çok yüklenme kendine

Bu arada imza konusunda aştın küçüğüm
Maşallah
Tmm kendime yüklenmicem (Yada yüklenmeli miyim Valla bende karışığımm yaaa Ama birşeyler yapmalıyımm )

çok güzel iki bölümdü *-*
son bölümdeki hikayeye bayıldım sen nasıl rastlıyosun böyle şeylere jan =] aslında çok şanslısın =] bende nette geziniyorum okuyorum ama böyle şeylere rastlamıyorum u.u
ayrıca şu boşluk duygusunun sadece bende olmadığını bilmek -her ne kadar bencilce olsada- beni rahatlattı yalnız olmamak güzel bir şey tabi sizden farklı olarak bende birazda olsa hayal var =) ama umut yok >.<
ah onun dışında şu şapkalı adam <-< acıdım ona >_< bunca zaman kendini diğerlerinden küçük ve aşağıda hissetmiş <-< en sonunda da kendi egosunu tatmin etmek için o kadını kullanmış ve kadınada yazık oldu =[ içim acıdı okurken =[
(yazara not: bu usagi niye hep böyle hüzünlü şeyler okuyo buluyo yazıyo usaginin gülmesini güldürmesini istiyorum sanırım benim dileğim bu herkes bir an için bile olsa yaptığı işi, düşünmeyi bıraksın ve sadece gülsün, tebesüm etsin hemde sebebsiz yere sonrası... sonrası zaten büyük bir rahatlama olacak

öyle oldu birazz
yok yok yüklenme o kadar üzme beniii

bir parça ay tozu küçücük bir parça dünyamı tamamıyla değiştirirdi bir anlamı bir sihiri olurdu yaşadığım basit hayatın..hayallerimin hepsini asla ulaşamayacağım aya sakladım biliyorum orda kimse dokunamaz onlara ama bende gerçekleştiremem çünkü hayallerim benden çok öte.
çok hoştu teşekkür ediyorum. kendini zorlama beynini boşalt biraz kendiliğinden gelir herşey =)

*.*.*.*.*

Günlüğüm ; sevgili dostum….
Nasılsın? Bu soruyu soruyorum, çünkü hep kendimden bahsediyorum. Benim olaylarım benim sıkıntım sevincim… Seninde sıkıntın tasan varsa iyi bir dost olarak sormam lazım Hep ben, hep ben olmaz değil mi??



Dün klasik bir pazardı. Pijamalarım ve ben… Saatlerce öyle yattığım yerden TV seyrettim. Gerçekten Tv izleme özürlü olmuşum fark ettim. Hoş ekranda çokta izlenecek bir şey yoktu zaten. Saçma yarışma programları, illaki aldatan birilerinin bulunduğu diziler… He bak kadın programları yoktu dün. Pazar olduğu için sanırım. Yani anlayacağın zapladım öyle dengesiz bir biçimde. Bir ara kliplere takıldım. Gerçi 3. Klipten sonrasını hatırlamıyorum ne yalan söyleyeyim. Ama şunu fark ettim, bir sürü tanımadığım insanlar mantar gibi türemiş yine …
Galiba hayatı bir miktar kaçırıyorum ben .
“He şimdi bi TV den buraya mı geldin Usako, ne alaka…” diyeceksin. Sadece TV de değil, bu genel olarak bir a-sosyallik durumu …
Gezme tozma durumum şahsi olarak vardı tabi… Bir zamanlar. Uzun zamandır bu yönümü kaybettim. Ne yalan söyleyeyim alışveriş yapmaya bile çıkmıyorum. En fazla iş çıkışı marketten yiyecek için bir şeyler alıyorum.
Geçen dedim azıcık dolaşayım. Şehrin normal kalabalığında, sanki insanlar üstüme üstüme geliyor, daraldım bunaldım . Atladım arabaya eve geri döndüm. Sonra iyice yabanileştiğime kanaat getirdim .

Cumartesi günüde böyle hava bir güneşli bir şirin “Birilerini bulayım da dolaşalım…” düşüncesiyle, Umino’ya aradım, işi olduğunu söyledi. İkra’ ya söyledim bir arkadaşı rahatsızmış. Onu görmeye gidecekmiş “İstersen sende gel” dedi. Onu da ben istemedim .

