Geliyor geliyor söz bu gün koyacağım

bekliyorum

Balıklama dalıp okuyunca hiç bir şey anlamadım -_-
Eksik yerleri tamamlayıp bir daha okumam lazım xD
Ayrıca fragman videosu bence harika olmuş. Kötüleyenlere katılmıyorum o.O' Bir kere o Palomitanın yaptığı hareketler filan süper... Ses kötü ama diyenlere de katılmıyorum bir süre sonra aşina oluyorsunuz ve hoşunuza gidiyor ses o.O' Bence mükemmel her şeyi ile !

palomita'nın yaptığı hareket mi kız atea o ssf senin kafa gitmiş elini yüzünü yıka bi yavrum

(sonunda dönebildin aramıza )

LAHİT SUALİ II: Uyanma zamanı geldiğinde ya düşlerini süsleyenin gerçeği bambaşkaysa?

“Sana ne her şey aniden ne de usul usul oldu diyebilirim. Sanki gizli olmayan ama bizim hep görmeyi reddettiğimiz bir gerçek artık sabırsızca kendini fark ettirmeye çalışıyor gibi…İki yıl içinde önce efsunu artarak hissetmeye başladım. Bunun kutsal hanım ile dolaylı bir şekilde ilgisi olduğunu düşündüm. Belki de ben efsunu bildiğim için bir şekilde o gücü hissedebiliyorum diye içimden geçirdim. Oysa işler sandığımdan çok farklıymış.Burada buraya ait olmayan sihirli varlıklar kendini gittikçe göstermeye başladılar. Bazıları şaşkındı, bazıları korkmuştu, bazıları ise kızgındı.Birçok garip olay dünyanın her yerinde kendini göstermeye başladı. İnsanoğlu tüm olanları farklı değerlendirdi elbette. Güzel görünenleri mucize, kötü olanları kıyamet alameti , daha gerçekçi yaklaşmak isteyenlerse terörizm. Bazen insanoğlundan birkaçı efsunlu varlıkları fark ettiğinde olaylar çıkıyordu. Ona inanılırsa o yaratığa saldırılmak istenebiliyordu.Ya da o insanı deli de sanabiliyorlardı elbette.Efsunlular kendi gerçeğini fark edince ise ve eğer o yaratık kızgınsa büyük felaketler ortaya çıkabiliyordu. Bazen iyi efsunlular etrafa huzur dağıtmaya çalışıyor çeşitli yollarla.Ne olursa olsun değişen şey şu ki dünyada senin hayatının değiştiği gibi değişti. Artık o da sıradan değil.Normal ya da efsunlu tüm canlılar derin bir uykudan uyanıyor gibiler.”

Silvia olanları nasıl tarif edeceğini kendisi de tam bilemiyordu.Bu onunda ilk kez karşılaştığı bir durumdu.Kendisi hatta ondan birkaç nesil öncesinden beri dünya tamamen efsunsuz hale geldiği öğretile gelmişti. Şimdi ise dünya efsun kıvılcımı ateş haline gelmiş de o ateşle kaynıyor gibiydi. Bunun en canlı kanıtı aslında tam karşısındaydı. Bundan iki yıl önceki halinden bambaşka bir şekilde karşısında durana Palomita diye seslenmek onun için bile garipti.Nadiren de olsa Palomita’nın varlığını duyumsamasa belki o bile karşısındakinin gerçekte kim olduğunu fark etmeyebilirdi. Hele ki ruhu bile bu kadar değişmişken. Palomita’ya sarılmak istiyordu aslında. Onu teselli etmeliydi belki de… hele konu ailesine gelince bunu yapması şart olacaktı muhakkak ama o, şimdi Saena halini almış bu genç kadından çekiniyordu. Neden bilmiyordu ama bir şeyler onu tutuyordu. Sessiz düşüncelerini Palomita’nın – aklından “ona ne demem gerektiğini sormalıyım” diye geçirdi- sorusu böldü:

-Peki efsunlular dediğin tüm bu varlıklar…tüm bu olanlar nasıl sakinleşti? Şimdi ben bile dikkat etmesem onları fark edemem hatta bazılarını farketmek benim için bile zor.
Silvia başıyla onayladı:

-Biraz etrafı kolaçan ettiğimde fark ettiğim başka bir şeyse şaşkın, korkmuş ya da kızgın tüm efsunluların gittikçe gruplaşmaya başladıklarıydı. Hatta senin yok olmanın üzerinden bir yıl geçmesine yakın bir sürede bu gruplaşma ciddi bir örgütlenmeye dönüşmeye başladı.Bunun sebebinin gizli liderin ortaya çıkışının nende olduğu efsunlu varlıkların dillerinde dolaşmaya başlamıştı bile.

