Ben de katılabilir miyim XD
Evet o şey ~kesinlikle~ Anka'ydı bence
Ayrıca o gemide kesin bişeyler var, tamir etmeye çalışırken birşeylerle karşılaşacaklar, o gemi hayra alamet değil XD

Günlerdir gemiyi okyanusta yüzebilir hale getirmeye çalışıyorlardı.Walker ve Flyer insan üstü bir çaba ile başarıyla işlerini yapıyorlardı.Hep şaka gibi görünse de ikisi gerçekten dahi idi.Korag ,Rat, Hadfra ve kızı Floa ağaçları kesme malzemeleri taşıma ve diğer işlerde uyumla yardımcı oluyorlardı.Dlathia da onlara enerji verecek bitki içecekleri hazırlıyor ve bazen de efsunu ile yardımcı oluyordu.Liam da yer yer efsunu yer yer kendi teknoloji bilgisi ve liderliğinin getirdiği vasıflarla onları yönlendiriyordu.

Palomita ve Zainin de onlara yardım etseler de Zainin Palomita’nın yolculuğun devamı için güç toplamasında ısrarcı idi.Bu nedenle Palomita genellikle Dlathia’nın yanındaydı. Zainin ile ne konuşacağına dair bir fikri yoktu.Önce Zainin’in yine buz gibi biri olması sonra Palomita’nın Liam’ı kurtarması ardından Slithliam’a yardım kararı ve nihayetinde Zainin’in etrafında Slithliam’ın sahip olduğu aynı kara efsunun ortaya çıkması…Tüm bunlar onların arasını iyice açmıştı.Yıkılmayacağını düşündüğü güven bağları iyice sarsılmıştı.Üstelik üç lithyasislik sınavından ilkinde başarısız olmuştu Palomita hocasına ihanet etmiş sayılarak.Pişman olup olmama konusunda bile kararsızdı kız.Doğru yolda gidenin kim olduğunu kestiremiyordu artık.Sadece kendisi yolu göstermekle görevliydi.Tüm acıları yaşarken öylece kaderine razı olmak ağır geliyordu diğer yandan.Geldiği dünyada böyledi…bundan kurtulmak için buraya gelmişti yine bu duruma düşmek istemiyordu.Üstelik önceki hayatı gibi sıradan olaylar söz konusu değildi.Büyük bir tehlike vardı ortada.

Bu düşünceler içindeyken açık gök yüzünü aniden kara bulutlar kaplamaya başladı.Palomita çöldeki bulutları hatırladı ve herkes gibi savaşmaya hazırlandı kadim asayı çağırarak.Bir ordu bekleniyordu ama beklenen olmadı.Bulutların bir kısmı sis gibi yere çöktü ve yavaş yavaş dağılmaya başladı.Sonunda tüm bulutlar dağılmış ve yine hava eski halini almıştı.Geride ise iki sürpriz misafir bırakılmıştı.

Korag yüz üstü uzanmış olan adamları çevirdiğinde Palomita asasını yere savurup onlara doğru haykırarak koşmaya başladı: -OLAMAZ! ABİ!

Sen bana "bu bölüm kısa olmuş ya" dediğinde bu kadar kısasını beklemiyodum açıkçası XD Nerdeyse yorum sanıyodum O.o XD
Bu arada Palomita'nın o nidası bana şu ilk zamanlarda gördüğü kabusu aklıma getirdi... Galiba da onunla bağlantılı... Gene Zainin'e olan güveni mi sarsılacak? Ve bu bir sınav da güven sarsıldığı için gene mi başarısız olucak ya da son anda güvenmeye devam edip sınavı mı geçicek?

