bugün pazar pazar günü yazarım demiştin sanki bekliyorum ona göre

evet nerde kaldı yeni bölüm?olayları unutmaya başlicam yakında

evet nerde kaldı yeni bölüm isteriiiiiiiizzzz.

Arkadaşlar ben hiç sözümü tutmamazlık ettim mi?Alın işte yeni bölüm
Bölüm 13 (213)
Mutluluk Yeniden Doğuyor….
Sevgi dolu öpücük…
Rüzgar o gün şiddetle esiyordu.Yarısı yeşil yarısı sarı olan yapraklar sımsıkı sarılıyorlardı dallarına.Dallar elinden geldiği kadar arkadaşını kaybetmemek için tutuyordu.....
Gökyüzünde açık maviyi kapatan kara bulutlar yağmur damlalarını bırakmaya hazırlanıyorlardı.Belkide içindeki nefreti dökecekti toprağa…Toprakta onu alıp sevgiyle donatıp içinde saklayacaktı….
Hava yine hüzünle doluydu ama yanında birazcıkta olsa acı vardı.

Çiçeklerle sarılı bir mezar taşına sahip mezarın karşısında siyahlara bürünmüş 10 kadın duruyordu ve 4 erkek…Rüzgarın sesinden başka hiçbir ses yoktu ne bir kuşun kanat çırpması ne de bir arı vızıldaması…
Sanki herkes hüzünlüydü bu gün canlı yada cansız olmaları bir şey fark etmiyordu.
Siyahlar içinde kaybolmuş kişilerin elinde en saf ve en güzel çiçek duruyordu; gül bir beyaz gül…
Kadınlardan biri öne çıktı.Elinde duran beyaz gülü mezara hafifçe koydu ve
Haruka:
Her kimsen Tai….teşekkür….ederim….
Arkasından bir kadın daha çıktı
Michiru:
Sağol Tai….
İki kadın diğer siyahlar içinde kaybolmuş kişilere yol vermek için kenara çekildi.Daha sonra 6 kadın öne çıktı onlarda teşekkürlerini sunup beyaz güllerini hafifçe birazdan ıslanacak toprağa koydular….
Bir anda çimenlerin ve toprağın üzerine masumca bir damla düştü sonra iki ve sonra üç…Yağmur başlamıştı.Rüzgarın eşliğin masum yağmur damlaları savruluyordu.Sanki gökyüzü ağlıyormuş gibiydi.
O sırada kadın -en sonda duran- hafifçe başını gökyüzüne doğru kaldırdı.Bir yağmur damlası yüzüne düştü.O yağmur damlası kadının yanaklarına oradan dudaklarına yavaşça tuzlu su ile aktı.Mavi gözleri kara bulutlarda kaldı.Kalbinde haykırışlar vardı; duyulmayan…Yalnızca kalbi hissediyordu haykırışları….Acının en kötüsünü bu kalp yaşıyordu.Abisi diyecek en yakın arkadaşı ihanet etmiş şimdi de belki de arkadaş olacabilecek bir arkadaşını kaybetmişti.
Kalbi daha ne kadar dayanabilirdi.
Şimdi sıra ondaydı.Taiye teşekkürlerini sunmanın zamanıydı….
İlerledi ve elindeki beyaz gülü mezara hafifçe bıraktı.Ve ağaçların ona ayırdığı yere oturdu.Ellerini mezar taşına koydu.
Maria:
Tai…seni hiç tanıyamadan gittin bıraktın beni…Teşekkür ederim Tai…. Sen bana hem bir hayat hemde yeni bir umut verdin.Bu umutla kalbim bir kez daha kendini tamir etti.Ve dayanacak artık kırılmayacak en azından bir süre için…Verdiğin hayat ile ışığımı sevgimi her yere yayıcam…Sen bana şunuda öğretin Tai geçmişim ne olursa olsun şu anda yaptığım önemli…(sesi fısıltıya dönmüştü)unutmaki bunun hesabını alıcam….Görüşürüz Tai….
Birden mezar taşının Tai olduğunu farzetti.Tainin ruhunu hissederek yanağından öptü.Buz gibi ve ıslak mermer dudaklarına değdi.Ayağa kalktı ve onu bekleyen arkadaşlarının yanına gitti.Seiyanın yanına gitti ve koluna girdi.Seiya şaşkınlıkla Mariaya baktı.Daha sonra Marianın solmuş bedeninin ayakta duramacağını hisseti.Memnun bir şekilde önüne baktı.Daha sonra Maria ona yaslandı.Ve birlikte yürümeye devam ettiler.Yağmur damlaları daha çok onları izelyebilmek için daha yavaş indiler toprağa.Çimenler yardım istedi rüzgardan onlarda rüzgar sayesinde bu fotoğrafı izlediler.Bütün doğa Maria Usagi ve diğerlerini izliyordu….Sesiz ve hüzünlü bir şekilde…..