-Gizli lider mi?

-Evet. Tabi bu bir yıl önceydi. Lider artık gizlilik örtüsünden arınmaya başladı. Yine de ona yakın olan gruplar ancak onun adını bilebiliyor. O yakın gruplar etrafa artık gizli liderin yükselişinin başladığını yaymaya bir süre önce başladılar.

-Ne kadar süre önce?

-Aslında…tam olarak senin buraya geldiğin zamandan beri. Sen kafeye gelmeden yaklaşık on- on iki saat kadar önce garip bir olay oldu.Karanlık yeni çökmüştü ki birden yine her yer aydınlanmaya başladı.Dışarı çıktığımda gözlerime inanamadım. İlk başta meteor yağmuru gibiydi ama ışıklar dünyaya gelirken ışıkları usulca yok olmadı. Dünyaya büyük bir ışık yağmuru girmişti. Kendime geldiğimde ışık grubunun bir kısmını düştüğünü düşündüğüm yere gittim ama hiçbir şey yoktu. Her şey çok doğaldı.

Kızıl saçlı genç kadın eliyle durmasını işaret etti aniden: -“Kendime geldiğimde” mi dedin?

-Öyle dedim. Çünkü o ışık yağmuru kesilmeden önce yağmuru izleyen herkes bayılmıştı ki sanıyorum tüm dünya bu olağan üstü şeye bir göz atmak istemiştir.

-Yani şimdi kimse o ışıkların ne olduğunu ya da nereye gittiğini bilmiyor mu?

-Aynen öyle…Sanki tüm gezegen ortak bir halüsinasyon görmüş gibi…

-Ben…bir kapıdan geçtim ama bilemiyorum…zaten her şey doğaüstüyken etrafımdan garip bir şeyin geçip geçmediğini nasıl bilebilirim ki?

-Gerçekleri bile yeni öğreniyorsun. Burada yeterince saklandın. Artık sen ne kadar normal olmak istesen bile yaşadığın gezegen normal değil. Ve belki de hiç bilmediğimiz bir gücün hükmü altına girmek üzere.

Şimdi Silvia karşısında o yabancıyı değil de kardeşi gibi sevdiği Palomita ile konuşur gibi hissetmişti. Ne yapacağını bilemez bir halde ona bakan o toy kız o titrek sesi ile sormuştu: -Nerden başlayacağımı bilemiyorum.Üstelik başlayıp başlamama konusunda bile kararsızım. İçimde bir bomba var gibi hissediyorum. Böylesine bir güce sahip olduğumu hissetmek beni rahatlatmalı belki de ama ben korkuyorum. Etrafımdaki belirsiz dünyadan ve hatta kendimden… Sanki geride bıraktığım evim döndüğümde yakılıp yıkılmış gibi. Evsizmişim gibi…

-Ev demişken…, Silvia’nın sesi sönükleşmişti ama Palomita bilmeliydi.Çünkü az önce kendisinin de söylediği gibi yeterince saklanmıştı. Anlatılması güç değişim olağanlık içinde garip bir şekilde kendini gösterirken bu tarifsizliği anlamaya kendi ailesinden başlamalıydı.

Kızıl gözlerden korku geçmişti: -Aileme bir şey mi oldu?, korkunun geçtiği gözlerin aksine elini de içindeki patlamaya hazır volkanı bastırmak istercesine yumruk yapmıştı sımsıkı.
Silvia’nın gözlerinde ise hüzün vardı: -Aksine tüm aile gayet normal bir şekilde yaşıyor. Tüm aile derken buna sen de dahilsin. İki yıl boyunca burada olmadığını bilen belki de tek kişi benim.Çünkü sen öte yandan burada ailenle yaşamaya devam ettin hatta bazen kafeye gelip zaman bile geçirdin.normal ve mutlu bir yaşamın vardı.

