harukanın yaptıklarını okuyunca gülmekten yarıldım bana forum üyeleri gezide başlığındaki diktatör mamoruyu hatırlattı XDDDDDD(ikisini buluşturup lunaparka götürmek süper olurdu ya hahaha XDDDDDD)

bakyım da en son bölüm 19 ekimde gelmiş
acaba diorum daha beklememiz gerekecekmi die düşünüorum
bizi aydınlatacan mı?
edit:kardeşimden öğrendiğim kadarıyla yazılı haftasıymış eğer öyleyse sen dinleme beni

canım ablam napıyım sınav haftası girdi araya.10 dersten sınav olucam bir haftada
ama çalışırım
dediğim gibi canım benim yeni hikayeme çalışıyorum ve
yeni bölümü dikkatle inceliyorum
çünkü manga gen tr de fazla eleştirdiler.
bu arada bu gün yeni hikayemin ön safıyla sizinle olucam

birde Setsuna-M canım bu aşkın toz pembe olacağını sanıyorsan ben öle bir şey getirmiyecem önünüze
ayrıca Kaitonun davranışlarından anlaşılıodu.Birde kendini Kaitonun yerine koy.Aşık olacağın kız sana abi diyecek ve gözünün önünde başkasıyla çıkacak.Daha sonra birde bakmışsın zorunlu olarak düşmanı olmuşsun.
Off yazık be Kaitoya
ama dediğim gibi gözümde çift Seiya ve Maria'ydı ve her zaman öle olacak
Zaten yazık gariban Kaito bir bölüm sonra yokkkk

dediğim gibi cnm sınavlar her zaman öncelikli bekleriz biz
edit:anime.web.tr ye bakim neler yazmışlar

süper olmuş ya harukanın konuşmaları çok komikti ama son bölümde az kalsın ağlıyordum ağlamak derken seiya ağladı mı