Hava karardı yavaş yavaş…Karanlıkta kara bulutlar yavaş yavaş dağıldı ve birlikte hüzün…Yıldızlar aya arkadaşlık ettiler ve ışıkları ile aydınlattı dünyayı….Güneşin tepelerden ardından kırmızı turuncu renkleriyle yeni bir gün başladı.Yeni bir gün…mutlukla başladı.ağaçlar bir kez daha –her ilkbahar başlangıcı ile- çiçeklerini doğaya göstermeye başladılar.Bir kez daha kelebekler kozalarından çıktılar.
İnsanlar soğuk ve hüzünlü kıştan kopmuş ilkbaharın verdiği rahat bir nefes ile yüzdelerinde mutluluk belirdi.
Marianın da öyle.Kalbinde rengarenk çiçekler açmıştı.Sürekli gülümsüyordu.Çünkü yanında Usagi ve Mamoru vardı.Çünkü yanında Seiya vardı.Çünkü yanında hep gülümseyen kızlar vardı.3 haftadan beri saldırmamıştı.Bu sırada Maria kendini toplamış ve eski neşesi fazlasıyla yerine gelmişti.
Tapınak;
Maria:
Üfff ne kadar canım sıkıldı başka konuya geçemez miyiz?
Aslında konu en son olan olaylardı; Tainin ölümü…Maria artık bu konuları rahatlıkla tartışabiliyordu.
Haruaka:
Kusura bakma ama bu konular konuşulmak zorunda
Maria:
İyi be ne sert davranıyorsun(kırılmış gibi yaparak)
Seiya:
Sizce Galacsuva ne zaman saldıracak?
Usagi:
Keşke bilseydik
Maria:
Bence yakında(yüzü ciddi bir tavır almıştı.Açık mavi gözleri düşünüyor gibi yukarıya baktı)Çünkü Nakai mi Sakai mi bilmiom hangisi ise ona emir verdi ışıkları bul diye
Ami:
Yani koruyucu ışıkları mı?
Maria:
Evet koruma zincirinin altın noktasını bulmaya çalışacaklar
Yaten:
Yani Usagi mi?
Usagi:
Ben mi….
Maria:
Merak etmeyin o kadar beceriksizler ki 3 hafta da bulamadılar….
Haruka:
O kadar küçümseme
Maria:
Ben küçümsemiyorum sadece …..üf bakın gerçekten çok sıkıldım
Usagi:
Biraz dinlenmeyi hak ettik 2 günden beri bu konuyu konuşuyoruz
Rei:
O zaman hadi biraz dinlenelim…
Maria:
Lunapark’a gidelim
Haruka:
NE
Minako:
Çok iyi olur
Usagi:
Bence de
Haruka:
BİR DAKİKA YA BİZ ÇOCUK DEĞİLİZ
Maria:
Ama ben hala çocuğum….hadi millet
Tapınakta herkes toplanır.Haruka ve Michiruyu ikna eden Maria olmuştu.Haruka Marianın isteğini geri çevirememişti.Aslında Marianın mutsuz yüzü bu günlerde gülüyordu.Haruka ve diğerlerinin Mariayı bu kadar mutlu görmesi Marianın isteklerini geri çevirmemelerine neden oluyordu.
Hava o kadar güzeldi ki insanı içinde hoplayıp dans etmek istiyordu.Bütün çiçekler pırıl pırıl güneşe bakıyorlardı.Ağaçlar ise çiçeklerini yarıştırıyorlardı rüzgar ise bu çiçeklerden almak için esiyordu.Sanki her şey mutluluk kaynağıydı.
Maria bu kadar güzel bir doğa görmemişti.Gerçektende mutluluk geri dönmüştü.Mutluydu…
Hem çok…Sanki artık içindeki hüzün yok olmuştu.Yerine mutlu olmak geliyordu.Acaba içindeki hüzün gitmiş miydi yoksa hala bir yerlerde mi saklanıyordu…Şu anda bilmiyordu içinden mutlu olmak geçiyordu ve mutlu olacaktı…
Usagi Marianın bu durumuna çok sevinmişti.Bir zaman öncesinde solmuş yüzü şimdi sürekli gülüyordu.Bu onada mutluluk veriyordu.Aslında Haruka’nın da Marianın mutlu olmasını istiyordu.O da böyle mutlu oluyordu…
