ama hala yeni bölüm yokkk

Usako'dan

SEvgili günlüğüm;
Fazlasıyla yoğun geçen bir dönemdeyim. Ev-iş arası mekik dokuyorum. Elbette sana anlatıcağım çok şey var. Sadece en kısa zamanda, diye söz verebiliyorum. Bunun için beni affet. Hava sıcaklığı bir gün öncesine rağmen aniden 15 derece düştü. Şu an bildiğin Ağustosta kış yağışı görüyoruz. Yağmuru severim bilirsin. Her ne kadar ıslanmaktan kurtulamassamda... Ve diş ağrısı çekiyorum.

Diğer değiklikler, onları bu kadar kısa not alamam sana. Onun için şu an yazmıyorum. Ama en kısa zamanda sayfalarına yeni günlerin güzelliğiyle dönücem; söz veriyorum.

Usagi

~~O___O~~
.....(^_^)......

ben beklerim usajan'ım benim

gözlerim doldu ağlamak üzereyim
ah ah jan bunu daha önce yapmalıydın mamo-chan gelmek zorundaydı ve geldi mutluyum ama ağlamak üzereyim iki bölümü birden okudum ama ama o son... o sonu okuyunca önceki bölümü, bizim bölümün başını birden unutuverdim mamo-chan geldin ve gitmeyeceksin mutlu olsun azıcık çok görmeyin bana bunu
yeni bölümüde bekleriz tabi beklemeyi sevdiğim o nadir(aslında tek ) hikaye bu nasıl bir şey yazıyorsan beklemesi bile güzel

Buda müziği olsun <3

****
-Hey Mako hadi gelsene...
-Tamam salata bitti, sayılır geldim.
Günlüğüm Merhaba ;
Bana küsmüş olabilirsin. Biliyorum, uzun zaman oldu. Ama ,şey ;
Kızma lütfen ,küsme de. Biliyorum, sen benim zor günlerimde yanımdaydın ve hep öyle de olacak. Sanırım Bir kaç günün heyecanı mutluluğu olanlar.
Kızlar şu an burdalara Ami-Rei taburelere oturmuşlar konuşuyorlar, biraz ilerdeler ama konuştuklarını az çok duyabiliyorum.
Mako salata yapıyor. Minako ve İkra voleybol oynuyorlar. Mamoru biraz ilerdeki çeşmeden su almaya gitti. Umino ve Naru da salıncak yapmaya çalışıyorlar. Luna Artemis yok sadece... Onlar gelememiş, açıkçası çok gerçekçi gelmedi bu durum. Bu kadar süprizden sonra
O gün beni, o saldırıdan kurtaran kırmızı gül şu an ellerimde. Mamoru ve ben ne şekilde eve geldik, o yol nasıl geçti hiç bişiy anlamadım. Sadece bir ara gözyaşlarımı sildiğini hatrılıyorum. Sonra İkrayla göz göze geldik, bana gülümsedi.
Yol nasıl bitti, hiç konuşmadan nasıl zaman geçirdim... Mamo ve ben önde İkra arka da eve döndük. İnsan sevdikleriyle konuşmayı dertleşmeyi özler ya; Aslında insan sevdikleriyle susmayı da özlermiş. Bunu öğrendim...
Eve geldik, kapım aralık ama bende endişenin zerresi yok çünkü Mamo-chan yanımda...
Salonumda uçuşan balonlar, demet demet çiçekler ve o çok sevdiğim insanların bana bakan gözleri.
Bu kez ağlamamam için kimse tek söz edemedi. Onlarda ben gibiydi. Ayrı ayrı nasıl sarıldım hepsine ,gerçekten kollarım o kadar uzunmuymuş, Kucaklamak için...
Ami,Rei,Mako Ve Minako:)
Umino ve Naru
VE Mamoru

