi ise göz alıcı parlaklığıyla siyahtı.

wayyyy wayyyy way
kutsal üçlü diyince aklıma ilk olarak mitolijiden geliyor posedion,hades ve zeus bnce onlar bu olabilir
eğer kızlar piyon usagide şah sa acaba mamoru bu santranç tahtasında ne oluyor vezir mi?
baya döktürmüşsün ladydeath herzamanki gibi

Yeni bölümmmmm geldi

Çok güzeldi yaaaa Kutsal 3'lü kim acaba acayip merak ettim.Aklıma hiç bir şey gelmiyor, sizin fanficlerinizi bu yüzden çok seviyorum asla tahmin edemediğim şeyler oluyor bu da daha fazla heyecan, daha fazla merak ve hayranlık uyandırıyor bende.Bu santraç oyununda Usagi şah oluyorsa vezir kim?Umarım Elif'in de boş zamanı olduğunda yeni bölüm gelir.Onunda cümlelerini çok seviyorum.Bu arada Mamoru'ya gıcık oldum nerede he nerede karsını bırakmış gitmiş ayıp yahu Bu arada ben kendi adıma her ne kadar bencilce bir davranışta olsa bizi dikkate aldığınız için teşekkür ederim.Ellerinize sağlık...

bu bölümü Rei'ye ithaf ettik. Onunda fanları varsa şayet:) Chopinle daha detaylı bölümler yazarız. Bundan daha detaylı bölüm Chopinin emeğine haksızlık olur şimdilik yetineceğiz:) Ayrıca her yeni bölüm kafa karışıklığı yaratmaya devam edecek:) Yeni bölüm istediğinizden emin misiniz?

yeni bölüm olsunda ne olursa olsun diyorum bn
rahatlıkla eminim yksa hazırda bölüm varda bizimle mi paylaşmıyon ?

Maalesef yok. Bunu bile tek başıma siz daha fazla beklemeyin diye yazdım. Chopin istemese onu da yapmazdım. Bundan sonraki bölüm Chopinin olacak

Ben kafa karışıklığına razıyım yeterki yeni bölümler olsun Kafam karıştıkça daha çok bağlanıyorum galiba bundan haz alıyorum.Beyin fırtınası yapıyorum okurken güzel oluyor

Herkese yourmları için teşekkürler...
Gülsümüm gene harikalar yaratmış...inşallah bir sonraki bölüm en kısa zamanda gelicek, ben bir zaman bulup yazacağım...

Yeni bölüm gelmiş çok mutlu oldum .Tamam aağlamayacağım.Kutsal 3 lü derken kimleri kastediyorsunuz?Biraz araştırma yaptım.Kutsal 3lünün Teslisle alakalı olduğunu düşünüyorum.Fanficdeki 3lünün eski mısır geleneğine göre İsis,Osiris,Horus ya da grek mitolojisine göre Silene (Selene),Hekate,Artemis olabileceklerini düşünüyorum Tabi isimlerini değiştirebilirsiniz.Tabi bu 3lü zeus posedion ve hades de olabilir.Şimdi farkettim de mitoloji gerçekten çok karışık bir şey.Ayrıca kesin değiller ve farklı kaynaklardan farklı sonuçlar çıkıyor.Satranç kısmına gelirsek kızlar piyondu.Mamoru vezir olabilir.Usagi şah ise aynı zamanda at da olabilir çünkü düşmanların komutanını ya da başlarını hep o yeniyor.Persede bu durumda fil oluyor.Satranm işi biraz karıştı. .Neyse reiye birşey olmadı.Usaginin koruyucularının eksilmesini istemem.Reiye bir şey olsaydı usagi dayanamaz çok üzülürdü.Sonra bir de varis var ona bir şey olur sonra .Usagi üzülürse varise bir şey olur.Kötü düşünmemeliyim.Düşünmekten başım ağrıdı(ciddiyim).Bu kadar düşünme yeter diyorum ve yeni bölümü bekliyorum(hala başım ağrıyor).