Ben de pes ettim o güzel havayı cebime attım, muhasebedeki bayanla durağa kadar yürüdüm. Biraz bekledik araba için. O sırda bizde biraz sohbet ettik. Dedikodu ettikte diyebilirim . Ama önce o başlattı . Gerçi buna dedikodu denmez sanırım ben sadece kendi fikirlerimi söyledim. Malum ilk çalışma yerim olduğu için bazen gereksiz strese de giriyorum. Yapmak zorunda olduğum işlerden fazlasını yapıyorum-yada yapmıyorum, iyi niyetim sömürülüyor gibi geliyor... Neyse işte... Bunlardan sıkıldın sen Konumuza dönelim .

Evet a-sosyallikten bahsediyorduk. Uzun zamandır yapmakla mutlu olduğum şeyleri, yapamıyorum. Nedenini ben de bilmiyorum. Resim çizemiyorum, bu benim için çok kötü bir durum .
Kitap okuma saplantılarım vardı… Şimdi bak en son ne zaman elime bir kitabı alıp sabahladım unuttum. Eskiden okuyacak bir şey bulamayınca gazetelerin verdiği o acizane ansiklopedileri okurdum uyumadan önce. Annem odaya gelir “Işığı kapatayım mı?” derdi. “Yok…” derdim.
Bide ahenkle okurdum ki gören dünya klasikleri okuyorum zannederdi . Netice itibariyle karadul denilen örümceğin hayatını, kuğuların eşlerine yaptıkları dansları, kelebek teoremi okumak işime yaradı mı ? Vallahi bende bilmiyorum .. Ama fazla bilgi göz çıkarmaz diyorum..
Küçükken doktora gittiğimizde “Söyle bakalım büyüyünce ne olacaksın” sorusuna her çocuk gibi bilim adamı olacağım cevabını ben de verdim. Gözümü yükseklere dikmiştim yani…
Sonra biraz farklı işlerle uğraşınca başka fikirlere yöneldim.
TV de Gizem Avcısı diye bir dizi vardı, “Sydney Fox” sanat tarihi uzmanı o macera senin bu macera benim koşar dururdu her bölümde. Her olayı çözerdi, tuzaklardan kaçardı, hazineyi bulurdu. Ne yapar eder kötü adamlardan da kurtulurdu. Çok bilgiliydi. Bir gün öğretmenimde sordu, “İlerde ne olacaksınız. Düşündünüz mü? ” diye. Beni kaldırdı bende birden “Arkeolog ” dedim. Herkes suratıma baktı.
“O ne be… “
“Anlamadım ben..”
“Alkolik mi olacakmış….” diye sesler yükseldi sınıftan.
O koşullarda çok bilinen bir şey değildi. Böyle çok yaygın bir meslekte değil ki, şimdi ki gibi net alemi de yok ki, şak merak ettin git google ye yaz çıksın .

Bu, arkeoloji sanat tarihi fikrimle o zamanlar en yakın arkadaşım olan Aiko kandırmıştım. İkimiz ortak olacak maceradan maceraya koşacaktık. Kardeşim ve onun kardeşini de yanımıza yardımcı alacaktır. Hani her filmde süper başrol oyuncusunun ardında çok bilen,gözlüklü PC başında araştırma yapan birileri olur ya, hep telefonla ulaşırsın, heh onlardan işte…

Sonra hiç ayrılmayız dediğim ilk,can arkadaşım olduğunu düşündüğüm Aikoyla ayrı düştük. İlkleri benim için çok zordu. Telefonlarda konuşurduk. Bir gün o aradı bir gün ben… bir süre böyle giderken o sırasını atlatmaya başladı. Ben onu aramaya devam ettim. Mesaj atım. Uzun zaman geçti. Her doğum gününde mesaj attım. Hiç atlamadan hem de, çünkü ne olursa olsun o benim arkadaşımdı. Annem “Kızım artık aramıyorsa sende arama” dedi. Karşı çıktım anneme “Olsun” dedim. Şimdi anlıyorum annemde benim üzüldüğümü görüyordu sanırım. Belki takıntı yaptım Aiko’ yu bilmiyorum. Belki yolda görse tanımayacak bile beni artık. Ben en son geçen 15 Nisanda doğum gününü de kutladım. Geç oldu sanırım ama anladım. Biz kopalı çok olmuş… Şimdi daha iyi görebiliyorum. Hepimizin farklı hal, almış hayatları… Ve ben tek olarak arkeolog olamazdım.

