22.Bölüm-Son

Önemli olan Tanrı’nın bir enstrüman yaratmış olmasıdır. İnsan denen bir enstrüman. Ancak yarattığı müzik enstrümanını çalamayan bir usta gibi, Tanrı’da insandan doğru sesi çıkaramamıştır. Bu yüzden Tanrı hariç bütün güçler insanı çalmış ve özellikle de şeytan en güzel melodilerini onunla bestelemiştir…

Usagi beyaz elbisesi içerisinde derin uykusundan yeni uyanıyordu. Olanlara anlam veremeden çevresine bakındı gördüğü tek şey derin karanlıktı. Tüm olanlar kafasından uçup gitmişti kendisini evinde yatağında hayal ediyordu sonra bir gölge kıpırdadı. Mumların arkasından kırmızı saçlarıyla gri gözlü kız belirdi ve sonra her şey eskisi kadar netti. Usagi biliyordu tüm geçmişini Persephone'yi kendisinden çalınan oğlunu ve yitip giden prensini. Şimdi bulunmalarının tek sebebiyse adaletin ters işleyişiydi. Tanrılar oyunlarını oynamıştı ve yitip giden yine yalnızca masumlar olmuştu. Biliyordu Usagi buna dur demenin tek yolu inanmaktı. Eski dostunun yüzüne baktı. Yeniden aynı yüz yılda nefes alıyorlardı. Persephone tüm olan biten için onu suçlasa da Usagi biliyordu henüz geç değildi. Sesinden emin olamadan fısıldadı.
-Neredeyiz biz?
-Cehennemin dibindeyiz sevgili prenses.
-Persephone!?
-Adımı hatırlamanıza sevindim prenses.
-Sen benim dostumsun. Neden, neden bu haldeyiz?
-Bana ve babama ihanet ettiniz prenses. Beni babama karşı kullandınız. Masumiyetinize inanmıyorum.
-Bunun doğru olmadığını biliyorsun.
-Hayır gerçeğin sizin ölümünüzden ibaret olduğunu biliyorum çünkü siz dirilirseniz...
-Ne demek istiyorsun dirilirsem ne demek? Ben karşındayım Persephone ben yaşıyorum. Uyan uykularından.
-Hayır senin dirilişin her şeyin sonu demek. Var olmamız için saf ışığın söndürülmesi gerek.
-Öldür beni o halde ne istiyorsun hala benden.
-Kapa çeneni istersen düşünüyorum.
Persephone havada usulca süzülüyordu. Prenses gözlerini ovuşturarak üzerine çöken uykuya mağlup düştü ve yeniden gözlerini yumdu. Dünya'da ise savaşçılar ne yapacaklarını düşünüyorlardı.
-Bir varis.
-Usagi ve Mamoru'nun.
-Üstelik bir oğlan
-Ve Chibi-usa değil.
-Neler oluyor Plüto? Bu nasıl mümkün olur?
-Neptün sorusunda haklı gelecekte buna dair bir bilgi var mıydı? Bir prensin varlığından hiç söz etmediniz.
-Hepimiz geçmişimizi öğrendiğimize göre gerçekleri konuşmanın zamanı geldi. Prens ve prenses zamanları aşan bir aşkın meyvesine sahiplerdi. Fakat bu güç hem Chronos'u hem de Zeus'u tehdit ediyordu. Chronos, Serenity'den intikamını almayı hedefledi. Zeus ise tüm olan bitene sessiz kaldı. Kendisinden üstün varlığı ki bu prensesin mirası da olsa istemiyordu. Neticesinde Terra ve Ay birbirine düşman oldu. Prensin ölümü prensesin intiharını getirdi. Persephone kendisi kuzenimiz ve Hades'in kızı ellerinde ölümü taşıyan bir seçilmiş. Gücünü cehennemden alır. Hades yıllarca kötülüğe dirense adil olmaya çalışsa da Zeus karşısındaki konumu karşısında eziklik duymuş ve Chronos'un tarafını tutmuştu. Zeus ise Hades'e karşı kendi kızını kullandı. PErsephone Hades'e her saldırışında kendi gücünü götürüyordu. Kraliçe Selenity bu duruma dayanamayınca gümüş kristalin gücünü serbest bıraktı ve hepimiz bu yüzyılda uyandık. Lakin Kraliçe Selenity'nin gücü tanrıları sadece hapsetmeye yetti.
Zamanı geldi aydınlanmanın.
Zamanı geldi yeniden dirilmenin.
Şimdi sıra sende.
Kaldır mezarlarından tüm ölüleri.
Canımdır uğruna giden.
Gönder tüm sevgiyi geleceğe mutlu olacağı yere.
Yeniden diriliş başlasın.
Tüm savaşçılar en mutlu olacakları çağda uyansın.
Sana gelince zavallı seçilmiş.
Senin uyanman kaderi değiştirecek.
Senin uyanman hatırladıklarını etkileyecek.
LEtheden öncesi veya sonrası yaşadıkların buna yön verecek.
Ne zamanki evrenin tek hakimi sonsuzluğa uyanır.
Gözü aç tanrılarla yeniden uğraşır.
O zaman tanrıların zamanı yeniden gelecek.
Sonsuza kadar mühürlenmek ise Serenity'nin görevi haline gelecek.
-Kraliçe Selenity tanrıların uyanmasını prenses Serenity'nin tekrar sonsuzluğu kazanmasına bağladı öyleyse.
-Ve sonsuzluğun uyanması demek.
-Kristal Tokyo'nun ölümsüzlüğü demek.
-Çağın başlangıcına yaklaşıyoruz.
-Bu son savaşımız değil.
-Esas savaşımız.
-Tanrıların Savaşı.