Düşünceler içinde dalmış olarak yürüyen Maria hiç fark etmedi Lunapark’ı…O ancak Seiya haber verince bakışlarıyla gülüşüyle orada oldu.
Seiya:
Maria…Maria….
Maria:
Hah…geldik mi oleyyyy
Minako:
Önce hangisine binelim
Maria:
Atlı karınca
Haruka:
HAH HİÇ KOMİK DEĞİL
Maria Harukanın bu lafına duyduktan sonra :
Hadi Haruka birlikte binelim
Haruka:
HAH HAYIRRRR
Minako:
Hadi ama Haruka
Maria:
Ben bindim
Minako:
BENDE GELİYORUM
Michiru:
Düşünemiyorum(kıkırdamaya başlar)
Haruka:
Neyi (bir anda herkesin kıkırdadığını fark etmişti)
Michiru:
Senin atlı karıncaya binmeni(kendini tutamaz gülmeye başlar ve oradaki herkeste )
Usagi:
Hangisini seçerdin Haruka
Haruka ilk önce kırmızı sonra mora en sonda pembeye döner:
ŞAÇMALAMAYIN
Usagi:
Neden canım….
Haruka:
USAGİİİ
Akşama kadar Marianın, Minakonun Usaginin bazen de Rei ve Ami koşuşturmalarını izlediler Mamoru Yaten Taiki Seiya ve Haruka ile Michiru..Daha sonra tekrar tapınağa gittiler.Ama bu sefer yemek yemeye…
Gerçekte Usaginin çok yediği görülürken Maria ondan önce davranmıştı.Oradaki herkes Mariayı izliyordu şaşkınlık içinde….
Rei:
Mariacım biraz yavaş ye
Usagi:
Yoksa patlıcaksın
Maria:
Ya ilk kez bu kadar açıkmışım napıyım
Haruka:
Tabi bu aç olursun Lunaparkta koşuşturup durdun.
Maria Harukaya ters ters bakar:
Ben eğlenmeyi biliyorum canım
Seiya:
Maria bana bak ha şişman kız arkadaşı istemem
Maria:
Allah Allah sana ne….İstemiyorsan gidebilirsin(ağlama taklidi yapmıştı)
Seiya:
Yok canım
Yemek yendikten sonra baya bir konuşurlar.Maria aklına bir gelmişçesine ayağa kalktı ve dışarı yöneldi.
Usagi ve diğerleri bir şey olmasın diye arkasından yürümeye başladılar.
Maria ilk önce çiçek aldı.Sonra hızlı adımlarla mezarlığa ilerlemeye başlamıştı.
Nasıl unutmuştu Taiyi.Her hafta giderdi.Bu hafta nasıl olmuştu.Elinde bembeyaz bir gül demeti vardı.Tainin mezarının karşısında durdu yavaşça elinde bıraktı beyaz gülleri.Sonra her zamanki yerine mezar taşının yanına oturdu.
Maria:
Kusura bakma Tai…unutmuşum….Bak artık hüzünlü mutsuz değilim…Tekrar teşekkür ederim haftaya görüşürüz Tai….
Marianın 3 haftadan beri canı ilk kez bu kadar acımıştı.Mutszu değil ama ama….Kalbinin bir köşesinde Tai için ağlıyordu.Sadece hüzünü Tai içindi. O anda arkasında bir kişi olduğunu hisseti.Arkasını döndü.Ve siyah pelerinli bir kişi Tainin mezarına çiçek koydu.Daha sonra Marianın onu gördüğünü hissedip yok oldu.Maria Tainin mezarına gitti.Bu gün koyduğu beyaz demetin yanında bir beyaz demet daha vardı.Şaşkınlıkla durdu orada.Kimdi acaba?Daha sonra mezardan uzaklaşmaya çalıştı.
Bir ses:
Heyy prenses…
Maria şaşkınlığını gizleyemeyerek;
Ne(sesi fısıldar gibi çıkmıştı)
Ses daha çok yaklaştı.En sonunda sesi seçebildi; bir kadın sesiydi:
Bizi baya küçümsedin
Maria:
Bizi mi?...
Başka bir ses daha geldi.Bu sefer önden geldi:
Hiç düşünmedin prenses
Arkadaki ses:
3 haftadır aradığımızı sandın….
