Yeni bölüm karşınızda. Yorumlarınız için hepinize teşekkür ederim. Hepinize iyi okumalar.

8. BÖLÜM MİNAKO BİR SÜRPRİZ YAPIYOR

Hala kafam almıyordu. Nasıl olurdu da Aki meleklerin prensesi olabilirdi? Eğer Aki melek prensesse o zaman prens, kral ve kraliçe kimdi? Ben bütün bu olanlara bir anlam veremiyorken kanadımın acısı giderek artıyordu. Bir an düşündüm de acaba hangisi daha iyi? Kayıp Şehirde kaybolmamız mı yoksa can acısından bayılacak konuma gelmem mi?

Siyah saçlı kız bana yaklaştı ve "Benim adım Alice." dedi. Gri saçlı adama işaret erek "Bu da benim kuzenim Chris." dedikten sonra elini uzattı. Ben de büyük bir tereddütlükle "Acaba kızın elini sıksam mı, sıkmasam mı?" diye düşünürken etraf bulanıklaşmaya başladı. Bir saniye! Bulanıklaşan etraf değildi. Ben etrafı bulanık görüyordum. Canım öylesine acıyordu ki... Bir anda göz kapaklarım kapandı. Bayılmıştım sanırım. Çünkü dışardan gelen hiçbir sesi duyamıyordum.

Bir rüya gördüm. Rüyamda garip bir mağaradaydım. Etrafıma bakındığımda hiçbir şey göremedim. Çünkü mağara inanılmaz derecede karanlıkltı. Sanki yüzyıllardır içine hiç güneş ışığı girmemişti. Mağara karanlık olduğu kadar soğuktu da. Her tarafı buzlarla kaplıydı.

Birden gözüm kamaştı. Mağaranın biraz ilerisinde sarı bir ışık yanıyordu. Işığın geldiği yöne doğru yürümeye başladım. Işığa doğru ilerledikçe birbiriyle konuşan iki kişinin sesini duyuyordum. Sesleri erkek sesine benziyordu. Adamlardan birisi diğerine "Sakın kıpırdama. Çok kötü yaralanmışsın. Şimdi, yaranı iyileştireceğim fakat senden istediğim bir şey var. Gözlerini kapatacaksın. Ben sana ne zaman aç dersem o zaman açacaksın. Anlaştık mı?" dedi. Öbür adam çatlak bir sesle "Tamam." dedi. İkisine çok yaklaşmıştım. Onların kim olduğunu görmeme çok az kalmıştı.

Gecenin bir yarısında uyandım. Yattığım yerden doğruldum. Kırık kanadıma baktım ama sapasağlamdı. Sanki hiç kırılmamış gibiydi. Bunun nasıl olduğunu bir türlü anlayamıyordum. Kırık kanadım nasıl bu kadar çabuk iyileşebilirdi? Daldığım derin düşüncelerden sıyırdım kendimi. Etrafıma baktım. Hala Aki yanımdaydı. Tabi Alice'le Chris'te öyle. Benim dışımda herkes uyuyordu. Ama hepimiz yapraklardan yapılmış bir yatakta yatıyorduk. Yapraklar öylesine rahattı ki Hiroshi'nin odasındaki bulut yataktan bile daha rahattı.

Biraz dolaşmak için ayağa kalktım. Etraf karanlıktı. Ama güneşin doğmasına az kalmıştı. En azından ben öyle hissediyordum. Mağaranın derinliklerine doğru gittim. Yol hep dümdüz devam ediyordu. Sonra mağara iki yola ayrıldı. Fakat ben hiç tereddüt etmeden soldaki yola doğru yürüdüm. Seçtiğim yol doğruydu. Çünkü çıkışa ulaşmıştım.

Mağaradan çıktıktan sonra mis gibi deniz havasını içime çektim. Hava serindi. Ama yalınayak kumların üzerinde yürümek ve yakamozu izlemek hiçbir şeye değişilemeyecek kadar güzeldi. Öyle amaçsızca 1-2 saat kadar yürüdüm. Sonra bir kayanın üstüne oturdum. Gün birazdan doğacaktı. Şimdiden gökyüzünü hafiften bir kızıllık kaplamıştı. Ayaklarım denizin dalgalarıyla ıslanıyor saçlarımsa esen tatlı meltemde hafifçe dalgalanıyordu. Hayatımda ilk kez gün doğumunu görüyordum. İnsana öylesine güzel bir huzur veriyordu ki...

