buyrun cevap
iyi okumalar


BÖLÜM 14:ÖLÜ SAVAŞÇININ DÖNÜŞÜ…

Karanlık rüzgar boğucu bir hal aldı ve kızların üzerine kapandı.Kan kokan rüzgar Kraliçe Arinna’yı bile korkutuyordu.Bu anın gelmesini asla istemiyordu ve şimdi kaçacak ne yeri nede zamanı vardı.Ölümün kokusu kızların yüzüne çarparken karanlık,şekil almaya başladı.Ve sonunda karanlık dağıldı.O kadar güzeldi ki…Bembeyaz bir ten,ışıl ışıl parlayan siyah saçlar…Kan kırmızısı gözler… Gözleri güçle parıldıyordu.Etrafındaki karanlık aura o kadar yoğundu ki herkesin gözleri kamaştı.İfadesiz güzel yüz Seiya ve Alice’in durduğu yere sabitlenmişti.Biraz sonra gözleri Kraliçe Arinna’ya kaydı.Kraliçe Arinna hemen yere diz çöktü.Kızlarda ister istemez aynı şeyi yaptı.Karanlık kızın dudakları aralandı ve konuşmaya başladı.Bütün evrendeki en güzel sesti sanki.Ancak sesindeki soğukluk insanın içine işliyor ve ölümü tattırıyordu.
—Arinna demek gücümü izinsiz çalan sendin.Yeminini bozdun ve aynı zamanda da dengeleri bozdun.Şimdi cezanı çekmeye hazır ol.
Kız ellerini havaya kaldırdı ellerinde beliren güç topunu tam Kraliçe Arinna’ya atmak üzereyken Seiya’nın sesi onu durdurdu.
Seiya:Lütfen dur!
—Ne istiyorsun sefil savaşçı?
Seiya:Dengleri bozan Kraliçe Arinna değil!
—Arinna bir yemin etti ve o yeminini bozdu.Şimdi cezasını çekmek zorunda.
Seiya:Yemini neydi?
—Sonsuz Yaşam Krallığını kurtarmak için bana bir yemin etti.Hiç kimse dengeleri bozmayacaktı.Gücüme al sürmeyecekti ve bu yemin az önce bozuldu.Uzay-Zaman bozuldu ve bir kara delik yok oldu.Bu kara delik bütün bir evrenin dengesini bozabilirdi.Üstelik Arinna’nın soyundan biri saf enerjiyle bir patlama yaptı.Bütün dengeleri alt üst edecek cinstendi.
Seiya:Ama bunu yapmasaydı bütün Dünya yok olacaktı!
—Seni ahmak!Kara deliği durduranın kollarında yatan aptal kız olduğunu mu sanıyorsun?Kara delikler hakkında ne biliyorsun ki!?Bir kara delik enerjiyle büyür.Her türlü enerji onlar için güç kaynağıdır.Az önce kollarında yatan saf kız kara deliği yok etmek için yaptığı patlama ters tepti ve kara delik büyüdü.Onu yok etmek zorunda kaldım!Ölümün gücüyle Uzay-Zaman da bir dengeyi bozmak zorunda kaldım hepsi o kız yüzünden!
Seiya:… (bir şey söyleyemedi.Çünkü Seiya da kara deliklerin nasıl işlediğini biliyordu fakat kalbindeki acı düşünmesini engelliyordu.)
Usagi:Sen gerçekte kimsin peki?Neden buradasın?
—Ben Ölü Savaşçıyım!Ölüm tarafından kutsandım ve Uzay boşluğunda yalnız başıma yaşarım.Karanlık dengeleri sağlamak için varım.Kara delikleri kontrol altında tutarım.Beni savaşçı efsanelerinden tanıyor olmalısınız.Yoksa Ay Kraliçesi veya Güneş Kraliçesi size anlatmadı mı?Ben önemli güçlere sahibim Gümüş Kristal ve Güneş Kristalini yapan bendim.İki zıt kristal biri sıcak diğeri soğuk… İki kraliçe kristalleri benden isterken onların önüne bir bedel koydum ve bu bedeli kabul edecek kadar güçlü olan kraliçe Ay Kraliçesi oldu.Gümüş Kristalden yaşatma gücünü aldım.Onun için Gümüş Kristali kullanan kişi ölür.Üstelik yapabildiklerim bunlarla sınırlı değildir.
Kraliçe Arinna:Sus!Onların bunu bilmesine gerek yok!
Kan kırmızısı gözler yavaşça Kraliçe Arinna’ya döndü.O anda Kraliçe dizlerinin üzerine düştü ve acı dolu bir çığlık attı.
—Bir şey mi dedin Arinna?
Kraliçe Arinna:Hayır,hayır!Üzgünüm!
—Ayağını denk al Arinna!Tek bir hareketimle sana verdiğim sözü çiğnerim ve bu sistemi yok ederim.Şimdi,işimize bakalım.
O sırada Kraliçe Arinna rahatladı ve ayağa kalktı.Ölü Savaşçı ise anlaşılmaz gözlerle Seiya’ya bakıyordu.Seiya’ya bakmaya devam ederken Kraliçe Arinna söze girdi.