Savaşçılar hayretler içerisinde birbirlerine bakınıyorlardı. Tek sessiz olan Smokinli Şövalye idi. Serenity'nin mektuplarını kendisine getiren kızı düşündü. Heyecanlı ve umutlu. Güllere güneşe ve aya hevesli her şeyi yeniden öğrenmek isteyen bir kız. Çünkü karanlığa hapsolmuş yıllardır. Karşısında masum gülüşü. Ve mektupların sahibini düşündü. Daha düne kadar yanında yatan o meleği. Geçmiş yollarını ayırmıştı ancak şimdiki zamanda Serenity kollarındaydı. İmkanları vardı billiyordu inanıyordu tıpkı kendileri gibi oğlu Darien'de yeniden nefes alacaktı. Endymion ise kızı ve oğlu ile tüm zamanların en mutlu hükümdarı olacaktı. Savaşçılara döndü ve yavaşça gülümsedi. Sonra elini kalbine koydu yavaşça fısıldadı.
-Usako! Ne olursa olsun seni kurtaracağım.
-Seninleyim.
-Benimlesin.
Usagi rüyasında sadece bu kelimeyi sayıklamıştı. 'Seninleyim'! Endymion ise altın kristalin gücünü tüm benliğinde hissediyordu. Onun gücünü serbest bıraktı. Tüm bu ölümün ve karanlığın ortasında altın rengi parladı ve evreni aydınlattı. Sornasında Endymion tek bir şey diledi. Serenity'nin yanında olmak... Ne olursa olsun ne pahasına olursa olsun. Savaşçılar şaşkındı. Prens ve prenses cehennemin dibinde sıkışmışlardı. Ay savaşçısı olmadan boyut değiştirmek ise imkansızdı. Yine de Merkür zorladı şansını ve aradı yolları. Belki de nihayetinde....