Düşündüm de, benim gibi geç uyanan birisi için bu kadar erken uyanmak fazlasıyla büyük bir başarı. Sonra birden aklıma her sabah beni uyandırmaya çalışan annem ve benim yüzümden okula geç kalan ağabayim ,Hikaru, geldi. Onları öyle çok özledim ki. Şimdi ikisi de beni nasıl da merak ediyorlardır?... Onlar için endişeleniyorum. En çok da annem için. Sally Anderson. Annemin ismi Sally Anderson. O uzun ipek gibi siyah saçları ve kahverengi gözleriyle büyüleyici bir güzelliğe sahip. Annem daha otuz bir yaşında. Kendisi on beş yaşındayken evlenmiş. Hemen hemen benim yaşlarımdayken. Hayatın zorlukları onu olgunlaştırmış. Bazen kendime bakıyorum da... Görüyorum ki ben hiçbir zaman annem kadar olgun olamadım. Hiçbir zaman... O, hayatın tüm zorluklarına karşı dururken bense en ufak bir şey için gözyaşı döküyorum.

Ben bir yandan düşünürken bir yandan gün doğumunu izliyordum ki uzaktan birisinin bana seslendiğini duydum. Başımı sol tarafa çevirdiğimde Aki'yi ve yanındakileri gördüm. Aki upuzun melek kanatlarıyla bana doğru geldi. Birden boynuma sarıldı. Ben anlamsız anlamsız Aki'ye bakarak "N'oldu ki? Neden bana sımsıkı sarılıyorsun?" diye sordum. Sonra Aki'nin yüzündeki endişeyi büyük bir ciddiyet aldı. "Her yerde seni arıyorduk küçük hanım. Senin için öyle çok endişelendim ki. Sen... " Aki'nin gözleri doldu. "Sen hayatımda gördüğüm en s...k insansın!"diye bağırdı bana. Ama Aki'ye hiç kızmadım. Çünkü haklıydı. Ama sonra... Sonra Aki bana sımsıkı sarıldı. Ben de ona. Bu çok tuhaf bir histi. Sanki Aki arkadaşım değil kardeşimdi. Kendimi Minako'ya bile bu kadar yakın hissettiğimi hatırlamıyorum.

Kısa bir süre sonra Chris ve Alice kuzenler yanımıza geldiler ve Chris "Bu duygusal an bittiyse eğer gidebilir miyiz bayanlar! Yapacak çok işimiz var çünkü. Daha kaybolan öbür melekleri de bulmamız gerekiyor." dedi. Aki'yle ben tüm dikkatimizi Chris'e verdik. Ve birbirimize sarılmayı kestik. Alice "Eğer herkes hazırsa yola çıkalım." Chris'e doğru dönerek "Oyun kartların hazır mı kuzenim?" Chris "Evet. Peki senin ok ve yayın hazır mı Alice?" diye sordu. Alice ise evet manasında başını salladı. Aki ikisine doğru dönerek "Hiroshi'nin sizden aldığı melek güçlerinizi size geri veriyorum. Bundan böyle mahkum değilsiniz. 200 yıllık mahkumiyetliğiniz bitsin artık." dedi ve Hiroshi'nin kılıcından bembeyaz bir ışık Alice'le Chris'in tüm bedenini sardı. Sonra ikisinin sırtında melek kanatları belirdi. Üzerlerindeki yırtık pırtık elbiseler yepyeni oluverdi, yüzlerindeki kirler kayboldu ve güzel yüzleri ortaya çıktı. İkisi de öyle çekici görünüyordu ki anlatamam. Alice çok güzel, Chris'se çok yakışıklı olmuştu.

Chris "Harika. Kendimi yeniden doğmuş gibi hissediyorum. Zamanı gelince Hiroshi'den..." Alice Chris'in ağzını eliyle kapatmıştı. Aki Chris'in sözünü devam ettirerek "Hiroshi'den intikamını alacaksın öyle değil mi Chris?" dedi. Chris Aki'ye cevap veremedi. Alice "En iyisi yola çıkmak. Çünkü önümüzde bayağı uzun yol var. Ne olursa olsun Hiroshi kunu bulmalıyız. Çünkü aramızda Kayıp Şehrin kapılarını açıp kapamasını bir tek bilen melek o. Eğer kılıcı olmazsa hiçbirimiz kurtulamayız buradan." dedi. Aki, Chris ve ben evet manasında başımızı salladık. Alice yanardağı işaret ederek "İlk hedefimiz orası. Oralarda bir yerlerde melekler var. Bunu hissedebiliyorum." dedi. Aki "O halde vakit kaybetmeyelim." dedi. Sonra hepimiz okyanusun üstünden uçtuk.

Akşam olmuştu. Dördümüz sönmüş yanardağda ilerliyorduk. Alice durdu ve "Sanırım burda dursak iyi olacak. Yarın sabaha kadar dinlenelim." dedi ve Chris "Çok haklısın Alice." dedikten sonra elinde bulunan oyun kartını biraz ileriye fırlattı. Kağıt alev aldı ve... ve bütün gece ısınmamıza yetecek kadar eteşi elde etmiş olduk. Chris hiçbir şey söylemeden bir köşeye kıvrıldı ve uyudu. Biz kız kıza kalmıştık. Fakat hiçbirimiz tek kelime bile etmedik. Aki sürekli esneyip duruyordu. En sonunda bu esnemelere yenik düşerek "Ben yatıyorum. Size iyi geceler kızlar." dedi ve o da uyudu.