Çocukluğum bi garipti zaten benim. İlk çocuktum. Babam annem bütün acemiliklerin bende çıkardı. Annemde babamda çok dikkat ederdi. Ben ise sürekli hastaneler de. Ayın 15 doktor,30 doktor. Yıl başın da adıma tebrik kartı gelirdi. Düşün artık o kadar haşır, neşirdik yani doktorlarla.
Mesela ben elma şekerini hiç çocukken yemedim. Neden ? Babam “Zararlıdır yenmez o..” derdi. Hep merak ettim bende.
Bi gün morelim bozukken kızlarla lunaparka gitmiştik. İlk elma şekeri o zaman yedim. Tabi orda da iki kuruşluk keyfimizi katletmişlerdi. Karanlık güçlerle kapışmıştık .

Farklı düşüncelerim vardı, bunları şimdi anlatınca birilerine “Aa sende alemsin, saçmalamışsın..” Tarzı tepkiler alıyorum… Hayır merak ettiğim şu ben mi farklıydım yada şapşaldım .

Aslında biliyorum ki çocuk ruhuyla herkes böyle bir şeyler yaşamıştır. Bunları anlatınca neden aptal muamelesi görüyorum etraftan. Yaşadıkları çizgileri neden hatırlamak istemiyor bu insanlar .
Bence korkuyorlar…
Diğerleri de onları küçümseyecek, çocuk işlerle uğraştıklarını söyleyecek diye hem de …
Bildiğimiz kısır döngüler işte…
Ben anlatacağım ama Kim ne derse desin …
Zannederdim ki renkli gözleri olan insanlar etrafı renkli görüyor . Bir gün ben kendimi inceledim e baktım benim gözler mavi, etrafı mavimi görüyorum hayır. Sevinçle “Aa anne benim gözlerimde mavi, ben etrafı mavi görmüyorum demek ki sizde benim gibisiniz diye sevinmiştim .” Evet böyle küçük keşiflerle mutlu olurdum ben.

Bir keresinde de annem “Cennet yeşilmiş.” Dedi. En sevdiğim elbiseyi sırf cennet rengi diye yeşil almıştım... Yeşil renk ben için ulvi bir şeydi artık.
Annem ütü yapıyor bende babamla yatmışım, babişim uyuyor tabi.. Baktım baktım babama başladım ağlamaya. Sessiz sessiz . Annem geldi “Ne oldu şimdi niye ağlıyorsun” dedi. Benim o anki açıklamam “Babamın saçları beyazlamış, babam yaşlanıyor mu?” Annem güldü.”Ahh saçmalama Usagi, nerden bulursun böyle şeyleri” dedi.

Mesela “Ay dede” derdim eskiden gökyüzündeki o kocaman parlak tepsiye ...
Ve zannederdim ki her gittiğim yeri biliyor, beni takip ediyor.
Akşam dolaşmaya çıkardık Ay dede benimleydi, markette alışveriş yapar çıkardık Ay dede yine beni beklerdi kapıda. Bu çok hoşuma giderdi işte.
Her yere bizimle gelmesi .. Babama onun hakkında bir sürü şey sorardım. Oda bıkmadan bir şeyler anlatırdı. Her anlattığı hikaye beni büyülerdi. Ben onu, Ay dedeyi daha çok merak ederdim . Astronot olmalıydım . Yoksa bu böyle olmaz, ben burada Ay dede orda… İkimize de yazık .
Sonradan anlayacaktım tabi, ayla ilgili esas hikayemin bunlardan çok sonra başlayacağını. Yada aslında çok önceden başladığını…
Neyse; artık kısmen de olsa öncesini de biliyorsun .
Niye anlattım bunları bende bilmiyorum…
Son olarak içimizdeki "Çocuk Ruhu Yaşatalım, Yaşatamayanları da Uyaralım... Öldürmeye çalışanlarda savaşalım "