Bölüm 14(214)
Aşk Üçgeni
Seiya’nın Kıskançlığı
Oda karanlıktı.Yatağın üzerinde oturmuş bir kız vardı.Simsiyah saçları karanlık odada görünmüyordu.Mavi gözler derinlere dalmıştı şaşkınlıkla birlikte.Yüzünü ya ağlamaktan ya da utançtan kırmızılıklar süslüyordu.
Maria odada tek başına oturuyordu; ne yapacağını bilmeyerek.Kaitonun onu öpmesi onda şaşkınlık ve bir arkadaşlığının altın zincirlerinin kırılmasının izlerini bırakmıştı.Bir daha Kaito’ya abi diyebilecek miydi?
Ya Seiya gördüyse?O zaman ne yapacaktı?Ne diyecekti?Görmediğine emindi ama kalbi buna aldırmıyordu bile .Kalbi şimdi pişmanlığın etkilerini ağır bir şekilde yaşıyordu.İki ses çıkmıştı şimdi .Biri pişmanlık içerisinde susan diğeri haykırışlarla suçsuz olduğunu kanıtlamaya çalışan….
Yatağa uzandı, kalbindeki sesleri dinlemek istemiyordu.Elini dudağına götürdü.Hissetmeye başladı bu öpücüğün ondaki etkisini…
Kaito yakışıklıydı aslında.O yeşil gözlerinden bir şey kaçmazdı.Bakışları bazen çok sıcak olabiliyordu bazen ise kutuplar kadar soğuk.Bir an şaşırdı.Bu şeyleri kendisi mi düşünüyordu?Yoksa gerçekten hoşlanmış mıydı?Olamaz bu kesinlikle imkansız diye bağırmak geldi içinden.Ama bağıramadı boğazına sanki sözcükleri dizilmişti.
Ayağa kalktı.Saçları tül ermişti.Pencereye bakan gülümseyen koltuğa oturdu.Kollarının arasına yastığını aldı.Mavi gözlerini yeni bir umutla yaşayan dışarıya çevirdi.
Karanlıkta bu sefer ateş böcekleri direklerdi.Kelebekler aşkla ışığın etrafında uçuşuyorlardı.Işık kelebeklerin bazılarını gösteriyordu mavi gözlere…Rengarenk aynı vazoda duran çiçekler gibi lekeler vardı hassas kanatlar üzerinde.
O sırada kelebeklerin kanatlarının çıkardığı hafif ve ahenkli seslerle uykuya dalmış ağaçlar vardı.Rüzgar hafifçe ağaçları sallıyordu aynı beşikte sallanan bebekler gibi….
Gökyüzü karanlığı aydınlatan başka ışıklarla donatılmıştı bu gün.Ay yine kahkahalarıyla ışığını yayıyordu birde gevezelik ediyordu yıldızlarla.Yıldızlarda geveze oldukları için bu konuşmaya hemen atlıyorlardı.
Mavi gözlerdeki hüzün utanç pişmanlık gitmiş yerini huzur almıştı.Kızın sıcak kollarında canı sıkılan yastık kızın uyumasını bekliyordu.
Yorgun mavi gözler kapandı önce başı yana doğru kaydı cama yaslandı.Yastık sıcak ve gevşemiş kollardan sessizce kurtuldu.
Bütün doğa Maria’nın uyumasıyla sessizleşmişti.Ay kahkahalarıyla gevezeliğini kesmiş yıldızlarla merakla cama yaslanmış kıza bakıyorlardı.
Maria kalbindeki hayallere dalmıştı.Yavaş ve sesiz nefesleri karanlık odada tek duyabilen sesti.Prenses uykuya dalmıştı….
_ _ _ _ _ _ _ _ _
Kapı açıldı öfkeyle…Bir genç girdi bir lambanın aydınlattığı odaya.Gencin gözlerinde nefret vardı az da ve kıskançlık…Simsiyah gözleri beklide en çok kıskançlık rehin etmişti.
Düşünemiyordu Seiya.Kaito’nun Maria’yı öpüşünü hafızası ona her dakika hatırlatıyordu.Unutmak istiyordu; sanki kolayca unutabilecek bir olaydı.
Kalbi bir an nefretle doldu.Kıskançlık şimdi gözlerinin her yerindeydi….
Maria’nın çantasını yere bıraktı ve koltuğa otur.Lamba beyaz ışığıyla her yeri aydınlatmak gibi havası vardı.Gözleri ışığa bakakaldı.Düşünüyordu Maria’yı.Kaito’dan bu şekilde nefret edişi ilk kez oluyordu.Acaba Marianın bir şuçu var mıydı?Bilemiyordu.Siyah düşünceli gözleri bu sefer ışığa dalıp gitti.
_ _ _ _ _ _ _ _ _
Sabah….Umutların yeşerdiği bir sabah.Güneşin doğanın kalbini aydınlandığı bir sabah.Ağaçlar güzellik uykularından uyanıp etrafa bakınıyorlardı uykulu gözleriyle.Kuşlar yavrularına yemek götürebilmek için yemek aramak için uçuşuyorlardı.Çiçekler merakla gökyüzünü izliyorlardı.
Usagi her zamanki gibi okula geç kalmamıştı(hayret).Yürüyordu yavaş yavaş…Aklında Maria vardı.Sürekli onu düşünüyordu.Geçmişi bilmeyen ailesini kaybetmiş zavallı bir kız.Ama her durumda da gülmeye çalışıyordu.Kendini ona çok bağlı hissediyordu nedeni bilemeyen bir sebeple.
O sırada kafasının başka bir kafaya çarptığını hissetti.Yere düşerken:
Yine mi ?

