Hikâye odur ki tüm kötülükleri içerisinde barındıran bir kutu hediye edilmiş kadına. İsmi
Pandora’ymış. Herkesin bildiği o meşhur Pandora’nın kutusu… Bu kutu içerisinde tüm kötülükleri taşırmış. Kutu hediye edildiği zaman Pandora’ya açılmaması öğütlenmiş büyük bir titizlikle; ancak yenilmiş merakına Pandora. Gözleri kutuyu gördüğünde büyük bir mutlulukla parlamış. İçinde ne olduğunu öyle çok merak ediyormuş ki o an tüm o tembihler hayal olup uçmuş. Öyle büyük hayalleri sığdırmış ki Pandora o kutuya bir an evvel gerçek olması için hayallerin açmak istiyormuş. Pandora nihayetinde açmış kutuyu. Çiğnediği kuralla birlikte kutudan hiç beklemediği gerçekler çıkmış. Tüm kötülükler yayılmış dünyaya. Kızıl saçlı bir kraliçenin silueti parlamış evrende önce. Gözleri büyük yangınla yanan bu kraliçenin tek istediği güneşin parıltısına sahip o adammış. Sonrasında ikiz kardeşler seyahat etmişler uzayın derinliklerinde. Pandora’nın kutusu onları dünyaya atmış. Dünyanın enerjisiyle beslenmelerini kulaklarına fısıldamış. Sonra geleceğe göndermiş en karanlık düşmanları. Aydınlık evrenin karanlık insanları gelecek ve geçmiş arasında yolculuk yapmış. Karanlık ay peydahlanmış ardından. Arkadaşlığı ve dostluğu güzelliği ve sonsuzluğu sorgulayan bir prenses evrende sessizce ağlamış. Nihayetinde evrenin son büyük savaşı çınlamış kulaklarda. Gücüne yenilen savaşçının karanlıkta kayboluşu Pandora’nın son armağanıymış.

Sarı uzun saçları güneşte parlayan kadın yanında duran küçük arkadaşının korkan gözlerine gülerek baktı. Çocuğun saçlarını okşadı ve sakinleşmesi için ona telkinde bulundu. Çocuğu kucağına yatırdı ve ona korkmamasını söyledi. Hikâyesi bitmemişti çünkü. Bu hikâyenin bir de mutlu sonu vardı.

Pandora’nın en derininde bir küçük hayal kalmış sadece. Bunun adı umutmuş. Evreni sarmalayan bir küçük umut… Işığıyla karanlığı aydınlığa çeviren varlığıyla insanların içini ısıtan bu umut Pandora’nın evrene armağanıymış. Tüm bu kötülüğü aydınlatacak kadar büyük bir umutmuş Pandora’nın son armağanı… Pandora’nın kutusu boşaldığında geride kalan umut yanına kendisi gibi güçlü ve sonsuz arkadaşlarını almış ve ait olduğu topraklara doğru yola çıkmış.Yolculuğu sırasında evrende onun duyguları yankılanmış. Bu dünyayı seveceğimi biliyorum demiş. Herkesle tanışacağım bu dünya benim yeni yuvam olacak ve insanların içinde bulunan umutla birlikte bende yeşereceğim. Umut can olmuş, uçmuş, konmuş, bir insanın nefesinde yaşam bulmuş. Tüm kötülüklerin karşısında dikilmiş ve evreni tüm parıltısıyla aydınlatmış. Ne zaman Pandora’nın Kutusundan bahsetseler o güzel parıltı gelir gözümün önüne. Bana elini uzatan o umut… Evrenin yalnız kalmadığını gösteren gerçek meşale…

"Küçük peri kızı dileğim bir ömür boyu onunla birlikte olmak"
Soğuk bir kış günü,yeni yıla girerken yalnız olmak acı verici ama belki bu yeni yıl aksamı düsündüğü gibi olmayacaktır.Bu yıl sevginin pırıltılarını yakalamak için en iyi zaman ve onu daha iyi tanımanın en iyi yolu, kalbinin derinkliklerindeki aşkı çıkararcak olan küçük bir peri tılsımının dokunusunun mucizesi

Yamaguchi Masahiro, tüm hayatı boyunca sayılan ve sevilen bir yağlı boya sanatçısı olarak tanınıyor. Ancak yıllar geçtikçe, Yamaguchi, daha fazla tablo yapamaz hale geliyor. Tüm çizimler ona öylesine basit, öylesine sıradan geliyor ki, asıl ilhamın doğada olduğuna inanmaya başlıyor. Derken bir sabah parkta dolaşırken karla örtülmüş, yaşlı bir kiraz ağacına rastlıyor. Ağacın etrafındaki kayalar, üzerine kar yağdıkça yerde oturan küçük çocuklara, kiraz ağacıysa elinde kitap tutan bir kadına benziyordu. Yamaguchi, bu tasarımı öylesine beğeniyor ki, ertesi sabah gelip soğuğa rağmen, bu muhteşem görüntüyü tuvale aktarmak istiyor. Ama gelin görün ki, ertesi sabah, kar yağmayı kesmiş, parktaki tüm karlar da erimiş bir vaziyettedir. Yamaguchi, ümidini kesip gitmek üzereyken, yolda eski bir öğrencisi olan Mamoru’yla karşılaşır. Ve bu karşılaşma kariyerini değiştirir.