Kraliçe Arinna:Neden buradasın?Seni kimse çağırmadı.
—Buraya gelmeye meraklı mıyım sanıyorsun!Burada tuhaf şeyler dönüyor sistemin dengesi bozuldu ve buna kızın sebep oldu.
Kraliçe Arinna:Neden?Neden Lea hakkında böyle düşünüyorsun?O senin en iyi arkadaşındı Nami.Ne zaman bu kadar acımasız oldun sen?
—Arkadaşımdı.Görevlerim her şeyden üstündür Arinna.Lea beni terk etti.Bana ihanet etti.O senin kızın çünkü Arinna.O Haru’yu sevdiğimi bilebile onun yanına gitti.Şimdi neden ona acıyım ki?
Kraliçe Arinna:Peki sen ne yaptın?En çok istemediğin görevi kabul ettin.
—Evet ettim ve şimdi benim sayemde kızın kurtulabilir.
Kraliçe Arinna:Ve…
—Yapacağım!Ama bunu ondan ve senden daha doğrusu bütün krallığından nefret ederek yapacağım.Nefretimi bütün hücrelerinizde hissedeceksiniz.Her saniye Ölüm arkanızda olacak.Sen ve kızın ne zaman arkanıza baksanız orada beni göreceksiniz.
Kraliçe Arinna:Sana ne olmuş böyle?Ölüm’ün kuklası olmuşsun resmen.
—Beni bu hale siz getirdiniz Arinna!Şimdi bedelini ödemeye hazırlan.
Kız kollarını havaya kaldırdı.Herkes gözlerini kapattı ve olacaklara hazırlandı.Ancak biraz sonra kız kahkaha atmaya başladı.
—Ben senin gibi değilim Arinna!Kızını sana bağışlıyorum.Ama benden uzak durun.Gücümden ve Uzay-Zaman dan her şeyden…Bu size ilk ve son uyarım!
Ve sonra ellerini havaya kaldırıp güçlü bir sesle konuşmaya başladı.
—Ölüm’ün gücüyle emrediyorum!Burada zamansız ölen zavallıyı geri getirmek için kendi kanımı sunarım.Ey arada sıkışan ruh,duy beni,kanımı kabul et ve yeniden dön!
Gözlerini kapadı ve Ölüm’ün işini yapması için onu serbest bıraktı..Nami duygularını gizlemeyi çok iyi becerirdi.Yalnızlık onun dostuydu,düşmanı değil.Ancak uğruna her şeyi çiğneyebileceği bir şey vardı…Oda aşktı.Haru için her şeyi feda etmeye hazırken en yakınım dediği kişi yani Lea onu çalmıştı.Peki sonra ne olmuştu?Haru,Lea için Nami’yi terk ettiği zaman oda bütün değerlerini terk edip Ölüm’ün ona verdiği görevi kabul etti.Nami uzay boşluğuna gitmek için hazırlandığı sırada tuhaf şeyler olmuştu.Bir yaratık Sonsuz Yaşam Krallığının merkezine sızmayı başarmış ve Lea’ya saldırmıştı.Tabi ki Haru onu korumuş ve bunun sonucunda kendisi ölmüştü.Peki bu olanlardan kim sorumlu tutuldu dersiniz?Nami!Ölüm’ün gücünü henüz tam anlamıyla kullanamazken ondan Haru’yu geri getirmesini istemişlerdi.Başaramadığında iste her şeyden Nami sorumlu tutulmuş ve krallığı terk etmesi istenmişti.Kalmak için çok meraklı olduğunu söyleyemezdi ama yinede kalbindeki acıyla ayrılmıştı krallıktan.Şimdi ise onu terk eden sözde arkadaşı için iyilik yapıyordu.Bir yasağı çiğniyordu.Ancak hala anlamadığı şeyler vardı.O sefil savaşçıya neden cevap vermişti ki?Uzayın derinliklerindeki bir yıldızın savaşçısı olmalıydı karanlık bir yerden geldiği belliydi.Anlaşılan Lea’nın yeni kurbanı o,diye düşündü.Ama kafasını bununla meşgul edemeden çiğnediği yasağı hatırladı.Şimdi uzaya dönemezdi.Ölen birisini tekrar yaşama döndürdüğün zaman onun yanında kalmak zorunda olursun bunu istemiyordu ama yapmıştı.Neden?Arinna için mi?Lea için mi?Kimin için yapmıştı bunu?Gözlerini atçında her taraf bulanıktı.Doğuştan düşmanına yardım etmişti.Lea yaşam ve enerjinin savaşçısıydı.Nami ise tam tersi ölüm ve soğukluğun savaşçısıydı.Lea’ya baktı.Yavaşça gözlerini aralamıştı.Gözlerinde farklı bir ışık parlıyordu.Kollarında yattığı savaşçıya baktı ama tuhaf bir bakıştı ve sonra dudaklarından dökülen kelimeler zehirli birer ok gibi Nami’nin kalbine saplandı.
