tamam

Ayh çok heyecanlandım...

Yeni bölüm geliyo

Eşsiz güzelliğin ortasındalardı sanki.Karanlık orman burada cennetin ta kendisiydi.Açıklık alanın tam üzerinde ağaçlar üstlerini örtmek yerine gök yüzüne uzanmayı tercih etmişlerdi.Güneş batmak üzereydi etrafı kızıl-sarı bir renk kaplamıştı.Açıklık alana düşen ışıklar sanki her şeyi altın renginin tonlarında gibi gösteriyordu.Açıklık alanın etrafında tüm hiçlik ormanı halkı loşluğun arasından alanın ortasındakileri süzüyorlardı.Fısıldamıyorlardı fısıldamalarına gerek yoktu.Düşüncelerini hafifçe esen meltem tüm zihinlere ulaştırıyordu zaten.İki devasa çınarın dallarını birleşmesiyle yükselen yerde halkın ileri gelenlerinden biri orada yaşanan önemli anın şerefine ormana , doğaya sesleniyordu tüm halk ormana şükranlarını sunuyorlardı.
“Efsunlu gizemli orman
Sana sunuyoruz minnetimizi bir kez daha
Altın gökyüzünün altında
Safir derelerin şahitliğinde
Zümrüt güzelliğin benliğimizde”

Alanın ortasında gözlerin odaklandığı ve bu günün önemli konuklarından ikisi asaletle dinliyorlardı seslenişi…Altın ışık gümüş saçlarını parlatıyordu, gözlerinin kızıllığını ise can yakıcı derecede öne çıkarıyordu birinin, diğerinin ise kestane rengi saçları badem gözleri ve saf güzelliği insanın içini huzurla dolduruyordu…

“Derinler derini yeşilliğin
Eşsiz kucaklaman ve her ölüme yaklaştığımızda
Ömrümüze ömür katman
Sana minnettarız yüce orman
Yasalarına bağlıyız
Asaletinin parçasıyız”

O sırada günün önemli diğer iki konuğu ise gergin anlar yaşıyorlardı.Peşlerindeki bekçiler bir an için yok olmuyorlardı.Yeşiller içindeki hızla koşan genç gözlerini kısmış önünü seçmeye çalışıyordu hiç ormanın bu kadar derinlerine inmemişti.Kahverengi saçları dalgalanan kız ise peşindekileri savmaya çalışıyor bir yandan da oğlana sıkıca tutunuyordu düşmemek için.

Koşarlarken birden Liam gülmeye başlamıştı.

-Niye gülüyorsun sen?

-Halimize…

-Bilmem farkında mısın ama ölmek üzereyiz, nesi komik bunun?

-Hani bana bir gün aniden gizemli hoş bir kızla karşılaşacaksın ama o gün ölüm günün olacak deseler inanmazdım da…

Palomita biraz utanmış ama birazda üzülmüştü.Bu yaratıklar o gelene kadar Liam’a saygı gösteriyorlardı ama şimdi Liam kızı korumak için hayatını tehlikeye atmıştı.

-Sana ölüm getirdiğim için özür dilerim…

-Ölüm mutlaka gelir ama ben hep yalnız öleceğimi düşünmüştüm…bu kadar güzel bir ölüm beklemiyordum…

Palomita durakladı sonra arkadan gelen hırlamalarla kendine geldi ve yeniden efsun savurmaya başladı.Bir süre sonra o da gülmeye başladı.

-Sen neye gülüyorsun?

-Ölüm dibimdeyken kendimi hiç bu kadar özgür hissedeceğimi ve bu özgürlüğü bana bu dünyadan birinin yaşatacağını hiç düşünmemiştim.

Bir süre sonra ikisi de gülmeye başlamışlardı…peşlerindeki bekçilerden kaçarken, yönlerini kestirmeden , ne yaşayacaklarını bilmeden…

“Bizi korumaya devam et ebediyette
Ezelde de ettiğin gibi
Kalbimizin ta kendisisin
Doğanın bekçileri
Asaletinin temsilcileriyiz”

Zainin etrafa göz gezdiriyordu endişe ile:
-Geciktiler.
Raini kıkırdadı:
-Birazdan gelirler.
-Bu halin hiç hoşuma gitmiyor bilesin.
-Alışırsın.