Bende beklemiyordum o.o' Yorum sanmıştım ama değilmiş.. u.u Keşke azcık daha uzun olsaymış u.u Gerçi en heyecanlı yerde kalmış u.u nee-chan gene bizi meraklandırdın .P
uhm.. bencede bu bir sınav olabilir.Çok merak ediyorum nasıl bir tarzda sınav olacağını o.o' gene bunda da başarısız olursa ve güveni sarsrılırsa yazık paloya >.<
Yeni böl. çok pis bir merakla bekliyorum nee-chan u.u

Kara bulutlar ilk ortaya çıktıklarında ilk efsun efendisinin şahsi küçük ordusunu getirmişti.Şimdi ise ikinci bir savaş beklerken gelenler guruptaki herkesi şaşırtmıştı.

Palomita abisinin başını kucağına almış saçlarını okşuyordu.Abisinin babası ve annesinin oğlu olduğunu kanıtlarcasına olan fiziksel özelliklerinden biri olan kestane rengi saçlarının çoğu kırlaşmıştı ama yüzü hala o karizmatik genç yüzdü.Wilson Warmshine her zaman onun biricik abisi olmakla kalmamış en iyi dostu da olmuştu.Lise için büyük şehre gidene kadar…Ondan sonra her şey değişmişti.Wilson gittikçe az gelmeye başladı eve.Derslerine ve oradaki sosyal aktivitelere yoğunlaşmıştı.Sanki ikinci bir hayata başlamıştı ve o hayatta küçük kız kardeşinin yeri pek azdı. O vakitten sonra uzaklaşmaya başlamışlardı.Sonra üniversite…zaman içinde sanki iki farklı ailenin çocukları gibi olmuşlardı.Belki daha da kötü; çünkü evde övünülen iyi evlat ve lider konumunda havalı , çevresi olan biriydi.Palomita ise tam aksiydi.
Palomita bunları düşünürken Wilson yavaş yavaş gözlerini açtı.Genç kız bir kez daha şaşırmıştı çünkü abisinin gözleri siyah değil koyu maviydi.Wilson gözlerini kırpıştırdı, elini başına götürerek doğruldu:

-Neler oluyor burada en son arkadaşımla caddede yürüyorduk…sonra gök yüzü karardı…sonra…sonrasını hatırlamıyorum…bizi siz mi buldunuz?, Wilson Palomitayı tanımamış gibiydi.Bir süre öylece baktı, ne kadar garip yeşil bir elbise bu?Bir dakika…okyanus mu?Ben nerdeyim?

-Abi…beni tanımadın mı? Benim Palomita.

-Palomita?Sen Palomita olamazsın…Palomita evet sen boylarındaydı ama daha sessiz çekingen ürkek bir kız çocuğuydu.Sen öyle değilsin.Üstelik onun saçlarında böyle kızıllıklar yoktu ya da gözleri seninkiler gibi kızıla çalmıyordu.Ve hiçbir normal insan böyle giyinmez! İyice allak bullak oldu aklım…burada neler dönüyor?

Genç efsuncu kız şu an ilk geldiğinden ne kadar farklı olduğunu düşündü ama yine de bu kadar benzetilemeyecek halde olduğunu sanmıyordu.Gerçi uzun süredir onu görmüyordu ama biraz da abisinin aklı da bulanık gibiydi.

-Sen de böyle değildin abi.Saçların neden bembeyaz olmaya başladı ya gözlerin neden mavileşti?

Wilson durakladı kızı ciddi ciddi inceledi.Yüzü silinen birini hatırlamaya çalışıyor gibiydi: -Sen osun…Palomita…

Kız gülümsedi başını salladı ve abisine sarıldı hasretle: -Seni çok özledim abi…ne olursa olsun seni çok özledim.Öyle çok şey yaşadım ki…sen de yaşamış olmalısın…neler oldu?

Wilson kardeşini tanısa da o kadar özlemiş görünmüyordu.Kızı uzaklaştırdı ve elini kızın omzuna koydu sadece: -Sen ne kadardır buradasın?

-Neredeyse bir yıldır…

-Bu olamaz çünkü telefonda konuştuğuma göre sen hep evdeydin Palomita.

-NE?

-Sen hiç ortalıktan kaybolmadın.Bana gelince bu şeyler bir çeşit hastalık yüzünden oluyor en azından biz öyle sanıyoruz.