Sen =)
İkra:)
İstanbul'u gezdik kızlarla...
Topkapı Sarayı bahçesi ve BİZ

Bİr ben daha

Mamo-chan-Ben ; Fayton merakım


O sabah yağmur vardı istanbulda


İstiklal ve biz


Piknikten kareler


Tabiki gezmekle bitmeyecek bir şehir olduğu için, hala gideceğimiz yerler var. Rei ile atışmaya başladık bile, sonunda gülüyoruz artık. Eskiden farklı olan tek şey bu sanırım. Mako ve Minako İkra yı sevdiler. Rei sanırım pek hoşlanmadı ondan. Bunu İkra ya tepkiyle göstermiyor ama tetikte olduğunun farkındayım.Sanırım Ami de bu durumdan etkilenmiş gibi. Hem İkra ya karşı sevecen hem Rei nin düşüncelerini yabana atmıcak kadar temkinli. Bildiğimiz akıllı kız İşte...
Rei ye bu düşüncesinin sebebini sordum tabi. Ne olursa olsun arkadaşlarımın birbirlerini sevmeleri zorunluymuş gibi hissediyorum. Saçma biliyorum.

Sanırım kızların geldiği günden, iki gün sonraydı. Kızlar benim evimdeydi. Mamo-chan Umino' nun evinde kaldı. Bu Sevgili Mamoru' nun fikriydi. "Kimsenin yanlış düşüncelere kapılmasını istemeyiz değil mi tatlım", "Aa tabi" diyerek kısa bir cevapla olayı çözdük. Naru uyumuştu .Bende uykuya dalmaya çalışırken, kızların yerlerinde olmamalarına dayanamayıp kalktım yerimden. Sanırım bu biz savaşçılara has bi durumdu. Eğer bir takım ruhu taşıyorsan, ne kadar uzakta olsan aynı kalabiliyorsun. Sessizce balkona yöneldim. Konuştukları karşısında şaşırdım açık söylemek gerekirse.

Minakonun sesi geliyordu.

-Ben bir sakınca görmüyorum, herşey normal gibi geldi.Gayet sıcakkanlı.

Mako-chan

-Açıkçası ben sorunun ne olduğunu da an-

Rei, sözünü kesmişti bile

-Anlamıyorsunuz bu basit bir zıtlaşma değil, onda bir gariplik var. Garip bir şey-

-Ney , dedi Minako.

Rei tedirgin bir sesle devam etti,

-Sanki bildiğim bir enerji gibi. Zihnimde canlandıramıyorum. Gönderdiğim herşey ona çarpıp tekrar dönüyor. Görünür gibi , ama sanki etrafı taş duvarlarla çevrili. Ne yaptıysam, ulaşamadım

Bu kez Ami-chan söze karıştı.

-Ve bu yüzden endişelisin Rei.

-Evet , diyebildi Rei sadece. Ami devam etti.

-Artık dünya üzerinde görevimiz bitmiş olabilir. Ama bu hayata karşı temkinsiz durmamızı gerektirmez değil mi? Rei endişeliyse bunu göz ardı edemeyiz. Ne olursa olsun birbirimizi korumalıyız...

***

Neden bahsedildiğini çok anlamadım. Evet belki yanlış bişiydi onları dinlemem. Ama benden gizli ne konuşabilirlerdi ki. Kendimi kötü hissetttim. Ama yine de kendimi göstermem gerekliydi. Kapıdan başımı uzattım.

-Bensiz mi yapılıyor artık toplantılar.

Minako biraz panik haliyle davransada kalanlar sakindi. Yüzlerin de birer gülümsemeyle bana döndüler.

-Saçmalama Usagi, uyuduğunu zannettik , dedi Mako. Minako peşinden toplamaya çalıştı.

-Yorgundun da...

Bir şeyler döndüğünü zaten anlamıştım.Uzatmanın manası yoktu.

-Konu nedir?? Dedim kesin bir ses tonuyla.

Rei, gayet seri oalrak açıklama yaptı.

-Arkadaşından hoşlanmadım.

-İkra'dan mı ??

-Evet, Bi gariplik var o kızda...

Gayet sakin olarak cevap verdim.

-Biraz abartmıyor musun? Onu tanıyorum- Rei sözümü kesti.

-Benim fikrim; söyledim.Katılıp katılmamak sana kalmış Usagi.

Sessiz kalmayı tercih ettim. Belkide bu konuda haklıydı. Kötü yönleri görmekte başarılı değildim. Hele bu bana yanaşmayı becermiş bir insansa. Minako elimi tuttu. Ami de bu hareketin devamı nietliğindeki sözlerine devam etti.