Bence Chopin bunca ilginin üzerine bir bölüm patlatır gibime geliyor. Prensesbenim ffmize değer verip araştırma yaptığın için teşekkür ederiz. Kutsal 3lü kısmı çok fazla karışmayacak merak etmeyin. Yeni karakter olmayacak en azından:) Lakin ne olduğunu okudukça öğreneceğiz.
Taşların yerini göreceğiz bakalım aslında nedir:)

Bölüm 10: Zamanın Ötesinden

Mare Serenitatis güneşi selamlıyordu....Gün, zaman ve mekan bu kutsal yerde birbirine kavuşuyordu...Güneş, saklı olanları akıtıyordu usulca...
Rüzgar, gizlenenleri fısıldıyordu...verdiği her nefes ile asırlardır ona emanet edilmiş sırları, hayalleri döküyordu topraklara...Mare Serenitatis bir kez daha selamlamaya hazırlanıyordu...olacakların mekanı, olmuşların anıları ile dolmaya, hissetmeye...
Beyaz diyarların hükümdarı Selenity, adımlarını atıyordu, bir kez daha bu seçilmiş topraklarda, yine yeniden sırlara hakim olmanın verdiği garip haz ile başbaşaydı...Sesler ve fısıltılar bile ondan yanaydı...
Bu görev sizlere ait...diye söyledi kraliçe...
Kehanetin taşıyıcılarını korumak, onları gelecek olan fırtınalardan saklı tutmak sizin göreviniz...
Mare Serenitatis bu kez kutsal üçlü’nün anılarına ev sahipliği yapıyordu...
İki seçilmiş’in tarihe armağan edeceği gücü korumak üzere asırlar öncesinden, kehanetlerle görevlendirilmiş üçlüyü sınıyordu Mare Serenitatis...
Birbirinden habersiz...
Ama birbirine ateşin alevleri ile bağlı üç kutsal asker...
Selenity gözlerini ellerini havaya kaldırdı...
Mare Serenitatis bir kez daha gizemlerin içine gizlendi...
Yeniden üçlü hayat bulana, anılar sahiplerine ulaşana dek...

Rei gözlerini açtı...
Kutsal Üçlü...Mare Serenitatis...
Alevler ona yol gösteriyordu...
Yine, yeniden.


...

Ay ve Dünya
Gümüş ve Altın
Gün dönümünün sonu
Gece Yarısının başı
Görüyor ve Dinliyor
Her şeye rağmen beliriyor
Düşlerine kurban prenses’in
Asırlardır kayıp hilali

(Kehanetler Kitabı-Prenses)

Mamoru gözlerini açtı...Yanında uyuyan Usagi’yi izledi...örtülerin ardında artık ona her sabah merhaba diyen bir de bebeği vardı, Usagi’nin artık ben buradayım diye fısıldayan karnını okşadı...
Karısının artan iştahını da, bir ağlayıp bir gülmesini de, yorulmasını da ayrı ayrı seviyordu Mamoru...
Gördüğü her kabusun sonunda ay’ın ona armağan ettiği bu aydınlığın olduğuna dair inancı hiç eksilmiyordu...
Mamoru her gün Usagi’ye bir kez daha aşık oluyordu...

Usagi gözlerini açtı...Karşısında ona sonsuz güvenleri armağan eden bir çift maviyi buldu...
Her ne olursa olsun onun yanında olacağını bildiği bir çift mavi...
Asırlar ötesinden ona ait bir çift mavi...
Ait olduğu bir çift mavi...

-Günaydın...
-Günaydın...

...

Gün ışığının hiç uğramadığı diğer bir yerde ise Chronos adımlarını sayıyordu...Bir iki...bir iki...Bu ona garip bir huzur veriyordu, belki de geçmişten beri onu kovalayan kötülüğün kalbine çöküşünü yavaşlatıyordu...
Ama her şeyin ötesinde içindeki intikam isteği her gün büyüyordu...
Seçilmiş’in kalbini karartacağı günü sabırla bekliyordu...