Üff ne yapsam şimdi kimse yokken bu ofiste, ben gidip çikolatamı alsam. Evet evet çikolata almaya gidiyim ben…
Usako

bir an kendi yazdığım şeyi okuyorum gibi hissettim bu aralar yaşadığımız şeyler aynı. ve geçmişte küçükken olmak istedğimz şeyler bilim adamı,astronot,arkeolog. ve içimizdeki çocuk onu kimsenin yok etmesine izin vermeyelim. o sahip olduğumuz en değerli şey..

----

Evettt Şu an bağırarak bunu söyelyebilirimmmmmmm...
Az önce maaşım aynı şekilde verildi, bende almadım patrona söyleyin "Usako ve jan parayı almadı..." die .....
Belki bu size burdan son yazışım olcak...
Hepinizi çok seviyorummmmmmmmmmmmmmmm

sosososonn yazışınmıııı bırakıyor olamazsıınnnn

Yok canım yok işten kovulabilirim onun hüznüü Panik yok bağırmaya devam

ayy inş. öyle bişey olmaz kim senin bu patronun getirin onu bana. kim çıkarıyo bunları yha kim kim kim? umarım hayırlısı olur cnm

@hotaru-tomoe Umarım biraz olsun hüzünlerden kopmuşumdur, bu bölümde Belki usaginin gülmesini güldürmesini istediğin dilek gerçekleşmiştir. Kısmende olsa

@haruka-usa Aynı düşünceler sahip olduğum birilerini bulmak güzel Buralarda öylesini bulmak pek koly olmuyoda Bende anlamadım, niye insanlar bu tür şeylerden kopmaya bu kadar meraklı Aman he hepiniz sahiiip çıkın o içinizdeki ruha yoksa bunlar gibi olcaz
@hp*star Ya canım benim 1,5 seneye denk düşen çalışmışığım var,senem doldu "eh dedim şimdi atlamayayım ortaya illa para para die ", ee 3 ayda burdan geldi, yılbaşında bişiyler yapılckmış dendi... Şimdide patrona demiştim maaşı"tamam konuşuruz" dedi ve diğerlerinin maaşlarına zam yapılmış aldığım istihbarat göre. . Bu günde gittim muhasebeye aynı para (ki maaşımda oldukça çüzzi bir miktar ) "Bende almıyorum bunu patronada dersin" dedim çıktım işyerinden bakalım yarın nolcak.. Hayır illa olaymı çıkarmam lazım ben saygısızlık yapmadıkça haklarımada müdahale ediiliyor . Ee buda bir süre sonra canımı sıkt ı.. Bakaklım .. Hayırılısı

okurken bende sanki kendim yazmışımda okuyomuşum gibi hissettim tabi ben farklı olarak bu yazının çok benzerini dün gece okumadan önce aklıma yazmıştım xD(evet garip bi insanım gece yatmadan önce kendimle dertleşiyorum ) bende kendimi tek sanırdım bliyo musunuz çünkü benim çevremdeki herkes ama herkes küçüklüğümden beri ya doktor olmak ister ya öğretmen,polis,hemşire... ben hiç farklı bir şeyle karşılaşmadım bende o zamanlar garip karşılanmasın diye öğretmen derdim ama içimden hep arkeolog olmak geçerdi *-* herhalde her çocuğun ilk mesleği arkeologluk xD tabi ben daha farklı olarak mısır tarihine vurgundum hala da öyleyim mayalardır mu kıtasıdırda 2012dir efsun öğretisidir ilgimi çekmeye başladı tabii xD açıkçası jan bu yazı yüzümde tebessüm yarattı bi rahatladım bir rahatladım anlatamam =] yalnız değilmişim ben

Amamnınn nası yanii Bende mısırda mumyalarla dans edecektim. Orası benim ilk göz ağrımdı... Piramitler,bulunan mumyalar lanetleri filan (-ki sonra öğrendim lanet filan değilmiş bazılarında oluşan bakteri mi-virüs mü hasta ediyomuş neymiş )
Güzel güzel yanlız değilim:)