edit

Devam Jandark gayet iyi gidiyorsun

her zamanki gbi çooooooooooooooooooooooooook güzel ama senden daha kısa sürede dewamını bekliyoruz ( wallaa bekleye bekleye çatlıcam )

Jan olamaz formdan düşüyorum Q____Q hep ilk geldiği gibi ben gelirdim okurdum bölümü artık sonuncu olarak geliyorum Q___Q gerçi kaç gündür doğru dürüst yüzünüde göremiyorum ya bilg.in o-o
jan mutluluk sebeplerini çok sevdim aynı beni mutlu eden şeyler
ama ama ben listeye bir iki şey ekliyorum hemen u-u ilk olarak bu konuya gelip yazdığın yazıları okumak ve müziklerini dinlemek *-* gerçi çoğunlukla hüzünlendiriyo beni ama mutluluk dolu bi hüzün oluyo (o nasıl oluyo hiç bilmiyorum o.O) ve ve yağmurdan sonraki toprak kokusu u-u kışın kar topu savaşı yapılmış bir günden sonra eve dönüp sobanın karşısına geçmek *-* ondan sonra sıcak çikolata u.u küçükken yazın yerde para bulup" yehhoo dondurma alıcaz şimdi"nin mutluluğu xD neyse fazla uzatmıyım ben
ikra'ya gelince meraklandım ben ya o.O ben rüya görmem benim rüyalar gerçekleşir derken ama sonu komikti usagiyi korkutması falan xD böyle mutluluk dolu bi bölümdü ince bi hüzün vardı sanki <-< güzeldi kısaca fazla bekletme bizi yenisi için =) hep böyle mutluluğu çağır kendine yeni bölümlerde =))

bu bölüm gerçekten çok güzeldi seni hep böyle mutlu görmek istiyorum işte değişiklik olsun dedim, sayfa 14'ten başlayarak bütün bölümlerini bir daha okudum, şarkılarını dinledim seninki kadar dolu,hatta taşan bir başlık zor bulunur. ruhum dinleniyor buraya girince. müzikler de cabası. hani bir ara konuşulmuş, demin yine gördüm, usagi içimizde iyi olan her şeydir diye, adaletin içimizdeki sembolüdür diye. ay savaşçısı! kötülerin düşmanı, adalet terazisini elinde tutan, denizci kıyafeti içinde güzel savaşçı! işte bu! ben hiçbir zaman usagi'yi niye bu kadar sevdiğimi anlayamamıştım. işte o yazıyı tekrar okuyunca anladım. seni ve tabi ki usako'mu çok seviyorum!!! bu arada bir sorum var.ben herkesin usagi'ye hayran hayran bakmasını, çocukların "ay savaşçısı! bizi kurtaracak!" diye sevinmesini çok özledim. usagi'nin dönüşüm broşu kayıp mı oldu? lütfen bir kerecik dönüşsün... lütfen!!! ha bir de, ben seiya ve mamoru'yu, mako-chan'ı ve diğer kızları neden bu kadar sevdiğimi anladım. usagi'yi seveni ben de çok seviyorum

çok güzel yazıyorsun devam et cnm

jandark süpersin yha yani saat 14 te başladım.saat 22 ye geliyoo ikisaat farkla 6 saatte 25 sayfa devirdim nası yazıyosun sen ya süpersin yeni bir takipçin var artıkn

Buda anlık oldu şu an dinliyodum ekleyiverdim, neyse artık
Bazı sözler var onlara karşılık cevap bile veremiyorsunuz. Kilitleniyorsunuz. Nutkunuz tutuluyor.

Bazı yerler var; oralara gidemiyorsunuz, ordan geçemiyorsunuz. Yürüyemiyorsunuz. Orda nefes alamıyorsunuz. Bakamıyorsunuz bile oraya.

Bazı filmler var; onları sadece izleyebiliyorsunuz. Her zaman yaptığınız gibi "Ağbi yönetmen manyak ya ne film ama. Şu sahnede ne gönderme yapmış adam" diyemiyorsunuz. Üzerine konuşamıyorsunuz. Yazamıyorsunuz hakkında bir şeyleri.

Bazı şarkılar var onları sadece dinlemeniz gerekiyor, cümle kuramıyorsunuz üzerine. Dünyanın en çok konuşan, en çok şey bilen, kelimelere en hakim insanı bile olsanız bulamıyorsunuz ne söyleyeceğinizi.

Bazı anılar var çok iyi hatırlıyorsunuz ama hatırlamıyorsunuz. Çıkaramıyorsunuz oldukları yerden.

Bazı şeyler var; anlatamıyorsunuz.

Bilmem..

Anlatabildim mi?

Yok.

Anlatamadım.