Zeus ise artık saymayı bırakmıştı...Tıpkı bu oyunun kurallarına göre oynamayacağını bildiği gibi...
İyiliğin ona getirdiği her şeyin yanında götürdüğü bir çok şey olmuştu...
Ama artık her şey onun elindeydi...
Ve yakında...kutsal kehanetler kitabının kontrolü de elinde olucaktı...
Sadece beklemeliydi...
Aklı şehvetle bulanmış bir ölümlü onun ellerindeydi...
Yakında ise...bir diğeri daha onun piyonu olucaktı...
Bu satranç bu sefer onun galibiyeti ike sonuçlanıcaktı...

...

Hikawa Tapınağı

-Ami hala bir şey bulamadın mı?
-Rei...deniyorum ama kutsal güçlü hakkında hiç bir şey bulamıyorum...

Luna düşüncelerine dalmıştı...Rei ona alevlerde gördüklerini anlattığından beri aklı karmakarışıktı... Kutsal Üçlü sadece bir efsane idi...ama şimdi gerçek ile buluşuyordu efsane...

-Luna, sen de mi bir şey hatırlayamıyorsun?
-Artemis, bunun bir efsane olduğu dışında hiç bir şey hatırlayamıyorum...

Usagi ve Mamoru tapınağa girdiler...bir fırtınadan önce olduğu gibi sessizlik hakimdi tapınağa...

-Kızlar!

Rei koşarak Usagi’ye sarılır...
İşte o anda...
Alevler Mare Serenitatis’in kalbi ile buluşur...
Usagi ellerini karnında ovuşturur...
Hisseder...olacakları...gelecek olanı...
Hisseder içindeki kalbin atışını...
Alevler ona yeniden bir armağan ile gelmiştir...

Rei şaşkınlıkla Usagi’yi izlemektedir...Neler olduğunu çözememektedir...

Usagi dudaklarını aralar...

-Bebeğim..bebeğim hareket etti der...

Karanlık olan gökyüzü bir anda güneşi selamlar...

Usagi ise asırlar öncesinde unuttuğu bir emaneti karşılar...
Alnında bir hilal belirir...öylesine...

Bir kez daha aniden kehanet gerçekleşmiştir...
Haber vermeden...
Usulca...

Geçmiş’in Hediyesi emin fakat gizli adımlarla gelmektedir....

Umut hala bir yerlerde onları beklemektedir...

...



Zeus yüzünde ve kalbinde öfke ve şaşkınlıkla önündeki boşluğa bakmaktadır...
Karanlığa gömdüğü karlar...ani bir ışık ile yok olmuş...
Ardında ise bir boşluk bırakmıştır...

Chronos Zeus’a yaklaşır...

-Zaman ve Mekan bir kez daha birleşti efendimiz...güç yeniden hayata eriyor...
-O zaman bul Onu Chronos...onlar bulmadan, bize ait olmalı...

Işığın bittiği yerde...
Bir boşlukta beklerken...
Karanlık hüküm sürerken...
İki seçilmiş’in ardında belirenler...
Birer birer boşlukta yok oldular...
Mare Serenitatis bir kez daha uyandı...
Geçmiş’in Hediyesi yaklaşmaktaydı...

(Kehanetler Kitabı-Kutsal Üçlü)

harika oldu:)şaheser yaratıyoruz farkında mısın

Bu gidişle Kehanetler Kitabı diye kitap çıkartacağım sanırım, her bölüm bir iki tane yaz yaz derken onlarca oldular

Eliften Kehanetler 2012 Öngörüleri-Maya Takvimi Gerçeklikleri hepsi bu kitapta fiyatı kdv dahil 59 değil 49 değil yalnızca 39.99 Liraya. Bu fırsatı kaçırmayın