-Ne? Bir dakika…ben evde miyim? Sen hasta mısın? Başından anlat!

-Ne anlatabilirim ki…her şey normal ya da ben öyle sanıyordum.Sen evdeydin ben de üniversiteye devam ediyordum.Sonra beni değiştiren bu garip hastalık ortaya çıktı.Başka hiçbir şey yapmıyor sadece saç ve göz rengim değişiyor.Bunun dışında Vincent ile ilginç araştırmalar…bir dakika…Vincent nerde? O da burada mı?

-Bu sessiz arkadaşın adı Vincent demek?, dedi arkalarından gelen Korag.
Yanındaki genç adam uzun boylu uzun siyah saçlıydı.Kırmızı spor bir ceket, siyah kot pantolon beyaz bir gömlek giyiyordu.Wilson’ın yanına gelip yere oturdu.Etkileyici keskin bir sesi vardı:

-İyi misin?

-Evet, dedi Wilson , ama ortada çok garip şeyler dönüyor.Sanırım kardeşim de benim gibi hasta haline bak saç ve göz rengi değişiyor…

-Kardeşin mi?, dedi Palomita’ya bakıp, hiç de söz ettiğin gibi değilmiş.

-Şey…, ayağa kalktı Palomita ağlamadan uzaklaşmak için, benim yapmam gereken şeyler var.Siz dinlenin.

Hızla oradan uzaklaşan kızın ardından şaşkın şaşkın baktılar.

-Wilson şu koca adam bana buranın başka bir gezegen olduğunu söyledi.Kız kardeşinin onlara yol gösterdiğini ve prenses gibi birinin peşinde olduklarını.Hepsi çok garip insanlar.Efsun diye bir şeyden söz edip duruyorlar.

-Efsun mu?, dedi Wilson şaşırarak, Lanet olsun hangi cehennemdeyiz biz?, o da ayağa kalktı ve uzun ceketini silkti kahverengi pantolonunu temizletti vurarak.Üstünü başını düzelttikten sonra Vincent’a elini uzattı ve kuş tüyü bir yastığı kaldırır gibi ayağa kaldırdı.

-Hastalık seni iyice güçlendirdi, dedi gülerek Vincent, nasıl bir hastalıksa artık?

-Kurtulmaya hiç niyetimin olmadığı bir hastalık, diyerek gülümsedi, döndüğümde tedaviyi keseceğim.Başlarda korkuyordum bu değişimden ama sanırım işleri seyrine bırakmak en iyisi dediğin gibi…

-Başından beri bunu anlatmaya çalışıyordum.Her neyse…bu yerden nasıl gideceğiz?

-Bilmiyorum ama kardeşim…o kız bir yol göstericiyse bize de yolu gösterecektir.

-Ondan bir yabancı gibi bahsediyorsun.

-Çok zaman geçti Vincent.Kardeşlik duygularımızdan eser kalmadı.O benim için bir yabancı.İnan bana sen daha kardeş gibisin.Lisede yalnız zor zamanlarımdan bu yana çekinmeden güvenebileceğim tek kişisin.

-Hey hey dostum sen de benim için öylesin ama işi iyice duygusala bağlamayalım istersen., Wilson’ın sırtına vurdu, madem buradan gitmek istiyoruz.Pusula mıdır nedir yani kardeşine soralım bir an önce.

-Haklısın, uzakta Liam’a sarılmış ağlayan kıza baktı.

******

Son olayların üstünden bir hafta daha geçmişti.Gemi artık tamamlanmıştı.Son birkaç düzeltmenin neticesinde geminin içine girip çıkma için bıraktıkları tahtaları da çivileyip sağlamlaştırdılar.

-İşte bitti! Yine eşsiz bir iş çıkardık!, diye gerindi Flyer.

-Kesinlikle benzersiz…, diye gururla onayladı Walker.

-Hadi ordan bir sandal tamir ettiniz diye…üstelik ona bile biz de yardım ettik, dedi Rat aralarına girerek.

