Ahaha yalnız olaya gel sonraki mesajımda da "çişe" diye yazmışım "çise" yerine, diyorum ben de bi gariplik var

_________________

3.BÖLÜM "Solfej"

"Rin.."

Gözlerimi kapatmıştım, o an geliyordu. Bunu neden yapmıştım ki?

"Momo neden gözlerini kapattın?"

Ha? Seni, seni, seni... moron. Sence neden kapattım? Gözlerimi pörtlemiş şekilde falan mı istiyordun?

"NEDEN Mİ?"

O an reflektüel olarak Rin'e bir tokat attım. Zaten yağmurda kıyafetlerim ıslanmıştı yeterince! Sinirimi bir nevi ondan çıkardığımı söyleyebilirim tabii.

"Momo napıyorsun?! Bunun anlamı ne?!"

Ne mi yapıyorum? NE Mİ YAPIYORUM? Beni öpmek üzereydin ve ben de gözlerimi kapattım seni aptal. Bunları sesli söyleyebilmeyi çok isterdim o an.

"Rin.. ben ben ne mi yapıyorum?! Rin okuldan çıktığımızdan beri dibime dibime yürüyorsun bana bir şey söyleyeceğinden bahsediyorsun, suratın kıpkırmızı ve.."

Sözümü kesti.

"Suratım kıpkırmızı çünkü üzerinde şu an senin beş parmağının izi var Momo!"

Çok sert bi ses tonuyla konuşmuştu, onu kızdırmıştım. Lanet olsun.

"Üzgünüm."

"Üzgünsün. Güzel."

"Rin, ben.."

"Momo gerçekten.. cidden böyle bir şey düşünmüş olamazsın?"

"Şey, Rin.."

Rin bir kahkaha attı. Kahkaha atmak ne kelime bildiğin yerlere yatıyordu. Aslında sinirlenmiştim.

"Seni öpeceğimi mi sanmıştın cidden, Momo? Momo ciddi misin? AHAHAHAHAHAHAAHAHAHHAH!!!!!"

"Seni moron!"

Kafasının arkasına bi tane geçirdim.

"Bu durumu nasıl açıklayacaksın o zaman sayın fosforik kafa?!"**

"Bana şöyle demeyi kes."

Rin'in gözünden yaşlar geliyordu, yağmurla karışmış biçimde. Gülmekten. Sinir kat sayım artmıştı.

"Sana yakın yürüdüm çünkü kimsenin bunu duymasını istemiyordum."

"Ve?"

"Of tamam olaya geliyorum."

"Sonunda."

"Şey.."

Rin gene kızarmıştı.

"Hani geçen bana ödünç verdiğin arşe var ya.."

"Kaybettin? Ah problem değil."

"Hayır hayır kaybetmedim.."

"Ee?"

"Annem onu kullandı,şey olarak.."

Yok artık. O kadar da değil?


"Ne?"

Hafif kızardım. Biraz fesat düşünceliyim tamam.

"Çamaşırları ve halıları dövmek için ve kırıldı! Oh be bi kerede söyledim rahatladım."

Tamam fesat olduğumu gene kabul ediyorum. Baştan belliydi.

"Of Rin! Ben de bir şey sandım."

"Ne sandın?"

"Yok bi şey."

Rin, şansını zorluyordu. Ne kadar da garip bir annesi vardı.Hangi anne keman arşesini çamaşırları dövmek için kullanır ki? Çamaşırların günümüzde dövülmeye o kadar ihtiyacı mı var hepsini geçtim?

"Bana çok kızdın mı Momo?"

"Rin, yürümeye devam et."

Gülmemek için kendimi zor tutuyordum o da bunu anlamıştı ve evime yürümeye devam ettik. Metroya binip inmemiz çok da sürmemişti bu kadar muhabbette. Ama kıyafetlerim rezil haldeydi. Haliyle onunkiler de.

Eve koşarak girdim ve o halde yatağıma uzandım. Rin'e güle güle bile demediğimin farkındaydım ama pek de umrumda değildi, onun da umrunda değildi. Gülerek kapıyı kapattığını duydum.

Gözlerimi kapatmak üzereydim ve gene o müziği duydum. O lanet müzik. Gene başlıyoruz diye düşündüm içimden. Ama bu sefer bir şey olmadı.

Kafamı zorla da olsa biraz doğrulttum. Ve o an ağzım açık kaldı.

"Minik müzik kutumun yaptığı şeylerden dolayı özür dilerim Sorufeju!"

Konuşamıyordum.

Böyle bir şey olacağını tahmin etmiştim.Ama çok güzel bir bölüm oldu gülmekten öldüm resmen.Yorum yapamayacağım yüz kaslarım çok ağrıyor gülmekten.Bu yüzden yorum yapamayacağım devamını bekliyorum.

Ehehe teşekkür ederim, ve haklısın tahmin edilebilir bir şeydi

Bi gün içinde iki bölüm yazdım resmen yahu birazcık birazcık daha yorum gelse çok mutlu olacağım ya..

çok güzel olmuş ödev yığını arasındydım görmedim

Hihihi teşekkür ederim

Pek flood'dan hoşlanmasam da


BÖLÜM 4 "CADILAR VE PERILER"

Çığlık bile atamıyordum, aman Tanrım, bu olaydan sonra eğer aklım yerinde kalırsa, ekstrem bir durum olmadığı sürece bir dine bile sahip olmayı düşünebilirdim?!