“Melunlardan koruyacağız
Onlardan arınacağız
Sonsuza dek elfler olarak doğanın kendisi olacağız!!!”

Tüm orman halkı saygıyla selam vereceklerdi ki büyük bir gürültüyle alanın ortasına sıçrayışla iki kişi atladı.Herkes şaşkınlıkla günün diğer iki şeref konuğuna bakıyorlardı.Palomita ve Liam kendilerine gelmeye çalışıyorlardı.

Palomita sarhoş gibi: - Biz az önce sanki büyük ağaçtan bir kapıdan mı geçtik?

Liam da aynı ses tonu ile:- Bilmem…bekçilere ne oldu???Niye peşimizde değiller?

İyice afallamıştı saçı başı darmadağın olan Palomita: -Nasıl olur? Dibimizdelerdi???

-HAHAHAHAHAHA!

-Pusula! Lithyasis! PALOMİTA!!!!

Palomita durdu ve buz keserek başını çevirdi:-Bu sesi tanıyorum…İşim bitti…

Karşılarında Raini gülmekten neredeyse yerlere yatacaktı; onun tam aksine ise Zainin sinirden küplere binmişti…

-Palomita…Çabuk in şunun sırtından!!!

Liam da şaşkındı ama karşısındakinin bakışlarını hiç beğenmemişti:-Hey kabalaşma!

Palomita annesinden azar yemiş gibi başını eğip inmişti.Sonra bazı şeyleri geç olsa da kavramaya başlamıştı:

-Az önce biri elf mi dedi?, sonrada karşısında duran Raini’yi fark etti, Rainiiii!!!!Bir dakika…Raini????Elf???Neler oluyor burada?

Raini gülerek önce Palomita’yı kucakladı sonra birkaç adım geri çekildi:

-İlk sorunuzdan başlayayım.Evet hiçlik ormanının gizemli şehrinin kapısından geçtiniz az önce.Peşinizdeki bekçiler size bir zarar vermek için gönderilmediler.Sadece sizi buraya yönlendirmek için gönderilmişlerdi.Bu yüzden şehre girdiğiniz anda peşinizi bıraktılar, hem yüzünüzde bir tek dal çiziği olmaması ne garip değil mi?Sanki ağaçlar size yol vermiş gibi- güldü - korkudan fark etmediniz sanırım. Ve son sorun… Sana daha önce dediğim gibi ben Flearkalardanım senin dilinde bunun karşılığı Kara Elftir.

-Kara Elf mi???

-Gerçi artık Elf ya da Kara elf pek fark etmiyor .Vatanlarımız tek artık.Neyse bu konulara sonra gireriz., Zainin’e baktı, hepimiz bir sakinleşip kendimize gelelim sonra da seremoni kaldığı yerden devam eder.

Liam yanlarına gelmişti:-Ne seremonisi?

-Cennet alevinin doğuşu…

********

İhtişamlı kutlama çok geçmeden başlamalıydı çünkü bu dünyada yaşanacak ender olaylardan biri gerçekleşmek üzereydi. Gün batımında karanlık ormanın en özel noktasında dünyadaki isimleri Kara elf olan ırka iyiliklerinden onlara kalan tek miras bahşedilecekti.Cennet alevinin doğuşu gerçekleşmek üzereydi.

-Demek sen aslında bizim dünyamızdansın?, Palomita şaşkınlığını üzerinden atmaya çalışıyordu., Nasıl fark edemedim? Gözlerin, kulakların…

- Kulaklarımı kendimize özel sihrimizle saklıyorum ben. Sizin için biz sadece peri masalından ibaretiz Palomita.Aklından geçirmemen çok doğal.Hem dünyadaki adımızı ben de sakladım senden aslında.Belki de bana kızgınsındır.Gerçek beni o kadar çok kişiden o kadar uzun zamandan beridir saklıyorum ki… Çok az kişi biliyor babam, üvey babam, Kutsal Hanım ve Zainin sadece…

-Kutsal Hanım mı? Onu şahsen tanıyor musun?