“Tüm aile…normal bir şekilde…normal ve mutlu bir hayat? Ben dahil mi?” diye aklından geçirirken kızıl gözlerini kısmıştı. Bir süre ikisi de sessiz kaldı. Ve Silvia’nın, geçmişten yansımasını gördüğü kız sanki bir anda duman misali yok olmuştu. Yüzünde hiçbir duygu izi barındırmayan Saena kendi tüm çıplaklığıyla göstermişti : -Onları görmeliyim…
Kararlı ve kesin bu cümlenin aniden sessizliği bozması ile Silvia aniden titremişti : -Ah…şey, tabi…aileni görmen, gerçekle-

-Bunun gerçekle yüzleşmekle ilgisi yok. En azından senin düşündüğün şekilde, ayağa kalktı ve beline bağladığı önlüğü çıkardı, o kız gerçek ben değil. Burada dönen şeyi anlamamı sağlayabilir. Ama eğer…eğer bu şekilde mutlularsa ve o kız her kim ya da ne ise zararsızsa onları bu halde bırakacağım.

Silvia’nın aklından Zainin geçmişti. Karşısındaki Saena’yı tam olarak keşfedemese de şu anda Zainin’in bir çeşit kopyasını görüyor gibiydi. Sessiz, karanlık, kararlı ve ona ait olan şeyleri gerekiyorsa geride bırakmaktan çekinmeyen. “Zainin seni ne hale getirdi?” diye aklından geçirdi “Senin kendine benzetip öylece seni yalnız mı bıraktı? Seni kendi kaderine benzer bir kadere mi salıverdi?” bunları düşünürken Silvia’nın içinde küllenmiş bir öfke yeniden alevleniyordu sanki.O da önlüğünü çıkardı ve gidip çizmelerini aldı:
-Seninle geliyorum, dedi engellenmeye mahal vermeyecek bir şekilde. “Artık yalnız kalmayacaksın Palomita.”

Saena arkasına döndü ve Silvia’nın olduğu tarafa baktı “Sana yeniden inanıp inanmamaya karar vermenin zamanı geldi…” buz gibi bir sesle söylemişti bunu.

Silvia’nın kalbine bir hançer daha saplanmıştı sanki.Demek artık tüm efsunculardan nefret eder hale gelmişti.Ailesi hatta belki de tüm anlattıklarına inanmıyordu.Artık böyle mi olacaklardı? O kadim bir ruha sahipti ve ona göre tüm gümüş, altın hatta magnusfe deki tüm efsuncular tiksinti mi veriyordu ona? Kendi kendine düşündü çok uzun zaman önce o da bu yüzden buraya gelmemiş miydi? Yine de şu an yaşadığı acıyı hafifletmiyordu geçmişi.Onun yerine koymak istemiyordu kendini. Sevdiğin birinin senden nefret etmesi demek bu kadar kötüydü.Yine de birgün yeniden kardeşi gibi sevdiği bu kızı tekrar göreceğini düşündüğü hiçbir rüyanın içinde böyle bir sahne yoktu.Sonra bir kez daha konuştu Saena.

-Uyanma zamanı geldiğinde ya düşlerini süsleyenin gerçeği bambaşkaysa?, bir an durdu ve artık Silvia’nın gözlerinin içine bakmaya başladı, Yine bilmeceler içindeyiz anlaşılan.Sanırım sen yeterince gerçeği gördün şimdi birlikte benim gerçeğime bakalım., diyerek kendi kendine bir şeyler mırıldanarak hızlı adımlarla yürümeye başladı.
Silvia ise Saena’nın acı sözleri altında ezilmiş bir kalple onun arkasından yürümeye başladı.

ahhh sonunda yetiştim yeni bölümlere....

efsun öğretisine daha öncede başlamayı istiyordum ama bi türlü fırsat bulamamıştım. ama bayram tatilini fırsat bilip başlayım dedim.bir kere başladım mı okumaktan kendimi alamadım beğeneceğiimi biliyordum ( tüm okuyanların yorumlarından falan ) ama bu kadarını tahmin etmiyordum. okudum ve tek kelimeyle bayıldımmm
bir insan bu kadar mı güzel yazar yaa okurken resmen yaşıyordum kitabı ... senin yazarlık yeteneğine hayal gücüne bayıldım ... efsun öğretisini bitirdim ve hemen kadim söyleve başladım işte

neler olacak çok merak ediyorum silvia ile eve gittiklerinde neler olacak ... sonra bu ortaya çıkan efsunlu varlılar ve liderleri falan var ... sonra zainin var tabi kiii... ayy çok meraklandım şimdi yeni bölümleri büyük bir merak ve sabırsızlıkla bekliyorum

aramıza hoşgeldiin okumak yerine yaşamak derken neyi kastettiğini çok iyi anlıyorum, inan bana