Yere düşer düşmez ayağa kalkıp özür dilemeye başladı.Kendi sesinden bir seste özür diliyordu.Gözlerini hemen açtı; karşısında onun gibi eğilmiş bir kız duruyordu.Uzun ve siyah saçlarının uçları hafif dalgalıydı.Üstünde onunla aynı olan üniforma vardı.Bir onu kendine çok benzetmişti siyah saçlarına rağmen.Diğer kız başını kaldırıp gözlerini açtı.Mavi gözleri Usaginin gözlerine odaklandı.Usagi şaşkınlıkla birlikte bu yüzü tanıyordu.Maria’ydı bu.Şaşkın mavi gözler daha şaşkınlıkla daha çok büyüdü ve en sonunda şaşkınlık yerini tatlı gülümsemeye bıraktı;
Usagi kusura bakma
Usagi:
Herhalde ikimizde dalgındık
Maria gülerek:
Olabilir.(Saatine bakar)Bu arada biraz daha yürümezsek geç kalacağız.
Usaginin yüz ifadesi değişir; gözleri küçülmüş ağzı bir karış açık bitkin ve hayal kırıklığına uğramış gibi:
Olamaz ya…Bir de bu gün okula geç kalmamak için o kadar erken çıkmıştım.
Adımlarını hızlandırırlar bu arada sohbete dalmışlardı.
Usagi:
Uykusuz gibisin
Maria:
Galiba öyle dün çok yorucu bir gündü eve gider gitmez koltukta dalıvermişim.
Usagi:
Ah! Bak unutuyordum.Dün çantan bende kalmıştı.
Maria hafif bir endişeyle:
Ah bak doğru
Usagi:
Bende Seiya’ya verdim.Sana getirecekti ama…
Maria tam anlamıyla şok olmuş bir durumla olmakla beraber bir de başından kaynar sular döküldü.Ağlamaklı bir sesle:
Hadi canım….Ben ….. onu gör….medim
Usagi yürümeye devam eder :
Belki seni uyandıramamıştır.
Maria kafasında bir takım hesaplarla uğraşmakla beraber kalbinde pişmanlık sesleriyle uğraşıyordu.Artık ayakları işlemiyordu.Her an yere çökebilirdi.Tahmin yürütüyordu.Okula gidecekti ve Seiya’yı görecekti.O zaman ne diyecekti…Düşünmek istemiyordu zaten o an düşünemiyordu.
Usagi ona uzaktan seslenir:
MARİA…..HADİ OKULA GEÇ KALACAĞIZ
Maria:
Hıhı
Normalde orada bütün yıl orada kalabilirdi.Ama Usaginin seslenişleriyle birazcıkta olsa da yürümeye başlamıştı.Usaginin artık seslenmekten bıkmasıyla Mariayı çekiştirmeye başlamıştı.O kadar yavaş yürümelerine rağmen-Maria sayesinde- o kadar şoklara rağmen okula zamanında varabilmişlerdi.Maria şoku azıcıkta olsa atlatmış en azından adım atabiliyordu.Tabi gözleri görme duyusunu kaybetmiş Usaginin yönlendirmesiyle yürüyordu.Bir an kulakları hayal meyal Usaginin mutlu sesini duydu:
Maria bak Seiya ve bizimkiler…
Maria bu sözleri duyduktan sonra mavi gözleri iyice açılmıştı.Ayaklarını hareket ettiremiyordu.Konuşamıyordu; boğazına sanki bir saplanmıştı.Ancak Usagi’nin sürüklemesiyle Seiya’nın yanına gidebilmişti.
Siyah gözler mavi gözlere baktı kıskançlıkla.Soğuk bir ses Maria’nın kulaklarında çınladı:
Günaydın
Usagi Maria’ya bir bakış fırlatarak :
Günaydın Seiya
Maria kelimeleri zorlukla seçerek:
Günay…dın
Usagi:
Seiya…Maria’nın çantasını sen götürecektin.
Seiya şöyle bir düşündü :
Haaa evet ama Maria’nın misafiri vardı
Usagi:
HAH
Maria düşünemiyordu Kaitoyu görmüştü.Şimdi ne yapacaktı?:
Davetsiz misafirdi o
Seiya sinirlenmişe benziyordu:
Sen her davetsiz misafiri öper misin?
Usagi:
HAH Yahu ne oluyor?
Maria:
Sen de her önüne gelen kızı gözetler misin?
Seiya:
O kız benim kız arkadaşımsa evet
Usagi:
HAH
Maria:
Bana suçluymuşum gibi bakma sende suçlusun
Seiya:
Eminim öyledir
Maria hızla arkasını döndü ve yürümeye başladı sanki siniri ayaklarına güç veriyordu.Yürürken bir yandan da kendi kendine söyleniyordu.
Maria:
Geri zekalı salak sanki onu ben öptüm
Usagi şaşkınlıkla olayı anlamaya çalışırken olay çoktan bitmişti.
Usagi:
Maria nereye gidiyorsun?
Maria sinirle dönüp sesin verdiği güçle bağırdı:
