Bu yaban dünyada bir köşe
vardı.
Gençliğimizin baharında
gittiğim,
Kara kayalarla sarılmış ve
Yüksek çamların kuleleriyle
çevrilmiş-
Öylesine güzeldi ki yalnızlığı
Vahşi bir gölün, onu daha az
sevemezdim.
Ama kara kefenini serdiğin
gece üzerine
Herşeye serdiğin gibi,
Ve gizemli rüzgar
Ahenkle mırıldanarak
gittiğinde,
O zaman- ah o zaman-
uyanırdım.
Issız göl dehşetine.
Ama korku değildi
İnsanı titreten bir zevkti bu
dehşet-
Öyle bir duygu ki ne
madenler, mücevherler
Ne de- hatta senin aşkın
Kandırabilirdi anlatmaya beni
O zehirli dalgadaydı ölüm
Bir mezarlık çukurunda-
Yalnız imgelemi böyle teselli
bulan,
Kimsesiz ruhu bu karanlık
gölden
Bir Adeb yaratan, O'nun için.

Sisli bir ay ışığı gecesiydi.. Yankılanıyordu göl perilerinin sesi derin mavi sularda.. Geri dönmeyeceklerini bildiği büyü terk etmişti onları çoktan.. Güzelim Annabel Lee'nın kayboluşuyla gitmişti gölün tüm gizemi ve asaleti..
Kim bilir döner miydi bir gün geri? Kalkar mıydı gölün laneti? Artık tek dilekleri iyi olmasıydı gittiği yerde Annabal Lee'nin..

Gün ışığı pencereden yüzüne vurunca uyanmıştı Rose. O nasıl bir rüyaydı öyle. Deliriyor muydu yoksa? Bir ay önce on yedi yaşına basmıştı ve o günden beri böyle tuhaf rüyalar görüyordu.
Saate baktı ve '' Tanrım yine geç kalıyorum." diye düşünüp yataktan fırladı. Kahvaltı bile etmeden apar topar evden çıkmasına rağmen ucu ucuna yetişebilmişti okula. Ama neyseki öğretmeni Setsuna daha derse gırmeden sınıfa varabıldı. Açıkçası sabah sabah bir de öğretmeni Setsuna'dan azar işitmek isteyeceği en son şeydi. Hele de o gördüğü tuhaf rüyadan sonra.. Zaten ortama uyum sağlamakta zorlanıyordu. Pek arkadaş canlısı sayılmazdı. Ve annesının vefatından hemen sonra babasının İngiltereden Tokyo'ya dönmek istemesi hiç yardımcı olmamıştı. Rose'un annesi ingilizdi. Rose'un annesiyle Bay Souma ingiltereye yaptıgı bır gezı sırasında tanışmış ve aşık olmuştu. Bu sebeple Ingıltere'de kalmaya karar vermişti. Rose ingiliz örf ve adetlerine göre yetişmişti. Her ne kadar japoncayı ana dili gibi konuşsada bu yeterli degildi. Ve bir yıldır japonyada olmalarına rağmen hala uyum sağlama sorunu vardı. Ama babası bunu düşünmüş Rose'u yiğeni Misa-chanla aynı okula yazdırmıştı. Ve bu gerçekten faydalı olmuştu. Rose Misa'yı çok severdi. Çünkü Rose ne kadar üzgün olursa olsun Misa her zaman onu guldurmenın bır yolunu bulurdu. Rose'un çok fazla akrabası yoktu. Büyükannesi,halası,amcası ve üç tane de kuzeni vardı. Anne tarafından hiç akrabası yoktu. Çünkü Rose'un annesi ailesini çok küçükken bir trafik kazasında kaybetmiş ve yetimhanede büyümüştü.
Öğretmenin sınıfa girmesiyle düşüncelerinden sıyrılan Rose aklını derse vermeye çalışsada bunun pek faydası olmadı.. Başı felaket derecede ağrıyordu.. O rüyanın yan etkisi olsa gerek diye düşündü..
Öğle arasında Misa-chan yanına geldi ve neyi olduğunu sordu. Uykusuzluk diye geçiştirdi Rose.
Misa:
-Tanrı aşkına Rose gece kaçta uyuyorsun sen. Şu haline bak gözlerinin altı mosmor. Tam bır zombıye benzıyorsun bu gıdısle asla bır erkek arkadaş edinemiceksin.

