başladığım bir iş yarım kalırsa batıyor işte rahat duramıyorum^^ en kısa zamanda yeni bölüm ekleyeceğim

Biraz küçük oldu ama devam maksatlıydı^^



BÖLÜM15-MEKTUP

Alan,

Ne kadar öfkeleneceğini bilsem de gitmek zorundayım. Kendimle birlikte bir lanet taşıyorum bir gün yollarımız tekrar kesişene kadar ayrılmamız gerekiyor. Savaşmaktan sakın vazgeçme.Karakitap ve ailemiz hakkındaki efsanelerin hepsi gerçek bunu içinde bir yerlerde hissettiğini biliyorum. Soyumuzdan bir kız çocuğu asla doğmamalıydı.Kendimle birlikte içimde sürekli bir lanet taşıyorum. O içimde hissedebiliyorum.güçlü olacağıma söz veriyorum. Metis senin asla bir kral olamayacağını söyledi: Gördüğü şey onun zaferiydi. Bunun olmaması için sonuna kadar savaşacağım. Şayet bizi şimdi ayıran kader bir gün karşı karşıya getirirse asla tereddüt etme! Çünkü o etmeyecektir! Savaşmaktan asla vazgeçme. Bundan sonraki en büyük dileğim huzurunuzda eğilmektir kralım!!!

CAMELLİA.


Alan yaşlı gözlerle boş yatağa bakıyordu.Derinlerde bir yerde suçluluk, öfke, merhamet, kin, huzursuzluk ve yanlızlık çarpışıyordu. Kardeşine karşı hiç bu kadar çaresizlik içinde olmamıştı. Gözünden yere düşen damlalar bunun en büyük kanıtıtydı.....

Çadırın dışında Metis ve Aura sessizce bekliyorlardı. Aura sonunda dayanamayıp çekinerek sordu:

AURA: O iyi olacak mı?

Bir an duraklamıştı:

AURA: Bilmem gerekiyor!

Metis düşünceli bir tavırla cevap verdi:

METİS: Bundan sonrasını ben bile göremem leydim!!

Aura'nın yüzüne garip bir hüzün çökmüştü. Bu sırada Alan çadırdan çıkmıştı. Göle bakarak konuşuyordu :

ALAN: Toparlanıp yola koyulmalıyız.

Sonra Metis'e öfkeyle baktı:

ALAN: Verdiğin haritanın çok gerisindeyiz.

METİS: Peki lordum!!

___________________________________________________________

Gece boyunca durmadan yol almışlardı. Aklıyla duyguları elim bir savaş veriyordu. Yol boyunca birçok kez geri dönmek istemiş fakat Amata buna engel olmuştu. Ağabeyini yalnız bırakmanın azabı onu yiyip bitiriyordu. Amata'nın sesiyle irkildi:

AMATA: Leydim artık düşünmemelisiniz.

Birden ürktüğü kentaurlardan biriyle yola çıktığının farkına varmıştı. Birden huzursuz oldu. Aata bunun farkına varmıştı. Gülümsedi:

AMATA: Benden çekinmenize gerek yok! Ne kadar ürkütücü olsam da bir kalbim var.

Camellia'nın az önceki huzursuzluğunun yerini şimdi büyük bir utanç almıştı. Kendini toparladı ve titrek bir sesle cevap verdi:

CAMELLİA: Özür dilerim!

Tekrar büyük bir sessizliğe daldılar. Bitmek bilmeyen ağaçlıklı yolda Paradise ve Amata rahvan adımlarla yürüyorlardı. Camellia arkasında kendini takip eden biri varmışçasına sürekli geriye bakıyordu. Her adımda arkasında bir parçasını bıraktığını bilerek yola devam ediyordu............



yorumlar

En son kaldığım yerden okumaya devam edeceğim, çünkü bu fanficide sevmiştim ama bir türlü okuyamadım yeni bölümlerini

Abla ne kadar mutlu oldum
Yeni bölümleri sabırsızlıkla bekliyorum

BÖLÜM 16- TOPLANTI

Yüzünde sinsi bir gülümsemeyle salona girmişti. Oval bir masa etrafında oturan altı kişi onun girişiyle ayağa kalktı. Gördüğü saygıdan ayrı bir zevk alıyormuş gibi gülümsemesi sırıtmaya dönmüştü. Masa başındaki hizmetli saygıyla geleni haber verdi:

-Gerena beyi: Lord Abel!