-Usagi ne olursa olsun seni korumak zorundayız bunu biliyorsun...

Bu sözler arık bana olduğundan daha gereksiz geliyordu...

-Aynı mesele. Artık korunmam için bir sebep yok Ami-chan. Bırakın artık bunu; hayatlarınıza devam edin, diğerleri gibi-

Mako bakışlarını yerden hiç kaldırmadan söze girdi.

-Senin gibi mi Usagi??

Şaşırdım... Mako devam etti.

-Herşey bitti ve biz artık emekli gezegen savaşçılarıyız. Bunun farkındayız. Emin ol, normalleşme çabasında az emek harcamadık. Sadece bunu belli etmiyoruz. Bizde senin kadar-

Rei onun elini tutarak susması gerektiğininin sinyalini verdi.

NE diyeceğimi bilemedim...

-Ben , Ben sadece --- Boğazıma düğümlenen o duygudan konuşamadım. Ama ağlamayacaktım bu kez. Rei durumumu anlamış olacak ki, sözümün devamını getirdi.

-Bizi çok özlemişsin anladık , dedi göz kırparak.

Hep bir ağızdan;

-Evet , diye bağrıştılar. Yine onları kucaklayıp, kıkırdamalara gitti düşünceler... Minako sesiyl ayrıldık.

-Aaa yıldız kaydı.

-Hani ben göremedim,,

-Dilek dileyin hemen.

-Kızlar bu batıl bir inanış, o kayan yıldız değil bir göktaşı.

-Ami bunu biliyoruz, bi dilek hakkımız var onuda engelleme.

Kahkahalar, sonunda yan balkondan tanıdık bir erkek sesi.

-Bayanlar rahatsız oluyoruz, lütfen saat 00:00 geçti.

Ben heyecanla, " Mamoru" dediğimi hatırlıyorum. Sonrası kızların beni zorla içeri götürmesi, Mamoru'nun gülmeleri. O karmaşada Umino nun Naru'yu sormaları... Yastık savaşı yapmamız, Naru nun ses uyanıp daha sonra bizi uyutmama stratejileri o gecenin özeti.


İkra kendi evinde yanlızdı. Her zaman olduğu gibi. Onu bir çırpıda silmek yada kızların gelmesi üzerine yanlız bırakmam söz konusu değil. Nitekim kendimle verdiğim bu büyük savaşta seyirci koltuğunda oturan tek kişi o oldu. Bu konuda haksızlık yapamam.


Şu an daha önce geldiğimiz piknik alanındayız...

Merak ediyorsan, ayakkabıları ayağında değil toprağa basıyor ve Minako nun attığı topları tutmaya çabalıyor...


Günlüğüm; sana yazdığım geçmişim gözlerimde canlanırken, artık sana yazmasam bile geleceğimi sayfalarında görecekmişim gibi hissediyorum. Kendi sayfalarını benim hayatımla kendin doldursaydın nelerle çıkardı hayat karşıma gerçekten merak ediyorum.


USagi

çok güzel devamını istiyorum bazı yerlerde ağlıyo gibi oldum

her ne kadar netimin azizliğine uğrayıp müziği dinleyememiş olsamda (videoyu bile göstermedi playa bile basamadım öyle bir azizlik ) bölüm süperdi *.*
ehem öncelikle rei'cim bir tanem İkra'dan usagiye bi zarar falan gelmez ikra peri kızı jan aksini iddia edebilir ama p peri biliyorum ben onun dışında yapacak yorumum yok :] sadece macera başlasınnn (lütfennnn) demek istiyorum bu kadar hüzünden sonra biraz aksiyon iyi gelir herkese

hotarum
Sen misin gerçekten
Çok özledim Ben , hep baktım baktım hiç bişiy yok Kimse bişiy yazmamış böyle üzüldüm ben
Macera başlasın başlasın

