CHAPTER 1
Usagi kendini gri bir koridorda buldu, elleri yara bere içindeydi. Soluk soluğa kalmıştı ancak koşmalıydı, duramazdı. Zemin ayakları altında titriyor, çığlıklar kulaklarını tırmalıyordu.Kapıları tek tek açtı, broşunu elinde sıkı sıkı tutuyordu. Tiz bir çığlık duydu.
- "Ariadne" !!!!
Nefesini tutarak olduğu yerde döndü ve onu gördü. Derin bir soluk aldı ve gözlerini açtı. Yatağındaydı. Mamoru yanında sakince nefes alıp veriyordu. Hiçbir şey farketmemişti. Saçları yüzüne düşmüş, hafif aralık pencereden esen rüzgar o sıcak yaz gecesince hafif terlemiş saçlarını okşuyordu.Usagi gözlerini kapadı. Onu düşündü."Ariadne"!! Kalbi sıkıştı, vücudu kabusun tetiklediği gerginliği kontrol altına almaya çalışıyordu. Herkesi düşündü.Onları kaybedemezdi.Kaybetmeyecekti.
Yataktan yavaşça kalktı,odadan ayrıldı.Kabuslar son bir aydır devam etmekteydi.Kendini her gece o soğuk, gri koridorda buluyordu.Ve bir de Ariadne vardı. Galaxia'dan sonra her şeyin bittiğini düşünmüştü,ama belki de rüyaları yaklaşan tehlike konusunda onu uyarmaya çalışıyordu. Nefes almalydı,uykusuz gecelerinin çoğunda yaptığı gibi ailesinin evine gitmek üzere Mamoru ile yaşadığı apartmandan ayrıldı. Gece olmasına rağmen üşümüyordu.Gözleri boş ve nemliydi. Yavaşça ilerledi.Bilinçsizce yürüse de bilinçaltı onu yönlendiriyordu;evine ,ailesine gidiyordu. Durdu,kafasını kaldırdı,yüzüne sıcak bir gülümseme yayıldı,evi oradaydı.Okula geç kaldığında o kapıdan koşarak çıkar, hızlıca caddeyi geçer,tüm acelesine rağmen şeker dükkanlarına şöyle bir göz atardı.Mamoru ile buluşacağı günlerde annesi ona camdan el sallar,yüreklendirircesine gülümserdi. Derin bir nefes aldı Usagi ve kendini daha iyi hissetti. Hava soğudu, ters giden bir şeyler vardı. Topukları üzerinde döndü ve bahçe kapısına yanaştı. Aynı anda geceyi soğuk bir çığlık yardı.
- CHRONOS SILENCE TORTURES!!!
Sessiz gece daha da sessizleşti, Usagi hareket edemiyor,nefes alamıyordu.Vücudunu yakan acıya rağmen, çığlıkları boğazında düğümleniyor,göz yaşları yanaklarından süzülüyordu. Hemen ardından sessizlik geldiği hızla bozuldu. Usagi nefes aldı,acı sona erdi. Kim? dedi Usagi. Neden? Ancak düşünecek vakti yoktu.
- AIOLOS BLACK FIRE!!!
Usagi yanağını yalayıp geçen ateş topundan son anda kurtuldu. Kendini kaldırıma fırlatmıştı,elleri ve dizleri kan içindeydi. Arkasını döndü ve onları gördü.
- Demek Ariadne'nin bahsettiği Ay Savaşçı'sı sensin Usagi Tsukino. dedi uzun boyu,küçüçük gözleri ve kocaman ağzı ile korkunç görünümlü yaratık. Siyah elbisesi, uzun kırmızı saçları ve korkunç,soğuk gülümsemesiyle insanın kanını donduruyordu.Usagi dudağını ısırdı,
-Siz kimsiniz, ne istiyo.....
- CHRONOS SILENCE TORTURES!!! Usagi bedenini yakan,soluğunu kesen o sessizliği tekrar hissetti ve konuşamadı. Sarı saçları,kocaman gözleri ve mavi elbisesiyle orada duran ikinci yaratığa baktı Usagi.
-Konuşabileceğini söyleyen olmadı ! Usagi gözlerini kapadı,uyanmayı bekledi.Bu da o kabuslardan biriydi.Birazdan Mamoru adını söyleyecek,saçını okşayacak ve Usagi gözünü açtığında,istediği tek kişinin,Mamoru'nun gülümseyen yüzünü görecekti. Ve o an beklediği sesi duydu.
-Usagi!!!!
Ancak kendini soğuk zeminin üzerinde,ailesinin evinin önünde acı çekerken buldu.Her hücresi çığlık atıyor, vücudu istemsizce titriyordu. O an sesin geldiği yöne baktı.Yerde, gözleri acıyla yerinden uğramış olan Usagi'yi gören annesi elini kızına uzatmış,yardım etmek için öne savrulmuştu.Usagi,annesini gördüğüne daha önce hiç bu kadar üzülmemişti,o burada olamazdı,olamazdı!
- AIOLOS BLACK FIRE!!! Usagi'nin annesi onu henüz açtığı evinin kapısını parçalayan ateş topundan kızını kurtarma içgüdüsü ile sıyrılmış Usagi'ye soru sorarcasına bakıyordu. Korkunç patlama evin kapısı ile birlikte bir kısmını da parçalamıştı. Kahkahalar, çığlıklar Usagi'nin zihninde yankılanıyordu. O an ayak sesleri duyuldu,şimdi de babası ve kardeşi parçalanmış kapının ardından onları izliyordu.
-Hayır,hayır,hayır,hayır!!!! dedi Usagi.Neden yatağından çıkmıştı,neden burdaydı,neler oluyordu?
Mavi elbiseli yaratık :
-Biz Ariadne'nin savaşçılarıyız. Seni öldürmeden önce adlarımızı bağışlayacağız. Ben....
-Hayır!!! Birkaç şey aynı anda oldu,Usagi'nin annesi parcalanmış evlerinden ayrılmış kızına doğru hamle etmişti. Babası ve kardeşi ne yapacaklarını bilmez halde onları izliyorlardı. Usagi geç kalmıştı,artık çok geçti.
-CHRONOS SILENCE TORTURES!!! Her şey yine sessizliğe karıştı.Usagi çığlıkları boğazında düğümlenen,dehşetle kıvranan ailesini gördü. Annesi elini uzatmış yerde uzanıyor,kardeşi ellerini göğsünde birleştirmiş nefes almaya çalışıyor,babası ise çaresizce görünmez saldırıya karşı ailesine siper olmaya çalışıyordu. Soğuk çığlıklar havayı yardı. Usagi ailesiyle göz göze geldi, o dehşet anında onlara gülümsedi, onları koruyacaktı,ailesini,Mamoru'yu,kızları,herkesi. Ve belki de son umudunu, o sözleri, yıllar sonra gecenin karanlığına haykırdı..
-MOON ETERNAL MAKE UP !!! ...