Lord eliyle oturmalarını işaret etti. Herkes merakla Gerena lordunun niçin kendilerini topladığını merak ediyordu. Gerena çevresindeki bir çok eyalet lordu bir davet almış Abel'in ani çağrısına bir anlam verememişlerdi. Sonunda Abel meraklı bakışlardan oluşan sessizliği bozdu:

ABEL: Geçmişte bana verdiğiniz sözleri tutmanın zamanı geldi! Sözünüze sadık kalın zamanında sırt sırta savaşmıştık aynı sadakati sizden tekrar bekliyorum.

Herkese anlamsız gelen ve kesin bir emir şeklinde söylenen bu sözler ortamda garip bir gerginliğe neden olmuştu. Fama lordu söz aldı:

- Siriusta yüzyıllardır savaş yok! Lord Abel konuştuklarınız yasalara göre suç.

Abel ani bir hareketle elini Fama lorduna uzatmıştı. Fama lordu birden nefes alamadığını hissetti, elini boynuna götürmüştü. Bir şey boğazını sıkıyor nefes alamıyordu. Yüzünün rengi kırmızıdan mora dönüyordu. Oturduğu sandalyede anlamsız bir şekilde çırpınıyor, ayaklarıyla zemini itiyordu. Abel elini geri çekti. Fama lordunun başı önüne düşmüştü. Ağzında biriken salyalar üzerine süzülüyordu. Masadakiler olan biteni korkulu gözlerle izlemişlerdi. Kıpırdamaktan dahi korkuyorlardı.

ABEL: Soylarında hep bir korkaklık vardı. Korku işime yaramaz.

Bunu rahatlamış bir ifadeyle söylemişti. Gülümsüyordu. İnsanın kanını donduracak şekilde soğukkanlıydı. Ayağa kalktı, kendini işaret ederek konuşuyordu:

ABEL: Yoldaşlarım şu an gördüğünüz Gerena lordu sadece bir beden. Bu görev için vücuda getirildi. Benim için!

Son iki kelimeyi büyük bir gururla söylemişti. Masanın etrafında gheziniyordu:

ABEL: Yüzyıllar öncesinden duydunuz ismimi ama sadece bir efsane olarak. Soyunuzdan büyük büyük dedeleriniz bana hizmet için ant içtiler, yemin ettiler!!! Hepsi Lord Brendan için ölüme yürüdü......

Duyulanisim yüzlere bir gölge düşürmüştü. Lordlar artk şaşkınlık değil içlerinden bir yerde büyük bir korku duyuyorlardı. Kimse Abel'ın yüzüne bakmaya cesaret edemiyordu. Abel'in sesi birden yükseldi:

ABEL: Şimdi sıra sizde! Atalarınızın ruhunu huzura kavuşturun. Onlar yaradılıştan sahip oldukları yetenekler yüzünden esir oldular, sürüldüler, öldürüldüler........ Şimdi onların intikamını almak zamanıdır.....

Beylerin içlerinde bir ateş parlamıştı. Yıllardır anlşatılan bu hikayeler ve ailelerişndeki güçler hep bastırılmış, eskiden yaşananlar onlar için sadece utanç kaynağı olmuştu. Atalarının krala karşı şavaşmaları onların sırtında yüzyıllar boyunca taşıdıkları bir yüktü. Ayaklanmadan sonra tahta geçen krallar onlara mesafeli durmuştu......

ABEL: Ne diyorsunuz? Benimle misiniz?

Masadakiler hep bir ağızdan cevap verdiler:

-SİZİNLEYİZ LORDUM!!!!

Abel pelerinini savurarak salondan dışarı çıktı. Yüzünde memnun bir gülümseme vardı.........

Abla bu abel yoksa 11. bölümdeki Camelia'nın gördüğü rüyadaki adam mı

bilmem olabilir en kısa zamanda yeni bölüm yazacağım inşallah çok yoğunum ya

BÖLÜM 17-CAMELLİA'NIN SIRRI

ALAN: Neden bütün bunlar Camellia'nın başına geldi?