-Kıskanç!, dedi iki kuzen kollarını kavuşturup.

Palomita geminin eski halinden kalmış bir tahtayı tutuyordu.Tahtanın üstünde çatlaklar bir kelime oluşturmuştu aniden: - İnanılmaz ama bu geminin özünde eşsizlik var zaten, diyerek küçük adama verdi tahtayı.Rat evirdi çevirdi ama tahtanın üstünde yazandan bir şey anlamadı.Şövalye ve kızı da anlayamamıştı.Sonunda tahta herkesin elinde dolaştı ama kimse o kelimenin anlamını çözememişti.Sonunda şövalye olmaya niyetli küçük kız döndü:

-Nuh…ne demek Palomita?

Palomita tamir edilmiş gemiyi derin düşüncelerle inceliyordu:-Efsanevi bir gemi karşımızda demek Floa…dünyayı yok eden tufandan tek sağlam kalan ve dünyadaki hayatın yeniden yeşermesini sağlayan canlıları yok olmadan tufan boyunca taşıyan gemi…Tek bildiğim bu.

-Nuh’un gemisi ha?, dedi Wilson tahtayı eline alarak, bu inanılmaz…üstüne çok araştırma yapmıştım.İlgimi çeken efsanelerden biri.

-Görünüşe göre efsane değilmiş, dedi Vincent, ama o başka bir gezegende nasıl olur?

-Bir nedeni olmalı…belki de sizin ve benim burada olmam gibi…, dedi genç kız abisinin onu yabancı olarak gördüğünü hissederek.Bu arada sizi nasıl göndereceğim hakkında hiçbir fikrim yok.Eğer bunu aklınızdan geçiriyorsanız…belki de sizi başkente göndermeliyim ama şu an dönemem.Sanırım siz de bizimle geleceksiniz.

-Sizinle gelmek mi?DELİRMİŞ OLMALISIN! SENİN BİLE BURDA NE İŞİN VAR ANLAMIŞ DEĞİLİM! Kutsal Hanım mıdır nedir bırak onu…kendi gezegenimizde huzurlu bir hayatımız var bizim.

-Senin için huzurlu, dedi kız gözlerini dikip, benim orda bir ailem bile yok.Bunu seni görünce bir kez daha anladım.Bu davranışlarından, soğukluğundan.Çocukluğumuzdaki Wilson değilsin sen…

-Sense hala çocuksun! Sorunun bu işte…hep bir hayal dünyasında yaşadın şimdi o dünya gerçek oldu ve sen herkesi bırakıp burada olmayı yeğliyorsun!

-Artık ne senin ne Hina’nın ne annemin ne babamın düşünceleri umurumda değil…benim ailem işte bu insanlar, elini iki yana açtı, aramızda ne geçerse geçsin sahte değiller…sizin gibi ruhu eksik değiller…

-Demek öyle , dedi Wilson dimdik durdu be hepsine tek tek baktı, madem onları bize tercih ediyorsun.Sana dair son umudumu da burada bırakıyorum Pusula, diyerek gemiye yöneldi, sadece beni göndermenin bir yolunu bul...bunu bana borçlusun.

Wilson’ın ardından öylece bakan Palomita’nın yanına geldi Vincent: -Aniden çok şey yaşadık.Ona anlayış göstermelisin.Üstelik onun bıraktığından çok farklısın sadece görüntü olarak değil…

-Haklısın…, gözlerini bir süre kapadı ve hüzünlü bir tebessümle Vincent’ın koluna dokundu, abime hep iyi bakacağına söz verir misin?

Vincent da gülümsedi ve kızın elinin üstüne elini koydu: -O seni ne kadar yabancı olarak görse de sen onu öyle göremiyorsun değil mi?Pekala zaten yapıyordum ama sana söz veriyorum ona öncekinden daha da fazla dikkat edeceğim., o da gemiye yürümeye başlamıştı, bu arada onun dediği gibi güçsüz bir çocuk değilsin bence.Aksine çok cesur, iyi kalpli ve güçlü bir genç bayansın, diyerek oda gemini içine gitmek için gitti ama bir süre sonra ikisi de geri döndü.