BU BEYİNSİZDEN UZAĞA!
Seiya:
SEN KİME BEYİNSİZ DİYORSUN!
Bağırmasına aldırmayan Maria hızlıca yürümeye devam etti.Mantığı orada durmanın iyi olmayacağını biliyordu.Ayakları 10 dk önce adım atamayacak hale gelmişken şimdi hızla koşabilecek kadar güçlüydü.
USagi şaşkın mavi gözlerini bu sefer sinirle Seiya ya çevirdi:
Aferin Seiya kızı sinirlendirdin.
Seiya:
Bende suç bulma kendisi başlattı.
Usagi:
Ne yaptı ki bu kadar sinirlendin?
Seiya:
Ona sor
Seiya sinirle arkasını dönüp okula girdi.Usagi şaşkınlığın verdiği aptallık orada kalakaldı.Daha sonra kulaklarına ahenkli bir müzik geldi.
Usagi:
Yaaaaa olamaz bir de geç kalmamak için o kadar uğraşmıştım.
Bitkin bir şekilde okulun yolunu tuttu.
_ _ _ _ _
Okuldan sonra;
Usagi eve doğru yürürken sabahki şaşkınlığının atamamıştı.Sinirle karışık bu şaşkınlığın merakını da artırmıştı.Zaten bu gün yanında ne Minako vardı ne Makoto ne de Ami vardı.Okul çıkışından sonra onları hiç görmemişti.Acaba nereye gitmişlerdi?
Kafası sorunlarla uğraşırken kulağına bir ses geldi:
‘Bip….Bip…Bip’
Usagi saatinden gelen bu sesi duymazlıktan geldi.İçinden ‘Tanrı bilir yine ne olmuştur’
Saatinin ısrarlı çalışlarından sonra çantasındaki cep telefonu çalmaya başladı.Usagi bu kadar ısrarlı çalışlarından merak etmişti.Telefonu çaldıran Ami ‘ydi.
Usagi:
Alo….
Ami:
Usagi neredeydin çok merak ettik?
Usagi:
Eve gidiyorum yalnız başıma
Ami:
Haydi, yolunun üstü tapınağa gel
Usagi:
Niçin?
Ami fısıldar bir sesle:
Maria burada
Usagi:
Öyle mi? Geliyorum hemen
Adımlarını hemen hızlandırmıştı.İçinde onu kemiren bir merak vardı.Acaba neden Seiya ile kavga etmişlerdi?
Bu soruyu düşünürken merdivenlere varabildi.
Usagi:
Üff buraya bir asansör yaptırsınlar. İn çık in çık nereye kadar
Merdivenleri tırmanmaya başladı…Kısa bir aradan sonra arkasından bir ses geldi.
Seiya:
Dolunay surat(endişeli bir sesle) iyi misin?
Usagi kan çanağına dönmüş gözlerini ve terli alnını Seiya çevirerek:
İyi….iyi …..sa…yılırım….biraz….sol…uk …al…mam ……lazım
Seiya:
Yardım edeyim mi?
Usagi:
Haaaa…evet çok iyi …. Olur.
Seiya Usaginin koluna girdi ve merdivenleri çıkmaya başladılar.
O sırada tapınakta;
Odada her türlü abur cubur bulunuyordu.Masanın kenarlarında ise çaylar…Masanın karşısında olan 5 kız..Birisi üzgün bakışlarıyla üçü meraklı yüzle birisi de ateşler püskürerek duruyordu.
Maria siniri birzcık atbilmişti abur cubur yemeyle.
Rei:
Maria…iyi misin?
Ami:
Çok solgun gözüküyorsun
Maria bir patates cipsini ağzına atarak :
İyiyim
Makoto:
Sizce iyi mi bu abur cubur?
Minako:
Ben iyiyim
Ami:
Maria bu gün Usagiden duyduğumuza göre Seiya ile kavga etmişsiniz.
Seiya sözünü duyan Marianın siniri daha çok artmıştı:
Evet
Rei:
Peki neden?
Bir patates cipsini ağzına atar ve meraklı bir bakışla Maria’ya bakar.
Maria nasıl söyleyeceğini bilmiyordu.Acaba direk söylemeliydi yoksa alıştıra mı?
En sonunda kararını veren Maria:
Seiya bir olayı gördü
Minako:
Ne gördü?
Cesaretini toplayan Maria:
Kaito’nun…beni öptüğünü
Yüzü iyice kırmızılıklar süslemişti.Bu sırada yemek yiyen Rei öksürmeye başladı.
Ami:
Rei iyi misin?
Makoto:
Ben hallederim
Reinin arkasında duran Makoto kocaman bir tokadı Reinin sırtına yapıştırdı.Rei’nin öksürmesi durmuştu şiddetle:
NEEEEEE!!! KAİTO SENİ ÖPTÜ MÜ?
Maria utanmış bir şekilde:
Şey evet
Minako:
Geçmiş olsun
Maria:
HAH
Rei:
NİYE İZİN VERDİN?
Maria:
Şaşkınlıkla…ben..(o sırada Usagi ve Seiya kapını eşiğinde duruyordu.)NE BİLİYİM BEN?
Rei Makoto ve Minako şaşkınlıkla Mariayı izlerken Sieya yı gören Aminin işaretlerini görmemişlerdi.