Rose:
-Çünkü ben de ölüyordum zaten bir sevgilim olsun diye.. Hem bunu bana sen mi söylüyorsun daha Shin'i bile elinde tutmayı beceremedin hatırlatırım. Diyerek dil çıkardı.

Misa:
- Oof Rooosee çok kötüsünn insan kuzenine bunu yapar mııı?

O sırada zilin çaldığını duyan Rose Misa'yı itekleyerek sınıfa götürür :
-Hadi, hadi söylenmede sınıfa girelim.

Okul çıkışı Misa-chan Rose' u arkadaşlarıyla takılmak için davet eder. Ama Rose yorgun olduğu bahanesiyle eve gideceğini söyler.
Rose yolda dalmış yürürken çok kısık bir ses duyar. Başta pek umursamadan yürümeye devam etsede ses gittikçe artmaya başladığında meraklanır ve sesi takip eder. Ses öyle yumuşak ve öyle güzeldir ki.. Büyük parkın ordaki gölden geldiğini keşfeder.. Ve artık daha net duyuyordur.. Ses Rose'u çağırıyordur.. Göle vardığı anda ses kesilir. Her şey normal görünüyordur. Rose kafayı yediğini düşünüp geri dönecekken gölün kıyısında kendi yaşlarında bir çocuk görür. Genç çocuk elini gölün üstünde sanki okşuyormuş gibi hareket ettiriyordur. Rose çocuğu bir süre inceler.. Uzun siyah saçları, biçimli dudakları,belirgin gözleri,ölçülü bir burnu ve keskin çene yapısıyla gerçekten çok yakışıklı bir çocuktur. Siyah saçları kar kadar beyaz teniyle bir tezat oluşturuyordur.. Çocuğa seyre dalan Rose birden gölün haraketlenmesiyle irkilir.. Göl çocuğa doğru dalgalanmaya başlamıştır.. Rose görünmemek için hemen ağacın arkasına saklanır..
Gölden bir miktar su havalanmış ve insan silüetinde çocuğun karşısına dikilmiştir. Birden Rose kendisini çağıran o tatlı sesi tekrar duyar.. Ama bu sefer daha önce duymadığı bir dilde konuşuyordur.. Dikkat ettiğinde sesin silüetten geldiğini fark eder.. Bu sefer çocuk konuşmaya başlar:
-Söz veriyorum.. Ne pahasına olursa olsun onu bulucam..

Ve silüet kaybolur.. Göl de eski dinginliğine yeniden kavuşmuştur.. Bir kaç dakika hiç kıpırdamadan kendini toplamaya çalışan Rose gölde gördüklerinin şaşkınlığıyla evin yolunu tutar..

Rose eve varınca direk odasına çıkar ve yorgun olduğunu akşam yemeğine kadar dinleneceğini söyler
(Rose babası, halası, büyük annesi ve küçük kuzeni Rem ile birlikte yaşamaktadır. Rose'un yemekteki durgunluğu
halasını endişelendirir ve hasta olup olmadığını sorar. Rose sadece havalar yüzünden üstünde biraz kırgınlık olduğunu
söyleyip odasına çıkmak için izin ister.

Rose odasına çıkar ve yatağının ucuna oturup akşam gördüklerini anımsar. Onca hayal gördüğünü düşünür ama bir delinin
bile bu kadar gerçekçi bir hayal göremeyeceği kanısına varır. Acaba bir film seti miydi diye düşünür. Çünkü büyük parkta daha
önce de bir çok film çekildiğini duymuştur.. Ama sonra o sesin kendi ismini söylediğini anımsar.. Evet bunu çok net bir şekilde duymuştur..
O ses Rose'un ismini söylemiştir.. Ya o göldeki esrarengiz çocuk da kimdi? Neyin nesiydi? Rose'la ne alakası vardı. Nasıl bir şeyin içindeydi..
Rose kafasındaki bu soru işaretleriyle derin bir uykuya dalmıştır..