-Ne oldu?, dedi Korag.

-Sizin dahiler geminin yan girişini gövdeyi sağlamlaştırmak için kapamışlar ama çıkacak halat, merdiven tarzı bir şeyler koymayı unutmuşlar, dedi kollarını kavuşturarak Wilson.

-Iıııı…şeyyyy…, dedi iki kuzen ellerini başlarına götürerek.

Palomita başını iki yana salladı istemeden gülümseyerek: -Umarım başka eksik yoktur.Hadi herkes gemiye…, gök yüzünde bir kez daha kara bulutlar belirmişti, anlaşılan bizim tufanımız kopmak üzere…

çok güzel bi bölümdü sun-chan *-*
uzun zamandır yorum yazamıyodum zaten
acaba bu sözü geçen hastalık cehennem suyu yüzünden olabilir mi düşününce birinin gözleri kırmızıya diğerinin gözleri maviye doğru değişim göstermiş
bakalım daha ne olcak off şimdi abisiyle aralarında ne geçeceğini merak ettim ya

~~Palomita evet sen boylarındaydı ama daha sessiz çekingen ürkek bir kız çocuğuydu.Sen öyle değilsin.

nede çabuk anladı ama XD ya cidden hemen anladı kızın ne mal olduğunu

ha bu arada betül kankam sen naptınnn oha tabiki cehennem suyu hiç aklıma gelmedi benim nasıl da gelmez ya tabiki zıt renkler aşırı güç felşan ki ben tahmin etttim efsunlu bişey olduğunu ama bu kadarını değil, tamam ben fazla süzüküm nese sun chan süppepr bi bölümdü ellerine sağlık valla da bak son kararmadada hina falan çıkmasın kriz geçiririm

Bak olabilir bu cidden

Sana katılıyorum =D bencede abisi mavi kız kırmızı bir işler var u.u merakla bekliyorum *.*

wayy canına mükemmel bi bölümdü süperrrrr iki bölümdür okumamıştım şimdi ikisini birden okuyunca süperr olduu sun abla yeni bölmüü çook acil bekliyorummmm
ellerine sağlık süper bi bölmdü başka bi yorum yok yazcak yorum bırakmıosun süpersin
yeni bölüm ne zmn

-Sizin dahiler geminin yan girişini gövdeyi sağlamlaştırmak için kapamışlar ama çıkacak halat, merdiven tarzı bir şeyler koymayı unutmuşlar, dedi kollarını kavuşturarak Wilson.

-Iıııı…şeyyyy…, dedi iki kuzen ellerini başlarına götürerek.

süper xD xD xD

Ve evet Wilson'da kesin cehennem suyu var neydi o söz "birbirinden ayrı devam eden aynı ruh" mu? Kesinlikle uyuyor başta çok yakınlarmış sonra birbirlerinden soğumuşlar ama hala kardeşler ve en barizi de -zaten söylenmiş- göz renkleri

her zamanki gibi çok güzel bir bölümdü sun abla (yani o en başta yazdığın kısacık şeyi ayrı bir bölüm saymadım) yeni bölümü bekliyorum

siz öyle diyorsanız

yeni bölüm pazartesi...

Öğreti 20: Gerçekler ortaya bir gün mutlaka çıkar …Yıkım yaratacak olsa bile…

Gökyüzünde kara bulutlar olsa da okyanus sakindi.Aynı şeyi Nuh’un gemisinin kucakladığı yolcular için söylemek ise mümkün değildi.Grubun kendi içindeki dertlerin üstüne Wilson ve Vincent’ın gelişleri de eklenmişti.Vincent daha ılımlı olsa da ikisi de buradaki insanlara pek ısınamamıştı.Bu diğerleri için de geçerliydi onlar da dünyadan gelen bu insanlara pek alışamamışlardı.Özellikle Zainin ve Liam oldukça temkinliydi.

