bir kaç gün önce başladım ve sonunda bitirdim *-* (çok bölüm yoktu kabul ediyorum ama ödevlerden anca sıra geliyodu xD)

ve bayıldım *-*
iyiki haruka geldi gelmek için biraz daha bekleseydi usagi için ağlayacaktım valla normalde pek sevmem harukayı ama birden kanım ısınıverdi bu fanficde resimli resimli çokta güzel olmuş tam benlik ybyi sabırsızla bekliyorum *-*

nihahahaa
naokooooo buraya bak!!!!!
karizman çizildi artık kimse "noolur devam et naoko" demeyecek

şşşt yerli naoko getir artık şu mamoroyu dayanamayıp ben gelecem yoksa

tamam sakinim

,,,,
@hotaru-tomoe
Sen okuda canım, nezaman okursan oku .. Açıkçası biriktirip okumak daha iyi Okurken bölüm beklemekten hiç haz etmem ( Ama bunu burayı okuyanlar duymasın tabbii ) Çaktırma

@bezgin
Sayın BEzgin
Ne kaa acelecisiniz yaa Napiyim müdür, Mamo geldide gelme mi dedim .. Valla teşrif ederde bu taraflara uğrarsa, ilk size haber vercem Hatta bağırcam tüm İStanbul duyacak... Bende gelmesini istiyorum ama ne olur bilmem ..
Yani bunu bekleyerek okursanız ,sonuç yaprakdökümünden kötü olabilir. Buraya ne zamana kadar yazarım bilmiyorum. Bir planım yok. Çok uzunda sürebilir. Şimdiden bunları söylüyorum ki sonradan şaşırmayın. Zararın neresinden dönülse kardır nede olsa

Ha bu arada Nakao da kim oluyor yahu ... Burayı bizzat Usako (ben )yazıyor...

Sevgilerimle
Usagi Tsukino

bi kaç gündür uğramıyordum ama çok harika gidiyor devam et

Teşekkür ederim .. Devam edicem, inşallah

Tabiki ediceksin şaka şaka ama et yani etsen iyi olurdu et bence yani etmelisinn dimiiii tamam tamam sustummm

Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor .Lütfen daha sonra tekrar deneyiniz.
The person you have called can not reached at the moment please try again later ....
Usako şu an projenin biri ile çebelleş ediyor. Sizi arıcakmış.

jandaaarrkk jandaaaarrrrk şaka şakaa sabırsızlıkla bekliyorummmm inş çabuk olur

. * . * . * . * . * .



. * . * . * . * . * .

“Mutlu yalnızlıklar vardır ömrün.
Bu iki ters kavram birbirini öldürmeden yaşatır sizi.
Günler daha uzun sürer, an’lar daha kalıcı…

Yalnızlıktasınızdır! Ama ne bir gidenin ardında bıraktığı kadar ağlamaklı ne de gelenin, gelirken getirdiği kadar eğreti…
Yalnızlığınız size aittir.

İçinizden gelen ve içine sığamayacağınız yalnızlık, sizi sizle barıştırır.
Küs yanlarınıza tebessümle dokunursunuz. Yaralarınızı, canınızı yakmadan anarsınız.
Ve içten bir “eyvallah” dersiniz yaratanınıza. Her şey geçmiştir ve geçmişte kalmıştır. Mutlu yalnızlığınız size iyi gelir. İçinizden gelen yalnızlık, sizi dışarılara salar.

Kentin durağan devinimlerinden sevinçli ayrıntılar bulup çıkarırsınız.
Bir fark etme evresi içinde, bildiklerinizi tanımaya başlarsınız. “Bu da buradaymış” dediğiniz nesneler sarar etrafınızı.

Aynı evde, aynı insanlarda, aynı kentte yenilerinizin ve unuttuklarınızın olduğunu anlarsınız.
Erteledikleriniz gelir aklınıza.

Uzun süredir görmediğiniz bir yakınınız, çokçadır yemediğiniz bir yemek, sayfalarını karıştırmadığınız bir kitap aklınızın dip köşesinden çıkar gelir ve sizi bulur.


Çerçeve içinde, duvarda asılı kalmış çocukluk gülüşünüz, baktığınız olmaktan kurtulur ve gördüğünüz olur. Sizin olur, sizin olanlar.
Mutlu bir yalnızlıkta, bir zamanlar kaçtıklarınızı kendi ellerinizle ararsınız. Korktuklarınıza, korkusuzca hesap sorarsınız; hesap verirsiniz…

Kendi yalnızlığınız size güç verir.

Daha çok konuşursunuz, daha çok susarsınız...”

Bunları söyleyen yabancı bir insanın nasıl olurda bana bu kadar yakın cümleler kurduğuna şaşırdım. Ben kelimelerim içinde çıkamazken, birileri benim yerime bunları kullanıp çoktan şahane cümleler sıralamış olduğunu görmek garip...

Uzun zaman oldu değil mi günlüğüm…

Haftam yoğun geçti. Hep olduğu gibi. Kızlar gitti. Üzüldüm mü diye sorarsan, tabi ki biraz üzüldüm ama çok sürmedi. Havaalanına kadar gitmedim, bana kalsa giderdim ama ikisi de buna gerek olmadığını söylediler bende, gitmedim. Evime gelip bana veda edip gittiler. Normal yaşantıma döndüm yani…

Hiç bir şey yapmak gelmiyor içimden. Sadece yatmak boş boş. Hoş yatıyorum, sonra sıkılıp kalkıyorum. Elime kalemlerimi alıyorum, belki resim çizmek isterim diye, yok olmuyor. Gözlerimi kapatıyorum, karalamak istiyorum olmuyor. Yazı yazayım diyorum, oda olmuyor. Okumak istiyorum, elimdeki incecik kitabı zar zor okudum. Müzik dinlemek bile gelmez mi, bir insanın içinden… sadece işe giderken otuz dakikalık yolda dinlediklerim. Durum o kadar vahim işte...

