Bölüm 3


Arkamda saçlarımı at kuyruğu şeklinde toplarken ensemi görmüş ve görmesiyle elektrik çarpmışçasına titremişti.Kendini toparlamaya çalışıyordu.Biliyordu artık.


--------Cansu-------
Gözüm dalmıştı yüzüne doğru.O an gözünün altındaki kırmızı lekeyi fark etmiştim.Fazla büyükçe değildi ancak göze çarpıyordu.Bu leke yüzünde o kadar güzel duruyorduki şaşılacak biçimde.Önceden yoktu ama bugün vardı.Çok belirgindi.Daha önce gözümden kaçırmış olma ihtimalim yoktu yani.Ne bir sivilce nede bir çarpma lekesi değildi.Kırmızı ,sınırları belli bir daireydi.

O sırada kitaptaki efsaneler gelmişti aklıma.Kitaba göre vampirlerin bir çok türü vardı :siyah (kara) vampirler,kırmızı vampirler,mavi vampirler…

Efsane kara vampirler hakkındaydı.Buna göre bir kara vampir ilk kez bir kan tadı aldığında (kendi kanı dışında) bu leke göz altında birden belirginlik kazanırdı.Diğer bir lekede ensede üç tane kan damlası şeklinde oluşuyordu.Asıl kanıtsa sol omzunun arkasında bir dövmeydi.Bu dövmenin şekli ise biraz tuhaftı.Efsanede başka şeylerde geçiyordu ama ilk aklıma gelenler bunlar olmuştu.Beni bu kitapta en çok güldüren şey ise yazarın yazan her şeyin doğru olduğunu söylemesiydi.Vampir diye bir şey yoktur sonuçta…Yine de içime bir şüphe düşmüştü.Çisem’in ensesine bakmalıydım.

O an esen rüzgar yardımıma koşmuştu ve işimi baya kolaylaştırmıştı.
-Çisem rüzgar saçını dağıtmış toplamamı ister misin?
-Tabii. Neden olmasın. Demiş ve tebessüm etmişti.

Arkasına geçtim ve zaten bağlı olan saçını açtım.Bağlıda olsa saçları çok gür olduğun ensesini örtebiliyordu rahatlıkla.Ben açınca dahada örtmüştü.Saçlarını mümkün olduğunca yukarıdan toplamıştım ve ensesine bakmaya koyulmuştum.

Gördüğüm şey karşısında şok olmuştum.Ensesinde bu üç kan damlası kabartmaları vardı.Kabartmalı bir dövmeydi sanki.Çok etkileyici ve güzel görünüyordu.Kendimi onun gizli büyüsüne kaptırmış ve parmaklarımı boynundaki büyüleyici şeyin üstünde gezdirmeye başlamıştım.Sanki o bölge kanıyorda bu damlalar orda birden pıhtılaşmış gibi ama aynı zamanda çok etkileyiciydi.Nihayet kendimi bu dövmelerden alabildiğimde aklıma bunun ikinci özellik olduğu geldi.Geriye sadecece onun vampirlik dövmesini görmek kalıyordu.

Garip davrandığımın ve Çisem’in bunu farketettiğinin farkındaydım.Oysa garipleşen ben değildim,oydu.Gerçi bu benim düşüncemdi ya.

İyiki bugün bir yaz günüydü de eşofmanının içine askılı giymişti.Bundan dolayı sırtınıda görebilecektim.Boynuna biraz yaklaşınca sırtını da görebiliyordum.

Oradaydı.Tüm büyüleyiciliğiyle karşımdaydı.Biraz daha inceleyebilmek için saçının uçlarının karışmış olduğunu söyleyip örmeyi teklif ettiğimde irkildi ve:
-Yok ,yok gerek yok… Ben en iyisi açık bırakayım, dedi.

Titreyen elleriyle büyük bir beceriksizlikle sımsıkı bağladığım mavi tokayı çıkardı ve o gür kızıl saçları beline kadar inerek her şeyi kapattı.

Bu telaşının nedenini anlamak kolaydı.Bildiğimi biliyordu.

-Çisem ? cevep yoktu.
-Çisem? Dedim ve tekrar cevap alamayınca ses tonumu yükseltip :
-Çisem? Dedim.O anda sıçradı ve :
-Hıı?..Ha?..Şey, efendim? Dedi.
-İyi misin ? Bu teleşının nedeni nedir?Benden skladığın bir şeyler mi var? Dedim.

