CAN İLE CANAN

Seviyorlardı birbirlerini,
Belki arkadaşça fakat yıllar sonra dönüştü bu sevgi büyük bir aşka Canan seviyordu Canı çılgınca sevemezdi başkasını ömrü boyunca Can liseye başlamıştı. Kaptırdı kendini başka bir kıza yıllar geçti aradan Canan bekledi üşenmeden. Evlenecek çağlara geldikleri an hayaller kurardı zaman zaman Dediler ki Can evlenecekmiş. Kız istemeye gideceklermiş. Canan kendisi sanmış, süslenmiş püslenmiş. Sabah oturmuş pencereye geldi gelecek diye, fakat ne gelen var ne giden. Canan şaşırıp kaldı öylece, anladı kendisi değilmiş. Yine şımarık sevgilisiyle. Nişan bir ay içindeymiş
Başlamıştı bir telaş alışveriş. Canan feleği sitem oluyordu. Her gece dua ediyordu. Gün geçtikçe eriyordu. Bu haline sadece onlar değil gökteki melekler bile üzülüyordu. Yetti artık çile dönecekse dönsün geriye, dualar hiç fayda etmedi.
Can geriye dönmedi. Canandan nikâh şahidi olmasını istedi. Canan ister istemez evet dedi.
Nikâh günü geldi çattı. Arabalar sokağa yaklaştı. Can takımlar içinde harikaydı. Bir bakışı bütün vücudunu sardı.
Canan hala umutluydu. Allahtan sabır bekliyordu. Can gözlerini semadan ayıramıyordu. Saatler geçiyordu. Saat olmuştu 12. Damat ve gelin içeri girdi alkışlar tüm salonu inletti. Nikâh memuru başladı sorulara kızdan, sonra sıra gelmişti Cana. Canan bakıyordu Canın ağzından çıkan her satıra, Can Evet diyerek inletti salonu Cananın ümitleri söndü, kimse kalmadı salonda bir Canan vardı pencere kenarında. Bakıyordu boynu bükük onlara, son gücüyle oda çıktı dışarıya, bulutlar bile başlamıştı ağlamaya, çılgınca koşuyordu bilmeden.
Güneş ağarırken duyuldu SELA sesi dediler, Canan ölmüş. Tabutun içinde bile bir melek gibiydi. Aradan yıllar geçti.
Kavgalar başladı zaman zaman. Bir çocukları oldu tıpkı Canana benziyordu saçı gözü her yanı, Can çocuğa baktığı an anladı Cananı sevdiğini fakat iş işten geçmişti. Kavgalar gittikçe şiddetleniyordu. Kızı büyüyüp serpiliyordu. Sanki Cananın ikiziydi. ALLAHIN Cana verdiği azabıydı bu Can daha fazla dayanamadı buna astı kendini kuru bir ağaca göçmüştü oda öbür dünyaya. Canan bekliyordu onu cennetin kapısında gömdüler onu Cananın yanına,

beyaz bir zambak bitiverdi arada örnek olsun bu dünyaya
Tüm Sevipte Ayrılanlara...
YILLAR GEÇTİ ZAMBAKLAR SOLDU. AYNI
CAN İLE CANAN GİBİ


ALINTIDIR