Alice:Haru?..
Seiya:Hayır Alice benim Seiya!
Alice:Seiya ama ben neden senin kollarının arasındayım.Haru nerede?
Kraliçe Arinna:Lea,Haru öldü bunu biliyorsun…
Alice:Hayır o ölmedi az önce onunla konuştum.Bana kollarını açmış ‘Lea benim biricik sevgilim nerede kaldın?Seni çok özledim.’ dedi.
Kraliçe Arinna:Lea saçmalama o öldü.
Alice:HAYIR ÖLMEDİ!!!!
Seiya:Alice sakin ol lütf-
Alice:Ellerini üzerimden çek hemen!
Seiya:Al-
Alice:Sen kim olduğunu sanıyorsun bana Haru dan başka kimse dokunamaz!
Seiya:…
Bu sözler Seiya’yı hiç olmadığı kadar yaralamıştı.Az önce ona seni seviyorum derken şimdi Haru diye sayıklıyordu.Bu sözler üzerine Nami hayatında hiç olmadığı kadar öfkelendi.Ama neden öfkeleniyordu ki aptal Lea’nın bunu yapacağını biliyordu.Fakat onu asıl sinirlendiren Seiya’nın gözlerindeki acıyı görmekti.Her ne kadar itiraf edemese de öyleydi.O sırada Alice ateş saçan gözlerle güzeller güzeli Nami’ye döndü.
Alice:Sen!Senin yüzünden.Hemen Haru’yu geri getir.SANA HEMEN DEDİM!!!
Nami:Bende uzak dur Lea!
Alice:SANA SÖYLEDİKLERİMİ DUYMUYOR MUSUN AHMAK ŞEY!SENİN YÜZÜNDEN ÖLDÜ O ŞİMDİ GERİ GETİR!!!!!
Nami:Benim yüzümden öyle mi?Bana ihanet edip sırtını dönen kimdi peki!Bunca insanı önemsemeden kara deliğin içinde süper novayı kullanan kimdi peki!Sırf senin yüzünden bir yasağı çiğnedim ben!Sırf senin yüzünden bir kara deliği yok etmek zorunda kaldım!Hem de bütün bunları hayatımı mahveden bir salak için yaptım.
Nami gözlerinden akan yaşlara hakim olamıyordu.Bu kadarı fazlaydı.Hem de çok fazla.Nami yumruklarını sıkmış Lea’ya bakarken bir anda gözleri Seiya’ya kaydı.Şok olmuş bir halde olduğu yerde dona kalmıştı.O anda Seiya’nın gözleri Nami’nin gözleri ile buluştu.
Alice:Sen kendini ne sanıyorsun!Ben Güneş Savaşçısıyım zavallı gücünle bana karşı koyabileceğini mi sanıyorsun!
Nami:Benden kanıt mı istiyorsun Lea?Ölüm’ün gücünü serbest bırakmamı mı istiyorsun?Yani benimle bir düello mu istiyorsun?
Alice:Aynen öyle!Kazanırsam buradan çekip gidersin ve bana Haru’yu geri verirsin!
Nami:Anlaştık!
Alice:Peki ya sen kazanırsan?Ki böyle bir şey olmayacak!
Nami:Ne isteyebilirim ki her şeye sahibim.Sadece benden uzak dur yeter!
Alice:Anlaştık!PARLAYAN GÜNEŞİN GÜCÜ HAREKETE GEÇ!
Nami dönüşümünü geri almamıştı ve savaşmak için hazırdı.Lea dönüşümünü tamamladığında Nami olduğu yerde kıpırdamadan duruyordu.İlk hamleyi Alice yaptı.Altın Ok’u çekip serbest bıraktı.Ok son süratle Alice’in kalbindeki hedefe doğru gidiyordu.Yani Nami’nin kalbine…Ok Nami ye isabet etmek üzereyken Nami oku yakaladı.Elinde öylece tutmaya başladı.Okun güçlü ışığı hızla son bulduğunda Nami oku yere fırlattı.Alice ve diğerleri şok olmuştu.Altın Ok başarısız olmuştu.O sırada Nami’nin dudaklarından dökülen fısıltıyı kimse anlamamıştı.Tuhaf bir zincir Nami’nin ellerinin arasında belirdi ve sakince salladı.Alice zincirden kaçmayı son anda başardı.Ancak Nami durmadan saldırmaya devam ediyordu.En sonunda Nami’nin elinde bir kılıç belirdi.Keskin uçluydu.O anda Nami gerçek bir savaşçıya dönüştü.Kılıcı eline aldı ve saldırmaya başladı.Nitekim çok geçmeden Alice yakalandı.Kılıcı boğazına doğru getirdi ve ani bir hareketle yere sapladı.Herkes derin bir nefes aldı.Nami arkasını döndü ve konuşmaya başladı.
Nami:Elinde fırsat olsaydı beni öldürürdün Lea,bunu adım gibi biliyorum.Ama ben sen değilim Lea!Canını bağışlıyorum…
Dönüp yürürken Alice ayağa kalktı ve ellerini açarak Nami’ye saldırdı…