İlerledikleri patikada sessizliği Alan bozmuştu. Camellia'dan ayrılalı üç gün olmuştu. Üç gün boyunca çok az konuşmuştu. Sadece ilerliyorlardı. Kafasını kurcalayan onlarca soru vardı. Bu şekilde devam edemezdi. Atıyla yanında ilerleyen Metis'e ısrarlı gözlerle baktı. Metis artık gerçeklerin saklanamayacağını anlamıştı. Alanı sakinleştirecek bir Camellia yoktu artık. Alan sadece olacaklara odaklanmalıydı.

METİS: Burada mola verelim Lordum!

Bir hamlede attan inmişlerdi. Kısa zaman sonra çadırları kurmuş ısınmak için ateş yakmışlardı. Akşam güneşi batıyor sıcaklığın yerini hafif bir esinti alıyordu. Metis kendisine özgü bilge gözlerini ateşe dikmişti:

METİS: Soyunuz çok köklü ve güçlü Lordum! Yüzyıllardır Sirius'ta hüküm sürüyorsunmuz. Babanız ve daha önceki krallardan pek çoğu bu gezegene altın çağlar yaşattı.

Alan babasının hatırasıyla dolmuştu. Gözlerini ayırmadan Metis'i dinliyordu. Aura ise bu sessizliğe hareketsizliğiyle eşlik ediyordu. Ilık rüzgar kulaklarında hafif fısıltılar bırakarak esmeye devam ediyordu.

METİS: Soyunuza yaradılan tarafından hiç kız evlat bahşedilmemiş Lordum. Yüzyıllardır tüm krallar hep oğul sahibiydi.

ALAN: Babama kadar!

Metis Alan'a onaylayıcı bir bakış atmıştı.

METİS: Yüzyıllar öncesinde Hanedan krallarından biri saray kahininin kızına aşık olmuştu. Bütün karşıtlara rağmen onunla evlendi. Aşkın gücü hafife alınmamalı Alan!

Alın ateşin yanında kusursuz bir heykel gibi oturan Aura'ya bakmıştı. Onun varlığından duyduğu güç her şeyden farklıydı.

METİS: Onun adı......

Metis bir an için durdu, boğazının kuruduğunu hissetmişti. Derin bir nefes aldı, bir yudum su içti:

METİS: Adı Elenor. Babasının güçleri ona da geçmişti hatta daha fazlası. Kadim dilin gelmiş geçmiş en güçlü söylevcisiydi. Kral bunları hiçbir zaman bilmedi. Ondan hep sakladı. Sevdiği tek şey güç, şöhret ve mücevherlerdi....Krala ihanet ediyordu. Kaos zamanında kara dillilerin en güçlüsüyle birlik olup Kralı alt etmek için palanlar kuruyordu. Nihayetinde ona aşık oldu. Lord Brendan'dan bir çocuğu olacaktı. Kral kendisinin bir oğlu olacağını zannediyoru.

Metis bir yudum su daha aldı. Artık akşam iyice çökmüş, ateşten ötesi görünmez olmuştu. Bir an etrafı dinledi. Alan ve Aura ateş etrafına koyulmuş taşlar gibi hareketsiz Metis'i dinliyordu.

METİS: Büyük bir isyanla saraya saldırdılar. Elenor kendi çocuğunun tahta varis olmasını her şeyden çok istiyordu. Kara dillilerin muhalefetinden korkuyordu. Savaşı kazanırlarsa tahtta hak iddia edeceklerdi. Bunun olmasına izin vermedi. Kendisi gibi olanlara hatta çocuğunun babasına bile ihanet etti. Kadim lisanla sarayı korudu. İsyancılar yakalandı ve halkın gözü önünde idam edildiler. Tam bir katliam.....

Aura ürperdiğini hissetti. Bir kadın hele de bir anne nasıl olur da bu kadar acımasız ve kana susamış olabilirdi. Göz ucuyla Alan'a baktı. Onu daha önce bir şeyi bu kadar sabırla dinlerken görmemişti.

