biraz daha meraklanın öyle nekadar hüzünlü olduğuna siz karar vereceksinizz

işte 5.bölüm
5.BÖLÜM
Bir hafta geçmişti.Burayı gezmiş ve İngilizceyi yavaş yavaş öğrenmiştim.Cengizin yanında kendimi güvende hissediyordum.Ama annemi,evimi,yurdumu çok özlemiştim.Cengiz’e durumu anlattım.Türkiye’ye döneceğimi ve biletimi aldığımı söyledim.Bir,iki hafta kalıp geri döneceğim dedim.Onun tamam demesini beklerken o
Yalan söylüyorsun geri dönmeyeceksin!Annen seni bırakmayacak. Diye bağırdı
Hayır geri döneceğim
Tamam istediğini yap dedi ve gitti
Ben bavulum aldım ve evden çıktım.Onun neden böyle yaptığını anlamamıştım.Uçağa binerken gözümden bir damla yaş aktı.Ne yalan söyleyeyim ağlamıştım.Ama kafama takmama çalışsamda işe yaramadı.Uçak yolculuğu sade geçti.Uçaktan indiğimde burayı sandığımdan daha çok özlediğimi fark ettim.Eve gelişimle annemin ağlayarak boynuma sarılması bir oldu.Annem:
Döndüğüne çok sevindim.Bir daha gitmeyeceksin öyle değimli?
Anne birkaç hafta kalıp geri döneceğim.
Hayır geri dönmeyeceksin dedi ve annem beni odama kaktırdı.
Aklın başına gelesiye kadar orada kalacaksın.
Anne çıkar beni diye bağırdım ama ses gelmedi.Çok yorgun olduğum için uyudum sabah çok açtım.Anneme söyledim ama annem zalimce sözlerini tekrarladı.Anneme teslim olmamalıydım.Pişmandım.Cengiz acaba şimdi ne yapıyordu.Hiç gelmemeliydim.Cengizin sözleri beynimde çınlıyordu.

anneye teslim olmamalı... canım yeni bölümünü yeni farkettim kusura bakma... Cengizle ne ara bu kadar samimi oldular da cengiz bağlandı ama umarım cengizin yanına dönmeyi başarırı. çünkü cengiz fazla etkilenmişe benziyor...

okudum yeni bölümü evt yaa cengiz ne ara ısındı kıza ya zaten garip birine benzioduu ooo
ama umarım herşey kızın gönlüne göre gelişir

hakikaten tatlım tabiri caizse bunlar ne ara işi pişirdiler yaww
bu konu hakkında biraz ayrıntı yazarsan mutlu olurum
ve ayrıca bu bölümde biraz detaysız olmuş yani herşey oldu bittiye gelmiş gibi
yinede kalemine sağlık güzel yazıyorsun güzelim

beğendiğinize çok sevindim 6.bölümü yazmaya çalışıyorum şu aralar ozaman ayrıntılarına dikkat ederim

valla merakla bekliyorum ayrıca cengiz kıza herhangi bir ilanı aşk girişiminde
bulundumu çok merak ediyorum

6.bölümün ayrıntılarına daha dikkat ettim.Ve daha uzun olacak çok şaşırtıcıda olacak bittirir bitirmez koyacağım

o zaman çabuk olur umarım. çünkü o odadan kurtulup kurtulmayacağını merak ediyoruz

aşk kazansın diyorummm kazancak umarımmm bu aşk böyle yarıda bitmemeliii

fikir verdiği için rei hino'ya teşşekkür ederim

6.BÖLÜM
Aradan günler geçmişti ben Cengiz’i çok özlüyordum ve yanına gitmek istiyordum. Ama annem artık bana hiç para vermiyordu. Dışarı çıkmama bile sadece çok gerekli durumlarda izin veriyordu.Onun dışında hep evdeydim.Bana sanki hapisteymişim gibi davranıyordu.Tüm davranışları çok soğuktu ve artık beni sevmediğini düşünmeye başlamıştım.Günler geçtikçe ondan daha çok uzaklaştığımı hissediyordum.Öte yandan Cengiz’i de çok özlüyordum.Artık dayanamayacak hale gelmiştim.Önceden kendime bile itiraf etmekten korkarken şimdi ona deliler gibi aşık olduğumu anlamıştım.Keşke diye düşünüyordum keşke bunu daha önce anlasaydım ve Cengiz’e de söyleyebilseydim.Ama artık çok geçti.
Maalesef bu aşk yarım kalmıştı.Sesini bile duyamıyordum artık.Ama bu aşk böyle bitmemeliydi.Onu unutamıyordum ve unutmakta istemiyordum.Eninde sonunda onu göreceğimi inanıyordum.
O gece her zaman olduğu gibi gözüme uyku girmemişti.Yatağımda dönüp durmuştum.Ve çok az uyuyabilmiştim.Sabaha karşı yatağımda doğruldum ve yanımdaki küçük dolabın çekmecesinden birkaç tane fotoğraf aldım.Cengiz beni İngiltere’de gezdirirken çektirdiğimiz fotoğraflardı bunlar.Ondan bana kalan tek şey bu fotoğraflardı.Yüzüne sevgiyle baktım.Acaba günler geçmiş olmasına rağmen yüzü değişmiş miydi?Yoksa hala aynı mıydı?Merak ediyordum.O da beni düşünüyor muydu,özlüyor muydu?Bu düşünceler içinde nasıl uyuduğumu fark etmedim.İrkilerek gözlerimi açtığımda telefonum çalıyordu.Beni uyandıran da telefonumun sesiydi.Saat yediye geliyordu.Hemen yastığımın altına uzandım ve telefonu elime aldım.Bir mesaj gelmişti.Çok şaşırmıştım.Sabahın bu saatinde bana kim mesaj gönderebilirdi ki?Heyecanla mesajı açtım.Okuduğumda ise şaşkınlığım iki kat arttı.Mesaj yabancı bir numaradan gelmişti.Aynen şöyle yazıyordu. ‘’Dışarıda,bahçe kapısının önünde seni bekleyen biri var acele et.’’