-Ne düşünüyorsun?, dedi Liam geminin önüne doğru yürüyen Vincent ve Wilson’ı işaret ederek.

-Senin düşündüklerini, dedi Zainin gözleri üzerinde, onlara güvenmiyorum.Bence başımıza dertten başka bir şey açmayacaklar.

-İlk kez hem fikiriz, dedi gülümseyerek, ama Palomita bize katılmayacaktır ne de olsa biri abisi.

-Bence o da bizim gibi düşünüyor. Wilson denen şu adamın tek söylediği doğru Palomita’nın değiştiği.O artık dünyadaki zavallı kız değil. Değiştiğini sen de biliyorsun üstelik sadece kişilik olarak değil.

- Haklısın. Gücünü arttıran diğer şeyler yanında buna pek dikkat etmedi anlaşılan.

-Bırak bir süre daha etmesin. Kafasını bir de buna yormasına gerek yok.

-Ondan bir şey saklamak hoşuma gitmiyor, Liam endişeli gibiydi.

-Hiç yapmamış gibi konuşma, dedi alaycı bir şekilde Zainin.

Liam bozulsa da ses çıkarmadı.Geminin alt kısma inen Zainin herkese karşı temkinli ve küstahtı.Kendi eski grubundakiler bile ona pek güvenmiyordu artık.Sessizce uzaktan geminin önünde konuşan Vincent, Wilson ve Palomita’yı izlemeye başladı.

-Ne oldu, dedi Palomita yanına gelenlere şüpheyle bakarak.

-Ne diye tersliyorsun? Ben senin abin değil miyim? Biraz dertleşmek istemiş olamaz mıyım?

Palomita başını yana eğdi, sahte bir gülücük yerleştirdi ve hızla sertleştirdi simasını: -Hayır…

-Ne diyebilirim…haklısın.Senden tek isteğim bizi buradan göndermen nasıl geldiysek işte…

-Nasıl geldiğiniz hakkında hiçbir fikrim yok ve nasıl döneceğiniz hakkında da.Sizi ortada bırakmadığıma dua et bence.

- Bana bak ufaklık! Bu kadar şamata yeter! Sen burada masallar ülkesinde eğleniyor olabilirsin ama benim dünyada kendi sorumluluklarım, araştırmalarım, çalışmalarım var.Senin hokus pokuslarınla vakit kaybedemem!

Vincent Wilson’ı kolundan tutarak çekti:-Sakin ol biraz…
-Sence ben burada oyun mu oynuyorum? Neler yaşadığım hakkında hiçbir fikrin yok! Hoş evdeyken de yoktu! Sen sadece ve her zaman kendini düşündün. Bencilsin, burnu havadasın ve sadece patronluk taslamaktan hoşlanıyorsun! Ama burası dünya değil…bunu aklına sok! Hastalığının sadece görünüşünü değiştirdiğini söyledin.Benimki bir hastalık değil “Wilson” bu bir lanet! Bir lanet! Anladın mı? Beni öldüren bir LANET!

-Ne?, iki oğlan da durakladı.

Palomita sinirle onlara baktı.Birkaç adım ilerledi ve ellerini havaya kaldırdı.Etrafında beliren kızıl sembollerin onu sarmalamasıyla saklı şehirden beri üstünde bulunan giysileri değişti ve efsun öğrencisi olduğunda ortaya çıkan kızıl giysileri bir kez daha ortaya çıktı. “Ben…lanetliyim…” derken elini yumruk yaptı Palomita.Hissediyordu…yine içinde o gücün yükseldiğini hissediyordu.Engelleyemiyordu.Boynundaki yanma hissi gittikçe arttı.