Mamoru gözlerini karanlıkta açtı. Sonra aniden mumlar yandı. Sevgilisi Serenity'si tıpkı o günkü gibi beyazlar içerisinde yatağında uyumaktaydı. Tüm bu karamsarlıkta bile onun masumiyeti içini ısıtmaya yetti. Karşısında ise Persephone derin düşüncelere dalmış şekilde beklemekteydi.
-Seni bekliyordum prens.
-Ne istiyorsun? Ne amaçlıyorsun.
-Serbest kalmayı prens. Altın kristalin seni buraya getireceğini tahmin ediyordum.
-Sen kötü biri değilsin Perse. Biliyorsun.
-Bunu kim söylüyor? Tüm kitaplar benim cehennem zebanisi olduğumu söylerken benim iyi olduğumu kim söylüyor.
-Endymion?
-Serenity! Buradayım! Korkma!
-Korkmuyorum Mamochan. Sen yanımda olduğun sürece hiçbir şeyden korkmuyorum. Persephone bizim dostumuz. Onun bize zarar vermeyeceğini biliyorum.
-Kesin sesinizi!
-Perse geçmişini unutma. Senin dostluğunun bizim için ne denli önemli olduğunu unutma.
-Geçmişimi hatırlıyorum prenses. Beni bu deliğe tıkan sen oldun! Beni bu iğrenç yaşama mahkum edip bir dakika bile beni hatırlamadan hayatını sürdün. Dünyadaki yaşamım boyunca seni aradım ama sen beni bulmadın. Sen beni umursamadın prenses. Dostundum ama beni kurtaramadın.
-Persephone! Ben çok üzgünüm. Geçmişimden haberim yoktu. Senin varlığından haberim yoktu. Ölen oğlumu dahhi bilmiyordum. Kalbimde kimseye söyleyemediğim acıyla yaşadım yıllardır ve şimdi bunun sebebini biliyorum. Gülleri hatırlıyor musun PErsephone?
-Hayır!
-Hani Aydaki sarayımızdaki güller. Onların dünya'da neden daha parlak olduğunu sormuştun. Dünya'nın neden bu denli güzel olduğunu merak etmiştin. Hatırla PErsephone!
-Hayır hayır hatırlamıyorum hayır. Başım ağrıyor kapa çeneni. Sesler gürültüler. Ufak kalıntılar. Güller dünyada güzeller çünkü ayın ışığı oraya vuruyor. Çünkü birbirlerini tamamlıyorlar çünkü aşk dünyanın güllerine rengini veriyor. Sahi var mıydı böyle bir anısı?
-Peki ya Persephone bana ilk müjdeyi verdiğin an. Her şeyi hiçe saydın bana gerçekleri sen söyledin. Sen ne pahasına olursa olsun yanımızdaydın.
-Prenses prensin nefesini taşıyor. Hayal meyal hatırlıyordu. Böyle bir anısı olduğunu zor çıkarıyordu. PEki ya madem böyle anılar vardı nereye kaybolmuşlardı.
-Lethe'nin suları PErsephone! Anılarını sildi. Sen kilit taşısın PErsephone!
-Kimin umurunda söyleyin bana! Burada çürüyeceğim. Peki prenses aşkın ne yüce bir duygu olduğunu sen hatırlıyor musun? Ah evet hatırlıyorsun! Çünkü ona yeniden bu yüzyılda sahip oldun benimse tek bir şansım vardı ama o öldü. Hem de benim kötülüklerim tarafından. Ben bu acıya mahkumum prenses ve senin mutluluğunu istemiyorum. Son bir kehanet bahşetti Zeus. ve ne pahasına olursa olsun gerçekleşmeli.
-Zeus, PErsephone babanı kullandı. Babanın ölümüne senin yalnızlığına tüm anılarının uçup gitmesine o sebep oldu. İnan bana Persephone ölüm hiçbir şeyin çözümü değil. Biliyorsun.
-Ölüm benim çözümüm değil prenses.
-Sen ölüm değilsin. Senin masumiyetine ve adaletine inanıyorum.
-Seni babandan ayıran bu PErsephone. İçinde büyüttüğün iyiliğin.
-Bu cehenneme mahkumum prenses. Buradan kurtulamayacağım biliyorsun.
-Seiya yaşıyor Persephone.
-Yaşıyor mu?
-İnan bana kurtulacaksın.
-Bize inan.
-Aya ve dünyaya
-Dostluğumuza ve varlığımıza.
-Ne pahasına olursa olsun seni kurtaracağız.
Gümüş kristaldi parlayan önce. Sonra altın kristal eşlik etti parıltıya. Endymion ve Serenity'nin elleri buluştu. Birbirlerine umutla baktılar. Sonra parlayansa Persephone oldu. İçinde tüm sıcaklığı hissetti. Biliyordu prenses kötü değildi. Hayat kötü değildi ve aşk o kadar imkansız değildi. Gümüş kristal altın kristalin gücüyle daha da parladı. Önce gök daha sonra ise dünya aydınlıkla parladı.