Öndeki ses
Altın zinciri…
Öndeki ses:
Ama biz çoktan bulmuştuk…
Maria(fısıldar gibi)
Nakai ve Sakai…(bronşu eline aldı ve bağırarak devam etti.)NOLDU AHMAKLAR:::KORKTUNUZ MU? ORTAYA ÇIKSANIZA
Arkadaki ses:
Merak etme çıkıcaz
Öndeki ses:
Ama önce….
Maria bu cümlenin sonunu ne olduğunu hiç düşünmedi.Kafasında Tai’nin ölümü tekrar tekrar canlanıyordu.Bir anda ağaçta bir şey kıpırdadığını fark etti.Bir ipti.Daha sonra kıpırdayan ipi ağacın gövdesinde sonra çimenler izledi.En son bakışları ayağının çevresine geldi.Hareket etmeye çalışacaktı.Ama çok geçti.İp hızlı bir şekilde yükseldi.Maria baş aşağı duruyordu.Çığlık atmasını engelleyemedi.Bu sırada bronşu yerdeydi.Ortaya çıkan Nakai ve Sakai Maria’ya doğru yaklaştılar.
Sakai:
İnanamıyorum Büyük Savaşçı bu halde(kahkaha atar)
Maria:
Hah bu sefer siz beni küçümsemeye başladınız.
Nakai:
Evet olabilir ama bizim amacımız sen değilsin…şimdilik
Sakai:
Altın zincir
Maria bu sözlerden sonra kalbine hançer saplanmışçasına canı acır.
Nakai:
Senin sayende altın zinciri sahip olan ışığı kıracağız.Yani Sailor Moonun ışığı
Maria:
Olamaz…(gözleri dolar)
Tam o sırada ağacın üzerinde 5 gölge belirir.
Sailor moon:
Bırak onu….diye açılış konuşmasına devam eder.
Nakai:
Gördün mü?
Daha sonra diğer ağaçta 2 gölge belirir.
Uranus:
Bizi de unutmauyın
Maria:
KAÇIN BURDAN TUZAK
Sakai:
Geleceğinize o kadar emin ki (elini şıklatır ve USagi haricinde herkesi sarmaşık hızla sarar.)
Sailor Moon :
Kızlar BIRAK ONLARI HEMEN
Nakai:
Emredersiniz hemen (güler)bize emir veremezsin
Sakai:
Aslında bu kadar kolay olacağını bilmiyordum
Nakai:
Evet ya üüüf bir sürü zaman gitti
Maria:
Aslında eminim ki onu 2 haftada bulamadınız…(o da güler)
Kurtulmaya çalışıyordu Maria.Şu ipten bir an önce kurtulursa iyi olacaktı ama ama eğer başaramazsa Usagi ölecekti.Bir an ağaçta bir kişi gölge gördü.Ona çok yakındı…Ancak yüzünü göremiyordu.Çünkü üstü siyah bir pelerinle kaplıydı.
Nakai:
Artık bitti en son isteğin nedir Sailor Moon
Maria hiç ses çıkarmadı çünkü dikkat çekmek istemiyordu.Siyah pelerinli kişi elinde bir bıçak fırlattı ipe.Maria bir an kendini yerde buldu.Düşerken tek gördüğü yeşil gözlerdi oda hayal meyal.
Sakai:
Ne?NASIL?
Maria(bronşunu alarak):
WORLD GALACTİA MAKE UP
Nakai:
Kahretsin
Sailor World:
Noldu tuzak kurarken iyidiniz…ŞİMDİ GÖRÜN
Sailor Moon:
Sailor World…
Sailor World:
Size güç nedir göstereceğim
Nakai:
Hadi canım o kadar güçlü değilsin
Sailor World:
İddaya var mısın?(asası Nakai ve Sakai doğru duruyordu.)Dünyanın en gizemli güçleri senden yardım istiyorum…Kalbimi ısıt umutlarımı yeniden filizlendir..DÜNYANIN TOPRAK….RÜZGAR ÖLÜM IŞIKLARI ATTACK!!!
Nakai ve Sakai bu saldırıdan zar zor kurtulur.Sonra nefretle dönerek:
SENDEN NEFRET EDİYORUZ SAİLOR WORLD
Sailor World:
Ne tesadüf bende sizden
Bu söz altında ezile ezile giden Nakai ve Sakai Galacsuva efendilerine nasıl açıklayacaklarını düşünüyorlardı.