METİS: Sonunda lord Brendan da yakalanmıştı. Elenor'un gözü önünde onu idam ettiler. İsyan bastırıldı. Her şey normale dönmüştü. Lord ölürken bile Elenor'a gülümsüyordu. Onu anlıyordu. Elenor Ataların Kitabına böyle yazmıştı. Bütün bu olanlardan sadece bir kişi rahatsızdı. O da kızının neler yaptığını bilen kahindi.

ALAN: Soyumuz bozuldu mu?

Metis gözleriyle Alan'ı teskin etti:

METİS: Hayır genç Alan! O çöocuğun doğması Siriusun sonu olacaktı. Kahin bunu görmüştü. Elenor kolay oyunlarla yenilecek bir kadın değildi. Ama hamileliğinin son ayında zehirlendi.

Metis anlatırken zorluk çekiyordu. Yaşlı kalbi bazı şeyleri kaldıramayacak kadar hassaslaşmıştı.

METİS: Kahin türlü yollar denemiş sonunda onu öldürmenin yolunu bulmuştu. Elenor ölüm döşeğindeydi ve biliyordu..... Sonunun nasıl geldiğini, yaptığı onca şeyin boşa çıktığını biliyordu. Ölürken hanedanı lanetledi. Kadim lisanın en kudretlisiyle bir leke bıraktı. Bir kız çocuğu bedeniyle geri dönecekti ve Sirius'u sonsuza dek karanlığa gömecekti. O ve sevdiği adam..... Kahini de yaşayıp bütün bunları görmesi için lanetledi...

ALAN: O kız çocuğu Camellia.

Metis başıyla onayladı.

AURA: Kahin de sensin!

Metis başını eğmişti:

METİS:Onu en başta durdurmalıydım.... Yapamadım...Ne olursa olsun benim kızımdı....

Alan tek kelime etmeden kalktı. Ateşi kumlarla söndürdü.

ALAN: Biraz dinlenmeliyiz!

Çadıra girdi. Metis ve Aura da ona uymuşlardı.........

BÖLÜM 18-DAKTYLOS


Parmağını haritanın üzerinde gezdiriyordu. Atından inmemişti. Üç gün durup dinlenmeden yolculuklarına devam etmişlerdi. Alan mümkün olduğunca az konuşuyordu. Ondaki bu değişiklik Aura'yı endişelendiriyor, Metis ise bunu iyiye yoruyordu.

ALAN: Sınırdayız.

Metis ve Aura'ya bakarak konuşmuştu. Bir yandan da eliyle haritayı gösteriyordu.

ALAN: Haritaya göre Daktylos sınırındayız. Şehire girmek üzereyiz.

Alan gözlerini yüksek dağlara dikmiş derin bir nefes almıştı.

AURA: Neden yolumuza devam etmiyoruz. Şehire girmeden orman yolunu takip edebiliriz.

Alan göz ucuyla Metis'e baktı. Bilgenin yüzünde kendinden emin bir tavır vardı. Alan kendine bile itiraf edemiyordu ama; evet o da Camellia gibi artık Metis'e güveniyordu.

ALAN: Artık olmaz Aura! Bu yolculuğun amacı artık çok net!

AURA: Bilmediğini sanıyordum?

ALAN. Artık öğrendim. Savaş kapımızda ve bu yolculuktan daha büyük olacak. Mümkün olduğunca çok müttefik toplamalıyız. Düşmanlarımız da olacaktır. Sirius'ta artık saf belirleme zamanı geldi!

Metis hislerinde yanılmamıştı. Genç Alan artık sorumluluklarını anlayan bir olgunluğa ilerliyordu. Başıyla Alan'ı onayladı. Atlarını mahmuzlayıp şehrin devasa surlarından içeri girdiler. Kader artık daha koyu yazılacaktı. Bu mürekkebin rengi kırmızıydı.