Çisem önce hayır anlamında kafasını salladı sonra ise tetikte bekleyen kurşun gibi dökülmeye başladı.
-Bunu sana söylemeliydim ama ben ne diyebilirdim ki…
-Hiçbir şey için geç sayılmaz biliyorsun,dedim.Bu kez içten ve meraklı bir gülümsemeyle :
-Senin gibi bir arkadaşım olduğundan dünyanın en şanslı kızı ben olmalıyım, dedi.
Bu kez gülümseme sırası bendeydi.Derin bir nefes alıp :
-Artık gerçeği biliyorsun değil mi? Diye sordu.
-Evet, sen bir vampirsin.
-Sadece ben ama.Ailemden kimse değil sadece ben.Nedenini bilmediğim bir şekilde.Ama..
-Ama ne?
-Ama annem bunu biliyordu.Şu an benim de bildiğimi bilmesede beni biliyor.Beni kandan hep uzak tutardı.Beni çekerdi hep ama annem beni hep uzak tutardı.Et yememi bile engelledi bu yaşıma kadra.Düşünsene bir bebeği anne sütünden mahrum bırakmak gibi bir şey bu.Ama ben bir gün onlar evde yokken dolapta taze tavuk eti bulmuş ve yarı çiğ yedim.Yarı pişmiş oluncada kanlıydı doğal olarak işte ilk kez kan tadı almıştım.Yedikçe yiyesim geliyordu fazla aç olmamama rağmen.Sanırım kandandı.Sonuçta et bitmiş bende kendimi farketmiştim.

Başını eğmiş ve susmuştu.İçinde fırtına koptuğu belliydi.Bir şeyler söylememi bekleyerek bakıyordu gözlerime.

-Tüm bunlar ne zaman oldu? Gözleri bir an için canlanıp tekrar eski haline döndü.
-Sanırım geçtiğimiz Çarşamba günüydü.Neden böyle bir şey yaptığımıda bilmiyorum.Ama bir an aklıma geldi ve yaptım işte.Sanki o anlarda dünyadaki en güçlü insan bendim.Her şeyi yapabilir ve hiç yorulmazdım.Tabi bu his fazla uzun sürmedi.Yavaşça kayboluverdi ve ben yine eski, zayıf halime döndüm.
-Peki bunları annenler fark etmediler mi?Ya da annen senin…ııı…şey…vampir olduğunu bildiği halde nasıl farketmedi öğrendiğini?

Gözlerinin içinde kaybolmuştum resmen.Sanki sonu olmayan bir kuyu gibiydi.Bende bu kuyuya dalıp neler bildiğini teker teker toplayıp öğrenmeye çalışacaktım.Tabii yüzünde hiçbir ifade yoktu bu yüzden anlayamamıştım.

Ahh…Lanet olsun ki en yakın arkadaşım bir vampirdi.Gerçi vampirleri hep merak etmiştim ama neyse.Sorduğum soruya derince bir nefes aldıktan sonra cevap verdi:
-Hayır çok dikkatli davrandığım için farketmedi.

Bir süre ikimizde sessizce oturduk.

Burası gerçekten çok etkileyici bir yerdi ve insanın içini açıyorken bir yandan da büyük bir tezatlıkla uykusunu getiriyordu.Hem güzel görünüyor hemde korkutuyordu.

Bunları düşünürken Çisem'in yüzünü de dikkatle inceliyordum.Üzgün gibi duruyordu.Ama niye?

-Bayağı üzgün görünüyorsun Çisem.Neden?
-Senden sakladığım için üzgünüm Cansu.Bilirsin annemle paylaşmadığım bazı şeyleri seninle paylaşırım.Ama bunu paylaşmadım.
Evet her zaman bir vampir olmak istemiştim.Şimdi bu gerçek ama tuhaf hissediyorum.dedi.

Çisem yine derinlere dalmıştı.O derinlere kayarken bende dalıyordum.Bir insan nasıl olurdu da vampir olmayı isteyebilirdi ki?..Gerçi Çisem bir insan değildi ya.

Evet bende vampirlere meraklıydım ama illede olmak istiyorum dememiştim.Ama eğer Çisem beni dönüştürse niye yaptın da demezdim.