14.Bölümün sonu

Alicee!! ...
Tanrııım nasıl bir kızdır bu yaa?!Önce iyiydi şimdi kötü.Dengesiz ne olucak.Ah Nami yavruuum..(Yeni favorim Nami artık bu fanficte ) Seiya yada yazık Alice kollarında Haru.. diye uyandı.
Yine mükemmel bir bölümdü Irmak Devaam!!

hemde ne müsait bugüne bugün ordaki nami ben oluyorum alice'e bi yerde bende gıcık kapmaya başladım zavallı seiyacığım usagiden sonra bide alice şoku yaşıyo şimdi ama ben onu teselli edebilecek kişiyi çok iyi biliyorum

Hihihi bu kişide Sen başka bir deyişle nami oluyor kanımca

bilmem artıkın heran yenibirini sokabilirm hikayeye u.u

o mey god xD alice ne kadan kötü olmuş böylee???? haru kim ha ha ha =))) neyse güzel gidiyo eferim.

haru naminin eskiden aşık olduğu çocuk ama o lea ile beraber olmayı seçti namide çekip gitti haru ölünce lea namiye sataştı namide toptan terk etti hemen bölümü bitirip koyuyum bari flood yapmak istemiodum

15.BÖLÜM:TUHAF BİR ZİNCİR!SEİYA VE GİZEMLİ GÜZEL NAMİ!