1_ anam anam anam, noluyo yaaa töbe bismillah, ne gizli lideri, ne örgütü, üçüncü dünya savaşı mı çıkarcan ablam, hayrola
bu örgütlerlen floa'ya sataşan ucube'nin bi alakası var demi kesin üyedir o kendini beğenmiş gıcık şey

2_ Saena naaptın yavrum sen niye yalan söylesin ki Silvia sana tamaM yani, çok iyi görünen kişilerin aslında kötü olduğunu görmüş olabilirsin ama, bu Silvia'yı da aynı kefeye koyman gerektiği anlamına gelmez ki , dimi

3_ o çakma Palomita'ya nedense içimde bi soğukluk oluştu zararsız değil büyük ihtimal, bi dolaplar dönüyo ama, hadi bakalım

4_ Zainiiiiin, nerdesin körolmayasıca kızı kendine benzetip gittin,gel lan buraya, kolaydı öyle bırakıp gitmek lan bana bak, yoksa o gizli lider sen misin harbi harbi sen kapıdan daha önce geçtiydin bizim kızdan, yoksa o ışık yağmurunun nedeni sen miydin

5_Sun-chan; ablacım bu Dlatha ve ekibi fazla kayıp kaldı, çıksınlar ortaya yahu, bu kadar bilinmezlik fazla oluyo artık, yeri yuru belli olsun şu garibanların da rahat edelim, demi

6_bu kızın bi abisi vardı, wilson muydu neydi, kusursuz evlat o nerelerde yav çıksın ortaya. AHANDA yoksa gizli lider o Mu beklenir ondan

7_şu kadim güçlerin bildiğimiz dört adedinin neden hala üçünün erkelere ait olduğunu kavrayamadım feministliğim tuttu yine yoksa o kara saçlı eleman mı gizli lider ( tamam biliyorum fazla taktım bu konuya ama merak edilmiycek gibi diil ki )

8_khonos-atea ve ra-mu öldülerdi, dimi onların şu ilk oğulların iş başı etmiş olmasın, öldüklerinden habersiz

9_şu lahit suallerinin nedenini de bi öğrenebilsek değişik bi isim, ip ucu bulması zor

10_bayram tatili bitmeden bi bölüm daha gelme olasılığı yüzde kaç acaba sun-chan

YE-Nİ BÖ-LÜM ŞAK ŞAK ŞAK YE-Nİ BÖ-LÜM ŞAK ŞAK ŞAK

@Öncelikle "jasmine" yeni bir okuyucuyu görmenin mutluluğunu yaşattığın için teşekkür ederim.Heleki bu okuyucu bir önceki kitabı bir şevk ile bitirmiş ve ondan memnun olmuş üstüne ikinciyi okumaya bu kadar hevesliyken^^ seni böyle görmek çok güzel^^ Umarım hep böyle devam ederiz *.*(hem benim bu etkiyi bırakmam hem de sizin güzel yorumlarınız görmem açısından *.*)

@Tsukino-Usagi:Her zamanki gibi şevkli ve enerjik bir yorum *.* maddelere sıpmayan merakını anlıyırum ^^ ama endişelenme zaman içinde hepsinin cevabını alacaksın bir kısmının bir dahaki bölümde bir kısmının bir diğer bölümde...birkaç bölüm sonrasında yeni olaylara iyice alışmış olacaksınız sanıyorum^^

Bayram bitmeden yeni bölüm...çok küçük bir "belki" diyebilirim...ama bayramdan sonraki hafta yeni bölüm gelecek^^ hem daha bu bölümü az kişi okudu^^

sun yetiştim sonunda ve okkalı bir tahminde bulunacağım u.u



devam devam *-*

yeni bölüm yarın^^

iyi iyi ...açıp açıp bakıyom öyle ..bişiy yok canım sıkılıyor zaten ...
yarını bekliyorum şahsıma sun

+100000000000000...

yeni bölüm isityoz

Gözde Ablaaa!!! 1 haftadan daha fazla süredir yokum ancak bugün girebildim ve yeni bölümü okudum.MÜKEMMELDİ! Bu bölümle ilgili olarktan Şu yeni Poliyi çok merak etmekteyim

SaILoRSuN yazmış:

@~Athena~: Sen de karakterlere baya yakınlaşmış haldesin maşallah^^ Güzel ama böyle yorumları seviyorum^^ Silvia'nın daha sadece efsun yapabildiğini öğrendik...başka şeyler var mı? Göreceğiz^^ Floa'ya hakkanten yazık (sanki ben yazmadım o.O - olsun kendim yazmış ağzımdan konuşsam bir şeyler kaçabilir ağzımdan diye böyle konuşmak en iyisi) İspanyolumuzu seven çıktı XD Şirin bir yaratık gibi gözüküyor değil mi XD veee...esas konu Zainin...herkes bir aşk kokusu alıyor ve bunu bekliyor anlaşılan XD öte yandan direk zainin e karşı boş olmayanları da görüyorum XD Bakalım Zainin nasıl ortaya çıkacak?

Yakınlaştım hatta mümkünse zaininle biraz daha yakınlaşabilirim bile(1. kitabın son bölümünden beri taktım ona )Bence Floayla yada başka şeylerele ilgili ağzından kaçırmalısın bişeyler Ve ispanyolu gerçekten sevdim (zaten konu ispanyol bir erkek olunca ben biraz şey ııı.. şey oluyorum (bulamadım adını ama anladınız siz onu )

ay savaşçısı büşra yazmış:

sun yetiştim sonunda ve okkalı bir tahminde bulunacağım u.u

Spoiler:

silvia daisy`nin kardeşi u.u kesin eminim buna u.u

devam devam *-*

okkalı tahmine katılmaktayım *bilmişbiçimdekafasınısallayansmile*

Devm devam

LAHİT SUALİ III: O parlak ışık sana gerçeği değil bir hayalin yansımalarını gösteriyordu. Hayallerinden niye vazgeçer insan? Gerçekler onları kirletmesin diye mi? Yoksa bir yanılsama oldukları için mi?

-Palomita! Tatlım tabakları getirir misin?, Bayan Warmshine yüzünde sıcacık bir tebessümle mutfaktaki kızına seslenmişti.

-Tatil bitti okulda yoruldu kız zaten.Neden hemen ev işleri ile yoruyorsun?, dedi birazcık huysuzlanarak Bay warmshine.

İkisi de o kadar sevecen o kadar sıcacık görünüyorlardı ki .Saena içindeki özlem ile onlara koşup sarılmak istiyordu.Hele az önce adını söylediklerinde koşmamak için kendini zor tutmuştu.

-Nerde kaldın tatlım?, diye mutfağa yöneldi şıklık yerine sadeliği seçmiş giyim tarzı ile tam bir ev hanımı gibiydi.O iş kadını büyüklenmesi de yoktu.

-O servisi getirecek, diyerek mutfaktan çıktı Wilson, üstelik merak etme baba biliyorsun buraya yatay geçiş yaptığım için artık Palomita’ya derslerinde de yardımcı olabilirim. Şimdiden oldukça başarılı bir öğrenci zaten.

Saena’nın gözleri kocaman açılmıştı.Bundan birkaç ay önce abisini gördüğünde inanılmaz düşmanca bir tavırla karşısındaydı.Şimdi ise tüm olaylardan hatta aralarının soğumaya bile başladığı zamandan önceki gibiydi.Gerçek bir abi…Elbette yakışıklılığı karizması gibi tüm mükemmel duruşu duruyordu hatta artmıştı ama sıcaklığı geri gelmiş gibiydi.

-Geldim geldiiiiim!, diyerek yüzünde kocaman bir gülümseme ile Palomita mutfak kapısında belirdi.Elinde küçük bir tencere vardı, yemeğe başlangıç olarak bir çorba ekleyeyim dedim de…

-Ay kızım çok tatlısın., dedi Bayan Warmshine.

“Donuk bakışlar…” diye mırıldandı…”Nereye gittiler? Sevgisiz hayat? Uzak bir abi? Yabacı bir anne ve baba…benim hayatım nerde?” Saena şaşkınlıkla alev alev etrafını sarılmış güçle sekizinci kattın geniş cam kaplı duvar misali pencerelerinden içeriyi izliyor ve güçleri sayasinde onları duyabiliyordu.Yanında etrafı tatlı yeşil bir ışıkla sarılı Silvia vardı.

-Gerçek sen gittiğinden beri…hayatın bu…nasıl? Neden bilmiyorum…belki de onları yakalamalıyız ve sormalıyız…bilemiyorum…

Kızıl gözlerini kapadı ve hiçbir duyguyu yansıtmayan sesi ile konuştu “ Hayır. Hiçbir kötülük hissetmiyorum. Yani bu güzel hayali bozmak için bir sebep yok. Benim yapamadığım şeyleri sanki biri benim yerime yaşıyor gibi…Bırakalım böyle kalsın.”