Sana bile yazmak için toparlayamıyorum kendimi. Hayır komik olan eskiden severek yaptıklarımın hiç birini yapamıyorum. Yeni bir şey de yapamıyorum. Ve bu ne kadar sürer bilmiyorum.
Bugün Pazar tatilim ve akşama kadar pijamalarla evde bi o yana bi bu yana düştüm durdum.



Her sabah uyanırken “Geleyim hemen yatacağım uyuyacağım” diyorum. Ama olmuyor maalesef. Saat 11 sonrası uyku filan yok,kaçıp gidiyor. En erken saat 01:00 buluyor uyumam. Sonra işyerimde uyku modunda devam ediyorum. Kendimi zar zor ayıltıyorum.

3 dakikalık zaman zarfında rüya görmek..
''Nasıl'' diye sorma bende bilmiyorum...Başımı kısa bir süre için masanın üstüne koyuyorum , sonra sonra............

Bazen bir günün tamamı uyumuşum gibi iyi geliyor o kısa zaman.

Bazen de kötü bi kabustan uyanır gibi.
Bazende huzurun sonu, sıkıntının başlangıcı oluveriyor...

Tamam bu aralar biraz depresif polyanna modunda kalmış olabilirim. Ama bunun bu uyku haliyle hiç alakası yok...
Olağan birşey...Belkide değildir... Bana özeldir bilemedim şimdi ..,Size de oluyor mu?? Yoksa 3 dk rüya görebilen tek insan ben miyim ^^'

NeySe şimdi o hallerden biriyle savaşıyorum da,...
Kendimi ayıltmaya çalışıyorum...
Kusura bakmasın kimse, öyle bir halet-i ruhiye içindeyim işte...

çoook güzeel bende tam seni anıyordum biliyormusun acaba yazmışmıdır diye. ama bugünkü günlüğün bir ayrı geldi belkide beni bana anlattığın için. venüsforum da takip ettiğim tek fanfic. teşekürler arkadaşım birkez daha o eşsiz ve sonsuz hayal gücüne bizi de aldığın için..

. * . * . * . * .

Aslında yazabileceğim bir şey yok gibiydi... Ayrı ayrı konular açıp bir kaç cümle ekledim. Olmayacak bu böyle diye sildim
Uzun süre yazmadım, günlüğüm küser sonra bana dedim . Biraz alıntı, biraz ekleme derleme sonuç bu ...
Yazıp çıktım. Yorum yapanlar süpriz olsun , sabah görünce mutlu olurum diye.
Bi baktım kimse bakmamış .
Bu, yazmayı bırakmak için sebep olur mu? yazarının bile nereye gittiğini bilmedi bir hikaye, devam etmesi gerekli mi?
Sonra "Aman boşver" dedim Ben içimden geçenleri yazarken illa birilerinin mübtela olarak okuması gerekmez .
Okuyana teşekkür ederim , okumayanlara da teşekkür ederim ...
Ben yazarım gerisine karışmam

@haruka-usa
"Beni bana anlatmak" garip oluyor değil mi? Sanki dünyada sadece kendimiz yaşıyoruz bunu ve anlayan kimse olmuyor etrafta. Aslında herkes benzer yanlızlıklarda yaşıyor.
Benzer düşüncelerde.

Bazıları bunu dile getiriyor, bazısı hiç hatırlamak istemiyor, düşünmek istemiyor belki, çok fazla kafası karışmasın diye.

Bazıları da anlamaya çalışıyor, arayışa giriyor,kendi ifade edemes bile birilerinin cümlelerinde kendini buluyor.
Ben o cümlelerde buldum kendimden birşeyler, paylaştım. Sen de benim yazdıklarım da kendinden birşeyler buldun.
Bu EŞSİZ ve sonsuz hayal gücüme sizi de aldığın için mutluyum. Hoşgeldiniz
Ben burdayım, sanırım yazmaya devam edicem...

bir yazar herşeyden önce kendi için yazmalı. Bu seni mutlu ediyorsa yazmaya devam et kim okur kim okumaz düşünme bile. Ben öyle yapıyorum yazıyorum çünkü yazınca dünyayı daha iyi anlıyorum yazmaktan vezgeçmek hayattan vezgeçmek benim için. Yazıyorum heran hersaniye ama kendim için. Sanırım senin fanficinede bu yüzden bağlandım. bu seni mutlu ettiği sürece devam etmelisin. evet bazen tıkandığın zamanlar olur benimde olmuyor değil ama en beklenmedik anda ufak bir melodide izlediğin filmin can alıcı sahnesinde bir anda ilham gelir alırsın kalemi kağıdı sonra sen bile dersin bunu ben mi yazdım. o yüzden vazgeçme vazgeçmeyelim ki küçüklerimizide yüreklendirelim.

eylem abla çok haklısın bence. benim resimlerime kimse bakmasa ben yine çizerim
jandark mükemmel yazıyorsun........
daha da bişey diyemicem çünkü kelimeler kifayetsiz kalıyo

söylenecekler söylenmiş..
sık sık yorum yapmasamda takip ediyorum.. ve yorum yapmadan okuyanlar var bence.. içinden yazmak geliyorsa eğer, yaz..
yok artık yazamıyorum ilham kalmadı falan dersen, biraz dur dinlen.. hiç beklenmedik bi anda ilham gelir tekrar..