Nami:Elinde fırsat olsaydı beni öldürürdün Lea,bunu adım gibi biliyorum.Ama ben sen değilim Lea!Canını bağışlıyorum…
Dönüp yürürken Alice ayağa kalktı ve ellerini açarak Nami’ye saldırdı…
*****************************************************************
Nami herkese arkasını dönmüştü.Çünkü gözlerinden akan yaşları gizlemek istemişti.Nami duygularını belli etmekten nefret ederdi.Gizli olmayı güçlü görünmeyi severdi.Gururuna önem verirdi.Sırf o aptal gurur yüzünden Haru’yu kaybetmemiş miydi?Bir anda arkasından gelen haykırışlar gecede yankılandı.Ama iki ses birbirine en çok karşıt seslerdi.
Seiya:NAMİ!!!!!!!!
Alice:GEBER!!!!!!!!
Nami arkasını döndü.Her şey ağır çekimde gerçekleşiyordu sanki.Seiya bir anda ona doğru gelen saldırının önüne geçmişti.Lea ise gözü dönmüş bir haldeydi.Ama Seiya neden onun önüne geçmişti?Neden böyle bir şey yapmıştı?Neden Ölüm’ü koruyordu?Ve bu neden Nami’nin umurundaydı?Her şey son bulmak üzereydi.Son saniyeydi.Seiya’nın son saniyesi…Nami’nin ölümü ve Lea’nın zaferi…Tek bir vuruş,tek bir şans…O anda Nami kararını verdi.Hiç kimse onun yüzünden ölmeyecekti.Tek bir hamleyle Nami Seiya’yı yere serdi.Ancak kendisini kurtaramamıştı.Seiya yere düştüğünde Alice’in saldırısı Nami’ye çarptı.Nami sessizce Seiya’nın kollarına yığılırken etraf sessizleşti.Her şey sustu.Sanki hiçbir şey olmamıştı.Az önce o patlamaların hiç biri yaşanmamıştı…Ancak hemen ardından öyle büyük bir patlama meydana geldi ki,Japonyanın tamamına yakını yerle bir oldu.Kızlar dışında herkes ölmüştü.Bütün Japonya hatta belki bütün dünya…Hotaru;Alice ve Nami düelloya başladığında sakinde dönüşmüştü.Patlama gerçekleştiğinde elinde sessizlik kılıcı ile hazır bekliyordu.Yeni dönüşümü çok daha güçlüydü bu sayede oluşturduğu sessiz duvar da çok güçlüydü.Bütün kızları içine almıştı.Ancak Seiya ve Nami Hotarudan çok uzaktaydı.Onlar dışarıda patlamanın ortasında kalmıştı.Hotarunun kalkanı siyah sisin ortasında parlıyordu.Herkes gözlerini yummuştu. Gözlerini ilk açan Alice oldu.Hemen Nami’ye baktı fakat onu göremedi büyük ihtimalle patlamada yok olmuştu.İçinde ufacık bir üzüntü kırıntısı bile bulunmuyordu.Hatta bir zamanlar seni seviyorum dediği Seiya’ya bile üzülmemişti.O anda zafer naraları atmaya başladı.Kızlar özellikle Usagi ve Mamoru şok olmuşlardı.Gelecek hayalleri kurdukları Dünya uğruna savaş verdikleri Dünya yok olmuştu…Usagi gözlerinden akan yaşlara hakim olamıyordu.Tirtir titriyordu.Sessizce etrafına bakıyordu.Şimdi ne olacaktı peki?Uğruna savaştığı her şeyi kaybetmişti.Daha fazla dayanamadı.Usagi’nin haykırışı sessiz karanlığın ortasında yankılanırken etrafı bembeyaz bir ışık kapladı.Usagi bir anda Prenses Serenity haline dönüşmüştü.Hala gözlerinden yaşlar akıyordu.Ellerini kaldırdı.Gümüş Kristali çağırdı.Ancak Gümüş Kristal elleri arasında belirmedi.Onun yerine Prenses Serenity parıldamaya başladı.Öyle güçlü bir ışık yayıyordu ki bütün karanlık sis dağılmıştı.Fakat bu her şeyi daha berbat bir hale getirmişti.Çünkü her yer yıkık dökük bitmişti.Fakat Seiya yaşıyordu.Nami’yi kollarının arasına çekmiş sımsıkı sarılmıştı.Gözlerinen yaşlar aktığının farkında değildi.Bu zaman boyunca zafer naraları atan Alice’e karşı tamamen sessiz kalan Kraliçe Arinna ilk kez tepki gösterdi.Kızının yanına gidip suratına esaslı bir tokat attı.Alice sustu.
Kraliçe Arinna:Seni aptal geri zekalı!!!Bunu neden yaptın.Şimdi senin yüzünden Ölüm serbest kaldı.Sadece bu dünya değil bütün evren yavaş yavaş yok olacak.(kızlara döndü)Hepiniz öleceksiniz kara delikler kontrolden çıkacak karanlık kendini kaybedecek patlamaların ardı arkası kesilmeyecek.İlk başta Dünya olmak üzere sırayla bütün gezegenler yok olacak.Satürn Savaşçısı bizi koruyamayacak!(tekrar Alice’e döndü)Yaptığını beğendin mi geri zekalı ahmak kız!