-Benim sarayda olma sebeplerimde biri de odur. Onun özel hizmetçisi idim ben. Onunla gizlice dost olan nadir kişilerden biri aynı zamanda, Zainin’e bir bakış atmıştı, bu bir diğer sır.Benim hakkımda daha çok şey öğreneceksin.Belki gerçek beni görünce artık benle dost olmak istemezsin.

-Kim olursan ol sen benim arkadaşımsın Raini! Bunu kimse değiştiremez…Burada bana ilk iyi davranan kişisin…bana kalbini açan ilk kişisin.

İki arkadaş birbirlerine sarılmışlardı.O sırada ise Zainin Genç lidere şüpheli gözlerle baktı:

-Seni bir yerden tanıyor muyum ben?

-Sanmam…ama ben sizi çok iyi tanıyorum…Zainin

Zainin buz gibiydi Liam ise eğleniyor gibi görünüyordu.

-Demek yıllardır görmeye çalıştığım ırkın şeref konuğuyum ha?Diğerlerini anladım ama neden ben de?, diye herkesi sorusuyla kendine getirmişti.

-Ah evet…açıklama…derken gözlerini sildi Raini, Cennetin alevi dünyadaki kötü halimizin iyi yansımasıdır aslında. Bugün burada cennet alevi doğarken dünyada cehennem suyu doğar. Biz kara elfler kendimizi unuttuğumuzdan beri güzel görünsek de iyi değiliz. İşte bu iki doğum da bizim gibi karmadır. Cennet ve cehennem ikisinde iç içedir. Fakat dünyada cehennem suyunun nerede doğduğunu bilmiyoruz. Burada ise cennet alevi bizimle. Nesilden nesile aktarıldı.Bu güne kadar…Bu günü özel yapan bir diğer şey cennet alevinin nesil değiştirirken ırk da değiştirmesi.

-Irk mı?, dedi Palomita anlamaya çalışıyordu, Liam mı?

Hayır anlamında başını iki yana salladı Raini: - Cennet alevi gerçek gücüne iki güçlü duygu ile kavuşur. Bu duygular değişkendir. Umut, sadakat, hüzün, sevgi, nefret…herhangi duygulardan ikisi tam olarak birleştiği zaman cennet alevi gücünü gösterecektir. Liam onun taşıyıcısı değil ama onun gücünü açığa çıkarak kişi…

-Başka bir nedeni daha var burada olmamızın, dedi Zainin., Tüm Lithyasisler efsun silahlarına belli bir yerde kavuşurlar. Şimdi senin efsun silahına kavuşma zamanın Palomita.

-Ama benim yüzüğüm var…

-Yüzük öğrenci olduğun sürece olacak. Öğrenciliğin bittiğinde gümüş bana geri dönecek ve taşın gerçek makamına ulaşacak.Böylece Lithyasis olacaksın.

-A…ama o halde Daisy? Onun broşu?

-Daisy ve kız kardeşinin cezalı olduklarını hatırlıyor musun?Onların tek cezası ayrılmaları değil…Onlar önceden gümüş efsunculardı ama güçleri onlardan alındı. Daisy yinede efsundan uzaklaşamayacak kadar yetenekli ve usta bir efsuncuydu. Güçleri kendini göstermeye devam etti kontrolü dışında.Tıpkı senin başlarda kontrol edemediğin gibi.Ve Dlathia onun ustası oldu . Ancak böyle her şey kitabına uyabilirdi. Yoksa Daisy’i yeni cezalar beklerdi. Şu an o bir öğrenci tıpkı senin gibi ama Dlathia onu bilerek öğrencilikte tutuyor yoksa intikamının peşine düşeceğin biliyor. Onu dizginlemenin bir yolu bu.