Onu diyorum işte.

Anlatamıyorsunuz….



Zaman aralıklarında hep hatırladıklarımız. Bazen yabancı birinin hal hareketlerinde hatırlanır tanıdıklar. Yada aldığımız bir masal kitabında adımız yazar. Hayatın ve insanların “Doğru” dediklerinin düşünce çokta doğru olmadığına kanaat getirmek kadar kötü bir hal yok sanırım. Eğer o doğrular sende “Doğru” demezsen, bir süre sonra adaptasyon sorunu başlıyor hayata karşı. Bunu bizzat yaşıyorum zaten…

Sonuç olarak izne ayrılmaya karar verdim. Tabi şu an radyoda çaldığı gibi “Her işte bir hayır, bu işte hepsi sensin “ gibi hayırlımı bu konu, cidden bilmiyorum

Alakasız oldu farkındayım Hepimiz dengesiz olmadık mı sonuçta Madem itam ediliyoruz gerçeklik payı yaratmak lazım günlüğüm …

Dün yemek vukuatı yaşadık . İnan bana ne Osmanlı saray mutfağında ne Fransada ihtilal öncesi böyle yemek problemi çıkmıştır ortamda. Durum tam Antoinette nin dediği gibi “ Ekmek bulamıyorlarsa , pasta yesinler” ibaresine denk düşmüştü. Neticesinde bir adet sinir olan ben, ne istediklerini kendileri de bilmeyen elemanlarla günü geçirdik .