-Sonra ne oldu anlatsanıza.
-Sonra Chibi-usa fazla merakın iyi olmadığı ortaya çıktı.
-Usagii! Düzgün bir şekilde anlatacak mısın?
-Gelecek değişecek Chibi-usa ve sen artık yalnız değilsin.
Usagi usulca elini karnına koydu Chibiusa ve MAmoru'ya gülümsedi.
-Neler oluyor!
-Chibi-usa bu dünyada öğrenmen gereken bir ders olduğunu söylüyordun. SEn geleceğin armağanısın Chibi-usa geçmişin armağanı ise yolda. Annene ve babana geleceğine inan.
-Yani ben artık?
-Evet.
-Peki ya Persephone ne oldu?
-O mutlu inan bana.


Japonyada okyanus sahiline güneş vuruyordu. Rüzgar usulca kumları havada uçuşturuyordu. Kumların dibinde birden eski bir kitap parladı. Bir çocuk kitabı kumdan çıkarıp üzerini temizledi ve şaşkınlıkla okudu.

'KEHANETLER KİTABI'

22.Bölüm Son

sessizlik...
mükemmellik...
huzur

Bitirdik

Yeni okumaya başlamıştım bitmesine üzüldüm

Harika bir son'du.Yürekten tebrik ederim ayınleydim alah inşallah banada nasip eder.
chopinetto ile olacak olan ortak sezonuzada sabırsızlıkla bekliyorum.onunda aynı bu ikisi kadar güzel olacayına eminim. ayrıca biraz bizim görüşlerimize görede yazdığın için ayrıca teşekkürlerimi sunarım......

ne demek efendim. İnsan istediğini okumak ister. Senin ffne de haftasonu yorum yapacağım işte az az okuyorum:) Okuduğunuz için ben teşekkür ederim:)

ah bitti ama biz de bittik...
fakat bomba gibi yeni bir ff geliyor efendim kaming. suun

yalnız chop tek okuyucumuz beste:D

olsun beste'yi el üstünde tutarız biz de

İlginize teşekürleri ne kadarçefekür etsem az benim içinde yeriniz önce kalbimde sonra başımın üstünde yeriniz var bnim yayınlamama cesaret, ilham kaynayıüstadlarım.

*Usengeclik*

Biraz basını okumustum simdi sadece sonunu okudum ama yine de etkileyici bir sonla damgayı basmıssın yani tebrikler

öhöm bir fanfic biter yenisi baslar anlayısıyla yeni fanficlerini görmek isteriz güzel yazıyorsun cunku *okuduğum kadarıyla*

tek kelimeyle etkileyici diyebilirim sanırım bu kelime cuk oturuyor u.u

teşekkür ederim:) Başını sonunu okuduysan kafi zaten Yakında bunun devamını yazacağız chopinetto ile dilerim onun tamamnı okursun:)

cok gzel olmuş.1saatte bitirdim.

Beğenmene sevindimm:)teşekkür ederim:)