birden yanımda belirdi korkudan dizlerim titriyordu şeytanı nasıl hayal ettiysem (kımızı gözler fln) hepsi tek tek onda vardı ve birde şu aptal pelerini kaçıncı yüzyıldayız tanrım!birden bana iyice sokuldu ve tıslarcasına:
-Sihir elçisi sensin ha?
-S-s-sanırım
-Öylesin evet ve sanırım seni öldürmek hoşuma gitmeyecek daha çok savaşmaya değer biri olsaydın...
kolumu tutup büktü canım yanıyordu ani bir refleksle tekme attım onun o koca küstahlıkla gülümseyen yüzüne ve o anki dağılan dikkati sayesinde kolumu geri çektim yerden hemen kalktı ve beni boğmaya başladı elleri o kadar güçlüydü ki zor nefes alabiliyordum ya da alamıyordum demek en iyisi tekrar arkaya doğru (apış arasına istemeden tabii secim şansım yoktu zayıf bölgesi olabilir diye düşünmüştüm) ayağımı attım birden geri çekilip sendeledi ama bu da pek uzun sürmedi tekrar önüme geçti ve başımı elleri arasına aldı:
-Eğlenmenin lüzmu yok anlaşılan çok erken öğrenmişsin bir kaç şeyi ama bu seni öldüremeyeceğim anlamına gelmez küçük kız

öfke patlaması yaşıyordum resmen ne yapabileceğimi bilmiyordum ama onun karşısında bu kadar yaptıklarım bile beni etkilemişti:
-Ben küçük kız değilim adım Katy anladın mı küçük şeytan!!
-Bakalım kim bir şeyleri anlamaya başladı şeytanım evet ve sen ise sıradan 'iyilik savaşçısı'gibi saçma bir şeysin allah bilir sen dora'nın maceralarını da izliyorsundur Ha?
-Saçma , o anda koşarak ki bu hıza nasıl ulaşıyorum anlamış değilim onun karnını delercesine bir yumruk attım bir kaç kez gürültülü bir şekilde öksürdü :
-açıkçası sihirli güçlerini kullanamıyorsun yoksa bir saattir fiziksel güç uygulamazdın,dedi ve gözlerinde bir anlığına kırmızı bir alev canlandı ve tekrar söndü birden etrafımın ateşle kaplandığını gördüm hemde ne ateş! geri geri çekildim yapabilecek tek şeyim kalmamıştı yavaşça çömeldim ve ölümümü beklemeye hazırlandım o kadar umutsuzluk içindeydim ki kariyerime başlamadan jübilemi yapmıştım birden her taraf aydınlandı bu ateşin bana yaklaştığı anlamında değil di bir dakika gözlerimden çıkıyordu bu ışık!birden ayağa kalktım ve havalanmaya başladığımı anladım bu da neydi böyle tanrım sihirli güçlerim buymuş demek!!ateş çemberini aştıktan sonra tekrar yere iniş yaptım gerçekten gurur vericiydi birden kapıda Alıce ve Pete 'yi gördüm koşarak yanlarına gittim ve heyecanla yaptıklarımı anlatmya başladım Pete yavaşça sözümü keserek:
-Biliyoruz umutsuzluk içinde ölümü beklediğini ve yine biliyoruz ki kariyerindeki en büyük başarısızlığın buydu Darcus sana acıdı biliyor muydun acıdı! bunun için gitti bir şeytana kendini acındırdın!
-Bak bunu bilmiyordum ama nasıl havalandım gördünüz mü...
Alıce bana acınacak bir bakış attı:
-Bunu biz yaptıık açıkçası üzerime duman sinmesini istemezdim! ama sen o küçücük şeyi bile beceremedin yol yakınken kaçmayı!!!
Gözlerimden yaşlar akmaya başladıkoşarak koridora çıktım ve okulun bahçesine kadar böyle koşarken arkamda kalan umutsuzluğu duymazdan gelmeye çalıştım koşarak ormana girdim hiç bir şeyi düşünemiyordum hiç bir şeyin önemi yoktu

ARKADAŞLAR BU KEZ CİDDİYİM MADEM KİMSE OKUMUO VE BU FANFİC KİMSENİN İLGİSİNİ ÇEKMİOSA BİTİRİCEM GERÇEKTEN SON 1 GÜN DAHA BEKLİCEM VE SONRA BİTİRİCEM HALA KİMSENİN UMRUNDA DEĞİLSE TABİİİ

Gerçekten süper bir bölümdü
Ama Anlamadığım neden Moral vercekleri yerde Kızdılar daha yeni Öğreniyor her şeyi
Çok taş kalpliler

Yani bölümü beklerim

FLASH FLASH FLASH ARTIK FANFİCİ BEN YAMAICAM SİZ DEVAM ETTİRECEKSİNİZ BELİRLİ Bİ KİŞİ YOK İSTEYEN DEVAM BÖLÜMLERİ YAZABİLİR AYRICA DAHA SIRADIŞI OLCAĞINDAN DA EMİNİM HADİ BAKALIM

bi dakika kimse devam ettirmek istemio galiba:cry:

pfff.... hala kimse bişi yazmamış :'( size hayranım bni böle g*t ettiniz