İkra hasta…
Bir haftadır garip davranışlarının sonrası, kendini iyi hissetmediği söylemesi üzere hastaneye gittik. Hastane gitmemizin bir yararı olduğunu söyleyemem. Gereken her şey yapılmasına rağmen bir sonuca varamadık. Doktorlar fiziki hiçbir rahatsızlığı olmadığını söylediler… Psikolojik mi?
Olabilir…
Onunla geçirdim hafta sonumu. Durumunu soruyorsun sanırım,
Yatağındaydı oturmak istedi. Elleri hala titriyordu. Bende ilaçlarını hazırladım. Bir bardak suyla tek sakinleştiriciyi yuttu.
-Dinlenmezsen atlatamasın bunu… Babanları aramamı ister misin?
-Hayır hayır, babam duymasın ortalığı karıştırır. En son böyle bişiy geçirdiğimde hastane hastane dolaşmaktan daha çok yıpranmıştım. Hem; geçer merak etme sadece dinlenmem lazım…
-Tamam o zaman, ama yined-e
-Usagi boşuna telaş yapacaklar, inan bana geçecek sadece yorgunum o kadar…
Gülümsedim , onun korkusu da bununla geçti sanırım. Konuyu değiştirmek için, başka bir olay geldi aklıma
-Ha fark ettin mi köşedeki boncukçu amca dükkanı açmıyor bi kaç gündür.
İkra durumdan haberdarmış zaten,
-Ben sana söylemedim mi? Torunuyla tatile çıkmış. Hastaneden izin çıkmış oda; kızını torununu damadını da almış tatile çıkmışlar.
-Aa çok mutlu oldum=) Demek artık barıştılar. Neyse zaten üzgündü, oda bu durumdan hoşnut değildi bence.
-Sen ne zaman barışacaksın Usagi.
Şaşırdım, neden bahsettiğini anlayamamıştım. Ama bu şaşkınlığımı da İkra’ ya belli etmedim.
-Kimle, b-ben küsmedim ki kimseyle.
-Birisine darılmasan buralara kadar gelip, tek başına yaşamaya çalışmazdın. Sende kırılmış olmalısın.
-Kırıldığım kimse yok. Ben sadece kendi kendime kırıldım sanırım. Bu kırgınlık değil aslında kendi kendime ne kadar yaşarım diye merak ettim yada; Aa nerden çıkarıyorsun sen böyle pembe dizi repliklerini. ..
-Pembe dizi mi? İzlemem bile…
-Evet belli izlemediğin için, abuk sabuk sorular soruyorsun…
-Abuk sabuk değil ki sorduğum. Yada öyle… Son zamanlarda sürekli aynı sahne gözümde canlanıyor. Garip bir gölgenin varlığıyla rahatsız ediliyorum. Arada bir etrafta duyduğum bir nefes gibi. Ürperti gibi… Sanki başladığım noktaları tek tek yeniden görüyorum. Ama arada farklı bir şeyler görüyorum. Hiç yaşamadıklarım. O uçurumun kenarından arabayla uçmamızı hatırlıyorum. Aslında görmek istemiyorum bunu. Uzun zamandır da hatırlamıyordum ama artık birine anlatmam lazım bunu Usagi.
Çok karanlıktı...
Uykuyla uyanıklık arasında gidip gelirken, babam bağırtısıyla, araba yalpalamaya başladı. Annem çığlık attı. Ben bir an camdan bakabildim, o bi kaç saniye aklımda kalan tek görüntü. Sonra annem beni kendine çekti. Ona sarıldım.
Sonra şiddetli sallantılar… Sesler…
Sonra hepsi bitti. Bütün sesler kesildi. Gece yine eski haline büründü. Benzin kokusu genzimi acıttı. Uzaktan bi yerden bi baykuş sesi duydum. Ağaçların hışırtısı. Rüzgarın sesi…
Gece sessizdi, ilk hali gibi. Annemin sesi yoktu. Babamın sesi yoktu. Benimde sesim çıkmadı. Hiç halim yoktu, gözlerimi açmaya bile çabalayamadım...
Sonra…
Tekrar tekrar gördüğüm bu rüyada zihnimde bir şeylerin saklandığının farkına vardım... O gün babam birini gördü, kaza olmadan önce. Onun için kaza yaptık. O sessizliğin içinde biri beni oradan çıkardı. Beyaz bir elbise vardı üstünde, uzun saçlı biriydi. Ben bu ayrıntıyı unutmuştum. Zaten o günden sonra kendimi toparlamam zor oldu. Psikolojik çöküntüler atlattım, dikkat eksikliğim ilkokul bitene kadar sürdü. Doktorumun ,yani babamla annemin sayesinde atlattım. Çok yardım ettiler bana. Zaten bu yüzden onlara annem- babam dedim. Benden bekledikleri buydu. Ve hak etmişlerde. Onlara minnettarım.
Ben o gece gördüklerimi hatırlamadım, unuttum yada unutmak istedim. Geçen onu gördüm ben. Beni kurtaran o adamı, yada ona benzeyen biriydi…
Belki de ben çocukluk aklımla öyle bir kahraman yarattım kendime bilmiyorum. Ama tekrar hatırladım o lanetli geceyi. Şimdi sürekli rüyalarımda görüyorum karanlığı... Sürekli o uçurumdan düşüyorum. Tek başıma…
Annemle babamı göremiyorum ama. Onları çok özlediğim halde göremiyorum. Yüzlerini bile hatırlayamıyorum Usagi…
Gülümsemesi lazımdı… Gülmesini istiyordum ama ne yapacağımı da bilmiyordum…
-Bahçeye çıkalım mı ? Lütfen…
-Kalabalıktır şimdi bahçe sitenin çocukları seslerini hiç çekemem .
-Aa senin haberin yok sanırım, millet toplanıp pikniğe gitti. Sitede üç dört daire kalmış gerisi, gitti.
-Ya, e sen niye gitmedin, Handan hanımlarla gitseydin Usagi. Benim hiç haberim yoktu .
-Sen hastayken ben nereye gidecektim, zaten siz olmazsanız benim ne işim var ki piknikte Hadi bizde kendi pikniğimizi yapalım =) Sen dur ben gelicem…
Yandaki büyük marketten alışveriş yapmam 20dk sürdü. O kadar kısa zamanda bir şey hazırlayamazdım. Mecburi hazır birkaç yiyecek aldım. Yarım saat içinde gayet güzel bir piknik sepeti çıkardım, (Ellerim dert görmesin ) Öncesinde sitenin bahçesine inmeye karar vermiştik , ama arka bahçenin güzelliği oraya gitmemizi sağladı.
-Ohh be hayat bu ,
-Gerçektende iyi geldi iyi ki çıktık . Etrafta nasıl sessiz .
-Ya ben bu arka bahçenin bu kader büyük olduğunu bilmiyordum. Ucu bucağı yok…
İkra piknik sepetini karıştırarak;
-Ee usako neler yaptın. Getir bakalım çok acıktım ben .
Bende kendimi övmek için yer aradığımdan, başladım söylenmeye.
-Evet efendim, Aşçı Usako’ nun özel special “Çikolatalı Kek” , “Tuzlu Gevrek” , “Çay Termosta” ... Haa bide zeytinli peynirli çikolatalı poğaçalar .
-Pardon şefim , bu poğaçaların sizin olduğuna emin misiniz?? Yan pastanenin poğaçalarına çok benziyor .
-Aa şey yok canım , yesene sen yemeğini hem ne demişler “Poğaça, poğaçaya benzer .”
-Öyle mi demişler , ben başka bi—
-Aman neyse ne İkra, “Yemeğini ye, yapım yerini sorma”
-Sana Türkçe öğretmemeliydim … Atalarımın kemikleri sızlıyordur .
- Abartma …
***
Hayat gerçekten karmaşık. Kimileri bir yerlerde kaybettikleri için acı çekerken ağlarken, yan tarafta bi başkası kahkahalarla gülebiliyor, mutluluktan ağlayabiliyor. Aşağıdaki cümle aslında durumu özetliyor

Hayatına Anlam Katan Her Olay Özeldir. Seni Yaşama Bağlayan Herşey Aslında Bir Mucizedir. Önüne Geçemediğin Tek Şey Kaderdir. Bugün Yaşadığın Herşey Dünden Kalma Sebeplerdir ve Aslında Hayat Dediğin; Yaşayabildiğin Kadar Güzeldir...