Maria kızlar mezarlıktan yavaşça çıktı.Yarı yolda nefes nefese kalan erkekleri gördüler.
Mamoru:
Siz iyi misiniz?
Usagi:
Evet Maria sayesinde
Maria:
Usagi abartma hak ettiklerini aldılar
Yol ayrımına gelmişlerdi.Maria evine doğru döndü.Yürüyordu yavaşça….Kimdi o pelerinli kişi?ve neden ona yardım etmişti?Hiç bilmiyordu…Apartmana doğru gelmişti.Bakışları bir an apartmanın terasına gelmişti.Gözleri ona yalan uydurmuyorsa bu o kişiydi.Hızlıca apartmana girdi ve merdivenleri üçer beşer çıkmaya başladı.
O sırada Bizimkilerin yanındayız:
Usagi:
Tüh Maria çantasını unutmuş.
Rei:
Hadi ya Usagi hiç aklına gelmedi mi çanta sendeydi?
Seiya:
Ben götürürüm
Usagi:
İyi fikir
Çantayı Seiya verir ve Seiya Marianın apartmanına doğru koşmaya başlar..
Maria yukarı çıkmıştır tabi nefes nefese kalarak.
Pelerinli kişi göz ucuyla bakar ve:
Demek geldin
Maria:
Kimsin sen?Neden buradsın?Neden bana yardım ettin?
Kişi:
Teşekkür bekliyordum…soru yağmurları değil…
Maria:
İlk önce sorularıma cevap ver hemen
O sırada Seiya orada onları izliyordu…
Kişi:
Maria…buradayım çünkü seninle konuşma istiyordum yardım ettim çünkü bu görevim ve…..
Yüzünü Mariaya döner, üstündeki pelerini hızlıca yere atar…Maria ilk önce yeşil gözleri fark eder…Kaitodur bu ama ama…Kafası iyice karışmıştır.
Maria:
Ka..Ka..Kaito
Kaito:
Evet Maria şimdi teşekkürümü alabilir miyim?
Maria:
Sen….Sana mı teşekür edicem(gözleri dolar)arkadaşın ölürken giden sen değil miydin?Kusura bakma ama yardımına ihtiyacım yoktu…(tuzlu su akmaya başlar )
Kaito:
Eğer orada Tainin yanında kalsaydım bu gün burada olmazdım(Mariaya yaklaşır)
Maria:
Neee
Kaito:
Maria şunu anlaman gerek görevim seni korumak yani prensesi….Asla asla Galacsuvanın yanında olmadım zaten olamazdım….çünkü….
Maria:
Neden olamazdın Kaito?Neden…?Sana niye tekrardan inanıyım Kaito neden?
Kaito:
Çünkü…
Mariayı kendine çeker.Maria şaşkınlığından hareket edemez.Kaitonun şaçları yüzüne değer sonra dudakları dudaklarına….Şaşkınlıkla gözlerini açmıştı….Hala tuzlu su yüzünden yere iniyordu.Bir anda dudaklarında sıcaklığı hissetti….Bu öpücük biter ve Kaito Mariaya sarılır kulağına eğilir:
Çünkü seni seviyorum ve sana hiçbir şey olmasına izin vermem emin ol ki
Maria:
…..
Kaito:
Bana inan Maria hepsi yalandı ve…yakında bu yalan bitecek
Bir anda yokolur Kaito…Maria şaşkınlığın içinde yıldızlara bakar…elli dudağındaydı….Şaşkındı bir an kendini suçlu hisseti.
Rüzgar esiyordu o gün sadece o resmi izlemek için…Yıldızlar parıldıyordu sadece Mariayı teselli etmek için… Terasta sadece şaşkın ve ağlamakta olan Maria ve nefretinden hiçbir şey söylemeyecek duvara yaslanmış Seiya….
Bölümün Sonu
Arkadaşlar çok üzgünüm ifade koyamadım bir dahaki sefere...
Bu arada inş. beğenirsiniz....
Bu arada bana çok yardımcı olan 0.7 kalemime, eski defterlerime ve son olarak Lovely Complex ve Sailor Moon'un duygusal şarkılarına teşekkür ederim
Yorumlarınızı bekliyorum