güzel olmuş... ama sana bir tavsiyem olacak. olayları biraz daha ayrıntılandır. Mesela biz cengizle o kızın gezdikleri anlarla ilgili hiç bir fikrimiz. yok... onun için fotoğraflara bakarken o anları daha uzun betimleyebilirdin. ya da mesela o karmaşık duygularını biraz daha ayrıntılayabilirdin. ama yine de güzel biraz daha geliştir. harika olacak...

işte 7.bölüm
7.BÖLÜM
Birisinin bana şaka yaptığını düşündüm.Kim gelebilirdi ki.Ama yinede çok merak ettim.Hemen pencereye koştum ama bahçe kapısı oradan görünmüyordu.Dışarı nasıl çıkacaktım.Annem her gece kapıyı kilitlerdi benim kaçma ihtimalime karşı.Odamdan çıktım ve kapıya koşuyordum ki hemen yavaşladım.Annem uyuyor olmalıydı ve onu uyandırmamalıydım.Kapıyı açmaya çalıştım ama tahmin ettiğim gibi kilitliydi.Yine yavaşça odama yöneldim.Beni bekleyen kişinin kim olduğunu öğrenmek için sabırsızlanıyordum.Odaya girdiğimde telefonuma yeni bir mesaj geldiğini fark ettim.Hemen yatağa oturdum,telefonu aldım.Aynı numaradan gelmişti.Bu sefer şöyle yazıyordu. ‘’Hadi ama acele et yoksa bir taş parçasıyla pencerenin parçalanmasını istemeyiz değil mi?’’Bu ukala sözleri kimin yazabileceğini düşündüm.Bu kadar ukala olan sadece bir kişiyi tanıyordum.Evden çıkmalıydım.Ama nasıl?Telaşla etrafıma bakınırken pencereye gözüm takıldı.Pencereyi açıp aşağı baktım.Çok yüksek değildi,atlayabilirdim.Başka çarem de yoktu zaten.Durdum ve kendimde biraz cesaret toplamaya çalıştım.Bacaklarımı pencereden sarkıttım.Ve sonra hızla atlayıp kendimi yerde buldum.Bacağım biraz acımıştı ve pantolonum tozlarla kaplanmıştı.Ayağa kalkıp bahçenin ön tarafına doğru koşmaya başladım.Bahçe kapısının önüne geldiğimde ise çığlık atmamak için kendimi zor tuttum.Günlerdir beklediğim kişi işte şimdi karşımdaydı.Siyah kıyafetler içindeydi ve bahçe kapısına yaslanmış beni bekliyordu.Bana doğru baktı ve gülümsedi. ‘’Cengiizz’’diyerek ona koştum ve boynuna atladım.O da bana sarıldı.Gülerek:
Dur, dur yavaş ol biraz dedi.Bense ağlamak üzereydim.Başını kaldırdı ve yüzüme baktı.Hala gülümsüyordu.Ben:
O ukala sözleri senden başka kimsenin yazamayacağını anlamalıydım dedim.O yine güldü:
Evet de ben senin ön kapıdan gelmeni bekliyordum.
Pencereden atladım.
Deli kız,ya bir yerine bir şey olsaydı
Olmadı ama seni göreceğimi bilseydim hiç düşünmeden yine atlardım.
Yine gülümsedi.Ben:
Bu arada sen benim telefonumu ve evimi nerden buldun?
Ne önemi var.
İyi öyle olsun.Şey bana hala kızgın mısın?
Neden?
Sen eve geri dönmememi söylemiştin.Ama ben seni dinlemedim geldim.Ve de tabi ki annem beni geri göndermedi.Kapıları bile kilitliyor artık.
Hayır sadece kırgındım biraz.Ama seni görünce her şey geçti.Seni sabahın bu saatinde rahatsız etmek istemezdim ama uçağım iner inmez geldim.
İyi ki de gelmişsin.Şimdi gözlerimden inen yaşların farkında değildim.Sonra Cengiz şöyle dedi:
Geri geleceğim dedi.Yanağıma bir öpücük kondurdu ve uzaklaştı ben orada heykel gibi hareketsiz kaldım ve ‘’Dur! gitme’’diyemedim