-Afedersiniz ama, dedi Liam, şu kaslı elf bize dik dik bakıyor…

Raini telaşla: -Seremoni! Başlamak üzere! Bakın kalanları sonra açıklarım…şimdi sadece Sessiz Otoriteye saygısızlık etmeyin yeter.

Liam ve Palomita bizbirlerine baktılar: -Kime?

-AAAAHHH HERNEYSE GÖRÜRSÜNÜZ İŞTE!!! ÇABUK OLUN!!

Alelacele üstlerini düzelten Palomita ve Liam ile Zainin ve Raini alana tekrar döndüler ve referans verdiler.Alanın ortasında bir anda sarmaşıklar sarmalandı ve yavaşça çekilirken devasa bir heykele yerini bıraktı.Sözü kaba bir şekilde kesilen yaşlı elf önce dik dik baktı sonra onları ve şaşkınlıklarını umursamayarak takdimde bulundu:

-Şimdi Majeste Celenore ve Yüce Sessiz Otorite… Bizi onurlandırcaklar…
O sırada Palomita’nın dikkatini başka bir şey çekti ve sesine hakim olarak Liama fısıldadı:

-Senin giysilerin yeşil değil miydi? Şimdi neden gri oldular?

-Bu giysiler bizim teknolojimizin bir parçası.Kendi tasarımım.İstediğim ya da ortama uygun bir renge bürünebiliyor.Gerçi senin efsunla ortaya çıkan kızıl kıyafetlerin kadar havalı değiller ama…

-Ne dedi…, Palomita cümlesini tamamlayamamıştı.çünkü gözlerine inanamıyordu.Liam’ın da onlar aşağı kalır hali yoktu.

İkisinin de nefesi kesilmişti.Karşılarında görmedikleri güzellikte bir kadın belirivermişti sanki hiçlikten. Kıpkırmızı saçları diğer elflere nazaran çok daha uzun olan kulakları onları yutacak kadar derin bir boşluk gibi görünen badem gözleri olan kara elfin üstünde incecik tenine yakın bir renkte açık tonda dar bir elbise vardı.Ve elinde zarif ama tahtadan bir asa tutuyordu.Tüm elfler içtenlikle selam vermişlerdi.Majeste Celenore konuşmaya başladığında sesi bir melodi gibi içlerini titretmişti herkesin.

-Yücemiz bizi koruyan Sessiz Otorite onu aynı içtenlikle onurlandırdığımız için bize müteşekkir olduğunu söylüyor., derken eliyle az önce ortada beliren devasa heykeli gösterdi.

-Ne yani bir heykel mi?, dedi Liam.

-O heykel değil seni aptal, dedi Zainin şiddetle., Onun içinde buradaki herkesten daha büyük bir güç var.Öyle bir güç ki elflerin hala hayatta olmalarını ve izlerine dönmelerini sağlayan bir yüceliğe sahip.

-İnanılmaz… , dedi Palomita, Peki beni nerden tanıyor?

Zainin ve Raini şaşkınlıkla bakıştılar:-Onu duyabiliyor musun?

-Siz duymuyor musunuz? Hepimize hoş geldin dedi az önce tek tek.

-Onu sadece majeste duyabilir çünkü majesteye onun gücünün bir parçasını barındıran kadim asa emanet edilmiştir.

-O asa…, dedi Palomita ve sonra heykele bakarak onayladı.Ardını dönüp Majestenin önüne gitti ve ellerini aşağıdan yükseklerdeki kara elfe uzattı, asil emanetinizi onurla taşıyacağım majesteleri.

Kadın gülüm sedi ve asasına son birkez baktı.Tahta asa kıvrım kıvrım ayrılıp ağaca karıştı daha sonra kıvrım kıvrım tekrar Palomitanın önünde birleşti.Palomita asayı tuttuğunda içinde yükselen bir güç hissetti.

-Sana kavuştum, dedi Palomita içindeki yükselen gücü özümserken.
Kara elf kızın zihnine dokundu:

-Sadece onu taşımayacaksın insanoğlu. Ondan çok daha büyük bir gücün yeni sahibi sensin.