Silvia kulaklarına inanmıyordu: -AMA BUNLAR SAHTE! SEN BİR SÜRÜ ACI YAŞADIN VE BURADA BELLİKİ BİR ŞEYLER DÖNÜYOR!

-Boş ver… Yaşanabilecek böyle bir hayat varmış…ve demek birileri bunu yaşayabiliyormuş., diyerek Silvia’nın şaşkın bakışları altında usulca yere indi ve seri adımlarla oradan uzaklaştı.

Silvia ise Saena’nın karanlığa karışmasını izledi sonra bir kere daha dönüp hüzünle sofraya oturan aileye baktı. “Zainin… Palomita’yı sen yok ettin ve bana geride senin öğrencini bıraktın.İşte sonuç…o da senin aileni bırakıp gitmen gibi kendi ailesini bırakıyor.” Silvia’da aşağıya usulca indi ve gözleri bir kız kardeşin kendisinden çalınışının kıskançlığı ile parladı.

*

Silvia kafeye girdiğinde Saene yine bir şeyler mırıldanıyordu.Silvia ağır adımlarla yaklaştı ürkekçe: Palomita? İyi misin?

-Bilmen lazım Silvia, dedi resmi bir ses tonu ile , Sen Palomita’yı aslında tam bugün kaybettin., arkası dönüktü gölgelere karışmış gibiydi, Ben artık Palomita’nın yüreğine sahip değilim. Bana bir daha o isimle seslenme. Şu aptal takma ismi de bırakalım. Benim adım Saena., döndüğünde Silvia her zaman geniş olduğunu düşündüğü şimdi ise küçücük gelen kafede Saena’ya ait alev alev yanan iki devasa kanat gördüğüne yemin edebilirdi.
Fakat bir göz kırpması sonrasında gördüğü bir halüsinasyonmuş gibiydi.Her şey normaldi.Sadece artık bambaşka biri olduğunu bildiği yine de içten içe kendinden nefret etse de onun yanında olmaya yemin ettiği bir kız vardı.

-Peki Saena…ama Palomita’ya son bir şey daha sormak istiyorum.

Genç kadın durakladı ve bir süre sonra başıyla onayladı.

-Neden ailenden vazgeçtin?

-Çünkü o hayat olması gereken gerçek hayatımdı anlıyor musun? Ben geride sevgisizi bir hayatı bırakmıştım ama orada sevgi vardı. Gerçek bir aile vardı.

Silvia karşısındakinin yalnızlık çığlığını duysa da –ya da kendisi öyle düşünse de- onu teselli edemezdi.Çünkü bunu yapmak istediği anda Saena ondan daha da uzaklaşırdı güçlü görünmek için…bu yüzden sessiz kalmayı seçti.Ama aniden kendisi sessizliği seçtiği halde dudağından başkasının cümleleri döküldü:

-: O parlak ışık sana gerçeği değil bir hayalin yansımalarını gösteriyordu. Hayallerinden niye vazgeçer insan? Gerçekler onları kirletmesin diye mi? Yoksa bir yanılsama oldukları için mi?

Saena’nın bakışlarının değişmesi ile Silvia’nın iki eliyle ağzını kapaması bir oldu.Sesi titreyerek “Ben…ben söylemedim…ben…susuyordum.a-ama sanki biri…biri beni konuşturdu.Lanet olsun neler oluyor?”

Saena ise yere çöken Silvia’ya doğru eğilip keskin bir ses tonu ile “Eski, zavallı, hayalperest Palomita artık yok…Bu yolda hayallere yer olmadığı gibi sana da yer yok.Çünkü ben artık Saena’yım.Bu yüzden kafamı karıştırma çabalarından artık vazgeç zavallı kayıp ruh…” diyerek Silvia’nın şaşkın bakışlarını yok sayarak geçip gitti.

“Ben…doğruyu söyledim…bekle…” merdivenden yukarı çıkan kızın ardından sesi iyice sönükleşmişti “Benden bana inanmayacak kadar mı nefret ediyorsun? Beni istemeyecek kadar mı? Neden? Kadim güç mü yoksa Zainin mi seni bu hale getiren…kahretsin…Palomita…” diyerek usulca karanlığın içinde ağlamaya başlamıştı.