içimde garip bir hüzün vardı
herkes çok mutlu ya sanki sonlandıracakmışsın gibi hissediyordum lütfen içimdeki ses sadece bana ekşın yaşatmak için konuşuyor olsun dedim hüznünü beraber yaşadık bu hikayenin mutluluğunu da beraber yaşayalım dedim ki istediğim cevabı gördüm
başlasııın başlasın maceramııızzz

jan ama üzülme sen ben hiç okumamazlık yapar mıyım burayı internetimiz yoktu sadece uzun bi süre o kadar
inş. bir sonraki bölümü çabuk (ve müzikli) okuyabiliriz usakonun günlüğünü röntgenlemeye başladığım ilk andan beri mutluluk ve macera bekliyordum ben

aaaaaaaaaa!!! yeni bölüm yeni bölüm yeni bölüm yeni bölüüüüüüüüüüüüm!!!!!
ben nasıl oldu da görmediiiiim!!!!!
yihaaa!!!
unutmadan...
sakın bir daha bu kadar bekletme biiziiii!!!!!
piknik piknik piknik pikniiiiiik <3
ikra'da neler var
haydi jan ablaaa haydi jan ablaaaa bir adet "Moon Eternal Make Up!" duymak istiyoruuum <3 <3
lütfen lütfeeeen <3
Yeni düşmanlar mı geliyor?
eyvah eyvah
yaşasııııııın!!!
duygularım hepten karıştı bi yandan oley usagi'ye dönüşme şansı doğdu diyorum bir yandan eyvah yine mi diyorum
ama daha çok mutluyum çünkü yeni bölüüüüüüm!!! yeni bölüüüüüm!!!
JANDARK SEN BİZİM HER ŞEYİMİZSİİİİİN!! LÜLÜLÜLÜLÜLÜLÜLÜLÜLÜLÜLÜLÜÜÜÜÜÜ!!
seni seviyoruz <3

daha bir bölüm okudum ama beğendim.devamınıda takip ederim

o kadar uzun zaman olmus kii gomen

usako nun janla birlesen duygularini ve gunlugunun sayfalarinda yankilanan o derin sozleri okumayali o kadar uzun zamn olmus ki.

gozyaslarimi azat etmek icin okudum birazda sanirim.onlarinda benden ayrilmaya niyeti varmis ki bir anda gozlerimden suzulurlerken kendimi daha iyi hissettim hele mamo ve kizlarin gelisi...

yine benden beklenen soz geliyor:
"kelimelerin...bitigi yerdeyim..."
senin kelimelerin beni bitirmisken benim kelimerimin de bitmis olmasi cok da garip olmasa gerek *-*

O kadar güzel oluyor işte…

Canım sıkkınken, anlatsam da anlaşılmayacak olmam gerçeği yüzüme vuruyor. Aslında yalnız değilim hayata karşı. Gerçekten yalnız olanlara haksızlık olur bu. Ama bazen olur ya anlatmak istersin anlatamasın. Yada anlatırsın en yakınım dediklerin bile o durumu anlamazlar. Bu durum sizindir, düşüncedir yalnızlıktır hiç fark etmez. Bencillikler hariç. Sonra hiç tanımadığınız birinin sözlerinde bulursunuz kendinizi. O sözler size ayna olur, anlatır sizin bile söyleyemediklerinizi…

İşte ben; benden anlatanları paylaşıyorum. İçine birde kendimi ekliyorum…

Yazdıklarım, paylaştıklarım, alıntılarım hepsi gönülden olsun istiyorum. Sizi anlatsın biraz da ben gibi. O yüzden okuduklarınızda bir şeyler buldunuz. Belki ben bunları Usagi olarak yazmasaydım, siz bunları okumayacaktınız bile. Başka yerlerde dikkatinizi çekmeyecekti paylaştıklarım. Siz burayı sevdiğiniz için, takiptesiniz. Bende siz buradasınız diye paylaştım; benden bişiyler anlatan biraz kendimden biraz yabancı cümleleri…

İyi ki takiptesiniz…

İyi ki varsınız.

Ve ben iyi ki canım sıkkın olduğunda yada mutlu olmak istediğimde sizin sürpriz yorumlarınız için buraya kaçma imkanı buluyorum…

=) Usako

-Jan

- Serenty

-Ay savaşçısı- (Hepimizz iştee , Ben Dahil )