Şehrin surları sarayınkinden daha yüksek ve görkemliydi. Girişte tek tük evler vardı. Bu evler bir insan boyunu biraz aşardı. Evlerin genel yapısı taştan ve kubbeliydi. Kapılar, pencere kenarları hatta koruluklar bile değerli taşlarla süslenmişti. Daha da ilerledikçe evler sıklaşmaya başlamıştı. Şehir başlı başına bir mücevher gibiydi. Aura bu güzel şehri hayranlıkla izliyordu. Birden irkildi. Evlere bakmaktan insanlara bakmayı unutmuştu. Şaşkınlığı yüzünden o denli okunuyordu ki Alan gülümsedi:

ALAN: Daktyloslar maden işleyen cücelerdir.

AURA: İnanılmaz!

METİS: Bu yüksek dağlar Sirius'un zengin maden yatakları. İnsanların güçleri bile o dağları delmeyi başaramadı. Bu küçük dostlar maharetlerini ve hizmetlerini saraya sundular.

Artık şehir iyice kalabalıklaşmıştı. Evlerinden bu yabancıları gören Daktyloslar kapı önlerine çıkıyor, gelenleri meraklı gözlerle izliyorlardı. Yabancılar bu meraklı bakışlara karşılık vererek şehirde ilerliyorlardı. Büyük çok katlı bir konağın önünde durdular. Asker gibi giyinen birkaç nöbetçi onları karşıladı. Alan atından indi. Tex bu nöbetçilerden pek hoşlanmamıştı. Nöbetçilerden rütbece yüksek olan bir cüce öne çıktı:

_Daktylos topraklarını habersizce girmek yasak ve suçtur. Buna cüret edenler saray tarafınca ağır cezalara çarptırılılar.

METİS: Daktylos Beyiyle görüşmemiz gerekiyor. Ona geldiğimizi haber verin!

Metis bunları büyük bir özgüvenle söylemişti. Konağın kapısında bir cüce adamla bir cüce hatun belirdi. Kapıdaki muhafızlar büyük bir saygıyla onları selamladılar. Cüce adam büyük bir kararlılılık ve nezaketle konuşmaya başladı:

_Buraya habersiz gelmek saraya ihanettir. Hırsızlara ve yağmacılara verecek değerli eşyalarımız yok!

Aura tek başına devasa bir zümrüt gibi parlayan konağa baktı.

ALAN: Değerli taşlarınız sizin olsun buraya bunlar için gelmedik!

Cüce adam bu mağruriyet karşısında şaşırmıştı. Karşısındaki kim oluyortdu da zaten onların emeği olan bu mücevherleri onlara bağaşlıyordu. Bir adım öne geldi:

_Adım İda'dır. Bu da eşim Ekhidna. Daktylos beyi benim! Söyleyin bana yabancılar Daktylos'a gelme cüretini gösteren yabancılar kimdir!

Alan büyük bir hızla kılıcını kınından çekti. Nöbetçiler bu çeviklik karşısında irkilmişlerdi. Bir adım geri attılar. Alan kılıcını önce Daktylos Beyine doğru uzattı ardından bir hamleyle kılıcın ucunu kavrayarak sapını İda'ya doğru uzattı:

ALAN: Ben Kral Leonard'ın oğlu Prens Alan!

Birden bütün cüceler Alan'ın önünde diz çökmişlerdi. İda ve Ekhidna şaşkınlıklarını üzerlerinden atar atmaz onlarda genç prensi selamladı. Alan kendi etrafında döndü. Yüzlerce cüce önünde düz çökmüştü. Sorumluluğunu bir kez daha ağır bir şekilde hissediyordu. Derin bir nefes aldı. Sesinde kararlılık vardı:

ALAN: Atalarım ve babam size Sirius'un en değerli topraklarını verdiler. Gönlünüzce işlediniz. Size huzur ve barış getirdiler. Yabancılar kapılarınızdan geçmeye dahi cüret edemiyorlar.

Sesi daha da gür çıkmaya başlamıştı. Artık büyük bir güvenle konuşuyordu :

ALAN: Canlarınız ve mallarınız korundu! Lakin artık düzen bozuluyor.

Cüceler bu beklenmedik söz karşısında irkilmişlerdi. Fısıltılar duyuluyordu.

ALAN: Kötülük Sirius'a geri döndü. Yapılan lanet, soyumuzla gelen kara gün belli oldu.