Maria hiddetle devam eder:
BİR AN OLDU.SANKİ BENİ ÖPMESİNİ İSTEMİŞ AKSİNE! O BENİM ABİMDİ NASIL AŞIK ODU BİLMİYORUM VE BEN NİYE FARK EDEMEDİM ONUDA BİLMİYORUM.AMA ONU BİR AŞIK GİBİ SEVMEDİM SEVEMEMDE ÇÜNKÜ KALBİMDE ZATEN BİR AŞK VAR VE BEN BU AŞKIN SAHİBİNİ ÇOK SEVİYORUM.TAMAM MI?
Bu konuşmanın içinde diğer kızlarda Seiya’yı fark eder.
Seiya fısıldar bir sesle:
Maria…
Maria şiddetle söylediği sözlerden sonra duyduğu ses onu şaşırtmıştı.Ama arkasını dönmeye cesaret edemiyordu.Son cesaret kırıntılarıyla arkasını döndü.Gözleri ilk mavi gözleri sonra siyah gözleri seçebildi.Siyah gözler onun mavi gözlerine bakıyordu.Mavi gözlerde sönmüş alev yeniden yanmaya başladı:
Senin burada ne işin var?
Ami:
Biz çağırdık Maria
Maria:
Öyle mi?O zaman siz konuşun ben gidiyorum.
Maria içinden bir türlü atamadığı bir sinirle kapıya yöneldi.Tam kapıdan dışarıya adımını atmışken bir el onun kolunu yakaladığını fark etti.Sinirle o elin sahibine döndü.
Seiya’nın yüzü bin pişmanlıkla ona bakıyordu kısık bir sesle:
Maria üzgünüm ben..ben..
Sözünü devam ettirememişti.Normalde Maria Seiya’yı affederdi.Ama içindeki kin bir kere alevlenmişti, artık bütün kinini atıncaya kadar etrafa püskürecekti.
Sert ve soğuk bir sesle:
Çok geç..benden şüphe ettin Seiya
Kolunu Seiya’nın elinden kurtarıp uzun ve yorucu-tabi çıkarken-merdivenlere doğru yöneldi.O sırada ani bir şekilde Maria’nın önünde bir ışık belirdi.Rengi belirsizdi ve sanki uzayın karanlık köşelerinden gelen bir soğukluk vardı.Işık bir an karanlık karanlık bir deliğe dönüştü , içinden iki kadın çıktı.İki kadınında ellerinde baya güçlü gözüken kılıçları vardı.Kılıçların üstünde ise 9 tane siyah inciyle beraber sarmaşıklar vardı.Kılıçların demir bölümleri parlak ve keskin gözüküyordu.Kadınlara da biri kılıcı omzuna koymuş iken diğeri aşağı doğru tutuyordu sanki her an saldıracakmış gibi tutuyordu.Maria kadınların kılıçlarından sonra onu kıyafetleri büyülemişti.Kadınların biri-kılıcı omzunda tutan-altın ve siyah karışımı renklerde kıyafeti aynı renkte olan bileğine kadar olan eldiveni ve dizine kadar olan çizmesi vardı.Kıyafetinin üst bölümünde 9 tane siyah inci aynı zamanda eldivenlerinde 2 çizmelerinde ise 7 tane vardı.
Diğer kadının kıyafeti öbür kadın ki gibi aynı modelde ama renkleri siyah ve beyaz karışımıydı.Tek farkı boynunda siyah inciydi.Öbür kadınında ise saçında siyah inci vardı.
Maria bu iki kadını tanımıyordu.Masum bir şaşkınlıkla:
Siz kimsiniz?
Kılıcı omzunda tutan kadın:
Bizi tanımadın mı Sailor World?
Maria:
HAH
Diğer kadın:
Seninle görülecek bir hesabımız var.
Bölümün Sonu

evet uzun bir aradan sonra yeni bölümle aranızdayım
yorumlarınızı büyük merakla bekliyorum

ilk yorum benden olsun gerçi ben yapmıştım ama olsun
eeevveeetttt yine hariika bi bölüm olmuş süper ötesi süper çok beğendim

vayyy*-*bayıldım çok güzel yazmışsın okurken acaba bi yazar mı yazdı bunu diye düşündüm*-*betimlemeleri falan çoook beğendim*-*

yine çok güzel olmuş bebem *.*

bide...

bu ne demek ya, noolucak kız bunun sonu, tırstım yani

üfff üfff MUHTEŞEM bazı yerler üzücü bazı yerler komik (o komik anlarda gülmekten ölücektim) ama sanki ilk bölümü biraz fazla uzatmışsın gibi ama genede süperdi

güzel olmuş

Güzel bir fanfic.

ilk başta bayaaaaaaaaaaaaa bi beğendiğim fanficiton
umarım sonunu getirirsin+yarıda kesmezsin miyu yazmıyor,merkür prensesi yazmıyor sen yazmazsan valla fanfic takip etmicem
bi de acayip şekilde Cm'ye benzettim onun dışında süperrrrrrrr

eeee yeni bölüm ne zaman gelicek