Teşekkürler

Başka yorum?>.<

yanlız abicim sana bir tavsiye böyle yorum istemek bence pek hoş değildir. demekki bu kadar kişi takip ediyor gönül isterki herkes okusun fakat malesef ...
bence böyle başka yorum demektense yeni bölüm ekle ozaman göreceksinki yorumlar gelicek fakat böyle hem Flood yapıyorsun hemde okuyucuyu bi nevi baskıya alıyorsun...gerçekten başarılı olmaya aday bir çalışma fakat bence yapman gereken yorumlardan sonra yeni bölüm yazmak başarılar...

Flood yaptığım için özür dilerim.Ayrıca uyardığın için teşekkürler.Bundan sonra daha çok dikkat ederim .

Tamam abicim hikaye konusundada yardıma ihtiyacın olursa çekinmeden danışabilirsin kıt aklımın erdiği kadar yardım etmeye çalışırım...

Çok teşekkürler

süper
gomenne yorumum gecikti çünkü hastaydım hastaneye gittik

Aaa.Geçmiş olsun.Ve beğenmene sevindim teşekkürler^^

geçmiş olsun önemli bişey değildir umarım

değişik ve güzel olmuş devamını bekliyorum canım ^^

Teşekkürler

Gözlerimi açtım.Ama tahmin ettiğim gibi hastane değildi burası.Tavanda beyaz ışığıyla parlayan lamba yerine yukarıda ki masmavi gökyüzünü görüyordum.Bir süre sonra yavaşça ayağı kalkmaya çalıştım.Ne yapıyor olabilirdim burada?Bunu düşünürken aklıma göğsümde oluşan işaret geldi.Hala orada mı diye tekrar baktım.Ve evet oradaydı.Ama artık acıdan ziyade,rahatlık veriyordu.İçinden de hala,zayıfta olsa altın renginde bir ışık geliyordu.Bütün bunlar imkansız değil miydi?Yani,birden göğsümde inanılmaz bir acıyla beraber bu işaret oluşmuştu.Ve içinden ışıklar fışkırmaya başlamıştı.1 saniye sonrada buraya ışınlanmıştım(!).Kulağa her şey rüya gibi geliyordu.Ama biliyordum ki hiçbir rüya bana bu kadar gerçek gibi görünemezdi.Ne yapacağıma dair bir çözüm yolu ararken böyle beklemenin işe yaramayacağına karar verdim ve yürümeye başladım.
Sanki hangi yöne gitmem gerektiğini içimden bir ses bana fısıldıyordu.Tamamen içgüdülerime güvenerek hareket ediyordum ama bunun işe yarayacağına nedense emindim.Sonunda büyük,düz bir ovaya geldim.Etrafı incelerken birilerinin bana doğru yaklaştığını gördüm.Ama görüntüleri net değildi.İyice yakına geldikleride daha iyi görebiliyordum.Soluk soluğa kalmış bir atın üzerinde üstü kana bulanmış,simsiyah ve gür saçları olan bir kadın, ve ona sarılarak tir tir titreyen bir küçük bir çocuk vardı.
‘’Anne,babam nerde’’
‘’……..’’
‘’Anne!!’’
‘’…….’’
‘’Babam nerdeee….’’Çocuk ağlamaya başlamıştı.Kadının gözleri dolmuştu.Bende çok kötü hissetmiştim.Bir süre sonra ne yapabileceğimi ve nereye gittiğimi onlara sormaya karar verdim.Umarım deli muamelesi yapmazlardı.Bu yaşadıklarımı bana başkası anlatsaydı ben ona deli muamelesi yapardım ama neyse.Umarım şansım yaver gider
‘’Şey,bakar mısınız?’’
‘’………’’Oralı bile olmadılar.
‘’Bakar mısınız?’’
‘’…………’’Sinirlenmeye başlıyordum.
‘’Beni duyuyor musunuz?!!!’’
‘’…….’’Çok sinirlenmiştim.Beni neden görmezden geliyorlardı?Yanlarına gittim.Ve kadının omzuna dokundum.Ama elim onun bedeninin içinden geçmişti!Dayanamayıp çığlık attım ama bunu da duymuşa benzemiyorlardı.Neler oluyordu?Elerimi kadına doğru salladım.Yine ona dokunamıyordum.Ata tekme attım.Hiçbir etki yoktu.Ben buradaydım,değil mi?Niye hiç bir şey yapamıyordum.Bunları düşünürken gözüm yerdeki çok güzel renkleri olan bir taşa kaydı.Ona dokunabiliyor muyum diye test etmek için yavaşça eğildim ve taşı elime aldım.İşe yarıyordu.Onu tutabiliyordum.Ama çocuk ansızın
‘’Anneee,taş uçuyor!!’’diye bağırdı.Bende hemen bıraktım tabii.Bunu gören kadında şaşırdı ama daha sonra gözleri tekrar eskisi gibi,donuk hale geldi
‘’Rüzgar yüzündendir.’’dedi.Pek oralı olmamıştı.
Birkaç dakika geçmişti.Kadınla çocuk dinleniyordu.Bende oturmuş sakince düşünüyordum.Ne yapacaktım şimdi.O sırada esen rüzgar saçlarımı savurdu.Dağılan saçlarımı tekrar toplamaya çalışırken –niye bunu yapıyordum bilmiyorum-uzaktan at sesleri gelmeye.Atın üstündeki kişiyi görünce dehşete kapıldım.Nasıl olabilirdi bu?
Ahaha işte 3. bölüm

bişeyim yok
sadece:
başım ağrıyodu, kusuyodum ,nefes darlığı , karnım ağrıyodu , uykusuzluk

ne kadar sağlıklıymışım demi

misum deamını bekliom

Çok geçmiş olsun ya .Ve yorumun için teşekkürler