Herkes olanları şaşkınlıkla izliyordu.Vakit gelmişti.Ormanın en özel noktasına o özel ışık düşmüştü.Şimdi o nokta hariç her yer karanlık gibiydi.Palomita öteden bir çığlık duydu çok asil bir ses…bir şahin ya da onun sesi gibi bir kuşun çığlığıydı sanki…aniden etrafını alevler sarmaya başladı .Bir an irkilse de korkmadı Palomita.Çünkü özel bir şeylerin ona ulaştığını hissediyordu.Etrafını saran ama yakmayan alevler önünde birleşti ve kardelen biçiminde ama alev alev yanan bir çiçeği meydana getirdi.

-O artık senin…yıllardır bu iki asil gücü ben taşıyordum insanoğlu.Şimdi ikisi de senin… Kadim asa ve cennet alevi…

-Öyle olağan üstü ki…tarif edemiyorum, dedi Palomita sanki alevler gözlerinde yanıyordu ve kulağında hala o kuşun çığlığı vardı.
Bir anda karanlık dağıldı ve ışık eski gibi her yere yayıldı.Cennet alevi Palomita’nın boğazını sarmaladı aniden ve tenini yakmaya başladı.

Liam korkuyla atılmak istedi ama Raini onu durdurdu:-Dur sadece onunla birleşiyor.

-YANIYOR!, dedi Liam dehşet içinde.

Oysa Palomita hiç acı hissetmiyordu. Sağ elinde asası kollarını iki yana açmış gözlerini kapamış yüzünde bir tebessümle cennet alevinin tenine işlemesini duyumsuyordu.Birleşme tamamlandığında yavaşça gözlerini araladı.Palomita’nın gözleri bir süre tıpkı Zainin gibi kıpkırmızı kaldı ve saçlarının bazı yerleri tutam tutam kızıllaştı.O tutamlar kızıl kalmaya devam etti ama gözleri yine eski halini almıştı.Sonra durakladı

-Artık Yüceyi duymuyorum…onu duymam gerekmiyor muydu?, deyip Majesteye döndüğünde karşısında bambaşka bir kadın gördü.Güzelliğinden hiçbir şey kaybetmemişti Majeste ama saçları artık kızıl değildi ve teni çok daha solgundu.Bir kara elfin olması gerektiği gibi…Majeste artık gerçek haline dönmüştü.

-Üzgünüm insan oğlu, dedi kara elf gülümseyerek, Sessiz Otorite’nin sesi sana sadece bir süreliğine ulaştı.Bu yetenek artık asadan ayrıldı.Yani asada Sessiz otoritenin gücü yok ve sen onu duyamazsın.O yetenekler bende kalmaya devam edecek.Benim ırkım ancak bu şekilde yaşamaya devam edebilir.Ama meraklanma Kadim asanın sayılamayacak kadar çeşitli ve büyük güçleri vardır.Sessiz otorite ona hapsedilen güçlerden sadece biriydi.Kadim asayı yeniden şekillendirecek ve ona yeni gücünü kavuşturacak efsuncu sensin.Kadim zamanda her ırktan seçilmiş kişiler bu şerefe ulaştı.Efsun silahının o olmasının yanında aynı zamanda Cennet alevine sahip olmak kaderinin efsunla yazıldığının en büyük göstergesi olsa gerek.

-Kaderim efsunla yazıldıysa…buna layık olmaya çalışacağım, dedi Palomita.Sanki Lithyasisliğin zarafeti üzerine oturmaya başlamıştı.Majesteye referans verdi.

Mucizeleri hazmetmeye başlayan halk , onur konukları ve Majeste Palomita’ya referans verdiler.Bu onun yolunun mühimliğini bir kez daha gözler önüne sermişti.

-Ve sen…,dedi Celenore, Liam…sen zamanı geldiğinde Cennet alevini canlandıracak kişisin.