Alice gözlerini alevlerden ayırmadan "Sen yatmaya..." onun sözünü kestim ve sordum:"Chris'le sen... Neden mahkumsunuz? Ne yaptınız da Hiroshi sizin güçlerinizi alıp buraya hapsetti? Chris ne intikamından bahsediyor?" Alice'in yanağından bir damla yaş süzüldü:"Bundan tam 200 yıl önce Dark iki meleğin tüm meleklere ihanet ettiğini söyledi. Bunun sebebi ise canavarların meleklerle ilgili her şeyi bilmeleriydi. Ben de bir zamanlar prensimizle aşk yaşadım. Fakat prensimiz beni bir paçavra gibi kenara atınca ben de öfkelendim. Sırf bu yüzden benden şüphelendiler. Chris... Chris ise aslında Hiroshi'nin öz oğlu..." Ben "Nasıl yani? Hiroshi evli mi? Peki neden beni karısıyla tanıştırmadı? Yani ben çok şaşırdım ve..." Alice sözümü keserek "Sus ve beni dinle Amy. Ne sormak istiyorsan sonra sorarsın."dedi. Ben de mecburen sustum. Alice "Fakat Chris hiçbir zaman dayımı sevmedi. Çünkü dayımın ona hiçbir zaman değer vermediğini düşünüyor. Sırf bu yüzden kaç defa tartıştılar. Chris'ten şüphelenme sebepleriyse bu. Ama bizi hep yanlış yorumluyorlar. Bana kalsa bize Dark ve Maria ihanat ediyorlar. Neyse. Eee?! senin sorularını dinliyorum. Yalnız beni baymazsan sevinirim." dedi.

Ben nereden başlayacağımı bilemiyordum. Ama bir yerden başlamam gerektiğini de biliyordum. Sonunda sorumu sordum:"Chris neden babasının ona değer vermediğini düşünüyor?" Alice "Çünkü Hiroshi hep büyük oğluna değer veriyor. Ne de olsa oğlu doku... Yani sekiz büyük melek arasında." Ben "Yani?" Alice "Yani Haruka Hiroshi'nin oğlu." dedi. Duyunca şok geçirdim resmen. Haruka'yla Hiroshi? Biraz tuhaf doğrusu. Tekrardan "Peki. Hiroshi'nin karısı kim? O neden hiç yanımıza gelmedi?" diye sordum. Alice bana doğru dönerek "O gelemez. Çünkü o... 3 815 yıl önce öldü." dedi. O an ne deyeceğimi bilemedim. Çünkü o ölen kadın için gerçekten üzülmüştüm.

Alice elini omzuma koyarak "Sıkma canını. Eğer başka sorun yoksa ben yatacağım." dedi. Ben, Alice tatmaya giderken "Var! Son bir sorum var!" dedim. Alice yüzünü bana doğru çevirdi. Ben "Peki sen Chris'in kuzeniysen senin annen... Senin annen kim?" diye sordum. Alice ise bana şu yanıtı verdi:"Minako Ai"

Farkındayım biraz kısa oldu ama haftaya olmazsa öbür haftaya bir şekilde telafi etmeye çalışacağım.

NEEEEE ...........Haruka ve Chris Hiroshi-kunun cocuklari mi ? Alicede Minakonun kizimi ?

Elerine saglik.YENI BOLUM , YENI BOLUM.........

Şok geçirttiysem özür dilerim ama biraz daha ilginçleştirmek istedim olayları. Umarım beğenmişsinizdir.

Cok guzel olmus,yani boyle guzel bir fanficde arasira boyle sok edici anlar olmali.ellerine saglik yeni bolumu bir az cabuk yaz.

Çalışacağım.

Başka yorum yapan yok mu?

Beste yeni bolum nerde ?
Hic uzulme arkadaslar mutlaka yorum yazacakdir.
Sen yeni bolum yaz yorum benden......

Ben de yeni bölümü yayınlamayı çok isterdim ama annem bir tek Cuma akşamlar bilgisayar açılacak diyor. Anlayacağın çok mağdur durumdayım.
Yorumun için de sağol ayrıca.

ya çok üzüldüm beste ama bende aynıyım kaçak giriorum.sadece cuma normalde mattan 60 aldımda

Beste yeni bolumu yaz.bu gun cuma.


Yeni bolum , YENI BOLUM.........

Beni kandıramazsın. Bugün PERŞEMBE!!! Merak etme. Yeni bölüm yarın akşama.

Tuh , sende pek gozu acik ciktin Beste , ama yarin aksama yeni bolumu isterim......

1- bilgisayar arızalanmazsa
2- elektrikler kesilmezse
3- annem kızmazsa
4- ödevlerim biterse
yarın akşama yazabilirim.

bahane ve bahane beste gerçi bakalım ben yarın napçam talep var bölümleri daha uzun yazmam lazım