Durdu. Aura ona gözleriyle güç vermişti.

ALAN: Lord Brendan geri döndü!

Fısıltılar artık uğultuya dönüşmüştü.

ALAN: Kara günde atalarımıza verdiğiniz yeminleri tutacak mısınız? Bir kez daha hanedanın yanında olup kendi şehriniz için savaşacak mısınız?

Alan İda'nın omuzundan tutup diz çökmüş cüceyi kaldırdı. Büyük bir sebatla gözlerinin içine baktı:

ALAN: Ne diyorsunuz?!!!!

u.u mayıstan bu yana bölüm yazmamışım u.u kpss

başlığı ilk sayfaya taşıyorum en kısa zamanda yeni bölüm yazacağım *-*

bakmayın öyle kendime söylüyorum

BÖLÜM 19- LEDA

_Leydim!

Kralice dalgın, önündeki yazışmalara boş gözlerle bakıyordu. Çocukları saraydan ayrıldığından beri bu haldeydi. Bütün işler aksıyor, her şey yarım kalıyordu. Sayarda işler Kirke'ün yardımıyla yürüyordu.

_Leydim!!!!

Kirke'ün ısrarlı sesi Kraliçeyi kendine getirmişti. Gayri ihtiyari komutanına baktı. Bu genç adam olmasaydı belki de bu yükü kaldıramayacaktı. Bu adamın erken yaşlarda gelen başarısı inanılır gibi değildi.

KİRKE:Maceste! Kentaurlar geliyor.

Kraliçe biraz şaşırmıştı. Komutanının telaşına anlam veremiyordu.

ALALA: Bu yılki olağan toplantı için Alpos ve konseyi bekliyorduk. Merak etmeyin Kirke sizi temin ederim artık daha iyi olacağım!

Kirke derin bir nefes aldı. Yüzündeki gerginlik geçmemişti.

KİRKE: Yüzlercesi geliyor leydim!!!!

Alala uğramış gözlerle komutana bakıyordu. Günlerdir kendine itiraf edemediği anlamsız sıkıntı sonunda gün yüzüne çıkmıştı. Kentaurlar barışçıl bir halktı. Saraya bağlılıkları asla bozulmaz, sadakatleri sorgulanamazdı. Onların böyle gelişi asla hayırla yorumlanamazdı.

ALALA: Ne zaman burada olurlar?

KİRKE: Güneş tepeye vurunca Leydim.

Alala bir süre düşündü.

ALALA: Bir karşılama birliği gönder. Başlarında da sen ol!

Kirke hazırol vaziyetine geçti.

KİRKE: Emredersiniz Maceste!

______________________________________________________________

ALPOS: Gelişimiz sizi tedirgin etmiş olacak!

Kirke'ün yüzünde endişenin yanında bir dostu görmenin rahatlığı vardı. Alpos'un elini sıktı.

KİRKE: Geldiğiniz için çok memnunum. Fakat gözcülerimiz bize daha fazlasının geldiğini bildirdiler.

Alpos'un yüzüne bir ciddiyet yerleşmişti.

ALPOS: İyi haberlerle gelmedik komutan Kirke! Savaş kapımızda. Leda'yı savaşa hazırlamak için buradayım. Kraliçeye haberlerim var ve korkarım iyi haberler değil!

Kirke'ün endişesi gittikçe artıyordu. Alpos arkadaşını rahatlatmak istedi.

ALPOS: Neyseki Prens Alan savaşta bize katılacak sadakatlileri çağırıyor. Çoğunlukla bir şansımız olabilir.

Kirke'ün gözlerinde değişik bir ışık belirmişti. Alpos durakladı.

KİRKE: Taht varislerini gördünüz mü?

ALPOS: İlk durakları Mukaddes Ormandı.

Kirke heyecanını gizleyemeden sormuştu:

KİRKE: Peki Leydi?

Alpos bu "leydi" kelimesinin vurgusunu sevmişti. Arkadaşını süzdü. Prensese karşı beslediği duygular bu utangaçlıkla söylenmiş "Leydi"nin arkasında yatıyordu. Alpos aşkı tanıyordu.