Seiya ilk kez konuşmuştu.Sesi hüzünlüydü.Her şeyin sonu gelmişti.
Seiya:Neden Alice?Neden bunu yaptın?Nami sana zarar vermeyecekti.O kötü biri değildi.Senin gibi değildi.Neden bunu yaptın?
Alice:Şimdi bana onu mu savunuyorsun!O çıkarcı birisidir.İyi değil.O daima kötüydü.Arkadaşımken bile kötüydü!!
Usagi:Kraliçe Arinna ben belki bir şeyler yapabilirim.30.yüzyılı biraz daha erken kurabiliriz.Ve belki…
Chibi-usa:Yapamazsın Usagi.Sen 30. yüzyılı kuramadan Dünya yok oldu.Gelecekte bu durumda biliyorsun değil mi?
Mamoru:Ama yapabileceğimiz bir şey olmalı!
Kraliçe Arinna:Aslında var!...
Usagi:Nedir?
Kraliçe Arinna:Nami Ölü Savaşçı ama aynı zamanda da Yaşayan Savaşçı.
Seiya:Nasıl yani?
Kraliçe Arinna:Yani Nami içinde bilmediği güçler barındırıyor.O Ölü Savaşçı olmayı seçti.Ancak O aynı zamanda Yaşayan Savaşçı.Bu yüzden çift taraflı güçleri var.Bir yandan yıkarken bir yandan da onarabilir.
Usagi: Fakat şu anda yıkıyor ve onarım yapıldığını söyleyemem!!
Kraliçe Arinna: Çünkü Nami’nin içindeki güç uyanmış değil.
Seiya: Ne yapmam gerek?
Kraliçe Arinna: Fazla cesurca davranıyorsun. Boyundan büyük işlere kalkışma. Nami den uzak dur yoksa senin için kötü olur!
Seiya: Neden peki? Az önce sizi kurtaran Hotaru idi. Beni kurtaran ise Nami. Peki onu bu hale getiren kimdi? Aaa doğru ya sevgili kızın Alice!!
Kraliçe Arinna: Haksızsın demek isterdim ama yapamıyorum. Bütün suç benim aptal kızımda.
Seiya: Şimdi ne yapmam gerektiğini söyle!
Kraliçe Arinna: Eski bir ritüel düzenleyeceğiz ve bunu hemen yapmamız gerekiyor. Eğer doğru yaparsak Yaşam serbest kalır Nami iyileşir ve Ölüm’ü geri bedenine alabili. Fakat başaramazsak Yaşam kontrolden çıkar ve Ölüm’ün yanında yıkıcı bir rol oynar.
Seiya: Bedel olarak ne ödeyeceğiz peki?
Kraliçe Arinna: Onu senin kalbin belirleyecek…
Seiya: Başlayın!
Alice: Hayır! Başlamıyorsunuz!
Seiya yavaşça namiyi bıraktı ve ayağa kalktı. Alice’in gözlerinin içine bakarak konuşmaya başladı.
Seiya: Senden izin alan yok Alice! Git ve kendi gezegenini yok etmeye çalış!
Alice: Benimle böyle konuşmaya nasıl cüret edersin?!
Seiya: Neden cüret etmeyecekmişim!
Alice: Sen benim sevgilimsin!
Seiya: Öyle mi? Ben senin sevgilinin Haru olduğunu sanıyordum. Öyle değil mi? Haklıyım az önce Nami’yi Haru için öldürmedin mi? Az önce bütün evreni yok etmeye çabalamadın mı?
Alice: Benim olmayacaksan hiç kimsenin hele Nami’nin hiç olmayacaksın! Gerekirse senide öldürürm Seiya. Tıpkı Haru’ya yaptığım gibi! (birden ellerini ağzına kapattı ve yanakları hafifçe kızardı)
Kraliçe Arinna: Sen ne dedin Lea! Çabuk söyle Haru senin yüzünden mi öldü. Onu sen mi öldürdün!!
Alice: Hayır o beni korumak isterken öldü! Benden nasıl şüphelenirsin anne!!
Usagi: KESİN ŞUNU!!!! DÜNYA HATTA BÜTÜN EVREN YOK OLMAK ÜZEREYKEN SİZ HALA BURDA TARTIŞIYORSUNUZ!!!!!!!!
Seiya: Kraliçe Arinna, Usagi haklı. Ne yapmamız gerek?
Kraliçe Arinna: Şu an bulunduğu yerden Namiyi bir santim bile oynatmadan etrafına bir çember çizeceğiz ve bir çağırma ritüeli düzenleyeceğiz ancak çağrımıza ölüm cevap verecek. Bizde onu onurlandırıp yaşamı çağıracağız. Ancak bir bedel ödemek zorundayız!
Seiya: Nasıl bir bedel?
Kraliçe Arinna: Kan ile Nami’ye bağlanacak birisini bulmak zorundayız. Bu kişi Neminin kanıyla kutsanacak ve ölüm tarafından dokunulmaz olacak. Kısacası bir nevi ölümsüz olacak. Ancak Namiden uzaklaştığında ve ya onu reddettiğinde ölecek.
Seiya: Ben yaparım! Nami kötü biri değil buna bütün kalbimle inanıyorum. (gözlerini kapatıp içinden şunları geçirdi “ve onu sevdiğime” tekrar gözlerini açıp Kraliçe Arinna’ya baktı ve kararlı bir sesle konuştu) Kabul ediyorum sonuçları ne olursa olsun bu bedeli ödemeye hazırım!!
----------Devam edecek-------
15.Bölümün Sonu…