''Pencereden, saraya sıza güneş ışıkları gözlerini yakıyordu Annabel Lee'nin. Kraliçenin huzuruna götürülürken saraydakilerin
fısıldaşmaları kulağına kadar geliyordu ;
'' Görüyor musun ? Her şeyi mahfetti.. Yüzyıllardır süre gelen krallığımız artık büyük bir tehdit altında.
Hepsi de hepsi de onun sorumsuzluğu yüzünden. Sırrımızı ortaya çıkardı bizi tehlikeye attı!'' diyorlardı.
Yanılıyorlar diye düşündü Annabel Lee. Göldekilere sorsunlar onlar gerçeği biliyor. Ama bunun bir yararı
olmayacağını biliyordu artık. Çoktan hüküm verilmişti sorgusuz ve sualsiz artık bunun geri dönüşü yoktu.
Annabel Lee'ye düşen artık kaderini kabullenmekten başka bir şey değildi..''

Sıçrayarak uyandı Rose.. Nefes nefese kalmış ve çok terlemişti.. Yine o tuhaf rüyalarından birini görmüştü ama bu sefer ki daha da farklıydı.. Annabel Lee'nin söyledikleri geldi aklına..
''Göldekilere sorsunlar.. onlar gerçeği biliyor demişti Annabel Lee.''
Göl diye düşündü Rose.. Acaba bu gölün ve rüyaların dün gördükleriyle bir alakası olabilir miydi ki? Kimdi bu Annabel Lee o kadar
rüyasında görmesine rağmen bir türlü yüzünü görememişti..
Hava daha aydınlanmamıştı ve Rose'un biraz daha uykuya ihtiyacı vardı. Yorganı başına kadar çekip uyumaya devam etti..
Neyse ki bu sefer rüya görmeden rahatça güzel bir uyku çekebilmişti.

''Rooooooseeeeee Rooooossseeee sana diyoruuum e hadi uyaan artııııkkkk uykucuu bak yoksa Bayan Setsuna'dan azar yicez ama tüm
sucu sana atarım haberin olsunn..''

Misa-chan'ın sesiyle uyanan Rose şaşkın şaşkın baktı:

-Misaaa?? Burda ne arıyorsunn?

Misa:

-Sana da merhaba kuzeenn. Biliyor musun burası amcamın evi ve sende benim kuzenimsin? Burada olmamdan daha doğal ne var?
(Elini Rose'un alnına götürür ve ateşi olup olmadığına bakar) Ateşin mi var yoksa senin?
Rose Misa'nın elinden kurtulup ayağa kalkar:

-Rose saçmalama sadce sabahın bu saatinde seni burada görmek şaşırttı. Beni çok özlemiş olmalısın ki okula gelmemi bekleyemedin ah bu sevgin
gözlerimi yaşarttı. diyerek dil çıkarır..

Misa:
- Benim uykusundan uyanamamış canım kuzeeniimm. Hani sana da söylemiştiiim. Annemle babam iş gezisine çıkacaklardııı bende bir hafta
boyunca sizde kalacaktımm. Unuttun mu ? Bu aralar çok dalgınsın..

Rose:
- Ahh evet hatırladım da bugün olacağını bilmiyordum.

Misa:
-Yoksa hanfendinin planlarını mı bozduk?

Rose:
-Öff saçmalamaaa hadi hazırlanıp okula gidelim daha fazla geç kalmadan..

Misa'nın neşeli hareketleri sayesinde keyfi yerine gelen Rose gece gördüğü rüyayı ve dün yaşadıklarını unutmuştu bir anlığına..
Oysa bilmediği bir şey vardı.. Okulda Rose'u büyük bir sürpriz beklemekteydi..

Rose sınıfa girdiğinde ağzı açık bir şekilde kalakalır. Misa ne olduğunu anlamaz ve Rose'u kolundan çekerek sıraya oturtur.
Ve arkalarından Bayan Setsuna sınıfa girer sessizlik isteyerek pencerenin önünde duran yeni öğrenciyi yanına çağırır

Bayan Setsuna:

-Evet çocuklaaar aramıza yeni bir arkadaşınız katıldı. Kendisi İngiltereden geldiği için yabancılık çekebilir. Ama ona bu konuda
elinizden geldiğince yardımcı olacağınıza eminim (Diyerek yeni öğrenciye döner). Evet tatlım bize kendini tanıtır mısın?