ALPOS: Prenses Camellia iyiydi. Eğer işler yolunda gittiyse şu an prensese Amata eşlik ediyor.

Kirke derin bir nefes aldı. Bu sırada saray avlusuna girmişlerdi. Kraliçe onları merdivenlerde karşılamıştı. Alpos ve beraberindekiler başlarını eğerek Kraliçeyi selamladılar.

ALALA: Leda'ya hoş geldiniz hanedanın daimi dostları!

Alpos bir adım öne çıktı:

ALPOS: Sizi bir kez daha görmekten onur duydum Maceste! Gelişimizin sebebi hayır olsun isterdim! Lakin Leydime vereceğim haberler elzemdir.

Alala'nın ince yüzü gerginleşti. Misafirlerini eliyle saraya davet etti. Toplantı odasına kadar kimse tek kelime konuşmadı. Masada hizmetliler işşlerini bitirir bitirmez çekilmişlerdi. Odada Alpos ve adamları, Kraliçe ve komutan kalmıştı.

ALALA: Zamanı geldi mi?

ALPOS: Evet Leydim!

Alala gözlerini sarayın yüksek penceresine çevirdi. Aklından geçenleri yüzünden okumak zordu. Her zaman güçlü bir kadın olmuş kocasının yokluğunu ne gezegene ne de çocuklarına hissettirmemeye çalışmıştı. Metis veliahtlar gittikten sonra ona her şeyi anlatmış, gelecek büyük savaşın haberini vermişti. Alala beklenmedik bir şekilde ayağa kalktı. Herkes onunla birlikte ayağa kalkmıştı.

ALALA: Hazırlıklara başlayın. Bu hanedan binlerce yıldır her savaştan galip gelmeyi bildi. Ben yaşadığım sürece Leda asla düşmeyecek!!!!!

Kraliçe odadan hızlı adımlarla çıktı. Geride kalanlar kararlı ayak seslerini dinliyorlardı..........

ilk sayfaya taşıyorum^^ görmeyince bölüm yazmayı unutuyorum en kısa zamanda yeni bölüm eklenecektir^^

kendime duyuru XD

O.o.................
Gülüm, vallaha bende unutmuşum bi fanfic'i. Bir saate yakındır kaldığım yerden devam ettim. Neler olmuş böyle yahu Sawaş başlıyor ha, Cam'dan haber yok gittiğinden beri.. Nereye gidiyor ki? Bu sawaşta nasıl bir rol üstlenecek? Metis'le aralarında ki bağ'ı hep hissetmiştim zaten. Yemin ederim, daha ilerleyen satırları okumadan, tahmin etmiştim Cam'ın Metisin Kızı olabileceğini. Lanet onu bu zamana değin yaşatmış demekki vay be.. Alan saraya ne zaman dönecek? bu savaşta müttefiklerimi yoksa düşmanlarımı daha fazla olacak? Cam içinde kötülükle başa çıkabilecekmi? offf valla kafam karıştı iyice Böcüğüm

@Gülee yaw bişey merak ettim cane Alan ile Aura ne ara bu derece bağlandılar yaw yani baya da okudum başlara doğru da bi göz attım ama orasını pek anlamadım. Aura ile Alan'ın savaşta nasıl bir yol izleyeceklerini merak ediyorum. Hem sonuçta Aura öyle hafife alınacak türde biri değil. O bir Amazon Uğradığı ihanetten sonra, halkı onu ölmüş olarak biliyor. Herşey bittiğinde ona bu ihaneti yapanın cezasını vermesini umuyorum. Aha belkide bu savaşta Aura'ya ihanet eden kişi de vardır. Len böcük ben daha fazla yazmiyim devreler karıştı bende iyicene

Ellerine, Emeğine, Hayal Gücüne, O güzel anlatış biçime hastayım
Yeni bölümler gelsin en kısa sürede

Epeydir yorum yapmamışım ben bölüm eklenmedi sanıyordum uzun bir süredir ^^ Camelia'nın içinde böyle bir sır barındıracağı aklıma gelmezdi. Daha kendisi bile bilmezken nasıl olacak ne bitecek iyice meraklandım =)
Devamı gelir mi ki