Arkadaşlar bu bölümde benden umarım beğenirsiniz çok kafa patlattımmmmm XD

Bir el arkasından ona usulca dokunmuştu. Bir an arkasını dönmeye korktu,çünkü son dönüşünde omzundaki el bir polise aitti ve onu babasının ölümü yüzünden tesseli etmek adına orda arkasında durmuştu...
Nasıl oldu bilmiyordu bile , tek bildiği o anda tüm dünyanın başına yıkıldığıydı.Ardından işte o el onu teselli etmek için orda bulunmuştu , halbuki onu teselli etmek yerine , orda onu gözyaşları içinde bırakmıştı... Bu çok uzun zaman önceydi ancak acısı hala içindeydi.Elin ağırlığını tekrar hissetmesi onu düşüncelerinden kopardı...
''Hey! Sersem , yerde ne yapıyorsun ? Ah dur tahmin edeyim , hiç paran yok ayrıca susadın ve bu yüzden de çamur içiyorsun değil mi ?'' kendi aptal şakasına gülüyordu.Patch bu güne kadar gördüğü en yakışıklı çocuk olmasına rağmen , ayrıca Patience'nin en nefret ettiği çocuktu. Patience'yle bir gün olsun dalga geçmekten bıkmamış , aksine hergün biraz daha bıktırmıştı.
Simsiyah gözleri nadiren anlayışla bakardı , ama o gözler ona asla o şekilde bakmamıştı...
Baştan çıkarıcı oldukça mekemmel bir gülümsemesi vardı,ama ona hiç o şekilde gülümsememişti....
Ah!Ve saçları; Patience hiç o kadar siyah saçlar görmemişti. Hiç onlara dokunmamıştı da . Ama istemiyordu zaten! Onun ne saçlarına ne de gülümsemesine ihtiyacı vardı...
Yavaşça ayağa kalktı , evet babası ölmüştü , ama bu onun ezik olduğu anlamına gelmezdi.Patch'in omzundaki elini sertçe silkeledi.Bu onu her nekadar şaşırtsa da , aynı zaman da güldürmüştü de...
''Ne oldu ? Yoksa seni korkuttum mu ? Yoksa sana çok mu duygusal hissettirdim ? Sorun ne ? Konuş benimle tatlım'' dedi dalga geçerek.Patience o gözlere tiksintiyle bakıyordu.Nasıl onu düşünebiliyordu ? Ne biçim bir insandı o ?
''Benim senin dokunuşunda hissedecek tek duygum yok! Benimle uğraşmayı bırak sıkıldım artık , git kendine başka birisini bul! Kim olursa olsun umrumda değil! Yeter ki benden uzak dur!''dedi.Daha önce hiç bu kadar sert çıkışmamıştı.Patch'in gözlerindeki şaşkınlığı görünce , sözleriyle gurur duydu. Bakışları yumuşamıştı.Arkasınu dönüp yürümeye başladı.Saçlarının ucundan su damlacıkları akıyordu. Ama umrunda değildi.Patch onu bileğinden tutup dudaklarını dudaklarına bastırdığında da umrunda olmamasını diledi , ancak gururunun ezilmeye hiç niyeti yoktu.Onu sertçe itti ve yüzüne tüm gücüyle tokat attı.
Onu ne hakla öpebilmişti ? Kendini ne sanıyordu ? Dur biraz bu soruları kendine değil o mankafaya sormalıydı.
''Beni ne hakla öpersin ?! Sana benden uzak durmanı söylerken, beni öpmeni kastetmedim!''Patchse ona sırıttı:
''Tokat yediğime kesinlikle değdi , dudaklarının mükemmel bir tadı var''dedi.Patience onun bu sözlerinden etkilenmek istemiyordu , ama etkilenmişti bir kere .Kaşlarını zoraki bir şekilde çattı ve:
''Herneyse , öhm benden uzak dur yeter başka hiçbirşey istemiyorum.Anladın mı ?''
''Anladım ,Melek'' Patch sanki kafasına saksı düşmüş gibi değişivermişti ... Şaşırtıcıydı...
''Her neyse sonra görüşürüz''dedi ve son süratle oradan uzaklaştı.Birkaç dakika sonra otobüs durağının oradaydı.Otobüs durağındaki camalardan yansımasını görmek için döndü ve o anda donup kaldı.Elleriyle dudaklarını örttü , birkaç kez gözlerini kırpıştırdı.Bu mümkün değildi! Nasıl olurdu?! Babası birkaç sene önce gözlerinin önünde öldürülmüştü. Bu adam onun babası olamazdı. Ama oradaydı işte. Tam karşısında durmuş ona gülümsüyordu.Ona babasına doğru bir adım attı , ama yer ayaklarının altından kayıyordu sanki...
Her yer dönüyordu... Sonra herşey karardı...