Liam Palomita’nın kızıl giysilerinin ortaya çıktığını görünce bir yandan Zainin’in “o artık eskisi gibi değil” düşüncelerine katıldı diğer yandan da bir kez daha Palomita tarafından büyülenmiş gibiydi.Fakat bir süre sonra elini boynuna götürdü.”Olamaz…” diye mırıldandı. O da gücü hissediyordu. Gücünü emse de altın kanı Liam’ın yanmasını engelliyordu.Ama Palomita altın kandan değildi dolayısıyla lanet onun için çok daha ölümcüldü.Gücü hisseden Liam hemen Palomita’ya doğru koşsa da çok geçti.Palomita’nın tüm bedenini bir kez daha alevler kaplamıştı.Bu sefer acı çekmeyi reddediyor gibiydi genç kız.Acı çekiyordu ama yere düşmüyordu inadına dimdik duruyordu. İleriden Liam’ın koştuğunu gördü:

-Gelme! Yaklaşırsak belki etkisi artar!

-Ama…

Wilson şok olmuş kız kardeşinin alev alev yanmasını seyrediyordu: -Bu da ne böyle…

-İşte benim masalım bu…abi…, dedi hüzünle acıya dayanamayarak bağırmaya başladı.

Güverteye ilk ulaşan Dlathia olmuştu: -Burda neler olu- Palomita!

-Dlathia!, derken Palomita onun elindeki bilekliği gördü.Gözlerini bileklikten alamıyordu.Dört pullarla kaplı pençe ve pulların sartığı garip bir bileklikti.Çöldeki savaşta düşmanları kaçmadan önce düşürmüştü.Bilekliği Dlathia almıştı ve aşağıda tam bu bilekliğin yaydığı enerji üstüne konuşuyorlardı ki Palomita’nın çığlığını duyunca elinde yukarıya fırlamışlardı.Palomita bilekliğe odaklanmış elini uzattı, …bileklik…bana ver…, diye fısıldadı Palomita.

-Hayır Dlathia, dedi Liam, o bilekliğin yaydığı güç tıpkı bizim şehrimizdeki madalyon gibi…onu uzak tut bizden.

-Ama bana vermiştin madalyonu!, diye haykırdı sinirle Palomita, Ver onu! Acımı dindirecek! Ver onu!

Liam da bilekliği istiyordu ama bu duyguya karşı çıkıyordu: -Evet verdim ama yanlış bir karardı.Anlamıyor musun? Sadece o an için acını geçiyor, iyileştiriyor.Lanet ondan sonra daha fazla güçleniyor…

-İSTİYORUM! ONU VER! VEEEEEER!

Zainin Dlathia’nın elinden bilekliği alıp Palomita’ya götürdü.Liam yanmasa da acısından kıpırdayamıyordu.Diğerleri engel olmaktan çekiniyordu.Palomita’ya yaklaştı.

-Yanacaksın, diyerek geri çekildi Palomita.

Zainin kızın gözlerine bakıp gülümsedi ürkütücü bir şekilde: -Merak etme, ve etrafını yine o karanlık efsun sarmıştı alevlerden korunsun diye.Bilekliği Palmita’nın bileğine koyduğu anda alevler yok oldu ve bileklik Palomita’nın bileğinde yok oldu.Bir süre sonra Zainin’in etrafındaki kara efsun da yok olmuştu.

-O güç seni neden koruyor?, dedi Palomita, nasıl bir güç o?

-Bunu ben de merak ediyorum, dedi Liam hızla yanlarına gelerek, sizi uyardım…Slithliam bana gezegenin bazı noktalarında birkaç nesnenin ortaya çıktığını ve şifa verse de aslında daha sonra tersi etki yarattığını söyledi.Beni dinlemeliydin!

-Sonra öleceğine şimdi mi ölsün yani?, dedi Zainin, o zaman kadar bir yol buluruz.

-Ne yol bulacaksın?Gümüş kanını ona içirmen…, önceyi düşünüp sinir arttı, sadece o anın geçmesini sağlar! Benim altın kanımın damlatılması da.Çölde kanım bedenine işlediği için bir süredir onu koruyor zaten.

-Çok konuşuyorsun, dedi uyarırcasına Zainin, madem o kadar biliyorsun neden ona gerçek şifayı sunmuyorsun?