Ne diyordum ben, şu an bunu düşünmemeliyim.

"Sorufeju? O da kim? Sen kimsin? Ne müzik kutusu? Ne diyorsun sen?!"

"Ah çok fazla soru soruyorsun Sorufeju! Ben Dela. Ve bu da müzik kutum Rika."

Karşımda aslında cadı kıyafetine benzeyen bi kıyafeti olan şirin mi şirin (Evet!) bir kız vardı. Elinde de bir kutu. Kızın eldivenlerinin bir kısmında notalar vardı, müzik sembolleriyle kıyafeti süslenmişti.

Ve bu kız benim adımın Sorufeju olduğunu iddia ediyordu!

"Ne diyorsun sen? Benim adım Asuka Momoko! Sorufeju kim bilmiyorum. Ama ben değilim!"

"Ah Sorufeju bunun olacağını biliyordum! Yapma ama."

Ne saçmalıyordu bu? Anlamıyordum. Birden parmağını o kutunun içine daldırdı. Parmağını çıkardığında ucunda bir ışık vardı.

"WHAA?!"

"Şşt.. sakin ol Sorufeju."

Parmağını bileğime değdirdi. Sıcacıktı ama rahatsız etmiyordu, rahat hissediyordum. Aynı o müzik gibiydi. Ah, geldikleri yerler aynıydı.

Kafamda bazı görüntüler oluşuyordu, ama net değildiler. Daha çok.. hologram gibiydiler. Hemen gözümün önünde oluşmuş, gerçekliği delen.

Görüntülerde ben vardım, bi kaç kız daha vardı. Ama.. böyle cadı kıyafeti ile sailor kıyafeti arası bir şey giyiyorduk ve etrafımızda peri türü minik şeyler vardı. Bu da neydi böyle? Çok saçma?

"Of aptal kutu, gene bozulmuş olmalı, görüntüyü bozuk gösteriyor."

Hö?

"Neyse, sen bir şeyler hatırlayabildin mi Sorufeju?"

"Bana şöyle demeyi kes!"

"Ah tamam hatırlamadın."

"Peki onu hatırlıyor musun?"

"Kimi?"

Gene kutuyu açtı ve içinden minik bir parıltı ile bir şey fırladı, odanın etrafında döndü ve elimin içine kondu. Ah ne kadar da şirin bir şeydi ve sanki yıllardır tanıdığım en iyi arkadaştı!

Güzel ve değişik bir bölüm olmuş ama cadı ve periler bir arada olunca karışmış biraz.Başka eleştiri yapmayacağım devamını bekliyorum

Bi kaç kişi dışında kimse okumuyor ama olsun gerçekten teşekkür ederim ^^

__________________

BÖLÜM 5

"Bu bu bu da ne sen sen de kimsin nesin aman?!"

Elimdekinin ne olduğunu kesinlikle bilmiyordum ama öyle şirindi ki, ondan korkmuyordum!

"Hana ichigo hana ichigo!! Hana ichigo hana hana-chan!!"

"Adın Hana Ichigo mu yani?"

Minik uzantılarını evet dercesine kıpırdattı. Hiç de yabancı gelmiyordu aslında!

"Ichi ichi ichi!!!"

Hana Ichigo, Dela'ya doğru ilerledi ve elindeki müzik kutusunun kapağını açtı, gene. Kendimi baygın hissediyordum..

Birden kendimi o gördüğüm sailor-cadı kostümü karışık şeyin içinde, karşımda biriyle konuşurken gördüm, uzaktan kendimi izliyordum. Derin bi telaş halim vardı.
Aslında halimiz varDI. -miz diyorum çünkü yanımda beş kız daha bulunmaktaydı, kıyafetleri bana benziyordu.

Önümüzdeki topluluğa çok telaşlı bakıyorduk ve korku içindeydik. Ne yapacağımızı bilmiyorduk. Hemen arkamızda bir kapı vardı, kaçmayı düşündük ama o sırada ben öne çıktım ve sihir gibi bir şey yaptım, yani sanırım. Arkadaşlarım ise bana yardım ediyordu. Nedense içten içe bunun hafıza silme gibi bir şey olduğunu düşündüm.

En son hepimiz baygın şekilde yere düştük, topluluk da öyle. Topluluğa dikkatli baktığımda aralarında ailemin de olduğunu gördüm.

Olayları izlerken içime bir acı saplandı, gözlerim karardı, sanki enerjim çekiliyor gibiydi, ne oluyordu, ateşim çıkıyordu!

Ve şu konuşmaları duydum.

"Kabul ediyor musunuz Sorufeju ve arkadaşları?"

"Her şeye rağmen,evet.."

yine çok güzel bir bölüm devamını istiyorum

Ay yorum yapılınca cidden çok mutlu oluyorum yahu çok teşekkür ederiim

ne demek sen yazda biz yorum yaparız

İhihi ama bi sayfada 3 bölüm oldu yahu biraz birileri görsün yorum olsun bir şey olsun ona göre yayınlayacağım ben de heyecan yaptım

Bir şey söylemeliyim sm ile ilgili mi olacak?bence sm ile ilgili yapma lütfen.Tabi sana karışmak istemem.Devamını bekliyorum.

gumen ne görmemişim
acayip bir bölüm olmuş
devamını beklerim