'' Merhaba ben Damon Salvator. Akıcı Japoncam sizi şaşırtmasın. Annem japon olduğu için japoncaya ve japon kültürüne aşinalığım var.
İngilterede köklü bir aileden geliyorum. Babam ingiliz. Burada açacağımız şirket dolayısıyla artık eğitim ve çalışma hayatıma Tokyoda devam edeceğim.''

O sırada Misa Rose'a dirsek atar:

-Aaaa Rosee baakk hemşerinn. Ay ne kadar yakışıklıııı belki de bu bir işarettir. diyerek kıkırdar..

Rose Misa'nın söylediklerini duyamayacağı kadar şaşkındır. Çünkü..çünküü buu bu çocuuk dün gölde gördüğü çocuğun ta kendisidir.

Sınıfta fısıldaşmalar başlamıştır kızlar hayran hayran çocuğu seyretmektedir. Bayan Setsuna sınıfı susturur ve :

-Misa sen Yuuki'nin yanına geçer misin? Rose Damon da senin gibi İngiltereden geldiği için ona yardımcı olacağını düşünüyorum.. Damon Rose'un yanına oturabilirsin..

Rose itiraz edemeden Damon yanına oturmuştur bile.. Rose'un şaşkınlıktan ağzı açık kalmıştır fakat kendini toparlayarak gözlerini Damon'dan sınıfa cevirir.
Arka sırada Misa ve Yuuki kıkırdaşmaktadır fakat Rose duymazlıktan gelir.
Zil çalar çalmaz tam da beklendiği gbi Misa, Rose'un yanına gelir. Damon çoktan sınıfı terk etmiştir bile.

Misa:

-Hımmmm taze ve yepyeni bir aşkın kokusunu mu alıyoruuumm neeeee.

Rose:

-Misa Tanrı aşkına saçmalamayı keser misin?!

Misa:

-Üf taöaö ya ne kızıyorsunn. Ama gerçekten de çok yakışıklı bir çocuk değil mi senceeee???

Sınıf arkadaşları Tadase yanlarına gelir :

-Hah bence tam bir züppe. Rose öyle tiplerden hoşlanmaz. Değil mi Rose?

Misa:

-Hmmm peki nasıl tiplerden hoşlanır? Mesela senin gibi tiplerden mi Tadase?

Tadase kıpkırmızı olur.

Rose:

-İkiniz de kesin sesinizi yoksa nasıl bir tipden hoşlandığımı değil de. Şiddetten ne kadar hoşlandığımı göstereceğim size.

O sırasa zil çalar ve Damon sınıfa girer. Herkes sırasına döner. O gün Damon hiç konuşmaz ve son zil çaldığında herkesden önce sınıfı terk eder.

Tadase:

-Neyi var bunun? Tam bir ucube gibi davranıyor.

Yuuki:

-Ah hadi ama sen bilmediğin bir ülkede olsan nasıl olurdun?

Tadase:

- Bilmediği değil ki kızım. Annesi japonmuş işte baksana.

Rose konuşmalardan bunalmıştır ve kendini bir an önce okul dışına atabilmek için ayağa kalkar:

-Hadi çocuklar görüşürüxz. Misa geliyor musun?

Misa:

-Tamaaaammm.

Rose yol boyu çok sessizdi. Eve vardıklarında odalarına çıkarlar.

Misa:

-Neden bu kadar sessizsin ? Yoksa Damon'ımı düşünüyorsun.?

Rose:

-Misa Yeter bu kadar!

Misa:

-Uff tamam alt tarafı şaka yaptık. Neden bu kadar kızıyorsun anlamıyorum.

Rose:

-Üzgünüm istemeden oldu. Hadi matematik sınavına çalışalım.

Günler böyle geçmektedir. Damon aynı sessizliğini devam ettiriyordur. İşin tuhafı
Damon geldiğinden beri Rose o tuhaf rüyaları görmemiştir. Bunun bir bağlantısı olup olmadığını düşünmektedir.
O gün ders çıkışı Rose'u bir sürpriz beklemektedir. Misa'nın ailesi geldiği için evine geri dönmüştür.Rose da yine eskisi gibi okula tek başına gidip geliyordur ama bugün pek de öyle olmayacaktır. Rose tam okul kapısından çıkmak üzereyken..