-Gerçek şifa mı?, dedi Palomita bitkin bir şekilde.

-Gerekirse yaparım, dedi başını eğerek Liam.

Zainin çarpık bir gülümseme ile yanlarından ayrıldı.Ona şaşkınlıkla bakan grubun arasından geçerek tekrar geminin alt katına inecekti ki Wilson kolundan tuttu:

-Burada neler oluyor? Palomita’yı neye dönüştürüyorsunuz böyle?

-Sen anlamazsın insanoğlu, diyerek elini itti, bence buradan bir an önce gitmek için her neye inanıyorsan yalvarsan iyi olur.Çünkü bu zavallı halinizle çok yaşayamazsınız.

-Sen…, Wilson sinirle Zainin’in karnına bir yumruk atmıştı, Zainin böyle bir güç beklemiyordu.Wilson bir insanoğlundan beklenmeyecek kadar güçlüydü ama kendini toplayan Zainin bir efsunla onu hareketsiz hale getirdi.

-Bu ne işine yarayacak?, dedi Vincent, bize zarar vermen sana ne yarar getirecek?

-Belki bir şey sağlamayacak ama tatmin olmak da bir ihtiyaç neticede…, Wilson’a acı çektiriyordu efsunla.

-Zainin! Hayır yapma!, derken koşmak istedi ama yürüyecek hali bile yoktu kızın.Liam onu tuttu ve Zainin’e öfkeyle döndü

- Zainin sen delirdin mi? Onlar sıradan insanlar sadece!

-Öyle mi dersin “Lider” Liam?, dedi Zainin.

-Bence bizi kendi halimize bıraksan iyi olur, dedi Vincent elini Zainin’in omzuna koyarak.

Zainin ilk anda ona da aynı şeyi yapmayı düşündü ama sonra gözlerine baktı genç adamın ve sakinleşip aniden Wilson’ı yere atarcasına bıraktı:

-Her neyse…dert istemiyorsanız siz bize karışmayın.

-Öyle diyorsan, dedi Vincent omuzlarını silkerek.

Zainin’in bu ani kararlarına ve başı buyrukluğuna kimse bir anlam veremiyordu.Artık herkesten bağımsız davranıyordu.Kimseye aldırmıyor, kimseyi dinlemiyordu.Kararlarını veriyor ve uyguluyordu.Herkes onun gücünden çekiniyordu. Palomita hala onun öğrencisiydi ve yeni bir karşı çıkış ona zarar olarak geri dönebilirdi.Liam ise Zainin’in gücünden korkmasa da gerek içinde bulundukları durumu gerekse Palomita’yı düşünerek akıllıca davranmaya çalışıyordu.

Ortalık tam sakinleşti derken kara bulutların kaplı olduğu gök yüzü etrafa yıldırımlar düşürmeye başlamıştı.Artık deniz de durgun değildi.Birkaç saniye içinde Nuh’un gemisi görülmemiş bir fırtınanın içinde kalmıştı.

Voooooooovvvvvvvvvvvv son iki öğretide neler olmuş öyle, ben okumayalı Coşmuş yine efsuncu arkadaşlar ve onların yoldaşı Gözde
İşte yorumlarım

*** Palomita'nın aklının hala karışık olması normal, ama bence Zainin'e güvenmeli artık. Çünkü buda sınavın bir parçası bana göre


*** Zainin'in böyle davranmasının nedeni Kutsal Hanım'ın çığlığı idi. Onu incittiğini düşünüyor ve vicdan azabı çekiyor


*** NUH'UN GEMİSİ'nin orada ne işi var Bence yazının bir kısmını okuyup yanlış anladılar, belki kelimenin devamı var yada diğer kelimelerle birlikte başka bir şeyi anlatıyor


*** ABİSİNİ hangi güç oraya getirdi Amacı ne İyice karıştı olaylar, ama İLK EFSUNCU sakın SESSİZ OTORİTE olmasın


*** Flyer ve Walker deli dahiler Onlarda olmasa çekilirmi Magnusfe