Nami çağrıya cevap verecek mi?
Ritüel sorunsuz bitecek mi?
Seiya doğru kararı mı veriyor?
Haru kim tarafından öldürüldü? Kötüle mi Lea mı?
bu soruların bir kısmının cevabı 16. bölümde sizlerle buluşacak

güzel olmuş ellerine sağlık.

ellerine saglık guzel yazıyosun ama bıde erken yazsan cok mrak edıyom yenı bolumu ne zamandan berı beklıyom

senin fanficinden kopya çeksem ne olur acep???

eveet gene ben ve gene bir bölüm şimdi öncelikle bazı konulara açıklık getiriyim ben
@Akİ kopya çekmeyelim mümkünse u.u
@mako teşekkür ederim ama bölüm gelme hızı hem sizin yorumlarınıza hemde annemin beni internete sokma durumuna bağlı o yüzden fırsat buldukça devamını getiriyorum


16.BÖLÜM: ÖLÜM-YAŞAM RİTÜELİ…

Kraliçe Arinna Seiya’nın ne kadar cesur olduğunu düşünüyordu. Daha önce kızını kabul etmişti ve şimdide bütün evreni kurtarmak için kendisini feda ediyordu. Nami için yapıyordu bunu… Ama Lea bunu hak etmişti. Seiya’nın kalbini fena halde kırmıştı ve şimdi onu istediğini söylüyordu. Aslında bütün bunları neden yaptığı konusunda en ufak bir fikri yoktu… Lea şu anda tıpkı kardeşi gibi davranıyordu, tıpkı Ellian gibi… Ama buna kafa yoracak vakti yoktu. Şu anda acilen Nami’yi hayata döndürmesi gerekiyordu. Bunun için çabuk olmalı ve acilen ritüeli başlatmalıydı. Fakat ritüel için 3 büyük kraliçe gerekiyordu. Güneş Kraliçesi, Ay kraliçesi ve Dünya Kraliçesi… Dünya’nın kraliçesi daha Nami göreve başlamadan çok önce yani bundan milenyumlar önce delirmiş, Dünya’yı lanetlemiş ve tekrar bir kraliçe gelmesini engellemişti. Ay kraliçesi uzun zaman önce ölmüştü ve yeni kraliçe 30. yüz yılda tahta oturacaktı. Usagi ritüelde yer alamazdı. Ritüelde açığa çıkacak gücü kaldırabilmesi için gereken kapasiteyi henüz toplayamamıştı. Bu yüzden ritüeli nasıl yapabileceğini bilmiyordu. Ama denemek zorundaydı.
Kraliçe Arinna: Çemberi çizin!
Usagi hemen harekete geçti ve yerde bulduğu bir taşla ölü toprağa pek düzgün olmasa da bir çember çizdi. Kraliçe Arinna Rei ye baktı.
Kraliçe Arinna: Bu çemberi ateşle yak!
Rei: İmkânsız dönüşemediğim sürece kendiliğinden ateş yapamam.
Kraliçe Arinna: Biraz kendine güven içindeki yıldıza inan, ateş kendiliğinden gelecektir.
Rei tamam anlamında başını salladı ve gözlerini kapatarak kalbindeki yıldıza odaklandı. Ona seslendi. Sahip olduğu gücü kullanmayı diledi. Ve anahtar karşılık verdi. Rei gözlerini açtığında ellerinde tatlı bir ateş vardı. Hemen yere dokundurdu ve çember alev aldı. Kraliçe Arinna aynı şeyleri diğer savaşçılardan da istedi. Tamamlanınca çemberdeki görüntü bakılmaya değerdi.
Ve Kraliçe Arinna konuşmaya başladı.
“Adaletin gücüyle kutsanmış, ben Güneş Kraliçesi! Önünde saygıyla eğilir ve seni çağırırım! Ölüm duy beni ve buraya gel. Sana sunduğumuz kurbanı kabul et ve hizmetine ve himayene aldığın bu genç ölümsüz yaşamı kutsayarak onu kurtar!”
Siyah bir duman etrafa çöktü. Boğucu ölümcül imkânsız…
“Demek beni serbest bırakan kişi ve şimdi yanına çağıran kişi sensin Arinna”
“Yüce Ölüm! Karşınızda diz çökmekten başka yapabilecek bir şeyim yok…”
Ve kraliçe Arinna diz çöktü. Diğerleri de bunu tekrarlayıp dizlerinin üzerine çöktü.
“Çok cesursun Arinna. Bu ritüeli tek başına gerçekleştirdiğinde sağ çıkamayacağını biliyorsun değil mi?”
“Biliyorum ama bütün evren söz konusuyken elimden yapacak bir şey gelmez.”
“Nami benimdi. Ona bunu yapan kişi kimse onu istiyorum Arinna. Seni değil!”
“Bunu yapan kişi benim.”