-Hey Rose?

Rose dönüp bakar ve bu Damon'dan başkası değildir.

-Rose bende sizin evin yakınlarında oturuyorum sakıncası yoksa bugün beraber gidelim mi ?

Rose şaşkınlıktan konuşamaz. Bunu yanlış anlayan Damon..

-Ah tabi pardon.. Sanırım rahatsız ettim. Beni affet.

Rose sonunda sesini bulup konuşabilmiştir:

-Ah.. Hayır sakıncası yok tabi.. Sey sadece ben..

Damon Rose'un cümlesini tamamlar.

-Pek konuşmadığım için şaşırdır değil mi? Yoksa sende diğerleri gibi ucube olduğumu falan mı düşünüyordun.

Rose:

-Hayır tabi ki yok öyle bir şey. Ucube falan da değilsin. Diğerleri adına özür dilerim.

Damon:

-Hmm onlar gibi düşünmemene sevindim.. Onlar adına özür dilemene gerek yok. Ne düşündüklerinin benim için bir önemi yok.
Ben sadece seninle arkadaş olmak istiyorum Rose.. Der ve Rose' a yaklaşıp gözlerinin içine bakar..

Rose adeta donmuştur. Ne diyeceğini napacağını unutur. Bu karşısındaki varlık bir melekten bile daha güzeldir.. Rose Damon'ın gözlerinin içinde kaybolmak istediğini düşünür.

Damon bir kahkaha atar:

-Ah pardon.. Hadi gidelim.

Yolda Damon Rose'a kendisiyle ve ailesiyle ilgili sorular sorar espiriler yaparak Rose'u güldürür. Rose'un evinin önüne geldiklerinde Damon Rose'a döner.

-Beni kırmadığın için teşekkür ederim.. Artık okula hevesle gitmek için bir nedenim var. Der ve göz kırpar sonra da uzaklaşır..

Rose utancından kızarmış bir şekilde eve girer. Aslında o kadar da kötü biri değilmiş diye düşünür odasına çıkarken. Gölde gördüğü şeylerin bir hayal olduğunu düşünmektedir artık.
Çünkü uzun zamandır tuhaf hiçbir şey olmamaktadır. Oysa yakında başına gelecek şeylerden bir haberdir..
Ertesi gün Rose evden okula gitmek için çıkar ve Damon'ın kendisini beklediğini görüp şaşırır.

Damon:

-Günaydınn Rose? Okula beraber gitmenin iyi bir fikir olacağını düşündüm böylece belkide diğerleri benim ucube olduğumu düşünmekten vazgeçer.

Rose:

-Ah tabi evet..

Sınıfa beraber girdiklerinde çocuklar ağzı açık bir şekilde Damon ve Rose' a bakakalır. Tadase'nin suratı asılmıştır.
Rose ve Damon geçip sıralarına oturur.. Misa tam ağzını açıp bir şey söyleyecekken sınıfa Bayan Setsuna girer ve susmak zorunda kalır. Rose içinden şükürler olsun diyerek geçirir. Ama zil çaldığında Misa'dan kurtulamayacağının da farkındadır. Lakin öyle de olur ama Misa'nın tüm sorgusuna rağmen Rose sadece Damon'a ortama alışmasında yardımcı olduğunu söyler.. Misa bu cevaptan tatmin olmaz ama yine de bir şey demez.
Son zil çalmıştır ve okul dağılır.. Damon ve Rose yine beraber gidiyordur.. Büyük parkın yanından geçerlerken Damon durur:

-Rose sana bir şey göstermek istiyorum hadi gel der.

Rose Damon'ı takip eder ve büyük parkın içine girerler. Gölün yanına varana kadar Damon hiçbir şey söylemez. Gölün yanına gelince durur..

Rose:

- Imm Damon bana göstereceğin şey burda mı?

Damon Rose'a döner..

-Rose..Bunun için özür dilerim.. Ama bu sadece senin iyiliğin için.. Lütfen beni affet..Der ve Rose'un o daha önce rüyalarında duyduğu dilde bir şeyler fısıldar..
Rose'un görüşü bulanıklaşmaya başlar.. Gözleri kararır.. Çok geçmeden bilinci kapanır ve karanlık bir boşluğa düşer..