-Benim için büyük onur, derken bakışları Palomita’nın boynunda yavaş yavaş kaybolan cehennem alevinin çiçek biçimdeki izinden kızın gözlerine kaydı, onu ölünceye dek koruyacağım.

Palomita gülümsedi:- Teşekkür ederim…

Majeste Celenore:- Yüce Sessiz Otorite bugünün önemini gösterecek bir kutlama bekliyor bizden.Seremoninin yerini kutlamalar alabilir artık!

Zainin, Palomita ve yanında duran Liam’a bir süre baktı, sonra o da dağılan kalabalığın içinde kayboldu.Raini ise gök yüzüne bakıyordu:

-Bir terslik var…

oh dün giremedim diye içimde bir ukte kalmıştı okudum rahatladım

Cennet Alevi ve Cehennem Suyu kavramları iyiliğin ve kötülüğün o evrendeki yansımaları olabilir mi Ayrıca Kutsal Hanım'ın Zainin'e bir bakış atmasıda gözümden kaçmadı


Palomita'nın efsun silahı olan asaya kavuşması iyi oldu ama sessiz otorite yardım edecekmi bakalım


Tören sırasında söylenen ilahi çok hoştu Sun, Efsun Öğretisi'ni uzun bir süre bitirme lütfen Çok güzel gidiyor ve hep okumak istiyorum

Eh bu bölümde bazı şeyler ortaya çıktı değil mi? Kalan şeyler de yeni bölümde anlaşılacak mesela Raini nede Kutsal Hanımdan söz ederken Zainin e baktı ya daZainin in kutsal hanımla ilgili önceki bölümlerde anlatılan hatırası...Bir de Liam söz konusu tabi artık

dur bir dakka o alevi canlandıracak kişi Liam derken neyi kasteddi bu şimdi hem o 2 duygunun bir birini tamamlamasıyla oluşmuyor muydu...

Liam ile Palomita arasında kesin bişiler olcak o.O

Yani alev farklı iki duygunun aynı anda derin bir şekilde hissedildiği anda ortaya çıkacak.Cennet alevinin sahibi Palomita ama sadece kendisi çiçeğin gücünü ortaya çıkaramaz Liam'a ihtiyacı var bunun için...İkisi çiçeğin gücünü ortaya çıkarmak için iki farklı duyguyu derin bir şekilde hissediyor olmalılar...

İki duygu...
Belki de aşk iki duyguyu da bastırabilecek bir bileşkedir.
O kadim zaman geldiği vakit, Liam, Palomita'ya karşı aşkı hissedebilir... Ama aynı anda Palomita da Zainin'e karşı itiraf edemediği aşkını (tabi bu gizoyla bizim sürekli aşık olsunlar diye didindiğimiz olay!) ortaya dökebilir. Böylece aşk, iki duygunun tek bileşkesi olur. Bu şekilde cennet alevi tekrar canlanabilir...

Ne hayal gücü varmış lan bende xPPP

iki farklı diyo be

ikiside aşkı hissedemezler belkide Liam bunu öğrenecektir üzüntü hissedecektir.

Olabilir.
Palomita, Zainin'e olan aşkını baskın bir şekilde hissettiği zaman, Liam bunu anlayıp büyük üzüntü duyabilir. O zaman iki duygu sayesinde Cennet Alevi canlanır.

Hatta belki duygular çakıştığı ve birbirleriyle bağlantılı oldukları için Cehennem Suyu'nun yeri bile tespit edilebilir +__+

yok benim aklıma daha değişik bişi geldi

Bu iki duygular bir birilerine tam iki zıt bir duygu olmalıdır ki bu kadar güçlü bir bağ oluşsun o bağ seninde dediğin gibi aynı zamanda cehennem suyunun yerini bile belki gösterebilir... Aynı zamanda bu iki duygu Liam ve Palomitayı bir birine bağlayabilir o.O (ins böyle bir şey olmaz olursa YAZARI öldürebiliriz demi Neo_Queen_Serenity )

Aman yazar duymasın Bu arada yazar mı ? O da kim

Çok güzel yazmışsın canım.Devam et