Akşam sahildeydim. Denizi seyrettim saatlerce. Hatta bi ara deniz tuttu diyebilecek hale bile geldim. Ama oturdum orda öylece mp3 çalan şarkılarla martıları seyrettim.

Hava karardı, karşı kıyıdaki ışıkları seyrettim. Ay ışığından yakaladım yakamozu..
Huzuru aldım ellerime, sessizce avuçlarıma fısıldadım " Dünyaya dağıl" diye. Sonra rüzgar aldı ,dünyaya saçtı ellerimdekini...
Sanırım tozlarını bile alıp gitmiş rüzgar. Bugün hayatımın en huzursun gününe başladım. Umarım çok çabuk geçer. Gün geçerde hatırlananlar silinir mi bilmiyorum,
Neden diye sorma ,
Boşver oda bana kalsın Günlüğüm

ikra için neredeyse ağlayacaktım ama tuttum kendimi aslında şöyle kendime ağlama dediğimde ağlayamayacağım zamana kadar tutucam kendimi... evde birileri olmasa şu an bunları gözümden yaşlar süzülerek yazıyor olurdum keşke evde olmasalardı bi kerecik neden diye sormasalardı
müziğin başını beğenmemiştim ama sonrasında gayet güzel geldi bana ve neden denizi seyretti ki usagi uzun zamandır göremiyordum kendilerini özlemişim T__T (şeytan diyor kalk teyzene git yazı orada geçir o.O bırak çocuklar senin tüm gün aynı güzergah üzerinde kovalamaca oynasınlar sonrada gece yatma zamanı gelip oyun bozulunca ağlasınlar en azından bolca deniz görürsün püfür püfür esen teraslardan *-* ama sadece diyo yani bir hafta belirli oyunları aynı süre ve şekilde oynayınca yaptığı tek şey demek oluyo xD)
usagi buraya hiç huzur esmedi ama ya, hani huzur olmasına gerek yok rüzgar esse yeter burası zaten güzel
(ayriyetten ben artık unutlduğumuzu düşünmeye başlamıştım iyiki geldi bu güzel bölüm =])

Yorum için teşekkür ederim
Unutmak mı Asla
O kadar abuk bir yazımda farklı noktaları tutman ilginç hotaru... Yani ben genelde "aa burada saçma olmuş" yada "bu dikkat çeker" dediğim noktalara bişiy demiyosun . Hiç beklemediğim noktalardan vuruyosun
Bölüm yayınladıktan sonra, 5dk içinde sıradaki bölüma başlıyorum. Ama elimde o kadar uzuyoki artık zaten zaman aralıklarından anlıyosunuz. İş güç... Bide dikkat eksikliğim var itiraf ediyorum(Rei bu itiraflarımı duymasın, sonra başıma kakıyo )
Yazı yazarken biri bişiy desiin hop hepsi gidiveriyor. Zaten sürekli olarak bu muhabbet var...

hani bazı şeyleri anlatamazsın ya...
sadece...

dikkat çekmesini beklediğin yerleri tahmin ediyorum
fark ettim onları ama açıkçası deniz daha bi ilgimi çekti yaz bitti ben hala denize gidemedim de o-o
denizi saatlerce izleyebilecek bi insan olmakla birlikte martılara da aşık olduğumdan ötürü o deniz kısmındayım ben hala xD
spoiler içindeki diyologlara da baya güldüm xD
(bu farklı noktoları tuturmayı da abim duymasın o-o hangi akla hizmet şu kırmızı çekiç dememi gerektiren testi yaptım ki ben o-o ya da neden mavi ampermetre dedim o testte o-o Allah bana akıl fikir versin u.u)

Kırmızıyı -maviyi bırak sonuç olarak ne çıktı hotaru

o testi yapan her insan kırmızı çekiç diyomuş ben farklı bir şey dedim yani ben dünyadaki diğer insanlardan farklı düşünen %2'lik kısımdanım o-o ablam,abim ve en yakın arkadaşım yaptı hepsi kırmızı çekiç dedi bi ben farklıyım o-o yani kısaca normal düşünmeyen anormalin tekiyim