ilk yorum benden gelsin
yine harika bi bölümdü canım ilk paragraftan bi garip oldum ne güzel anlatmışsın
ilk cümlden koptum yani müthişsin canım

her zamanki gibi süperdi kesinlikle çok duygusal, romantik, akıcı ve -bilmem söylememe gerek var mı- harika yazıyorsun gözlerimi alamadım Özellikle şurda koptum:
Nakai ve Sakai bu saldırıdan zar zor kurtulur.Sonra nefretle dönerek:
SENDEN NEFRET EDİYORUZ SAİLOR WORLD
Sailor World:
Ne tesadüf bende sizden

Yalnız şurayı yanlış yazdın sanırım Galactia neden kızlara saldırsın ki?
Seiya:
Sizce Galactia ne zaman saldıracak?

pardon ya Galaksuva olacaktı o özür dilerim bazen geçirirken yanlış oluyor
hemen düzelticem
bu arada yorumlarınızı için sağolun canlarım

başka yorum yok mu?

tam da şimdi okuyordum kız sen yine neler yapmışsın böyle.
Ellerine sağlık bebem.

sağol canımın için
eh işte elimden geldiği kadarıyla bir şeyler yaptım

arkadaşlar başka yorum yok mu yahu o kadar mı kötü yazıyorum

Kötü mü? Harika yazıyorsun!! Devamı ne zaman?

yiner harika bi bölümdü ellerine sağlık cnm harikasın yeni bölümü dört gözle bekliyoruz

Anime.Web.TR'deki yorumunu aynen buraya yazıyorum.
Bu şeyde Lost'a benzedi. Ha birde Happy Tree Friends'e.

Yinede güzel olmuş ama bence Naoko Takeuchi gelmeden kaç çünkü SM'nun telif hakları hala onda ve senin fan ficini görünce yasal işlem başlatmış.Baksana ben Sailor Moon:Happy Tree Friends hikayesini yazamıyorum.