“Hayır Arinna. Yalan söylüyorsun. Ve yalan söylememelisin…” O sırada ses gittikçe yumuşaklaşmıştı. Ancak birden Kraliçe Arinna acılar içinde çığlık atarak yere yığıldı.
“Söyle Arinna! Bunu yapan kim?!”
“Ben!”
“Demek söylememek de ısrarcısın Arinna!” Kraliçe Arinna daha yüksek çığlıklar atmaya başladı.
“Dur!” Alice sesini duyurabilmek için bağırmıştı.
“Sonunda! Demek bunu Nami’ye yapan sendin! Cezanı çekeceksin Güneş Prensesi…”
Ölüm şekil değiştirerek esmeye başladı. O sırada Alice kendini korumak için dönüştü. Ellerini hareket ettirince Altın Ok belirdi ve Alice nişan aldı. Ölüm’ün tam kalbine doğru. Onu durduran ise Seiya’nın sesi oldu…
“Yapma! Tam kalbini nişan alıyorsan ok Nami’nin kalbini vuracaktır. O cisimlenmemiş bir güç bu yüzden Nami’ye ihtiyacı var. Sakın yapma!”
“Neden! Onu neden önemsiyorsun! Neden onun için bu bedeli ödemeyi kabul ettin!”
“Çünkü onun gözleri nefretle kör olmamış Alice! Çünkü o hala düşlerine sahip, acılarını yaşıyor, yaşamaktan korkmuyor, suçlu aramıyor ve o hala bir insan!”
“Yanılıyorsun! O zavallının teki! ALTIN OK HEDEFİNİ BUL!”
“DUUUUUUUUUUR!!!!” Kızların sesi etrafta yankılanırken Alice okunu bırakmıştı bile… Seiya ise dona kalmıştı. Bu kez Nami’yi koruyamazdı ok asla hedefini şaşırmazdı… ’Ne yapmalıyım? Alice neden böyle oldu? Neden artık onu tanıyamıyorum? Peki, neden Nami’yi bu kadar önemsiyorum ben? Neden? Cevabı biliyor olmalıyım ama neden şimdi cevap bulamıyorum? Prensesim bana yardım edin!...” O sırada Seiya’nın düşünceleri ile zaman da durdu Neden? Gerçekten Neden? Nami’yi daha tanımıyordu bile. Neden bu kadar önemsiyordu onu… Ve evet, cevabı biliyordu. Nami, hala bir insandı. Eğer gerçek ölüm o olsaydı Alice’i gözünü bile kırpmadan öldürmüş olurdu. Eğer gerçek ölüm olsaydı Seiya’yı kurtarmak için çaba harcamazdı. Çünkü o hala içinde iyiliği taşıyordu, o hala iyi bir insandı…
“ÇÜNKÜ O HALA İNSAN!” Seiya’nın sesi bomboş dünyada yankılandı. Ve o anda Nami’nin etrafındaki boşluk değişti. Aurası etrafa yayıldı. Biraz sonra öyle büyük bir patlama yaşandı ki herkesin ölmüş olması gerekiyordu. Seiya gözlerini araladı ve olanları gördü. Siyah ve beyaz birbirine karışmış parlayan bir aura ve onu delmeye çalışan altın ok… Alice de dona kalmıştı. İmkansızdı. Altın Ok durdurulmuştu. O an hissettiği öfke ve nefret bütün dünyayı parçalara ayırabilecek derecedeydi. Alice, Seiya’ya baktı. Kollarında cansız yatan Nami’yi sanki tek kurtuluşmuş gibi izliyordu. O an Seiya’nın düşündüğü tek şey Nami idi. Onu tanıyordu. Geldiği yerde onunla ilgili anlatılan efsaneleri hatırlıyordu ve onun hakkındaki kehaneti… Gözlerini kapattı ve kehaneti düşündü. ‘Ölüm’ün kolları, Yaşam’ı sardığında yok oluş bu evrene hakim olduğunda, kurtuluşu sağlayacak olan yine onun yanında olacak tıpkı geçmişinde olduğu gibi kurtulduğunda ve geçmiş tekrarlandığında, yok oluşun pençeleri sönecek dudakları birleştiğinde…’ Seiya gözlerini tekrar açtığında ruhu ne yapması gerektiğini haykırıyordu adeta. Bu güne kadar başından birçok şey geçmişti. Ay prensesine aşık olmuş, umut ışığını aramış, güneşe kafa tutmuş ve şimdide ölüm için yaşadığını öğrenmişti. Dudaklarını Nami’nin dudaklarına değdirirken son kez Alice’i düşündü. Onun hatıralarını ve gerçekte kim olduğunu… Belki de Nami onun için yaratılmıştı ve belki de bütün bunların ardında gerçekten ölüm ve yaşam vardı. Kim bilir?...
16.Bölümün sonu…

umarım beğenirsiniz

çok beğendim harika yazıyosun yeni bölümü sabırsızlıkla bekliyorum

Çok güzelmiş =) Devamını getir =)